โชคชะตาพาปลายฟ้าผู้หวาดกลัวเรื่องบนเตียงให้มารับงานเขียนนิยายอิโรติกตามใบสั่งของแฟนเก่า แต่ฟ้าก็ใจดีส่งชายหนุ่มผู้มากประสบการณ์เซกส์มาให้ โดยที่ดันลืมเตือนว่าเขาเป็นผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรมคนรักตัวเอง
ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,รัก,ผู้ใหญ่,อิโรติก,สืบสวน ,ดราม่า,โรมานซ์,โรมานซ์สืบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
“แน่นอะไรอย่างนี้ ปลายฟ้า...” เขาครางต่ำอย่างพึงใจ แต่กายเธอกลับสั่นสะท้าน เจ็บจนน้ำตาไหลริน
“อ๊ะ...”
ปลายฟ้าสะดุ้งเฮือกตัวโยน เมื่อร่างสูงใหญ่โน้มลงบดเบียดเธอไว้ใต้กาย ราวกับจะตอกย้ำว่าไม่มีอะไรในโลกนี้จะพรากเธอไปจากเขาได้อีก
“อา...”
เสียงครางพึงใจดังมาจากร่างแกร่ง เมื่อสะโพกสอบแข็งแรงขยับเคลื่อนในจังหวะกระแทกที่โหมหนักขึ้นทุกขณะ
“อืม...คุณเข้...”
หัวใจของเธอเต้นกระหน่ำ จังหวะการเต้นของมันสอดรับไปกับเสียงเนื้อที่ขยับเข้าปะทะกัน
“แฮ่กๆ” ร่างบางหอบหายใจถี่ เรี่ยวแรงที่เคยมีสูญหาย ได้แต่ปรือตามองรอยสักบนแผ่นอกแกร่ง สัมผัสความเย็นวูบวาบของจี้ที่ขยับไล้เลียเนินอก ยินเสียงของลมกระโชกแรงสะบัดม่านจนปลิวว่อน ฝนกระหน่ำซัดกระจกเหมือนโลกกำลังสั่นไหว
“อา...ซี้ด...”
เสียงของเขาแหบพร่าพร้อมแรงหอบ ราวชายที่เพิ่งหลุดจากพันธนาการแสนยาวนาน และปล่อยทุกสิ่งลงในค่ำคืนที่พายุถาโถม มองเธอด้วยดวงตาสีนิลที่ถูกกลืนด้วยเงามืดแห่งราคะ แล้วเบียดกายแกร่งเข้าแนบมากขึ้น สอดกล้ามเนื้อตึงขึงที่อัดแน่นแน่นด้วยแรงปรารถนา อัดสะโพกสอบกระแทกเธอแน่นหนักทุกจังหวะสอดใส่
“ปลายฟ้า...”
ชื่อของเธอถูกเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระสั่นซ่าน ร่างสูงใหญ่โน้มลงบดเบียดแนบร่างบางไว้ใต้กาย สะโพกสอบกระแทกกลับเข้าหาเธออย่างไม่รอช้า แรงกว่าเดิม เร็วกว่าก่อนหน้า
“คุณเข้...”
อีกครั้งที่เขาไม่อนุญาตให้เธอเอ่ยคำ เรียวปากหยักปิดกลีบปากอิ่มด้วยจูบจ้อนแรงเจือรสขมของเหล้าที่ยังติดบนปลายลิ้น แล้วขยับกายเข้าออกด้วยแรงกระทั้นที่ไม่อ้อมค้อม จังหวะถาโถมแนบแน่นราวกับจะหลอมร่างเธอให้เป็นส่วนหนึ่งเดียวกับเขา สร้างความกระสันปนแสบเสียวให้หญิงสาวส่งเสียงครางในลำคอ
“อืม...อา...”
ราวกับร่ายกายนี้ไม่ใช่ของเธอ แต่ความปวดหนึบเกิดแค่กับเธอหรือเปล่า เขากำลังทรมานเหมือนเธอไหม เพราะในตอนนี้ท้องน้อยของปลายฟ้านั้นปั่นป่วน เหมือนมีพายุลูกใหญ่หมุนวน ทุกครั้งที่เขากดสะโพก คือทุกครั้งที่เขาชำแรกเข้าสุดลำ ทุกคราที่มือหนาสอดเข้าใต้บั้นเอว คือทุกคราที่เขายกร่างเธอขึ้นแล้วกระแทกแก่นกายอวบใหญ่เข้าใส่
“โอย...คุณเข้...”
