โชคชะตาพาปลายฟ้าผู้หวาดกลัวเรื่องบนเตียงให้มารับงานเขียนนิยายอิโรติกตามใบสั่งของแฟนเก่า แต่ฟ้าก็ใจดีส่งชายหนุ่มผู้มากประสบการณ์เซกส์มาให้ โดยที่ดันลืมเตือนว่าเขาเป็นผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรมคนรักตัวเอง
ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,รัก,ผู้ใหญ่,อิโรติก,สืบสวน ,ดราม่า,โรมานซ์,โรมานซ์สืบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ห้องทำงานของกรินทร์ตกอยู่ในความเงียบงัน และคงมีเพียงเสียงลมหายใจที่ไม่สม่ำเสมอของเขาเป็นจังหวะเดียวที่ขับเคลื่อนเวลา แม้ภาพริมหน้าต่างที่เห็นตึกสูงค่อยๆ นั้นจะถูกกลืนด้วยแสงสนธยาแล้ว แต่ก็ไม่อาจเบี่ยงเบนความคิดที่วนเวียนไม่หยุดในหัวเขาได้เลย
ปลายฟ้าไม่ได้กลับเข้าห้องรีสอร์ตในคืนก่อนและไม่มาพบอีกเลยจนเช้า เพียงแต่ส่งข้อความมาบอกว่าเจ้านายอีกคนมีงานด่วนให้ช่วยเหลือ
เป็นงานด่วนที่สั่งกันกลางดึก... กรินทร์แค่นยิ้มสมเพชตัวเอง แต่ลึกลงไปในใจ เขาไม่อาจสลัดภาพที่เธอหลบตาเขาทุกครั้งยามพูดถึงอดีต เรื่องที่เธอเอ่ยถึงด้วยเสียงสั่นว่า...
‘เคยถูกข่มขืน’
เขายกมือกุมขมับ ไหล่ทั้งสองก็หนักราวกับมีหินก้อนใหญ่ถ่วงไว้ ทั้งภาพใบหน้าขาวซีดของเธอ ทั้งแววตาที่ไม่เคยยิ้มได้เต็มร้อย ทุกอย่างผสานกันจนเขาแทบขาดใจ
“กู... ทำอะไรลงไปวะ...” ชายหนุ่มพึมพำในลำคอ เมื่อย้อนนึกถึงตอนที่เคยใช้กำลังกับเธอในคืนสุดท้าย ด้วยเพราะโกรธที่คิดว่าเธอไม่รัก ทั้งที่ความจริงเธออาจแค่พยายามเอาชีวิตรอดจากความกลัวที่ฝังรากลึก
“กรินทร์?” เสียงหนึ่งดังขึ้นจากหน้าประตูก่อนวาดฟ้าจะก้าวขาเข้ามา เธอปรากฏกายด้วยชุดเดรสสีดำเป็นปกติ แต่ในวันนี้มีสีหน้าและแววตาสดใสกว่าวันสุดท้ายที่พบกัน
“ผมตั้งใจจะโทรหาคุณเรื่องปลายฟ้า แต่ขอบคุณที่สละเวลาเตรียมงานแต่งมาพบผมก่อน” ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนแล้วผายมือเชิญให้เธอนั่ง
อดีตนักเขียนดังคลี่ยิ้ม “จริงๆ วันนี้ฉันมาคุยกับองุ่นเรื่องที่จะให้เธอช่วยหาสถานที่จัดงาน แล้วก็แวะมาส่งการ์ดเชิญงานแต่งให้คุณ”
กรินทร์ได้ยินก็แค่นหัวเราะ “เอาเถอะ เดี๋ยวนี้ใครๆ ก็อยากคุยกับยายซีอีโอปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมมากกว่าผมทั้งนั้น”
“ไม่เอาน่า คุณทำงานคู่กับองุ่นได้ดีแน่ แค่ยอมรับความคิดของเธอบ้าง”
“คุณจะไม่พูดแบบนั้นจนกว่าจะได้ยินไอเดียไอ้จ้อนพรีเมียมจากพระเอกนิยายของเจ้าหล่อน” เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้เห็นคนฟังทำหน้าไม่เห็นด้วยหรอก แต่ก็ไม่คิดว่าจะได้เห็นดวงตาเป็นประกายจากวาดฟ้า ยิ่งเธอพูดประโยคต่อมาที่ทำให้ให้เขาถึงกับพ่นลมหายใจแรงว่า
“ฉันเห็นไอ้จ้อนปลอมของภูมินทร์แล้วล่ะ”
“นั่นประไร ยายเด็กแสบ!”
