โชคชะตาพาปลายฟ้าผู้หวาดกลัวเรื่องบนเตียงให้มารับงานเขียนนิยายอิโรติกตามใบสั่งของแฟนเก่า แต่ฟ้าก็ใจดีส่งชายหนุ่มผู้มากประสบการณ์เซกส์มาให้ โดยที่ดันลืมเตือนว่าเขาเป็นผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรมคนรักตัวเอง
ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,รัก,ผู้ใหญ่,อิโรติก,สืบสวน ,ดราม่า,โรมานซ์,โรมานซ์สืบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบที่หนักอึ้ง อากาศที่เคยไหลเวียนรอบตัวเหมือนจะถูกดูดหายไปหมดสิ้น ปลายฟ้าพยายามควบคุมลมหายใจของตัวเองที่เริ่มติดขัด ยับยั้งความเจ็บปวดไม่ให้ทะลักออกมาจนหมดเปลือก ทว่าความเจ็บปวดที่เธอเปิดเผยกลับสะท้อนอยู่บนใบหน้าของชายหนุ่มรุนแรงเสียยิ่งกว่า
“ปลายบอกพี่รินทร์แล้ว และขึ้นอยู่กับพี่ว่าจะคิดอย่างไรกับปลายต่อจากนี้”
กรินทร์หลับตาแล้วสูดลมหายใจเข้าอีกครั้ง จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนก้าวขาเข้ามาหยุดยืนที่หน้าปลายฟ้า “ไม่ได้ขึ้นอยู่กับพี่เลย แต่ขึ้นอยู่กับปลายต่างหากว่าจะให้โอกาสพี่ได้แก้ตัวอีกสักครั้งหรือเปล่า”
ปลายฟ้าก้มหน้าลงหลบสายตา เกิดความลังเลแฝงในท่าทีของเธอชัดเจน ในขณะที่สมองสับสนวุ่นวายไปด้วยคำถามที่ยังไม่มีคำตอบ เธอคงไม่อาจตอบคำถามสำคัญขนาดนั้นของเขาตอนนี้ได้ ปลายฟ้าเงยหน้าขึ้นสบตาเขาอีกครั้ง น้ำเสียงของเธอมั่นคงขึ้นแม้จะยังเจือไปด้วยความกังวล
“ถ้าพี่อยากให้ปลายเชื่อใจพี่อีกครั้ง ปลายก็ต้องพิสูจน์ตัวเองเหมือนกัน” เธอหยุดชั่วขณะ ก่อนตัดสินใจพูดต่อ “ยังมีอีกเรื่องที่ปลายต้องจัดการให้ชัดเจนก่อน มันสำคัญกับปลายมาก” เธอหมายถึงอาการทางประสาทที่เป็นเหตุผลให้เธอไม่กล้ารับตอบรับความสัมพันธ์
เขาพยักหน้าช้าๆ อย่างยอมรับ “พี่เข้าใจปลาย...” แต่น้ำเสียงฟังคล้ายกล้ำกลืนสวนทางกับคำพูด
“ขอบคุณค่ะพี่รินทร์” เธอเอ่ยเบาๆ อย่างจริงใจ
“แต่...”
คำว่าแต่ที่ตามมาของเขาทำให้รอยยิ้มของปลายฟ้าหดแคบลง “แต่ทำไมคะ”
กรินทร์เม้มริมฝีปาก จ้องมองเธอด้วยแววตาค้นหาแทนคำถาม “ช่างเถอะ”
เขาเปลี่ยนใจ พยักเพลิดหน้าไปทางโซฟา แล้วเอ่ยว่า “วาดฟ้าบอกว่าอยากนัดพบปลาย”
“คุณวาดฟ้า?”
