โชคชะตาพาปลายฟ้าผู้หวาดกลัวเรื่องบนเตียงให้มารับงานเขียนนิยายอิโรติกตามใบสั่งของแฟนเก่า แต่ฟ้าก็ใจดีส่งชายหนุ่มผู้มากประสบการณ์เซกส์มาให้ โดยที่ดันลืมเตือนว่าเขาเป็นผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรมคนรักตัวเอง
ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,รัก,ผู้ใหญ่,อิโรติก,สืบสวน ,ดราม่า,โรมานซ์,โรมานซ์สืบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
***
[“พี่มินทร์ กำลังเข้าใจผิดนะคะ”
“เข้าผิดอย่างนั้นหรือ ใช่สิ ฉันเข้าใจผิดคิดว่าเธอรักฉันมาตลอด” สองมือแกร่งจับปลีขาขาวเนียนขึ้นพาดบ่า สอดแก่นกายร้อนแทรกในคราวเดียว ไม่สนใจว่าเธอจะพรักพร้อมหรือไม่
“อ๊า...” เธอหวีดร้อง กัดปากระงับความเจ็บแสบ
หน้าอกอิ่มถูกเค้นคลึงหนักหน่วง เรียวปากบางถูกบดขยี้จนเลือดซึม ร่องสวาทถูกจ้วงใส่รุนแรง
“พะ... พี่มินทร์ .. หยุด ได้โปรดหยุด...อา...”
ยิ่งห้ามก็ยิ่งยุ ภูมินทร์สาวท่อนเขื่องออกแล้วกระแทกใส่อีกครั้งและอีกครั้งจนร่างหญิงสาวกระตุกสั่น แต่แค่นี้ยังไม่สาสมใจร่างแกร่งผู้กุมบังเหียน เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาไว้ในมือ แล้วกดบันทึกใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเสียวซ่านระคนมึนเมา ไล่ลงมาที่เต้าอิ่มยอดถันเต่งที่ถูกสองนิ้วบีบบิด หน้าท้องเนียนเรียบ หัวหน่าวประดับเส้นไหมนุ่ม จนถึงปุ่มกระสันที่บวมเบ่ง
หล่อนสวยเหลือเกิน... ชายหนุ่มคำนึงในใจ แต่ไม่ทำให้เขาใจอ่อนเพียงเพราะความงดงามของเรือนร่าง
“พะ... พี่มินทร์...”
“เรียกฉันว่าผัว!”
“อูยยย”
“เดี๋ยวนี้!”
“ผะ... ผัว...”
“ใครเป็นผัวเธอ พูดมา!”
“พี่ พี่มินทร์เป็น... อา... ซี้ด...”
ท่อนเหล็กยังกระหน่ำเสียดสีร่องสวาทสีชมพูสวยไม่หยุด “พูด!”
“อูยยย” ลัลลาบายครวญคราง “อา... พี่มินทร์ แฮ่กๆ พี่มิทร์เป็นผัว... ผัวบาย อ๊า....” เธอแอ่นตัว แหงนหน้าหวีดร้อง ในขณะที่หมุนสะโพกส่ายตามจังหวะของเขา
“พูดอีก!”
“พะ...พี่มินทร์...เป็นผัว... ผัวของบาย... อูยยยย”
เสียงสั่นของขาเตียงดังเท่าใด เสียงครางของหญิงสาวก็ดังปานกัน และยิ่งเธอร้องคราญคราง ลำลึงค์แข็งก็ยิ่งกระแทกเข้าใส่ จนเกิดเสียงเนื้อกระทบกัน
“พูดอีก พูดอีก” เขาเรียกร้องสลับส่งเสียงซี้ดซ้าด “พูดอีกว่าฉันเป็นผัวเธอ!”
ทว่าลัลลาบายหอบสั่น ความเสียวซ่านไหลพล่านจากจุดกระสัน ราวกับมีกระแสไฟวิ่งทั่วร่าง ดวงตาของเธอเริ่มปริบปรือ ริมฝีปากอิ่มที่อ้าค้างสั่นระริก แอ่นสะโพกยกขึ้นเหมือนต้องการท้าคลื่นคลั่งให้โหมกระหน่ำ
“พูด!”
