โชคชะตาพาปลายฟ้าผู้หวาดกลัวเรื่องบนเตียงให้มารับงานเขียนนิยายอิโรติกตามใบสั่งของแฟนเก่า แต่ฟ้าก็ใจดีส่งชายหนุ่มผู้มากประสบการณ์เซกส์มาให้ โดยที่ดันลืมเตือนว่าเขาเป็นผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรมคนรักตัวเอง
ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,รัก,ผู้ใหญ่,อิโรติก,สืบสวน ,ดราม่า,โรมานซ์,โรมานซ์สืบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพาปลายฟ้าผู้หวาดกลัวเรื่องบนเตียงให้มารับงานเขียนนิยายอิโรติกตามใบสั่งของแฟนเก่า แต่ฟ้าก็ใจดีส่งชายหนุ่มผู้มากประสบการณ์เซกส์มาให้ โดยที่ดันลืมเตือนว่าเขาเป็นผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรมคนรักตัวเอง
ผู้แต่ง
ณ มหรรณพ
เรื่องย่อ
เมื่อนิตยสารสารคดีที่ ปลายฟ้า เป็นนักเขียนประจำปิดตัว ทำให้ปลายผ้าต้องหันเหจากการเขียนแนววิชาการ ไปต้องเลี่ยนแนวไปเป็นนักเขียนนิยาย เพื่อหาเงินเลี้ยงดู แม่และน้องสาว โดยเฉพาะแม่ของเธอต้องรับการผ่าตัดตาในสิ้นปี ปลายฟ้าจึงเขียนนิยายรัก แล้วนำไปให้ กรินทร์ คนรักเก่าที่เป็นซีอีโอของสำหนักพิมพ์อักษรารัญจวนช่วยพิจารณา แต่กรินทร์ไม่ให้ผ่านเพราะแนวเรื่องไม่ตรงกันแนวของอักษรารัญจวนที่เน้นขายแนวนิยายอิโรติก
แต่เพราะกรินทร์ยังมีใจให้ปลายฟ้า ด้วยความรักที่หลงเหลือ จึงให้ปลายฟ้าเขียนนิยายอิโรติกโดยที่มีเขาเป็นพระเอก และเธอเป็นนางเอก แลกกับเงินค่าจ้างที่เขาจะจ่ายให้เธอเป็นรายเดือนแต่ปลายฟ้ามีปมกับเรื่องเซกส์เพราะเคยถูก เปลว พ่อเลี้ยงล่วงละเมิดในวัยเด็กและมักมีอาการทางประสาทกำเริบหากถูกกระตุ้น ทว่าด้วยเงินที่กรินทร์เสนอให้ จึงทำให้ปลายฟ้าตอบรับงาน แต่เพราะกลัวว่าจะเขียนให้ถึงตอนจบไม่ได้ ปลายฟ้าจึงตั้งใจหางานเสริม และเธอก็ได้งานแม่บ้านรีสอร์ตที่มีชื่อว่า Beyond The Horizon โดยบังเอิญจากแม่บ้านคนเก่าที่ลาออกกระทันหัน
ที่รีสอร์ตนี้ ปลายฟ้าต้องทำงานเป็นแม่บ้านประจำโซนวิลล่าการ์เด้น โดยมี แหวว หัวหน้าแม่บ้านเป็นคนคุมงาน เธอมีหน้าที่ดูแลทำความสะอาดและอำนวยความสะดวกให้แขกประจำโซน ซึ่งหนึ่งในแขกที่เธอต้องดูและคือ เข้ เจ้าของห้องหมายเลข 222 ที่เขาแอบเลี้ยงแมวโดยมีแค่เธอและเขาเท่านั้นที่รู้ นอกจากแหววแล้ว ปลายฟ้าได้เจอ ชิด บาร์เทนเดอร์ที่คอยสอนงานในห้องอาหารให้เธอ