“แล้วก็ได้เห็นแบบจำลองของเคนแล้วด้วย”
“อะไรนะ!” ที่วาดฟ้าบอกมาคือพระรองไม่ใช่หรือไง “เคน ทำไมมีของเคนด้วย!” จริงๆไม่ว่าจะเป็นของใคร มันก็ไม่ควรมีเลยต่างหาก
วาดฟ้าไหวไหล่ “คุณไม่ได้อ่านคอมเมนท์เลยใช่ไหม มีนักอ่านที่เป็นทีมเคนเยอะมากเลยนะ นับๆดูเกือบจะมากกว่าทีมภูมินทร์ด้วยซ้ำ”
สันกรามของเขากระตุกสั่น รู้สึกเดือดดาลอยู่ในอกอย่างประหลาด แต่จะเป็นเพราะเหตุใดเล่าถ้าไม่ใช่เดิมทีไอ้พระเอกเวรซาดิสม์นั่นเคยเป็นเขา ส่วนลัลลาบาย หญิงสาวที่เหมือนจะชื่นชอบการเป็นมาโคซิสม์เคยเป็นร่างทรงปลอมๆของปลายฟ้าในโลกนิยายที่เขาสั่งให้เธอสร้างขึ้นมา
ส่วนไอ้เคนนั่น มันควรเป็นแค่ตุ๊กตาที่เธอปั้นขึ้นมาเพื่อใช้เป็นตัวกระตุ้นให้ภูมินทร์หึงหวงไม่ใช่หรือ มันก็ไม่ได้มีบทเด่นอะไรขนาดนั้นนี่ แต่กรินทร์ก็ห้ามความสงสัยของตัวเองไม่อยู่ เขารีบเปิดโน้ตบุ๊คแล้วเข้าหน้าแพลทฟอร์มนิยายออนไลน์ของอักษรารัญจวนทันที
***
[ตั้งแต่เช้าแล้วที่ลัลลาบายเข้าออกห้องน้ำเพื่อโก่งคออาเจียน ในสองสามวันที่ผ่านมาเธอมีอาการไม่อยากอาหาร และรู้สึกผะอืดผะอมตลอดเวลา
ประจำเดือนขาดไปหลายวันแล้ว ลัลลาบายคิดอย่างกังวลใจ แม้จะพยายามปัดต้นเหตุให้เป็นเรื่องของความเครียดและวิตกจริตในตอนที่ต้องปรนนิบัติภูมินทร์ แต่ลัลลาบายรู้แก่ใจว่าไม่ใช่ เพราะยาคุมกำเนิดที่เขาโยนใส่หน้าเธอได้หมดไปหลายวัน หากไม่ได้ป้าหวี แม่บ้านของภูมินทร์พามาพบแพทย์ เธอคงนอนหมดแรงอยู่ในห้องที่เขาใช้เป็นห้องจองจำ
“คุณมินทร์ใกล้จะถึงแล้วค่ะ สั่งให้คุณบายรอที่ล็อบบี้โรงพยาบาล แล้วคุณเขาจะมารับคุณบายเอง”
“แล้วป้าล่ะคะ” ลัลลาบายแสดงความเป็นห่วง “มาด้วยกันกับบาย ก็น่าจะกลับด้วยกัน”
“ไม่ล่ะค่ะ ปล่อยให้คุณสองคนได้ปรับความเข้าใจกัน ป้าไม่อยากเป็นก้าง แล้วคุณมินทร์แกต้องดีใจแน่ จะได้เป็นพ่อคนแล้ว ทีนี้คุณมินทร์จะได้กลับมาดีกับคุณบายเหมือนเดิม”
“ถ้าเขาจะเป็นภูมินทร์คนเดิม นั่นคือเขาต้องรักบายจากใจ ไม่ใช่เพราะเด็กในท้อง”
หวีถอนลมหายใจ “ทำอะไรก็คิดถึงอีกชีวิตในท้องด้วยนะคะคุณบาย” จากนั้นลูบหัวหญิงสาวอย่างเอ็นดูก่อนขึ้นรถแท็กซี่ที่เข้ามาจอดเพื่อรับส่งผู้ใช้บริการโรงพยาบาล
ลัลลาบายมองตามรถแท็กซี่จนลับตาแล้วจะเดินกลับไปนั่งรอชายหนุ่มที่ประกาศว่าเขาคือเจ้าชีวิตของเธอ ทว่าในทันทีที่เธอหมุนตัว คนที่ปรากฏกายตรงหน้าก็ทำให้ลัลลาบายแทบหยุดหายใจ
“เคน...”