“อึก” ร่างบางกระตุกเกร็งในการจ้วงรุนแรงครั้งสุดท้าย ร่องสวาททะลักล้นด้วยน้ำรัก หยาดเยิ้มเปียกที่นอนอันเป็นแหล่งรองรับบทรักฝังแค้นของชายหนุ่ม
“อะไรกัน แค่นี้ก็ไม่ไหวแล้ว ไม่สมศักดิ์ศรีผู้หญิงมากผัวอย่างเธอเลย”
“พี่มินทร์พูดเรื่องอะไร” ลัลลาบายหอบหายใจ หัวใจยังเต้นแรง เส้นเลือดตรงนั้นยังเต้นตุบๆ และตรงนั้นยังมีแก่นกายของเขาเสียบคาไว้ราวกับเป็นหลักเอกตอกเพื่อจองจำพื้นที่
“นอกจากฉันแล้วเธอมีผัวซ่อนที่ไหนอีกล่ะ อย่ามาตีหน้าซื่อหลอกฉัน!” เขาผละตัวลงจากเตียง จ้องมองใบหน้าที่มีหยาดน้ำตาคลอ
“บายไปหลอกอะไรพี่”
ชายหนุ่มแค่นยิ้ม ส่งสายตาหยามเหยียด หมุนตัวเดินไปยังมุมมืดของห้องนอน แล้วกลับมาพร้อมกับโยนตุ๊กตายางใส่ตัวเธอ
“โยกไอ้เจ้าตุ๊กตายางนี่ แล้วครางชื่อฉัน โยกมันจนเธอแตกให้ฉันดู!”]
ลัลลาบายนั่งตัวแข็งเพียงชั่วขณะ แต่แล้วก็ทรงตัวที่อ่อนปวกเปียกยืนขึ้น มองชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าชีวิตแน่วนิ่ง
“ดูบายนะคะ... ดูบายโยกมันจนสาแก่ใจพี่”
เธอค่อยๆ ถ่างขา ในขณะที่ยังไม่ละสายตาไปจากใบหน้าของภูมินทร์ แล้วสะโพกงามงอนก็ย่อลงรวดเร็ว ในคราวเดียวให้ตำแหน่งที่โพรงสวาทสอดรับกับแท่งซิลิโคน
“พี่มินทร์...” ลัลลาบายครวญครางดังสนั่น มองคนตรงหน้าผู้ออกคำสั่งด้วยดวงตาเหม่อลอย
***
“เอาล่ะ อีตาพี่มินทร์แปลงร่างเป็นหมาบ้าแล้ว จากนั้นก็หาทางทำให้เป็นหมาโบ้ตามสูตรของอักษรารัญจวนใช่ไหมคะ”
หลังจากอ่านบทล่าสุดของตอนใหม่ที่ปลายฟ้าส่งมาจบ หญิงสาวในชุดนิสิต เจ้าของคำถามก็นั่งกอดอก ยกขาไขว่ห้างมองเขาด้วยแววตาที่ดูหยิ่งยะโสเสียยิ่งกว่าแต่ก่อน
“ก็ต้องเป็นอย่างนั้น เนื้อหาเสพง่าย เข้าใจง่าย คือความต้องการของลูกค้ากลุ่มเป้าหมายหลักของเราไม่ใช่หรือไง” กรินทร์ตอบพลางอ่านข้อความจากวาดฟ้าที่ส่งเข้ามาเตือนเขาเรื่อง warning trigger
ไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่คิด วาดฟ้าก็คงคิดเหมือนกัน ว่าฉากรักของปลายฟ้าดิบเถื่อนมากขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนหน้าไอ้ตุ๊กตายางนี่ ก็หลายฉากที่ทำให้เขาต้องใช้วิจารณญาณในการอ่าน ขนาดเขาผ่านศึกมานักต่อนัก ยังปักใจเชื่อเลยว่าภูมินทร์นี่มันซาตานดีๆ นี่เอง
