โชคชะตาพาปลายฟ้าผู้หวาดกลัวเรื่องบนเตียงให้มารับงานเขียนนิยายอิโรติกตามใบสั่งของแฟนเก่า แต่ฟ้าก็ใจดีส่งชายหนุ่มผู้มากประสบการณ์เซกส์มาให้ โดยที่ดันลืมเตือนว่าเขาเป็นผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรมคนรักตัวเอง
ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,รัก,ผู้ใหญ่,อิโรติก,สืบสวน ,ดราม่า,โรมานซ์,โรมานซ์สืบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โชคชะตาพาปลายฟ้าผู้หวาดกลัวเรื่องบนเตียงให้มารับงานเขียนนิยายอิโรติกตามใบสั่งของแฟนเก่า แต่ฟ้าก็ใจดีส่งชายหนุ่มผู้มากประสบการณ์เซกส์มาให้ โดยที่ดันลืมเตือนว่าเขาเป็นผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรมคนรักตัวเอง
ผู้แต่ง
ณ มหรรณพ
เรื่องย่อ
เมื่อนิตยสารสารคดีที่ ปลายฟ้า เป็นนักเขียนประจำปิดตัว ทำให้ปลายผ้าต้องหันเหจากการเขียนแนววิชาการ ไปต้องเลี่ยนแนวไปเป็นนักเขียนนิยาย เพื่อหาเงินเลี้ยงดู แม่และน้องสาว โดยเฉพาะแม่ของเธอต้องรับการผ่าตัดตาในสิ้นปี ปลายฟ้าจึงเขียนนิยายรัก แล้วนำไปให้ กรินทร์ คนรักเก่าที่เป็นซีอีโอของสำหนักพิมพ์อักษรารัญจวนช่วยพิจารณา แต่กรินทร์ไม่ให้ผ่านเพราะแนวเรื่องไม่ตรงกันแนวของอักษรารัญจวนที่เน้นขายแนวนิยายอิโรติก
แต่เพราะกรินทร์ยังมีใจให้ปลายฟ้า ด้วยความรักที่หลงเหลือ จึงให้ปลายฟ้าเขียนนิยายอิโรติกโดยที่มีเขาเป็นพระเอก และเธอเป็นนางเอก แลกกับเงินค่าจ้างที่เขาจะจ่ายให้เธอเป็นรายเดือนแต่ปลายฟ้ามีปมกับเรื่องเซกส์เพราะเคยถูก เปลว พ่อเลี้ยงล่วงละเมิดในวัยเด็กและมักมีอาการทางประสาทกำเริบหากถูกกระตุ้น ทว่าด้วยเงินที่กรินทร์เสนอให้ จึงทำให้ปลายฟ้าตอบรับงาน แต่เพราะกลัวว่าจะเขียนให้ถึงตอนจบไม่ได้ ปลายฟ้าจึงตั้งใจหางานเสริม และเธอก็ได้งานแม่บ้านรีสอร์ตที่มีชื่อว่า Beyond The Horizon โดยบังเอิญจากแม่บ้านคนเก่าที่ลาออกกระทันหัน
