โชคชะตาพาปลายฟ้าผู้หวาดกลัวเรื่องบนเตียงให้มารับงานเขียนนิยายอิโรติกตามใบสั่งของแฟนเก่า แต่ฟ้าก็ใจดีส่งชายหนุ่มผู้มากประสบการณ์เซกส์มาให้ โดยที่ดันลืมเตือนว่าเขาเป็นผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรมคนรักตัวเอง
ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,รัก,ผู้ใหญ่,อิโรติก,สืบสวน ,ดราม่า,โรมานซ์,โรมานซ์สืบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
***
[‘อริสาต้องการยืมมือแกฆ่าอรัญญา แต่เริ่มจากให้เสี่ยเกลียดแกก่อนด้วยการทำให้แกนอกใจอรัญญา อริสารู้ว่าแกเคยคบหากับลัลลาบาย เลยติดต่อหว่านล้อมลัลลาบายว่าจะให้เงินก้อนใหญ่หนุนธุรกิจร้านอาหารของครอบครัวที่ใกล้เจ๊ง ส่วนเหตุผลที่อริสาต้องการฆ่าน้องสาวฝาแฝดของตัวเองนั้น แกคงต้องไปถามเจ้าตัว’
คำบอกเล่าของเคนเพิ่มคำถามมากขึ้นไปอีกว่ามีเรื่องบาดหมางใดเกิดขึ้นระหว่างแฝดที่เห็นรักใคร่กลมเกลียวดีกันถึงทำให้อริสาอยากปลิดชีพน้องสาว แต่คิดท่าไหร่ก็คิดไม่ออก ภูมินทร์จึงล้มเลิกการหาเหตุผลเป็นการชั่วคราว เขาเปิดประตูแล้วก้าวขาเข้าสู่ห้องที่เขาใช้กักขังขืนใจลัลลาบายหลังรู้ว่าตัวเองถูกหักหลัง แต่หากย้อนเวลาได้ เขาจะไม่ใจร้ายกับเธอเป็นครั้งที่สอง และจะต้องไม่มีครั้งที่สามอีกต่อไป
เขาสอดแขนใต้ร่างงามที่ยังหลับใหล แล้วอุ้มขึ้นหมุนตัวเดิน แต่จังหวะนั้น หญิงสาวปรือตามองก่อนกะพริบแพขนตาถี่ก่อนเบิกตากว้างด้วยความตกใจจนภูมินทร์ต้องกระชับตัวเธอให้แน่นขึ้น
“จะพาไปนอนในห้อง”
“ห้องบายอยู่ที่นี่”
ภูมินทร์ส่ายหน้า “เป็นเมียพี่ก็ต้องนอนห้องเดียวกับพี่”
บอกแล้วก้าวเดินอย่างมั่นคงไม่สนใจเสียงค้าน เขาวางหญิงสาวลงบนเตียงกว้างของห้องนอนใหญ่อย่างเบามือแล้วกดจูบลงบนหน้าผาก แต่พอเห็นใบหน้าผวาของหญิงสาวก็ยิ้มขัน
“แค่พี่จูบหน้าผากทำไมต้องตกใจ”
ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น เธอเบนหน้าหนีไม่สบตา ภูมินทร์จึงใช้นิ้วแกร่งจับปลายคางมนให้หันหน้ากลับมามองเขาอีกครั้ง
“จากวินาทีไปจนถึงวินาทีสุดท้ายที่เราอยู่ด้วยกัน พี่จะรักลัลลาบายให้มากที่สุดให้เหมือนพี่ไม่เคยรักใครแล้วในชีวิตนอกจากบาย”
“พี่มินทร์พูดเรื่องอะไร”
ภูมินทร์ไม่อยากให้คำตอบ เขาโน้มหน้าไปแนบริมฝีปากหยักกับริมฝีปากอิ่มของหญิงสาว กดจุมพิตแผ่วเบา สลับขบเม้มเรียวปากนุ่มที่ชุ่มฉ่ำด้วยรสหวานเกินต้านทาน แล้วสอดลิ้นร้อนชุ่มรสขมของสุราสู่โพรงปากอุ่น ดื่มด่ำไปกับความหวานหอมที่เขาต้องการจากลัลลาบายแต่เพียงผู้เดียว
“อือ...” ลัลลาบายครางเสียงแผ่ว “พี่มินทร์...”