เขาส่งสัญญาณให้เธอตามไปขึ้นรถ ลัลลาบายลังเลใจในตอนแรก แต่หากเธอไม่ปฏิบัติตามแล้วภูมินทร์มาพบทนายหนุ่มที่นี่ล่ะก็ เธอไม่แน่ใจว่าอะไรจะเกิดขึ้น เพราะภูมินทร์ที่เธอรักนั้นค่อยๆ อันตรธานจมหายไปในหลุมลึกแห่งความแค้นเสียแล้ว
แต่มันเป็นความแค้นที่เธอก่อให้เขาเอง เป็นเธอเองที่เปลี่ยนสุภาพบุรุษผู้แสนอ่อนโยนให้กลายเป็นปีศาจร้าย ลัลลาบายสำนึกผิดในใจตลอดมา และขอใช้ความรักที่เธอมีชำระหนี้แค้นให้หมดไปจากใจเขา
“ผลการตรวจสอบกล้องวงจรปิด พบว่ามีมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งขี่ตามอรัญญาออกจากคอนโดไอ้ภูมินทร์ แล้วก่อนที่อรัญญาจะขับชนรถบรรทุกที่พุ่งออกจากซอย เจ้าหน้าที่สังเกตเห็นว่าคนขับมอเตอร์ไซค์คันนั้นมีท่าทางคลายใช้วิทยุสื่อสาร”
“วางแผนฆาตกรรม...” ลัลลาบายรำพึง แล้วยิงคำถามต่อ “แล้วทางตำรวจตามตัวมอเตอร์ไซค์คันนั้นเจอหรือยัง”
เคนส่ายหน้า “เจอ แต่เป็นศพไปแล้ว”
“อะไรนะ!”
“บาย... ฉันว่าเธออย่าไปยุ่งกับคนพวกนี้เลยดีกว่า พวกเขาจะทำอะไรก็ได้ ขนาดหลักฐานเท็จยังทำปลอมขึ้นมาได้ ถ้าฉันไม่รู้แผนการก่อน ก็คงยอมแพ้ไม่รับทำคดีให้มันแล้ว” เคนหยุดพูดแล้วคว้ามือเธอไปกอบกุม “ไปอยู่แคนาดากับฉันเถอะ ถึงเธอจะผิดสัญญากับฉัน แต่ฉันก็ยังรอเธออยู่นะบาย”
ลัลลาบายเม้มเรียวปาก เข้าใจดีว่าทำให้ชายผู้นี้ช้ำใจ แค่เพราะอยากแก้แค้นจึงยืมมือเขาเข้ามาช่วยเหลือ แต่เมื่อเวลาผ่านไป ภูมินทร์ก็ทำให้หัวใจของเธอไขว้เขว
“ฉัน... ฉันท้องลูกของเขา”
“ไอ้ภูมินทร์มัน...” เคนขบกรามแน่น “แต่เธอก็ยอมมัน”
ลัลลาบายเม้มเรียวปาก ไร้เสียงตอบคำถามที่ชัดเจน มีเพียงพยักหน้าให้อีกฝ่าย เพราะเธอไม่อาจตอบเต็มปากว่า...ยอม
“ทำไมกันบาย ทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้ เราสองคนเคยบอกกันว่าจะสร้างครอบครัวที่อบอุ่นอย่างที่เธอเคยใฝ่ฝันมาตลอด ขอแค่ได้แก้แค้นไอ้คนที่มันทรยศรักสำเร็จ เราก็จะได้กลับไปสร้างฝันของเธอ”
“ฉันรู้เคน ฉันจำได้...” ลัลลาบายกล้ำกลืนน้ำตา