ด้วยงานแม่บ้านนี้เองที่ปลายฟ้าจะยึดไว้เป็นอาชีพเสริมจนกว่าเธอจะเขียนนิยายอิโรติกให้กรินทร์จบ แต่มีเหตุเกิดขึ้นกับปลายฟ้าคือเธอเหยียบหางแมวที่คุณเข้เลี้ยงไว้ที่ริมสระน้ำ จนทำให้เธอตกสระ แต่เข้ก็ช่วยเธอไว้ได้ทัน ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้เข้รู้ว่าเธอต้องรับงานเขียนนิยายอิโรติกให้กรินทร์ แต่เธอไม่มีประสบการณ์เรื่องบนเตียง(แบบคู่รัก) เข้เลยเสนอว่าถ้าปลายฟ้ามาเป็นเพื่อนคุยให้เขา เขาจะเล่าประสบการณ์บนเตียงให้ฟัง ข้อตกลงแรกระหว่างปลายฟ้าและเข้จึงเริ่มขึ้น
แต่ปลายฟ้าไม่คาดคิดเลยว่าเธอจะกลายเป็นผู้เล่นคนหนึ่งในเกมล่าหาคำตอบของปริศนาฆาตกรรมในรีสอร์ทแห่งนี้
ปลายฟ้าขยับขาก้าวเดินไปหยุดหน้าตู้เก็บสมบัติล้ำค่า แล้วทอดตามองเหล้าขวดใสที่วางตรงกลางราวกับเป็นดาวเด่นที่สุดในนั้น
“น้ำตาล...”
หญิงสาวอ่านชื่อด้วยเสียงอันเบาบาง จับจ้องเส้นสายของลายมือที่เขียนด้วยน้ำหมึกอย่างประณีตบรรจง หากแต่พอพินิจดูจนถี่ถ้วนแล้วน้ำหนักของลายเส้นสีดำมันยังคมชัดไร้รอยด่างหรือซีดจางอย่างที่ควรจะเป็น ซึ่งถ้าถูกเขียนด้วยน้ำหมึกพิเศษผสมเองอย่างที่เขาเคยบอก ป้ายเหล้าใบนี้ก็คือข้อผิดพลาดร้ายแรง
“หรือว่า...คุณรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว...” หญิงสาวรำพึงท่ามกลางความเงียบงัน
เมี้ยว
วินาทีนั้น เสียงร้องหวานใสและสัมผัสนุ่มอุ่นที่เกิดขึ้นตรงเหนือข้อเท้าดึงความสนใจของปลายฟ้าให้ย่อตัวอุ้มเบอร์เบินขึ้นแนบอก
“ไปเที่ยวที่ไหนมาทั้งวันล่ะเจ้าจอมซน”
เธอเอ่ยกับมันแล้วแนบแก้มตัวเองบนหน้าผากเล็กๆ จากนั้นมองไปทางป้ายเหล้าปริศนาอีกครั้ง ก่อนเดินออกจากคลังเหล้าโดยรับรู้ว่าลียงอาจยังเฝ้ามองเธออยู่จากครัวใหญ่ที่เขามักใช้ช่วงเวลากลางดึกหลังเที่ยงคืนในการคิดค้นสูตรอาหารใหม่ๆ แต่เธอจะหาทางกลับเข้าคลังเหล้าอีกครั้ง โดยที่ครั้งหน้าเธอต้องได้ป้ายเหล้าปริศนาใบนั้นมาอยู่ในมือ
แม่บ้านคนเก่า กัดเล็บจนเก็บกุด -> รอยแกะยาคมกริบ?
ลียง ธารากุล เชฟขี้โมโห หนึ่งในผู้ถือหุ้นทั้งสี่ -> ฝ่ายคุณเข้ ไว้ใจได้
ชิด บาร์เทนเดอร์ ผู้ที่ร่ำเรียนวาชาชงเหล้าจากคุณเข้ -> ไม่ทราบฝ่าย...
แหวว หัวหน้าแม่บ้าน มารดาของน้ำตาลผู้เคราะห์ร้าย -> ฝ่ายแพรวพลอย...