ชายหนุ่มดันร่างหญิงสาวลงเอนนอนบนเตียง ก่อนกั้นร่างเธอด้วยแขนทั้งสอง เพ่งมองแววตาหวาดหวั่นของคนใต้อาณัติ แล้วก้มลงจูบหน้าผากเธอแผ่วเบา ก่อนเคลื่อนลงมาที่ปลายจมูกมน จากนั้นหยุดที่ริมฝีปาก ในขณะที่ปลดกระดุมเสื้อนอนของหญิงสาวออก เพื่อเค้นคลึงหน้าอกอิ่มที่ยอดถันชูชันตอบสนองสัมผัส
“บายกลัว...” มือบางยกกุมหน้าท้องของตน “อย่าทำอะไรบายเลย”
เขาจับจ้องดวงตาชื้น ปลดเข็มขัดและกางเกงออก จากนั้นจับมือบางที่กุมท้องตัวเองอยู่ให้เคลื่อนลงมากุมส่วนที่กำลังขยายใหญ่ของเขาแทน
“ถ้าเจ้าหนูตัวโตกว่านี้อีกหน่อย พี่จะขอเข้าไปทักทาย แต่ตอนนี้...พี่อยากให้บายทำให้” เขากระซิบกรุ่นกลิ่นเหล้าข้างใบหูหญิงสาว แล้วกดจูบบนเรียวปากเบาๆ “พี่สัญญาว่าต่อจากนี้จะทะนุถนอมบายทุกวินาที” ]
***
บรรทัดสุดท้ายของนิยายตอนใหม่แทรกซึมผ่านดวงตาสีนิลไปนานเกือบชั่วโมงแล้ว แต่ก้อนตะกอนความคิดยังคละคลุ้งในหัว เหตุเพราะไม่อาจยอมรับทุกคำพูดและการกระทำของภูมินทร์ที่มีต่อลัลลาบาย แต่แรงต้านนั้นก็คล้ายดั่งเป็นกำปั้นที่เขาใช้ต่อยหน้าตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า
จากเบาะเก้าอี้หนังเก่าบนเก้าอี้ตัวหนึ่งในห้องควบคุมเรือ เขตต์เหม่อมองผืนฟ้าสีทึมเทาไร้แสงตะวันผ่านกระจกใส เมฆฝนก้อนใหญ่เคลอื่นเข้าบดบังแสง สร้างความลึกลับคล้ายกับปกปิดความจริงบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในหัวใจมนุษย์ เช่นเดียวกับความรู้สึกที่ทับถมอยู่ในอกของชายหนุ่ม
พระเอกในนิยายของปลายฟ้า ผู้ชายที่เคยใจร้ายกับนางเอกจนเธอต้องหลบหนีออกจากชีวิตของเขากำลังปลอบประโลมหญิงสาวในยามที่เธอกำลังพักฟื้นจากบาดแผลของหัวใจและร่างกาย บทบรรยายของปลายฟ้านั้น บรรจงเขียนถึงสายตาที่ทอดมองอย่างสำนึกผิดและแฝงไปด้วยความห่วงใยหรือไม่
แล้วเขาเป็นเหมือนพระเอกในเรื่องของปลายฟ้าหรือเปล่า ความหึงหวงทำให้ผู้ชายคนหนึ่งใจร้ายกับคนที่รักได้ขนาดนั้นจริงหรือ ความเข้าใจผิดสามารถทำลายความไว้วางใจและทำให้หัวใจกลายเป็นเหล็กแข็งกระด้างได้ใช่หรือไม่