กระนั้น... ทำไมเขาถึงสัมผัสได้ถึงความพึงใจจากลัลลาบาย แม้จะถูกข่มเหงกดขี่จากผู้ชายสุดทรามแค่ไหนก็ตาม
แต่ในทางกลับกัน เมื่อถึงฉากสืบสวน กรินทร์กลับรู้สึกถึงตัวตนและเสียงของปลายฟ้าที่ฝังในเรื่องราวและบทสนทนาชัดเจนจนคล้ายว่าลัลลาบายคือเธอ
“จะกี่ปีผ่านไป พี่ก็ไม่คิดหันทิศทางของอักษรารัญจวนใช่ไหม ไม่คิดบ้างหรือว่าพระเอกของพี่สุดท้ายแล้วอาจไม่ได้เป็นทั้งหมาบ้าหรือหมาโบ้ แต่เป็นหมาหัวเน่า”
คำพูดขององุ่นแทรกผ่านความคิด แต่กรินทร์ทำแค่ผ่อนลมหายใจด้วยความระอา “แล้วเราจะทิ้งนักอ่านที่เป็นฐานแฟนคลับอักษรารัญจวนได้ยังไง จะกี่เรื่องๆ แนวนี้ก็ถูกใจนักอ่านทั้งนั้น”
“แต่ถ้าเรามีฐานแฟนคลับที่หลากหลายมากขึ้น แล้วแนวหักมุมก็ยังเหมาะที่จะทำซีรีย์ ถ้าเรามีรายได้อีกทาง เท่ากับมีทางรอดมากขึ้นไม่ใช่หรือคะ”
“องุ่น” เขาเรียกชื่ออีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงจริงจัง “พี่รู้ว่าเธออยากเข้ามาบริหารที่นี่เต็มแก่ แต่ตราบเท่าที่พี่ยังกุมหัวเรือ พี่จะไม่ยอมเสียทรัพยากรที่มีน้อยนิดไปกับอะไรที่เราต้องเสี่ยงสูญเสียมากกว่าเดิม”
หญิงสาวไหวไหล่ “ถ้าอย่างนั้น ก็เตรียมตัวเสียเรือก็แล้วกันนะคะ แต่พ่อองุ่นคงไม่ยอมเสียเงินมหาศาลที่เพิ่มทุนให้พี่แน่”
จากนั้นลุกขึ้นยืนพร้อมกับกระชับกระเป๋าแบรนด์เนมที่เธอเคยโอ้อวดว่าใช้รายได้จากการเป็นยูทูปเบอร์ซื้อหามาด้วยตัวเอง
“ฉะนั้น หลังจากองุ่นรับประกาศนียบัตรแล้ว พี่จะได้เห็นชื่อองุ่นเป็นหนึ่งในผู้บริหารของที่นี่ ตามที่พี่ตกลงไว้กับพ่อขององุ่น ถึงวันนั้น องุ่นจะรีแบรนด์อักษรารัญจวน”
“รอให้ถึงวันนั้นเสียก่อนเถอะ” แม้เขาจะรู้อยู่แก่ใจว่าเหลือเวลาอีกไม่นาน แล้วก็รู้ด้วยว่ายายเด็กร้อนวิชาคนนี้กำลังทำอะไร แต่นั่นไม่ทำให้เขาหงุดหงิดใจได้เท่าวาดฟ้า
‘ฉันยินยอมให้ปลายฟ้าเขียนตามเส้นเรื่องของคุณ แต่ฉันอยากให้เธอเลือกตอนจบด้วยเอง’
เป็นข้อความตอบกลับจากวาดฟ้า เมื่อเขาส่งต่อความจำนงของนักเขียนเงาในปกครอง ซึ่งกรินทร์จำต้องยอมรับในฐานะเจ้าของนามปากกา แม้ว่าเขาอาจได้สิทธิ์ปรับแต่งเนื้อหาส่วนใหญ่ของนิยายเรื่องนี้ แต่ปลายฟ้ามีสิทธิ์เลือกตอนจบ คิดแล้วมันน่าอึดอัดใจ หากลัลลาบายไม่เลือกภูมินทร์แล้ว เธอจะเลือกเจ้าทนายที่ถูกเธอสลัดรักหรือไง
“เธออยากให้ตอนจบเป็นยังไงกัน ปลายฟ้า...”