แพรวพลอย ชู้รักในคลิป เป็นปฏิปักษ์ -> หรือสถานะใด...
เสี่ยปอง มีรังสีอำมหิตชัดเจน -> มีปัญหากับแพรวพลอย
ปลายฟ้าจดข้อมูลและความสัมพันธ์ของทุกคนกับชายหนุ่มผู้ต้องสงสัยไว้ในหัว ส่วนหลักฐานสำคัญอีกชิ้นที่เธอขอให้ยังอยู่ คือไดอะซีแพมแผงแรกในห้องแม่บ้านห้องนั้น แต่การจะได้มาเธอต้องใช้แผนที่แยบยล รวมไปถึงตัวช่วยด้วยเช่นกัน
สัปดาห์ที่อากาศร้อนอบอ้าวผ่านไปจนถึงวันที่เมฆขาวก้อนโตตั้งทัพเป็นกำแพงสูงเหนือเส้นขอบฟ้า ในขณะที่พนักงานของรีสอร์ตต่างต้องเร่งมือช่วยกันจัดสถานที่เตรียมงานแต่งอีกครั้ง มีทั้งช่อดอกลิลลี่สีขาวช่อใหญ่ถูกนำมาใช้ประดับเต็มงาน ผ้าโปร่งสีฟ้าอ่อนก็ถูกขึงคลุมเก้าอี้สีขาวทุกตัว บนโต๊ะกลมมีจานชามช้อนส้อมวางเรียงให้พร้อมใช้งาน
ทุนคนที่มีหน้าที่ต่างก็เดินไปมาหยิบจับข้าวของและเคลื่อนย้ายตามคำสั่งของผู้จัดการรีสอร์ตคนใหม่ที่เพิ่งเข้ามาได้ไม่กี่วัน และดูเหมือนว่าการทำงานของเขาไม่เข้าตาหัวหน้าแม่บ้านเท่าไรนัก เพราะทุกครั้งที่เขาสั่งการ แหววก็เข้าไปปรับเปลี่ยนใหม่ทำราวกับเป็นงานของตัวเอง หรือไม่ก็หาทางเลี่ยงพบเจอปลายฟ้า ด้วยรู้ว่าเธอกำลังรอคุยอยู่บนเตียงชายหาดห่างจากสถานที่จัดงานไปไม่ไกล
อาจเป็นโชคดีของเธอที่ดวงอาทิตย์เริ่มถูกเมฆเทาเข้ามาบดบัง จึงได้นั่งรับลมและฟังเสียงคลื่นกระทบหาดพอให้จิตใจสงบลงใต้ฟ้าที่แดดอ่อนแสง
แต่ความสงบก็อยู่กับเธอได้ไม่นาน เมื่อดวงตาเจ้ากรรมดันไปเห็นชายหนุ่มที่หายหน้าหายตาไปเกือบครึ่งเดือนกำลังเดินเคียงคู่กับหญิงสาวที่เธอไม่เคยเห็นมาตามโค้งหาด ภาพตรงหน้านั้นคือฝ่ายหญิงกอดแขนฝ่ายชาย แล้วส่งเสียงหัวเราะร่วนมีความสุข ส่วนฝ่ายชายนั้นหรือก็ส่งยิ้มกลับแต่สอดมือทั้งสองในกระเป๋ากางเกงวอร์มสีเทาตัวโปรด
“กินน้ำหน่อยสิ เห็นแดดอ่อนแบบนี้ ทำให้ร่างกายขาดน้ำไม่รู้ตัวนะ”
เสียงของใครบางคนดังที่ข้างตัว แต่ดวงตาของปลายฟ้ายังติดตรึงอยู่แต่กับร่างสูงซึ่งกำลังโน้มศีรษะลงให้หญิงสาวปัดบางสิ่งที่ติดบนเส้นของเขาออก