เขาหยักหน้า “ไม่ได้บอกว่าคุยเรื่องอะไร แต่ถ้าปลายสะดวกหรือว่างจากการทำงานให้เจ้านายอีกคนเมื่อไหร่ ก็บอกพี่ พี่จะได้นัดกับวาดฟ้าให้”
“จะ...เจ้านายอีกคน...” หัวใจของปลายฟ้าเต้นไม่เป็นส่ำ
“คุณคนนั้น...” ชายหนุ่มทำท่าครุ่นคิด “คุณแพรวพลอยอะไรนั่น”
นักเขียนสาวลอบเป่าปาก เธอลืมไปเสียสนิทว่าหญิงสาวผู้นั้นช่วยเธอไว้ก็จริงด้วยการอ้างกับเขาว่าเป็นเจ้านายของเธอ
“ว่าแต่ปลายช่วยงานอะไรเขาที่นี่”
เธอสูดลมหายใจเข้า เดินตามไปหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟา ห่างจากชายหนุ่มเกือบหนึ่งช่วงแขน พยายามคิดหาคำตอบให้เร็วที่สุด แล้วคำตอบที่ผุดขึ้นมาในหัววินาทีนั้นก็คือ “เขียนโพสต์กับทำคอนเทนท์เพื่อใช้โปร โมทรีสอร์ตค่ะ”
กรินทร์เลิกคิ้วมอง “อย่าบอกนะว่าจะเปลี่ยนสายงานเขียนอีกน่ะ”
หญิงสาวยิ้มแห้ง แต่ไม่ทันได้ถูกเขายิงคำถามที่สอง เสียงโทรศัพท์ของห้องก็ดังขึ้น แน่นอนว่าเรียกสายตาทั้งคู่ให้หันไปมอง กรินทร์เหมือนทำท่าจะลุกไปรับ แต่ปลายฟ้าให้สัญญาณว่าปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเธอ
“สวัสดีค่ะ ห้องหมายเลข 221 ค่ะ” หญิงสาวกรอกเสียงระบุหมายเลขห้องลงไปทันทีที่ยกหู
“สวัสดี จากห้องหมายเลข 222”
“!!!” เป็นเสียงของเขา เสียงของเจ้าของเจ้านายอีกคนตัวจริง
“คุณยังอยู่ดีมีสุขหรือเปล่า”
แล้วเขาจะโทรมาถามสารทุกข์สุขดิบอะไรตอนนี้
“ใครโทรมาหรือปลายฟ้า”
“เอ่อ... รูมเซอร์วิสค่ะ” เธอตอบพลางแอบทำนิ้วไขว้กัน ในขณะที่ได้ยินเสียงหัวเราะจากปลายสาย“เขาโทรมาถามว่าใกล้ลาสต์ออเดอร์แล้ว จะสั่งอะไรไหม”
“ผมแนะนำเครื่องดื่มเป็น เฟรนช์ คอนเนคชัน รับรองว่าคืนนี้ของคุณกับเขาจะร้อนแรงจนไฟไหม้เตียงเลยล่ะ”
ปลายฟ้ารู้สึกฉุนขึ้นมาอย่างประหลาด “ถ้าอย่างนั้นจัดมาให้สองที่ค่ะ จะได้มาเติมไฟพวกเราให้พลุ่งพล่านทั้งคืน”
อีกฝั่งแค่นหัวเราะ “รับออเดอร์ครับคุณผู้หญิง แต่คุณผู้หญิงต้องมารับเครื่องดื่มที่ห้องของผมเท่านั้น”
อะไรของเขา! “ถ้าอย่างนั้น ฉันไม่เอาแล้วค่ะ”
“หรือไม่ก็ให้ผมไปเสิร์ฟถึงห้อง”
ตานี่!!!
“มีอะไรหรือเปล่าปลาย” กรินทร์ย่นคิ้ว แล้วเดินมาหยุดมองใกล้ๆ
“ไม่มีอะไรค่ะ” หญิงสาวพยาบามตอบเสียงเรียบ “พี่รินทร์จะอาบน้ำก่อนไหมคะ ระหว่างรอปลายไปเอาค้อกเทลมาให้”
“ทำไมต้องไปเอา เขาไม่มาเสิร์ฟที่ห้องหรือ”
“ปลายจะกลับไปอาบน้ำที่ห้องพักแล้วเปลี่ยนชุดนอนมาค้างกับพี่รินทร์ด้วยไงคะ” เธอคลี่ยิ้มบอก ในขณะฟังเสียงแซวที่ลอยมาตามสายว่า
“ชุดไหนดี ชุดเสื้อยืดมีรูตรงจั๊กกะแร้กับกางเกงขายาวผูกเชือกทรงลุงของคุณดีไหม”
“ก็ได้...พี่จะอาบน้ำรอ” กรินทร์ไหวไหล่พูดแล้วหันหลังเดินไปคว้าชุดคลุมออกจากตู้เสื้อผ้า
“เอ... หรือเป็นชุดนี้ ยกทรงสีขาวเก็บเต้าคัพซีของคุณจนมิดกับกางเกงในสีขาวลายแมวเก่าๆ เฮ้ นี่คุณมีบราลูกไม้ด้วยหรือ โคตรเซ็กซี่ ไว้ใส่ให้ผมดูบ้างสิ”
นั่นเขากำลังรื้อเสื้อผ้าของเธอในตู้อยู่อย่างนั้นหรือ!!!
ฉับ!!!
ปลายฟ้ากระแทกโทรศัพท์ ไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะแสบหูหรือเปล่า แล้วรอจนกรินทร์คล้อยหลังหายเข้าห้องน้ำไปแล้ว เธอจึงเดินออกจากห้อง พกพาความขุ่นข้องหมองใจติดตัวไปแตะคีย์การ์ดห้องหมายเลข 222 ที่กลายเป็นเพื่อนบ้านเรือนเคียง แล้วผลักประตูเข้าไปเพื่อพบกับชายหนุ่มที่ยืนกอดอกส่งยิ้มรอ
“ถึงแม้นั่นจะเป็นตู้เสื้อผ้าของคุณ แต่คุณไม่มีสิทธิ์รื้อเสื้อผ้าของฉัน!”