หน้าต่างเรือเริ่มถูกฝนกระหน่ำหนักขึ้น เม็ดน้ำที่เกาะบนกระจกเหมือนหยดน้ำตาของใครบางคนที่เฝ้ามองจากระยะไกลไม่อาจเอื้อมถึง ขณะเดียวกัน ใจของเขาก็กำลังถูกทดสอบด้วยคำถามที่ยากจะหาคำตอบความรักที่ผ่านมาของเขาเป็นเช่นไร แล้วถ้าเป็นความรัก เหตุใดเขาถึงยอมปล่อยมือจากผู้หญิงที่เขารักทุกคนในชีวิตที่ผ่านมา
แต่สำหรับปลายฟ้า... สถานะระหว่างกันที่ไม่อาจเรียกว่าเป็นคู่รัก แค่จินตนาการว่าเธอกำลังอยู่ในอ้อมกอดของคนที่อยากกลับมาเป็นพระเอกในชีวิตจริงอีกครั้ง เขากลับรู้สึกเหมือนมีคลื่นกระแทกเข้ากลางอกอย่างรุนแรง
ความรู้สึกนี้ไม่ควรเกิดขึ้นกับเขาเลย ไม่ควรเลย... เพราะนั่นหมายถึงการตอกย้ำว่าคำสาบของน้ำตาลกำลังแสดงผลแล้ว
‘ขอให้คุณไม่สมหวังกับผู้หญิงคนไหนเลย!’
ทว่า... มันไม่ควรเกิดกับน้ำตาลเช่นกัน... เขารักเธอ รักมากเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะมอบหัวใจให้ได้ ยอมจัดงานวิวาห์ตามความเชื่อของเธอว่าจะผูกมัดใจเขาให้มีแค่เธอ แต่น้ำตาลก็ไม่เคยอิ่ม และเรียกร้องให้เขาแสดงความรักตลอดเวลา
'ความรักทำให้คนเห็นแก่ตัวและไม่เชื่อใจคนอื่น'
คำพูดที่หัวหน้าแม่บ้านเคยกล่าวไว้ในคืนที่ขอให้เขาพาไปส่งโรงพยาบาล บนโซฟาข้างเตียงของน้ำตาล มีบทสนทนาสั้น ๆ ที่ฟังดูธรรมดาแต่แฝงความรู้สึกบางอย่างไว้ทำให้เขาต้องคิดทบทวน
‘คุณเคยคิดไหมว่าบางครั้งคนเราก็เห็นแก่ตัวเพราะรัก รักจนไม่อาจปล่อยมือจากสิ่งที่รัก’ หัวหน้าแม่บ้านถามขณะทอดตาอาลัยไปยังเจ้าหญิงนิทราบนเตียง
คำพูดนั้นยังคงก้องอยู่ในหัวของเขา ราวกับเสียงคลื่นที่ไม่เคยหยุดกระแทกเข้ากับชายฝั่ง เขาเริ่มสงสัยว่าความเลวร้ายที่เขากระทำย่ำยีปลายฟ้านั้นเกิดจากความเห็นแก่ตัว ความโกรธเกรี้ยว หรือความรัก... รักจนไม่อาจปล่อยเธอไป... รักจนยอมให้อภัยเธอได้ทั้งที่ถูกทรยศอย่างนั้นหรือ...
แต่ดวงตาของปลายฟ้าคู่นั้น เหมือนกำลังบอกอะไรแก่เขา...