เสียงเนื้อกระทบเนื้อยังดังสะท้อนอยู่ในความเงียบ ร่างบางสะท้านทุกครั้งที่เขาสอดแทรกเข้าออกในจังหวะที่ก้ำกึ่งระหว่างความบ้าคลั่งกับความลุ่มหลง มันกลับปนเปกับความร้อนวาบที่แผ่ซ่านจากจุดเชื่อมต่อลึกสุดของเธอด้วยแรงอารมณ์
“คุณ...ปลาย...ปลายฟ้า...”
เสียงคำรามต่ำเอ่ยชื่อของเธอจากเรียวปากหยักช่างหวานล้ำ เรียวปากหยักที่ขบริมฝีปากล่างของเธอ แล้วขบซ้ำลงบนลำคออย่างคนที่ไม่รู้จะปลดปล่อยความปรารถนานี้ออกทางใด
เสียงลมพัดแรงราวทะเลคลั่ง คลื่นโหมกระหน่ำซัดฝั่งดังสะท้อนอยู่ในห้องจนลำเรือโยกไหว ภายนอกนั่นคือพายุร้าย แต่ภายในคือไฟรักที่กำลังเผาเธอทั้งเป็น ใบหน้าของเขาเปียกชื้น ทั้งจากเหงื่อ และละอองฝนที่ปลิวเข้ามาทางประตูเรือที่เปิดอ้า สายฟ้าฟาดลงอีกครั้ง แสงวาบสว่างกระทบกล้ามอกแน่นที่กระเพื่อมด้วยแรงหอบ
“คุณเป็นคนของผม...ปลายฟ้า...เป็นคนของผม”
เขาปล่อยเรียวปากอิ่มเป็นอิสระ ส่งเสียงกระซิบแหบพร่า แล้วช้อนแผ่นหลังบางขึ้น แตะริมฝีปากลงแนบบนยอดอกอิ่มที่กระเพื่อมด้วยแรงหอบ จากนั้นครอบครองมันด้วยริมฝีปากและลิ้นร้อนอย่างหิวกระหาย ความดิบเถื่อนของเขาแผ่ซ่านไปทั่วผิวกายของเธอ ดั่งเปลวไฟที่ลามเลียทุกอณู เขาทำเธอเหมือนถูกกลืนหายไปกับแรงอารมณ์นั้น ถูกเขาครอบครองอย่างไร้ความปรานี
“ฮึก”
ปลายฟ้าสะดุ้งไหว เมื่อจังหวะเคลื่อนไหวเร็วขึ้น แรงขึ้น สะโพกสอบกระแทกลึกในองศาที่ทำให้ร่างบางเกร็งเร่า ร่างเธอโยกตามแรงกระแทก ในขณะที่เขาโน้มตัวลงจนปลายจมูกแทบจะฝังอยู่กลางทรวงอกอิ่ม มือหนากดตรึงสะโพกนุ่มไว้แน่น แล้วดึงเธอเข้าหาเขาในจังหวะเดียวกับที่เขาโยกสะโพกชำแรกเข้ามา
“รู้สึกดีอะไรแบบนี้...”
เขาส่งเสียงครางต่ำลึกผสานกับเสียงหอบสะอื้นของร่างบางที่กำลังสั่นสะท้าน ปลายฟ้าหายใจหอบรุนแรงคล้ายหัวใจของเธอเริ่มเต้นเร็วจนผิดจังหวะ ปรือตามองชายหนุ่มที่กำลังกระหน่ำสะโพก ถาโถมแรงปรารถนาเข้าใส่ราวกับคลื่นพายุลูกใหญ่ซัดโขดหิน
“คะ...คุณเข้...ฉัน...”