ที่รีสอร์ตนี้ ปลายฟ้าต้องทำงานเป็นแม่บ้านประจำโซนวิลล่าการ์เด้น โดยมี แหวว หัวหน้าแม่บ้านเป็นคนคุมงาน เธอมีหน้าที่ดูแลทำความสะอาดและอำนวยความสะดวกให้แขกประจำโซน ซึ่งหนึ่งในแขกที่เธอต้องดูและคือ เข้ เจ้าของห้องหมายเลข 222 ที่เขาแอบเลี้ยงแมวโดยมีแค่เธอและเขาเท่านั้นที่รู้ นอกจากแหววแล้ว ปลายฟ้าได้เจอ ชิด บาร์เทนเดอร์ที่คอยสอนงานในห้องอาหารให้เธอ
ด้วยงานแม่บ้านนี้เองที่ปลายฟ้าจะยึดไว้เป็นอาชีพเสริมจนกว่าเธอจะเขียนนิยายอิโรติกให้กรินทร์จบ แต่มีเหตุเกิดขึ้นกับปลายฟ้าคือเธอเหยียบหางแมวที่คุณเข้เลี้ยงไว้ที่ริมสระน้ำ จนทำให้เธอตกสระ แต่เข้ก็ช่วยเธอไว้ได้ทัน ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้เข้รู้ว่าเธอต้องรับงานเขียนนิยายอิโรติกให้กรินทร์ แต่เธอไม่มีประสบการณ์เรื่องบนเตียง(แบบคู่รัก) เข้เลยเสนอว่าถ้าปลายฟ้ามาเป็นเพื่อนคุยให้เขา เขาจะเล่าประสบการณ์บนเตียงให้ฟัง ข้อตกลงแรกระหว่างปลายฟ้าและเข้จึงเริ่มขึ้น
แต่ปลายฟ้าไม่คาดคิดเลยว่าเธอจะกลายเป็นผู้เล่นคนหนึ่งในเกมล่าหาคำตอบของปริศนาฆาตกรรมในรีสอร์ทแห่งนี้
เขตต์แทบไม่ได้หายใจเป็นจังหวะปกติ ตั้งแต่วินาทีที่ปลายฟ้าถูกลากตัวออกจากรีสอร์ตที่เต็มไปด้วยเสียงตะโกนด่าทอ อาจเป็นเพราะความสงสัยหรือไม่ก็เป็นเพราะความรู้สึกที่เรียกร้องจากภายในสั่งให้เขาขับรถตามไปจนถึงสถานตำรวจ
ทันทีที่นำรถเข้าจอดในลาน เขารีบดังเครื่องยนต์และจะก้าวลงจากรถ พุ่งเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ แต่ในตอนนั้นเอง เสียงโทรศัพท์ก็ดังกระแทกโสตประสาทรั้งขาเขาไว้ก่อนประตู ในทีแรกตั้งใจจะเมินเฉยแต่เจ้าของหมายเลขที่โชว์อยู่บนหน้าจอเป็นบุคคลที่เขาไม่อาจละความสนใจได้ ถึงใจของเขาจะพุ่งนำหน้าเข้าไปยังห้องสอบสวนในโรงพักแล้วก็ตาม
“มึงอยู่ไหน!” เสียงเข้มของลียงลั่นใส่หูโดยไม่รอให้เขาพูดก่อน
“โรงพัก”
“ฉิบหายเอ๊ย!” คำสบถตามมาแทบจะทันที “อย่าบอกนะว่าจะไปประกันตัวให้แม่นั่น!”
เขตต์กลืนน้ำลายเหนียวลงคอ บอกตามตรงคือเขาคิดไม่ออกเลยว่าจะทำอะไรต่อจากนี้ แค่รู้ด้วยความรู้สึกว่าต้องมา
“ตอนที่ปลายฟ้าถูกจับ เธอพูดว่ามาเอายาไดอะซีแพมที่ห้องแม่บ้าน...” เขาเอ่ยทวนคำพูดของหญิงสาว แต่นั่นคล้ายพูดกับตัวเองมากกว่าเอ่ยให้ปลายสายฟัง “แต่ยานั่น... เป็นของแม่บ้านคนเก่า...”