“บาย...” เสียงของเขานุ่มลงอย่างน่าประหลาด มีแววสั่นไหวในดวงตาคู่นั้น “ทั้งที่ฉันทำเพื่อเธอมาขนาดนี้... แล้วมันต่างอะไรกับที่มันทำกับเธอ”
ลัลลาบายเม้มปากแน่น ไม่อาจตอบคำถามนั้นได้ มีเพียงน้ำตาที่ร่วงลงมาเงียบๆแทนคำใดๆที่ติดอยู่ในลำคอ
เคนวางมืออุ่นแนบแก้มเธอเบาๆ “เธอเจ็บ แต่ฉันก็เจ็บเหมือนกัน...”
สิ้นประโยค เขาก็แนบประทับเรียวปากบนเกลีบปากอิ่มแผ่วเบา เขาจูบเธอ... ไม่ใช่จูบของการครอบครอง แต่เป็นจูบที่เหมือนจะยืนยันกับหัวใจตัวเองว่า เขายังรักเธออยู่
ริมฝีปากของเขานุ่ม อบอุ่น และโหยหา ลัลลาบายเผลอหลับตา หัวใจเหมือนถูกปลดเปลื้องจากโซ่ตรวนชั่วขณะ กลิ่นกายของเคนไม่ใช่กลิ่นของความครอบงำ แต่เป็นกลิ่นของความคุ้นเคย
แต่เธอควรจะขัดขืน ทว่าหัวใจดวงน้อยยังจำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยปลอดภัยในอ้อมแขนนี้ แต่ในขณะเดียวกัน ความผิดก็แทรกซึมเข้ามาในหัวใจ ความผิดต่อลูกน้อยที่อยู่ในท้อง ความผิดต่อตัวเอง และความผิดที่มีต่อภูมินทร์
“เคน...” เธอเรียกชื่อเขาเบาๆในลมหายใจที่สั่นเครือ ขณะที่กำเสื้อเชิ้ตเขาไว้แน่น
เขาผละออกช้าๆ สบตาเธอเหมือนจะถาม ว่า... เธอยังรักเขาอยู่ไหม
โครม!
ทว่าในวินาทีนั้นเอง มีเสียงไม้กอล์ฟฟาดลงบนกระจกหน้ารถดังสนั่น กระจกหน้ารถแตกร้าวเป็นใยแมงมุมในพริบตา ลัลลาบายผวา เงยหน้ามองเจ้าของแรงอารมณ์ที่ยืนอยู่เบื้องหน้า
“พี่มินทร์!” เธอแทบไม่อยากเชื่อสายตา เมื่อเห็นใบหน้าอาบด้วยโทสะของภูมินทร์
“หลอกว่าป่วย แต่แอบมาเล่นชู้อยู่นี่เอง!”
เคนตัดสินใจปลดล็อกประตูออกไป “มึงนั่นแหละที่เป็นชู้ บายเลิกกับมึงแล้วมาคบกับกูตั้งนานแล้ว ที่กลับมาไทยเพราะอยากแก้แค้นมึง!”
“มึงก็สมรู้ร่วมคิดกันด้วยไง” ภูมินทร์กระตุกยิ้ม วาดไม้กอล์ฟพาดบ่า “อ้อ ต้องบอกว่าร่วมสมสู่ด้วยถึงจะถูก”
“ไอ้เลวบัดซบ!” เคนเหลืออด แต่ยังไม่กล้าเข้าไปซัด เพราะอีกฝ่ายมีอาวุธพร้อมฟาดฟัน “งั้นกูจะบอกให้เอาบุญ บายเขาขอถอนตัวจากแผนนี้ตั้งแต่มึงจับเขาไปกักขังหน่วงเหนี่ยว แต่ตัวการที่แท้จริงยังลอยนวลอยู่!”