ปลายฟ้าออกคำสั่งเสียงแข็งทันที แล้วเดินผ่านเขาเข้าไป แต่ยังไม่ทันพ้นอาณาเขตของวงแขนกว้าง ร่างบางก็ถูกรวบเอวแน่นจนคีย์การ์ดที่ถืออยู่หล่นตกพื้น
“จะทำอะไรน่ะ! คุณขะ...อุ๊บ”
แต่คำต่อว่าพลันถูกกลืนหายเมื่อริมฝีปากหยักหนาประกบลงมาอย่างแนบแน่น ชั่วขณะเดียวที่โลกทั้งใบเงียบงัน เหลือเพียงเสียงลมหายใจและหัวใจที่เต้นแรงจนแทบแตกเป็นเสี่ยงๆ
จูบรสขมนุ่มเคล้ากลิ่นเหล้าอมาเร็ตโต้แสนคุ้นเคยนี้ไม่ใช่เพียงแค่สัมผัสผิวเผิน หากแต่ลึกซึ้งและเร่าร้อนอย่างรู้ใจ ปลายลิ้นที่เกี่ยวกระหวัด ราวกับจะดูดกลืนทุกถ้อยคำต่อต้านให้หายไป เหลือไว้เพียงไออุ่นและแรงปรารถนาที่แผดเผา
เขาไม่ให้เธอถอยหนีแม้เพียงก้าวเดียว มือร้อนวางแนบแผ่นหลังลูบไล้อย่างอ่อนโยน ทว่าหนักแน่นพอจะสั่นคลอนสติ ปลายฟ้ารู้สึกเหมือนถูกดูดกลืนทั้งตัว สัมผัสจากเขาทำให้ร่างกายของเธอทรยศต่อคำพูดเมื่อครู่ ใจเต้นแรง ร่างอ่อนระทวยในอ้อมกอดที่ทั้งปลอดภัยและอันตรายในเวลาเดียวกัน
ลมหายใจของเธอปะทะกับเขาในจังหวะเดียวกัน ขณะที่ริมฝีปากหยักผละห่างเพียงน้อย เพื่อให้เธอได้หายใจ แต่ไม่ปล่อยให้เธอได้ตั้งหลัก
“เวลคัมคิส” เขากระซิบชิดริมใบหู เสียงแผ่วแต่เต็มแน่นด้วยแรงอารมณ์
ใบหน้าของปลายฟ้าร้อนผ่าว เธอเบือนหน้าหนีดวงตาหยาดเยิ้มพราวระยับ แล้วผลักอกเขาก่อนดันตัวเองให้ออกห่าง จากนั้นตรงไปตู้เสื้อผ้า ทำเป็นเมินชุดนอนตัวเก่าตัวเก่าหรือชั้นในที่เขาถือวิสาสะจับรื้อออกมาวางบนเตียงโดยไม่ได้รับอนุญาต แล้วหยิบกระเป๋าเสื้อขึ้นจากพื้นตู้ จากนั้นรูดซิบแล้วล้วงมือสอดเข้าไปในช่องลับ เมื่อสัมผัสได้ถึงแผงยาแก้ปวดของแพรวพลอย เธอก็เบาใจ
“ไหนล่ะคะ เฟรนช์ คอนเนคชัน ของคุณ”
แล้วส่งเสียงถามโดยไม่หันไปมองก่อนวางกระเป๋ากลับคืนที่ ทว่าความอุ่นเกิดวูบวาบที่แผ่นหลังเพราะร่างสูงเข้ามาสวมกอดทำให้เธอปล่อยกระเป๋าตกพื้น
“ก็ให้กินไปแล้วกับจูบเมื่อกี้ไง แต่ผมบริการแค่คุณคนเดียวนะ” เขากระซิบเสียงแผ่วข้างใบหูแล้วกดจูบลงบนซอกคอ
“คุณเข้... อย่าทำแบบนี้ คุณก็เห็นไม่ใช่หรือว่าพี่รินทร์อยู่ที่นี่...” ต่อให้แสร้งทำเป็นไม่สะทกสะท้านแต่หัวใจของเธอกำลังเต้นแรงโครมครามอยู่ในอก
“เขาอยู่ที่นี่แล้วผมทำแบบนี้กับคุณไม่ได้หรือไง”
ปลายฟ้าแน่นอกคล้ายจะระเบิดเป็นเสี่ยง ๆ ความรู้สึกขุ่นมัวแล่นพล่านอย่างไม่อาจควบคุมได้ เธอกัดริมฝีปากล่างแน่น พยายามกลั้นเสียงหัวใจที่กำลังรัวไม่เป็นจังหวะ แต่ก็ทำไม่ได้เพราะคำถามของเขามันเหมือนชนวนจุดไฟในอกให้ลุกโชน
เธอกำลังโกรธ...โกรธเขาอย่างนั้นหรือ... ไม่สิ เธอกำลังโกรธตัวเองมากกว่าที่รู้สึกผิดแม้ไม่ได้ทำอะไรผิด ทั้งที่เขาตั้งคำถามด้วยประโยคธรรมดา ๆ แต่สามารถสั่นสะเทือนโลกภายในใจของเธอ
“พี่รินทร์เขา... มาขอโอกาสแก้ตัวกับฉันใหม่...”