เขาไม่พูดอะไรอีก ราวกับขาดคำไปแล้ว เหลือเพียงร่างกายที่พูดแทน ด้วยความแข็งขืนตึงแน่นของแก่นกายร้อนลำเขื่องที่กำลังครอบครองเธอให้ไร้การขัดขืน
เสียงกระทบของเรือนร่างดังต่อเนื่องไม่ขาดสาย เสียงหอบหายใจหนัก ร้อน จัดจ้านจนร่างบางสะท้าน มือเขาเลื่อนไปประคองท้ายทอยของเธอ ดึงให้ใบหน้าเธอแหงนรับจุมพิตร้อนแรงที่ไม่ได้มีเพียงความใคร่ แต่เต็มไปด้วยอารมณ์ดิบลึกที่ยากจะแยกแยะระหว่างความต้องการ การครอบครอง หรือความโหยหา
ทุกสัมผัสของเขาตอกย้ำความเป็นเจ้าของและเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ไม่มีสิ่งใดจะหยุดยั้งได้ แม้กระทั่งฟ้าร้องหรือคลื่นทะเล
ในชั่วขณะนั้น สมองของปลายฟ้าขาวโพลน หูของเธออื้ออึง ไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกนอกจากเสียงกระเส่าของเขา มองไม่เห็นอะไรอีกนอกจากเขา ราวกับเข้าสู่โลกใหม่ โลกที่ชายผู้หนึ่งกำลังกระแทกความคลั่งไคล้ทั้งหมดลงมาบนร่างเธอด้วยจังหวะของพายุร้าย เธอรับรู้ได้ว่าเขาไม่ได้กำลังมีเพศสัมพันธ์กับเธอเพียงเพื่อระบายตัณหา แต่เขากำลังหลอมรวม ความเจ็บ ความบ้า ความคลั่ง ทั้งหมดถูกเทท่วมลงมาที่เธอคนเดียว
ปลายฟ้าไม่ผลักไสเขาออกอีกแล้ว เธอเพียงหลับตาลง จำนนต่อความลึกล้ำของอารมณ์ที่พาเธอล่องไปในวังวนที่ไม่มีชื่อเรียก ความรู้สึกที่ทั้งทรมานและหวานล้ำและทรมาน มันอัดแน่นอยู่ในความดิบเถื่อนที่แปรเปลี่ยนเป็นแรงปรารถนาอย่างปฏิเสธไม่ได้
และถ้าหากว่า ณ ขณะนี้คือโลกใหม่ โลกที่เธอไม่เคยแปดเปื้อนมือชายใด
เธอ...ต้องการเขา...
ความรู้สึกที่เคยเลือนรางชัดขึ้นทุกนาทีที่ความเจ็บปวดแล่นพล่าน
เธอ...อยากเป็นของเขา...
แรงปรารถนาเข้มข้นทุกขณะที่เขาชำแรกแรงขึ้นจนร่างบางสั่นโยก
แต่...เธอกลัว...
น้ำตาแห่งความเจ็บอาจเกิดทางกาย แต่หัวใจที่เต้นถี่ผิดปกติกำลังปวดร้าว
กลัวเสียเขา... กลัวเสียคุณเข้...คนที่เคยอ่อนโยนกว่านี้... อบอุ่นกว่านี้...
ความหวงแหนที่เกิดกะทันหันในใจ สั่งให้ปลายฟ้าวาดแขนทั้งสองโอบรอบคอเขา เรียวขาทั้งสองก็รัดรั้งสะโพกสอบแน่นเหมือนอยากกักเจ้าของกายแกร่งไว้เพียงแค่สมบัติของตัว
“ปลายฟ้า...” เสียงของเขากระเส่า ลมหายใจของกำลังติดขัด คล้ายถูกดูดกลืนไปกับเสียงพายุที่คำรามอยู่เบื้องนอก เขาก้มลงจูบเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับภมรกระหายน้ำหวานจากดอกไม้
ทุกสัมผัสของเขาทำให้ร่างของเธอร้อนผ่าวราวกับถูกไฟซัดผ่าน เส้นประสาททุกจุดตื่นขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว เธอรู้สึกถึงแรงกระแทกที่กระทั้นลึกยิ่งกว่าเดิม ความอิ่มแน่นที่ไม่อาจต่อต้าน แรงเต้นหัวใจที่กระหน่ำใส่ข้างใน
เสียงเนื้อกระทบกันยังถี่รัว ผสานกับเสียงหอบกระชั้นที่มากขึ้นของเขา ร่างปลายฟ้าถูกโหมเร้าอย่างไม่ปรานี เธอเกร็งเร่าจนร่างสะท้าน ความเจ็บยังอยู่ตรงนั้น ลึกและรุนแรง แต่แล้วบางอย่างก็เปลี่ยนไป จากความเจ็บ กลายเป็นความอุ่นวาบ จากแรงกระแทกกลายเป็นจังหวะเร้าอารมณ์
“อา...อา...อา...”