หัวคิ้วเข้มของภูมินทร์ขมวดมุ่น “มึงอย่าหลอกกูเป็นครั้งที่สอง!”
“กูไม่ได้หลอก มึงจะเชื่อหรือไม่เชื่อ ก็แล้วแต่มึง!” เคนลั่นเสียง หันไปทางลัลลาบายที่ยืนมองคนทั้งสองเกรี้ยวกราดใส่กันด้วยวาจา “บายเลือกเอาแล้วกันว่าจะอยู่กับไอ้งั่งนี่ต่อ หรือกลับไปแคนาดากับฉัน”
ระหว่างทางเลือกที่เธอไม่เคยอยากเป็นผู้เลือกนั้นบีบคั้นจิตใจลัลลบาบจนเจ็บปวด หากแต่ความเจ็บปวดนี้ไม่เพียงเกิดแก่เธอ มันเกิดขึ้นในหัวใจของพวกเราทั้งสามคน แล้วเธอจะต้องเป็นคนแก้ไข ลัลลาบายจึงก้าวขาลงจากรถของเคน แล้วเดินไปยืนก้มหน้าหลังภูมินทร์ที่ส่งยิ้มเย้ยให้กับเคนอย่างผู้มีชัย
“ถ้านั่นเป้นการตัดสินใจของเธอ ฉันก็จะยอมรับ แต่ฉันรอเธอได้เสมอนะลัลลาบาย แล้วก็จะรอตลอดไป”
ทนายหนุ่มฝากคำพูดเสียงรวดร้าวหัวใจแล้วเดินกลับมาขึ้นรถของตน ก่อนขับแล่นฉิวออกไปด้วยความเร็วทิ้งหญิงสาวไว้กับความน่ากลัวของปีศาจที่หันหน้ามาส่งสายตาข้นแค้นปนสับสน
“กลับบ้านเดี๋ยวนี้” สั่งเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยความเยือกเย็นดุจน้ำแข็ง
ลัลลาบายจึงรีบก้าวขาตามให้ทัน แต่เขาไม่เอ่ยวาจาใดๆเลยตลอดทาง สร้างความประหวั่นพรั่นพรึงให้หัวใจดวงน้อยที่เต้นไม่เป็นส่ำ กระทั่งถึงบ้านภูมินทร์ก็ฉุดลากแขนเธอลงจากรถอย่างไม่ปราณีแล้วพาเธอไปเหวี่ยงทิ้งบนเตียง
“ที่ไอ้เคนมันพูด มันหมายถึงใคร”
“บาย... บายบอกไม่ได้” ลัลลาบายกล้ำกลืนคำตอบ เพราะหากพูดไป ก็เกรงว่าทนายหนุ่มอาจเดือดร้อนถึงชีวิต แม้ว่าเธอไม่อาจมอบหัวใจรัก แต่ความห่วงใยยังคงมีให้เปี่ยมล้น
“บอกไม่ได้” ภูมินทร์กระตุกยิ้ม “งั้นบอกมาว่าเธอจะเลือกอยู่กับไอ้งั่งนี่ หรือเลือกไปกับมัน”
“บายขออยู่กับพี่มินทร์” ลัลลาบายตอบเสียงสั่น น้ำตาที่หยุดไปแล้วหลั่งไหลอีกครั้ง
“งั้นก็บอกมาว่าไอ้คนนั้นมันเป็นใคร!”