เขารำพึงรำพันในความเงียบ แล้วย้อนรำลึกความทรงจำที่ยังไม่เคยจืดจาง ครั้งแรกที่เขาเห็นเธอคือตอนที่เขาอยู่ปีสี่ และปลายฟ้าอยู่ปีหนึ่ง ความสดใหม่ของเฟรชชี่น่าตาสดใสทำให้หนุ่มรุ่นพี่ทุกชั้นปีกระปรี้กระเปร่าเสมอ
ทว่าปลายฟ้าแตกต่างจากเพื่อนร่วมรุ่น เธอมีความเป็นผู้ใหญ่ เงียบขรึมและไม่สุงสิงกับใคร ในความลึกลับและปลีกวิเวกจากสังคมของปลายฟ้าทำให้เกิดการท้าประลองว่าใครจะช่วงชิงหัวใจผู้หญิงที่ถูกเปรียบเปรยว่าเป็นแม่ชีประจำรุ่น
แล้วใครคนนั้นก็คือเขา จากแค่ลองจีบเล่นสนุกๆ ปรากฏว่าเธอยอมคบหา กลายเป็นข่าวดังเกรียวกราวในหมู่คณะ แต่การคบหากันกลับไม่เป็นอย่างที่คิด คล้ายว่าเธอสร้างกำแพงขึ้นมากั้นเขาไม่ให้สานสัมพันธ์ลึกซึ้ง
แม้ว่าหลายต่อหลายครั้งเหมือนว่าเธอยอมให้เขาปีนข้ามอาณาเขตหวงห้าม แต่พอเขาไต่ขึ้นไปจนถึงสันกำแพง ก็ผลักเขาตกลงมาไม่ใยดี แล้วจะให้ชายหนุ่มกลัดมันอย่างเขาทนต่อไปได้นานแค่ไหน ถ้าไม่หาทางระบายออกฮอร์โมนมันก็พลุ่งพล่านจนจะคลุ้มคลั่ง
แต่ในคืนหนึ่ง เขาได้พิสูจน์ว่าเธอมีเรือนร่างงดงามเพียงใด ปลายฟ้ายอมให้รุ่นพี่อย่างเขาปลดเปลื้องผ้า ยอมให้กายเขาได้แนบเนื้อนุ่ม ยอมให้เขาแลกลิ้นจูบอย่างดูดดื่ม ทว่าในวินาทีที่กำลังกลายเป็นหนึ่งเดียวกัน ปลายฟ้าก็ผลักตัวเขาให้ออกห่าง ทั้งใบหน้าและเนื้อตัวของเธอชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ เหมือนคนตกอยู่ในอาการตื่นตระหนก จากนั้นคว้าเสื้อผ้าวิ่งออกจากห้องไป แล้วในวันต่อมาเธอก็หลบลี้หนีหน้าเขาจนกระทั่งวันหนึ่ง เธอเข้ามาบอกลา บอกลาทั้ง ๆ ที่เขาไม่รู้เลยว่าทำไรผิด
แต่ในเมื่อโชคชะตาพาเธอกลับมาหา เขาจะปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอยไปอย่างนั้นหรือ เป็นคำถามที่หัวใจเรียกร้องหาคำตอบ
แล้วคำตอบก็ฉายแวบเข้ามาในหัวเหมือนชาวประมงเห็นไฟประคาคารกลางท้องทะเลยามราตรี ใจสั่งให้เขาขับรถมุ่งหน้าไปหาหญิงสาว ตามที่อยู่ที่เธอเคยให้ไว้ตอนเซ็นสัญญา
“เธอจะเลือกตอนจบของนิยายยังไงก็แล้วแต่ แต่พี่จะให้เธอเลือกจบที่พี่เท่านั้น”
วินาทีเดียวกัน ข้อความที่สองจากอดีตนักเขียนชื่อดังก็ปรากฏบหน้าจออีกครั้ง และครั้งนี้ทำให้คิ้วของกรินทร์ถึงกับขมวดเป็นปม
Wadfha : ฉันต้องการพบปลายฟ้าเป็นการส่วนตัว
ถึงนักอ่านที่รัก ขอบคุณที่ยังติดตามกันอยู่นะคะ ขอแจ้งอีกสักรอบ ตอนนี้ ณ มหรรณพ ติดงานที่ส่งผลต่อการอัพนิยายค่ะ จากเดิมอัพอาทิตย์ละหนึ่งตอน ช่วงนี้ขออัพทุกสองอาทิตย์ และเมื่อเสร็จสิ้นงานแล้ว จะรีบปั่นตอนใหม่ ๆ ให้นักอ่านที่รักได้ติดตามกันเช่นเคยค่ะ
รักนักอ่าน
ณ มหรรณพ