เธอหลุดเสียงครางอย่างสุขสมด้วยแรงสะท้าน ร่างบิดเกร็ง ความอิ่มเอมถาโถมเข้ามาอย่างไม่คาดฝัน แปลบปลาบ วูบวาบ ร้อนรุมลามลึกจนหายใจติดขัด น้ำตาที่หลั่งไหลนี้มาจากความเจ็บ ความรู้สึก และความว่างเปล่าที่ถูกเติมเต็ม
ร่างกายของเธอสั่นไหวเพราะเขา ทุกความเชื่อและความทรงจำที่เธอเคยฝังมันแน่นในหัว บัดนี้มลายหายไปเพราะสัมผัสของเขา วินาทีนั้น เธอไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร ร่างกายเป็นของใคร หรือหัวใจอยู่ตรงไหน มีเพียงชายผู้หนึ่งที่โหมแรงรักเข้ามาราวกับจะทำลายเธอให้แตกสลาย แล้วหลอมรวมกันใหม่ให้กลายเป็นของเขา…คนเดียว...โดยสมบูรณ์
“คุณเข้...อ๊า...”
หญิงสาวแอ่นร่างหวีดร้อง เขาก็คำรามชื่อเธอลั่นลำเรือ ก่อนกระแทกสะโพกสอบเข้ามาสุดแรง แล้วชำแรกแก่นกายเข้าลึกราวกับต้องการตอกตรึงเธอไว้ในห้วงวินาทีสุดท้ายของความเร่าร้อน จากนั้นเปล่งเสียงครางต่ำ ยาว และลึกดั่งคำรามของสัตว์ร้ายที่หลุดพ้นจากพันธนาการที่เคยผูกมัดมานานแสนนาน
แล้วบางสิ่งร้อนผ่าวก็พุ่งทะลักเข้ามาภายในกายสาว เป็นสายธารที่แผ่ซ่าน อุ่นจัด ลึกถึงก้นบึ้ง รุนแรงจนเธอสะดุ้งวาบ ความรู้สึกเหมือนบางสิ่งในตัวเขาหลั่งท่วมเข้ามาจนล้น ขณะกล้ามเนื้อของเขาเกร็งแน่นฝังร่างแกร่งกระตุกถี่อยู่ภายในตัวเธอ เพื่อให้ทุกหยาดหยดที่ถูกกลั่นมาจากแรงปรารถนาทั้งชีวิตไหลบ่าทะลักลงมาเป็นสายน้ำแสนร้อนแรง
ปลายฟ้าหอบสะท้าน ร่างทั้งร่างสั่นไหวจากแรงสั่นกระตุกของชายหนุ่ม ลมหายใจเขาร้อนจัดแตะต้นคอเธอ และยังยังค้างนิ่งในตัวเธอ ก่อนจะค่อย ๆ ผ่อนลง แนบหน้าผากลงกับไหล่บาง
เสียงฝนยังซัดกระจกไม่หยุด คล้ายพายุข้างนอกจะไม่จบลงง่าย ๆ แต่สำหรับของปลายฟ้า ไม่มีเสียงพายุไหนดังกว่าความสั่นไหวที่เขาทิ้งไว้ในเรือนกายและหัวใจดวงนี้
ทั้งห้องอบอวลด้วยไออุ่น หยาดเหงื่อ และบางสิ่งที่ควรจะเป็นความสุขสม บางสิ่งที่ควรเป็นความอ่อนโยนจากจุมพิตละมุนที่ประทับลงบนพวงแก้มเหมือนต้องการซับน้ำตาและปลอบประโลม ร่างเขายังแนบอยู่กับเธอ อุ่นจัดจนเธอแทบละลาย
แต่แล้ว ริมฝีปากหยักก็หยุดชะงัก เขาเงยหน้าขึ้น มองเธอด้วยดวงตาสีดำนุ่มละมุนชั่วครู่ก่อนจะนิ่งงัน แล้วแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาเหมือนแผ่นน้ำแข็งสีดำในคืนฝนตกกระหน่ำ
“ร้องไห้ทำไม หรือเป็นส่วนหนึ่งของการแสดง” เสียงของเขาเบากว่าเสียงพายุ แต่กลับกรีดลึกยิ่งกว่า
ปลายฟ้าไม่ตอบ ลมหายใจยังสะอื้นค้างในลำคอ เธอกำลังจะอธิบาย แต่เขาผละตัวออกจากเธอในพริบตา เมื่อไร้ความอบอุ่นที่เคยแนบเนื้อ ผิวกายเปล่าเปลือยของเธอก็เย็นวาบ มากไปกว่านั้นคือความว่างเปล่าในอก เหมือนถูกเขาดึงหัวใจหลุดติดมือไป