ภูมินทร์ตะโกนลั่นจนหญิงสาวสะดุ้งตกใจ “ถ้าบายบอกไปแล้ว บายกลัวเคนได้รับอันตราย”
“อ้อ เป็นห่วงมันนักใช่มั้ย” ภูมินทร์เหยียดมองหญิงสาว “ใช่สิ ฉันมันแค่ชู้ แต่ชู้คนนี้คงขย่มเธอได้ถึงใจ เธอถึงเลือกอยู่กับฉันใช่มั้ยล่ะ” พูดแล้วย่างสามขุมเข้ามา มองด้วยแววตาดุดัน
“ในเมื่อเลือกอยู่กับชู้แล้ว ก็มาสมสู่กับฉันให้สมใจอยาก”
“อย่า อย่าค่ะพี่มินทร์ บาย... บายท้อง” เธอประนมมือร้องขอ ที่เคยคิดว่าจะไม่บอก ก็เกรงความรุนแรงที่เขาใช้ย่ำยีอาจส่งผลร้ายต่ออีกชีวิตที่กำลังเติบโต
“ท้องกับใคร” ภูมินทร์ยิ้มเยาะ “ฉันไม่รับเป็นพ่อใครหรอกนะ โดยเฉพาะเด็กที่เกิดจากผู้หญิงร่านอย่างเธอ”
พอสิ้นคำ เขาก็ผลักเธอให้ล้มหงายแล้วตามมาขึ้นคร่อม ฉีกทึ้งเชิ้ตจนกระดุมขาด กระตุกบราเซียร์ลูกไม้เผยปทุมถันคู่ยั่วเย้าดวงตา ไม่สนใจเสียงร่ำไห้ร้องขอความปราณี
“ได้โปรด พี่มินทร์ อย่าทำบายเลย”
“ฉันไม่อยากได้ยินเสียงร้องไห้ ลัลลาบาย” เขากัดฟันพูด “เธอมันแพศยา หลอกใช้ผู้ชายไปทั่ว แล้วที่อ้างว่าท้อง ก็คงคิดว่าฉันจะใจอ่อนใช่ไหม คนอย่างเธอจะท้องกับใครได้ นอกจากไอ้ตุ๊กตายางที่เธอควบมันทุกคืนก่อนนอน”
“พี่มินทร์...”
ภูมินทร์หัวเราะเย้ยหยัน “ฉันติดกล้องวงจรปิดดูพฤติกรรมของเธอทุกคืน เห็นไอ้ตุ๊กตานั่นมันพาเธอไต่สวรรค์ น่าอายนักที่เธอกลายเป็นคนขาดเซกส์ไม่ได้ คืนไหนฉันไม่เข้ามา เธอก็ไปเสพสมกับไอ้พลาสติกแทน อนาถที่สุด ไหนบอกมาสิว่าไอ้จ้อนพลาสติกมันถึงใจเธอแค่ไหน”
ลัลลาบายสะอื้นไห้ เขาจะทำร้ายจิตใจเธอไปถึงไหนกัน “จะเป็นยังไง เขาก็ให้ความสุขกับฉันอย่างที่ฉันต้องการ ฉันกอดเขา ลูบคลำเขา และอยากให้เขามีชีวิตจริงๆ เป็นคนที่มีชีวิตจิตใจ ไม่ใช่ปีศาจร้ายเหมือนอย่างพี่”
“หุบปาก!”
ภูมินทร์ทนฟังไม่ได้ เขารูดกางเกงชั้นในของเธอออก ยกปลีขาขึ้นแล้วชำแรกลำลึงค์รุนแรงให้ลึกสุดใจในคราวเดียว แม้หญิงสาวครวญครางทั้งน้ำตา แต่ชายหนุ่มถูกโทสะครอบงำมองไม่เห็นความรักที่ลัลลาบายพยายามส่องแสงริบหรี่ส่องทางให้
ทว่าเสียงร้องกระสันที่ควรได้ยินกลับเปลี่ยนเป็นเสียงกรีดร้องทรมาน ภูมินทร์จึงหยุดชะงัก จับจ้องดวงตาค้างแข็งของลัลลาบาย และที่ใต้ร่องสวาทนั้น มีเลือดสีแดงชาดไหลรินออกมา
“ลัลลาบาย!”]