“นั่นคือคุณพิมพ์ลดา เขาเป็นเจ้าของบริษัทอีเวนท์ออแกไนเซอร์ พูดกันว่าจะเข้ามาช่วยดูแลการตลาดให้รีสอร์ต” เจ้าของเสียงเดิมเอ่ยต่อ “แต่มีพวกพนักงานพูดกันจนหนาหูว่าเป็นผู้หญิงคนใหม่ของคุณเข้”
ข้อมูลที่เธอไม่แน่ใจว่าจำเป็นต้องรู้ไหม ถูกยัดเหยียดเข้าหูแบบห้ามไม่ได้ ส่วนภาพของผู้หญิงคนนั้นที่เขย่งเท้าจูบเขาก็เป็นภาพที่ปลายฟ้าก็ไม่คาดคิดว่าจะได้เห็น และมันแสนตำตาตำใจจนเกิดความเจ็บแปลบปลาบไปทั่วอกกะทันหันอย่างที่ไม่ควรเลย
แต่แล้วในตอนนั้น ดวงตาสีนิลคู่ที่เธอคุ้นเคยก็หันมาสบประสานโดยบังเอิญแม้ริมฝีปากยังพัวพันอยู่กับจุมพิตของอีกฝ่าย ปลายฟ้าจึงรีบบ่ายหน้าหนีหันไปทางบาร์เทนเดอร์หนุ่ม
“ขอบคุณสำหรับน้ำเย็นค่ะพี่ชิด”
“ไปขอบคุณคุณแหววเถอะ” ชิดบอกแล้วหมุนตัวเดินย้อนกลับไปทางบันไดลงหาด และที่ตรงนั้นมีหัวหน้าแม่บ้านยืนมองมาด้วยใบหน้านิ่งเฉย
ปลายฟ้าเห็นแล้วก็รีบหยิบขวดน้ำพลางลุกเดินออกจาตรงนั้นทำเป็นเมินภาพที่เห็นบนหาด แล้วมุ่งหน้าตรงเข้าไปหาหัวหน้าแม่บ้าน
“ขอบคุณสำหรับน้ำดื่มค่ะ” นักเขียนสาวประนมมือพลางก้มหัว
“น้ำหนึ่งขวด แลกกับเอามันเข้าคุก ทำให้ฉันได้ไหม” เสียงเคร่งขรึมของแหววทำให้ปลายฟ้าหยุดชะงักในท่าก้มหัวไหว้ “เอามันที่ทำร้ายน้ำตาลเข้าคุก อย่าให้มันแสร้งทำเป็นนมขาวสะอาดหลอกใครได้อีก”
“แต่หนูสู้กับเรื่องนี้คนเดียวไม่ได้แน่” ปลายฟ้าให้คำตอบโดยไม่เงยหน้ามอง
“เธอไม่ได้สู้คนเดียว”
ประโยคสุดท้ายของหัวหน้าแม่บ้านจบลงก่อนมีเสียงเรียกหาแหววของผู้จัดการดังมาจากสถานที่จัดงาน ปลายฟ้าจึงปลีกตัวจากมาพร้อมกับขวดน้ำเย็นที่กำแน่นในมือ
ใช่สิ เธอไม่ได้สู้คนเดียว แต่เพื่อเขาคนเดียวที่เธอกำลังหาทางสู้! เขาคนเดียวคนนั้นที่กำลังอี๋อ๋ออยู่กับผู้หญิงคนอื่น! แต่เธอจะโกรธเขาทำไมกัน ในเมื่อเขาไม่ได้เป็นคนขอร้องให้เธอทำสักหน่อย แล้วเธอก็เลือกทำเพื่อตัวเองไม่ใช่หรือไงปลายฟ้า!
เสียงทุ่มเถียงกับตัวเองดังในใจตลอดทาง จนเธอเดินไปจนเกือบถึงห้องพัก แต่แล้วร่างสูงที่ยืนตรงหน้าก็หยุดทุกความคิดของปลายฟ้าให้ชะงักงัน
“พี่รินทร์...”