“มึงอย่าเพิ่งเชื่ออะไรทั้งนั้น” ลียงกล่าวเตือนเสียงขรึม “เราไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ใครเป็นใคร แล้วมีแผนอะไรซ่อนไว้บ้าง”
เขตต์ถ่ายถอนลมหายใจหนักหน่วง แล้วเอนหลังพิงพนักเบาะ ในขณะที่ทอดตามองไปยังทางเข้าโรงพักยามวิกาลที่ส่องสว่างด้วยแสงไฟสีเหลือง
“มึงพูดถูก ขอบใจที่เตือน แต่กูขอดูจนกว่าจะรู้ว่าปลายฟ้าจะได้ออกจากโรงพักคืนนี้หรือเปล่า”
เสียงพ่นลมหายใจแรงของปลายสายบอกได้ชัดเจนว่าไม่พอใจ
“ก่อนที่กูโทรหามึง กูโทรบอกวีรชัยไปแล้ว เขาน่าจะถึงโรงพักในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า”
แต่เขตต์ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้ยินประโยคนั้น แล้วก็ไม่คาดว่าจะได้ยินน้ำเสียงเหนื่อยใจของอีกฝ่าย
“มึงคิดว่ามันมีอะไรแปลกใช่ไหม ถึงได้เรียกวีรชัยมา”
“แปลกหมดทุกคน มึงก็ด้วย ถ้าเป็นไปได้ให้ดูจากในรถ อย่าเสือกไปทำอะไรให้แปลกไปมากกว่านี้”
ถึงจะไม่อยากรับปาก แต่เขาไม่ต้องการให้ลียงเป็นห่วง แล้วคืนนี้ก็วุ่นวายมากพอแล้ว การเฝ้าดูโดยไม่แสดงตัวอาจเป็นวิธีที่ดี เขาเอ่ยตกลงไปให้ลียงวางสายด้วยความสบายใจ แล้วสถิตอยู่เพียงแค่หลังพวงมาลัย ข่มจิตใจให้สงบมากที่สุด
แต่เขตต์ก็สงบได้ไม่นาน หน้าอกของเขาก็ร้อนรุ่มเมื่อเห็นรถยนต์คันใหญ่สีดำสนิทมาจอดเทียบหน้าบันไดขึ้นสถานีตำรวจ
“ไอ้เสี่ยปอง!”
เขตต์ขบกรามจนขึ้นสันนูน เพ่งตาเขม็งมองไปยังหนุ่มใหญ่ที่ก้าวลงจากรถด้วยท่าทางอวดเบ่งอย่างคนที่ไม่เคยก้มหัวให้ใคร
ราวกับกระแสอาฆาตที่เขาส่งไปถึงไขสันหลังของเป้าหมาย เพียงเสี้ยววินาทีหนึ่งที่เสี่ยปองหันมา เขตต์ก็เปิดกระจกรถสู้สายตากันอย่างดุเดือด ความเกลียดชังที่ไม่เคยหายไปก็ยังคงลุกไหม้ในดวงตาของเสี่ยเช่นกัน
ทว่าท่ามกลางเขตแดนแห่งความชังของทั้งสอง รถของวีรชัยก็ตีโค้งเข้ามาบดบังร่างเกือบท้วมของเสี่ยใหญ่ให้พ้นไปจากสายตา ก่อนเคลื่อนเข้ามาจอดสนิทข้างเคียงกันกับชายหนุ่มราวกับประกาศให้รู้ว่ามีกำลังทัพฝั่งเขาเข้ามาเสริม เสี่ยปองจึงเหยียดปาก แล้วสะบัดตัวเดินนำหน้าลิ่วล้อเข้าสู่อาคารสถานีตำรวจ
ด้วยเหตุในกัน เสี่ยปองถึงพาตัวเองที่กำลังอยู่ในช่วงทำคะแนนเสียงมาเยือนที่นี่ ซึ่งนั่นยังความสงสัยให้คนที่ต้องกักตัวเองอยู่เพียงแต่ในห้องโดยสารยิ่งนัก ครั้นจะตามลงไปก็จะผิดคำพูดที่ให้ไว้กับลียง แต่ระหว่างที่เขาจ้องไปยังแผ่นหลังของเสี่ยที่หายลับเข้าไปด้านใน ทนายคนเก่งของเขาก้าวลงจากรถ โค้งศีรษะให้แทนคำทักทาย พร้อมส่งสายตาราวกับต้องการสื่อความหมายว่า ‘ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผม’ ก่อนพาตัวเองกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าสู่ตัวอาคาร