***
กรินทร์อ่านจนครบทุกบรรทัด จากนั้นเลื่อนเมาส์ลงมาเพื่อดูความคิดเห็น แล้วสิ่งที่เขาเห็นก็สร้างความรู้สึกขุ่นใจให้ทันที เพราะทุกหนึ่งคอมเมนท์ที่อยากให้ภูมินทร์อ่อนโยน จะมีห้าถึงหกที่ด่าจนเขาหน้าชา...ใช่สิ เพราะเขาเคยเป็นร่างทรงไอ้บ้านี่ไง แต่ยังไม่เจ็บใจเท่ากับที่หลายคนเทใจไปทางเจ้าเคน พระรองหน้าจืด
🩵@KFanNo.7
โอ๊ยยย น้ำตาไหลเลยค่ะตอนที่เคนจูบบาย คือแบบความอ่อนโยนนี้มันฆ่ากันชัด ๆ 😭 แค่ได้เห็นเขายังรอ ทั้งที่รู้ว่าเธอเลือกอีกคน มันโคตรเจ็บแต่โคตรรัก! #ทีมเคนอย่างสง่างาม
🧊@Min_isMine
เฮียมินทร์กลับมาแล้ววว! ซีนไม้กอล์ฟคือเดือด! ถึงจะทำตัวแย่ไปบ้าง แต่ก็ยังรักนะ แต่เฮียต้องรู้แล้วล่ะ ว่ามีคนคอยดูแลบายอยู่ข้างหลังมาตลอด... ระวังจะเสียเธอไปนะ!
🩶@ByKenForever
แค่เคนพูดว่า "ฉันยังรอเธออยู่นะบาย" ชั้นก็แพ้แล้วค่ะ! คนอะไรอบอุ่นจนอยากซบอกทั้งวัน! บายควรคิดดีๆ แล้วนะ คนที่รอกับคนที่กักขังมันต่างกันนะลูกกกกกก 😭 #ทีมเคนเท่านั้น
🧨@TeamMinจะไม่ยอมแพ้
แหมมมม อย่าเพิ่งเชียร์กันเกินไป พี่มินทร์อาจจะใจร้อน แต่เขาก็รักนะเว้ย! คนเรามันมีเหตุผลของมัน บายก็ทำให้เขาเจ็บไม่ใช่เหรอ อย่าลืมว่าใครคือรักแรกของบาย!
🔥@เคนคือสามีแห่งชาติ
เธอยังร้องไห้ตอนจูบเคน... แปลว่ายังมีใจถูกมั้ย?? ฮืออออออออ อย่าให้เคนรออีกเลยนะบาย ถ้าเธอไม่เอา... ขอสมัครแทนค่ะ! 555 #ทีมเคนรัวหัวใจ 💔💔💔
💬@นักอ่านสายสังเกต
เคนไม่ได้จูบเพราะหื่นนะ เคนจูบเพราะเจ็บ เพราะห่วง และเพราะรัก ลึกๆ ไปกว่านั้นมันคือการบอกลารอบสุดท้าย ถ้าบายไม่ไปด้วย เขาก็จะยอมรับความจริง... ฮือ เหนื่อยใจแต่รักมาก
🩵@บก.ไม่ประสงค์ออกนาม
แอดบอกเลย ฉากนี้คือสั่นทั้งไทม์ไลน์ค่ะ เคนคือมนุษย์ที่มีความเจ็บในความรักมากสุดในเรื่องแล้ว แต่ยังเลือกจะไม่ทำร้าย ต่างกับใครบางคนที่เรียกร้องแต่ความเป็นเจ้าของ 😢
ให้ตายสิ เขาแทบไม่สังเกตจุดนี้เลย กรินทร์อ่านทุกคอมเมนท์โดยไม่กระพริบตา นิ้วชี้ค้างอยู่ตรงปุ่มเลื่อนเมาส์นานหลายนาที ริมฝีปากเม้มแน่นจนเส้นเลือดตรงขมับปูดชัด
ขอบคุณที่ติดตามมาถึงตอนนี้นะคะ ไรท์ของแจ้งข่าวอ่านฟรีจำกัดเวลาเดือนสิงหา นิยายที่ร่วมรายการคือ My Rose เดิมพันรักมักใจยัยกุหลาบ
จัดถึง 31 สค นี้ทาง meb เท่านั้นน้า