“คุณเข้...” เธอเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนยวบ มองเขาหยิบกางเกงขึ้นมาใส่อย่างรวดเร็ว โดยไม่คิดปรายตามาทางร่างเธอที่ยังหายใจรวยรินอยู่บนเคาน์เตอร์บาร์
“คุณควรครางชื่อกรินทร์นะ...ครางชื่อเขาตอนที่ผมอยู่ในตัวคุณ ตอนที่ผมพังทะลายในตัวคุณ” น้ำเสียงเย็นชาดังมาจากชายหนุ่มที่คว้ากางเกงขึ้นสวม “บางทีคุณอาจรู้สึกถึงการร่วมรักมากกว่านี้ เต็มใจมากกว่านี้ แล้วก็ได้เป็นตัวของตัวเองมากกว่านี้”
สิ้นคำพูดบาดหัวใจ ร่างสูงก็ก้าวออกไปนอกลำเรือ ไม่มีการเหลียวมอง ไม่มีคำถามว่าเธอเจ็บมากหรือไม่ ไม่มีแม้แต่คำพูดปลอบใจ
ลมฝนจากภายนอกพัดเข้ามาแผ่วเย็นเฉียบ ซัดเสื้อผ้าที่ถูกเขาปลดเปลื้องให้ปลิวลอย และพรากทุกเศษเสี้ยวศักดิ์ศรีของเธอไปด้วย แม้ร่างกายยังสั่นสะท้านจากแรงที่เขาทิ้งไว้ ริมฝีปากของเขาก็ยังตราตรึงไปทั่งกาย แรงกระแทกจากสะโพกเขายังหลงเหลืออยู่ในช่องว่างลึกสุดในร่าง เสียงคำรามของเขายังสะท้อนอยู่ในหู
“ฉันรู้สึก เต็มใจ แล้วก็เป็นตัวของตัวเอง...”
น้ำตาไหลลงข้างแก้มอย่างเงียบงัน ไม่ใช่เพราะเขาเดินจาก แต่เพราะเธอคิดว่าดีแล้วที่ให้เขาเข้าใจผิด เพราะหากเขารู้ความจริงตอนนี้ ทุกอย่างจะพัง ทั้งเขา ทั้งแผน ทั้งความหวังเดียวที่ยังพอเหลืออยู่ในมือเธอ
เขาต้องเข้าใจว่าเธอ “ไม่ได้รู้สึก” ต้องเชื่อว่าเธอ “ไม่เต็มใจ” และต้องเห็นว่าเธอ “ไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง” แม้สิ่งที่เกิดขึ้นในนาทีก่อนหน้า คือการมอบกายทั้งร่างให้เขาอย่างเต็มใจที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิต
ขอโทษนะ...คุณเข้
เสียงในใจเธอแผ่วราวกับลมพัดผ่านห้วงวิญญาณ ปลายฟ้ากอดตัวเองเอาไว้ ปล่อยให้น้ำตาไหลผสมกับหยาดแห่งแรงรักอย่างบ้าคลั่งของเขา แต่หันหลังให้เธอเหมือนกับว่าเธอไม่เคยเป็นอะไรเลยในสายตาคู่นั้น
เธอจะจำทุกสัมผัสของเขาไว้ แม้เขาจะไม่จดจำเธอในแบบเดิมอีกแล้วก็ตาม ในค่ำคืนที่พายุพัดถล่มคืนนี้ เขาได้ครอบครองเธอ และเธอก็ได้รักเขา
ร่องรอยจารึกของเขาจะฝังแน่นสู่หัวใจเธอ ร่องรอยของเขา… ที่เข้ามาลบล้างร่องรอยเดิมให้มลายหายไปจนหมดสิ้น
=======
เส้นความสัมพันธ์ของคุณเข้และปลายฟ้าจะเป็นอย่างไรต่อไป คดีที่เธอตามหาความจริงก็พาไปพบกับชะกรรมแบบไหน ฝากติดตามกันต่อนะคะ ฝากคอมเมน์ กดเข้าชั้น กดหัวใจ และรีวิวหรือแชร์นิยายให้ไรท์ เป็นกำลังอันแสนมีค่าให้ไรท์มีพลังเขียนนิยายต่อไปเรื่อย ๆ ด้วยนะค้า อ้อนนนนน จุ๊ยยยย