เขตต์พ่นลมหายใจแรง แล้วเอนหลังนั่งกอดอก จากนี้ความอดทนของเขาจะถูกทดสอบอย่างหนักเพื่อรอดูผลลัพธ์ของมัน ไม่ว่าจะเป็นการกลับมารายงานสถานการณ์ของวีรชัย หรือเห็นปลายฟ้าเดินออกมาจากประตูทางเข้านั่นด้วยตาของตัวเอง
ทว่าความเครียดขึงที่ค่อย ๆ สะสมตามรอยปูดของเส้นเลือด สมองของเขาทำงานหนักกว่าที่เคย ความคิดวิ่งวนไปมา ราวกับคอมพิวเตอร์ที่ประมวลผลข้อมูลยังไม่สมบูรณ์
ทั้งภาพแอบถ่ายหน้าจอโน้ตบุ๊ค ชิดลอบเข้าห้อง รอยนิ้วบนหลักฐานชิ้นเดียวในร้านขนมของน้ำตาล และยาไดอะซีแพมของแม่บ้านคนเก่าที่ปลายฟ้าถึงกับขโมยกุญแจเพื่อลอบเข้าไปเอา เหมือนชิ้นส่วนต่าง ๆ ของปริศนาที่ค่อย ๆ โผล่ขึ้นมาจากเงามืด แต่ก็ยังมิอาจปะติดปะต่อให้เข้ากันเป็นภาพใหญ่ เหมือนชิ้นจิ๊กซอว์ชิ้นหนึ่งหายไป ชิ้นที่จะทำให้ทุกอย่างกระจ่างชัด และดูเหมือนว่ามันจะเกี่ยวข้องกับยานั่น ยาที่แม้แต่ปลายฟ้าก็ยังเอ่ยถึงมัน
แต่แล้วในความเงียบงันนั้น ความทรงจำของเขาก็กระหวัดหลับไปในคืนพายุโหมกระหน่ำบนเรือกลางทะเล
‘...คุณกับน้ำตาลรู้สึกยังไง มึนงง ง่วงมาก หรือทรงตัวไม่ได้ หรือสูญเสียความทรงจำชั่วคราวใช่ไหม...’
ชัดเจนแล้วว่าเธอรู้จักมัน แต่โทสะบดบังจนหูดับสนิท ปิดกั้นความคิดอ่านในทุกคำพูดที่เธอพยายามสื่อ จนได้มารู้จากปากมารดาของปลายฟ้า เขาถึงได้ลึกซึ้งแก่ใจว่า เธอเคยเป็นเหยื่อจิตใจอันโสมมของคนชั่วคนหนึ่ง แล้วเขาก็ยังซ้ำเติมความชั่วใส่เธออย่างไม่ปราณี
ความผิดมหันต์ครั้งนี้ เขาจะไม่มีวันให้อภัยตัวเอง รวมไปถึงใครก็ตามที่ใช้ประโยชน์จากผลข้างเคียงของเจ้ายานั่นเป็นเครื่องมือทำร้ายผู้อื่น
ความโกรธเคืองที่ปะทุขึ้นทำให้ลมหายใจของเขาหนักขึ้นเรื่อย ๆ ดวงตาสีนิลฉายแววมาดร้ายโดยไม่รู้ตัวราวกับหมาบ้าที่พร้อมกระโจนขย้ำใส่มันผู้ใดก็ตามที่กำลังตั้งตนเป็นปฏิปักษ์
ทว่าเมื่อประตูทางเข้าสถานีตำรวจเปิดออก พร้อมกับเงาของร่างบางก้าวขาออกมา หัวใจของเขตต์ก็กระตุกวูบทันที
ปลายฟ้า…
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ เอาล่ะ ๆ ปริศนาและหลักฐานชิ้นใหม่โผล่ออกมาแล้ว ทีนี้เกมจะพลิกหรือจะพังกันแน่ มาติดตามกันน้า
ปล หากพบคำผิด ไรท์ขออภัยนะคะ จะทำการปรับปรุงคำผิดใหม่ในฉบับอีบุ๊กจ้า