เขาเงียบไป ไม่พูด ไม่แย้ง ไม่แม้แต่จะถอนหายใจ แต่ปลายฟ้ารู้สึกได้ถึงแรงอึดอัดที่ก่อตัวขึ้นในอากาศ เหมือนพายุที่ยังไม่โหม ทว่าเริ่มแผ่รังสีร้อนแรงออกมาช้า ๆ จนเธอแทบหายใจไม่ออก
“พระเอกในนิยายของคุณอยากเป็นพระเอกในชีวิตจริงแล้วสินะ” ลมหายใจของเขาแน่นขึ้น ราวกับกำลังกลั้นอะไรบางอย่างที่พลุ่งพล่านอยู่ข้างใน “แล้วคุณตอบเขาไปว่าไง”
“ฉัน...ฉันตอบเขาไปว่า...ขอพิสูจน์ตัวเองก่อน”
เขาพลิกตัวเธอกลับอย่างรวดเร็วจนร่างบางหันไปเผชิญหน้ากับ ความร้อนแรงที่อัดแน่นอยู่ในแววตาคูนั้น “คุณต้องพิสูจน์อะไรกับเขา”
“พิสูจน์อะไรหลายๆ อย่าง” ในหัวของเธอตอนนี้เต็มไปด้วยความคิดพันกันยุ่งเหมือนเส้นด้ายที่ถูกม้วนกลับโดยไม่มีต้นไม่มีปลาย
ไดอะซีแพมแผงนั้น... คำพูดของแพรวพลอย...น้ำตาลที่นอนรอความตาย...ทุกอย่างยังคงก้องอยู่ในความทรงจำ ราวกับมีใครตั้งเครื่องบันทึกซ้ำแล้วซ้ำเล่า
‘วิลล่าที่เขาใช้หลับนอนกับเธอ ก็เป็นที่ที่เขาใช้กักขังหน่วงเหนี่ยวและข่มขืนน้ำตาลทั้ง ๆ ที่ท้องแก่ใกล้คลอดขนาดนั้น เลวยิ่งกว่าเดรัจฉาน’
เธอควรตีตัวออกห่าง แต่หัวใจดันเต้นแรงไม่เป็นจังหวะทุกครั้งที่เขาอยู่ใกล้ ความผูกพันที่ครั้งหนึ่งเคยเรียบง่ายเริ่มมีร่องรอยของความลึกซึ้ง ไม่ใช่แค่ในแววตา ไม่ใช่แค่ในถ้อยคำที่เขาพูด แต่ในความเงียบทุกคราที่เขามองเธอเหมือนจะอ่านใจได้ทั้งหมด
“ถ้าอย่างนั้น ก่อนจะพิสูจน์กับเขา...ก็เริ่มจากพิสูจน์กับผมก่อน”
และในวินาทีสิ้นคำสุดท้าย ริมฝีปากเขาแนบลงมาประกบอีกครั้ง ดับทุกเสียงความคิดให้เงียบหาย เสียงของแพรวพลอย เงาของคดี ความกลัว ความหวั่นไหว ความผิดชอบชั่วดี ทั้งหมดถูกปัดเป่าออกจากใจ ราวกับมีมือมืดมาค่อย ๆ ลบความคิดออกทีละบรรทัด เหลือไว้แค่ความรู้สึกร้อนรุ่มที่แผ่ซ่านจากจุดที่เขาสัมผัสเธอ
“คุณเข้...”
แจ้งข่าวสำหรับนักอ่านแฟนนิยาย ณ มหรรณพ ค่ะ
ตอนนึ้สามารถซื้อรูปเล่มผลงานเวอร์ชั่นกระดาษได้แล้วจากร้านค้าออนไลน์ค่ะ 💚
ร้านนิยาย NamarhannopNovel
Link
Shopee : https://s.shopee.co.th/5fdrBFbEF0
TikTok : https://vt.tiktok.com/ZSB3715qE/?page=TikTokShop