แสงสว่างจากหน้าจอโทรศัพท์เป็นสิ่งเดียวที่ทำลายความมืดของลำเรือ เขตต์ชำเลืองเพียงหางตามอง เห็นว่าเป็นข้อความจากพิมพ์ลดา
Pimmie : พบกันที่ห้องอาหารของรีสอร์ตเวลาหนึ่งทุ่มตรง แล้วฉลองข่าวดีด้วยกันนะคะ
เสียงฟ้าคำรามดังกึกก้องทั้งคุ้งน้ำ เรือยอชต์ที่ทอดสมอจอดเทียบท่าโคลงเคลงตามแรงคลื่น ช่างเป็นบรรยากาศแสนดีเหมาะกับการขับรถฝ่าสายฝนไปฟังข่าวดี
จากคืนงานฉลองวันเกิดของรัฐมนตรี พิมพ์ลดาก็ไม่ได้ห่างหายการติดต่อ เธอส่งข้อความมาแจ้งความคืบหน้าของโครงการเป็นระยะ บางครั้งก็ส่งรูปถ่ายตัวเองกับลูกค้ารายใหญ่ที่เธอตกลงดีลได้ให้มาจัดงานหรือสัมมนาที่ Beyond The Horizon
ผลงานของหญิงสาวนักการตลาดคนนี้ถูกใจลียงนัก แต่ยิ่งเธอทำดีกับพวกเขามากเท่าไหร่ ก็คล้ายมีเชือกรัดคอเขตต์ให้แน่นมากขึ้นเท่านั้น
หญิงสาวส่งข้อความมาอีก เป็นรูปถ่ายคู่กับแฟ้มโครงการส่งเสริมการท่องเที่ยวชายฝั่งตะวันออก และนั่นคงทำเพื่อกระตุ้นให้เขาอยากออกไปพบเธอ
Kate : รับทราบครับ แล้วพบกัน
ด้วยความบริสุทธิ์ใจ เขาไม่ได้อยากให้พิมพ์ลดาคาดหวังอะไรจากเขานอกจากการเป็นพาร์ทเนอร์ธุรกิจที่ดีต่อกัน แต่นั่นก็เป็นแค่ความคิดของเขาฝ่ายเดียว เพราะอีกฝ่ายมีแรงสนับสนุนจากลียงที่อยากให้เขาและพิมพ์ลดาเป็นมากกว่าแค่พาร์ทเนอร์ทางธุรกิจ
“ถึงหล่อนจะดูเป็นผู้หญิงขี้ตื๊อ แต่มึงไม่มีทางหาผู้หญิงที่พร้อมอุ้มชูสนับสนุนมึงได้ดีเท่าพิมพ์ลดาอีกแล้ว” ลียงเอ่ยทันทีที่เขาขอคุยเป็นการส่วนตัวเมื่อเดินทางมาถึงห้องอาหารของรีสอร์ตในคืนนี้
“ชีวิตมึงกำลังไปได้สวย และถ้าวีรชัยตามหาหลักฐานต่าง ๆ ที่แสดงถึงการครอบครองยาไดอะซีแพมจนสาวถึงคนร้ายตัวจริงได้แล้วล่ะก็ ต่อจากนี้มึงจะได้ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำโดยไม่มีผีร้ายตัวไหนมาเป็นมารผจญ แล้วพิมพ์ลดาก็คนที่เข้ามาในจังหวะดี”
เขาซาบซึ้งในความหวังดีของเพื่อน และรู้ดีว่าลียงจะอยู่เคียงข้างเขาเสมอ แม้รูปคดีจะออกมาแบบไหนก็ตาม
“แต่ไม่ได้หมายความว่ากูจะคว้าผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในชีวิต” เขตต์เอ่ยเสียงเรียบแต่จริงจังพอที่จะทำให้อีกฝ่ายพ่นลมหายใจเสียงยาวเหยียด
“กูไม่ได้บอกให้มึงคว้า แต่กูกำลังบอกมึงว่าอย่าตัดโอกาสที่เข้ามา” ลียงวางมือทั้งสองบนบ่าเขา “ไปฉลองความสำเร็จกับพิมพ์ลดาซะ เธอควรจะได้รับรางวัลครั้งนี้ มึงเองก็เหมือนกัน”
เชฟลูกครึ่งบีบบ่าของเขาเบา ๆ สองสามที แล้วยื่นแชมเปญแดงพร้อมกับแก้วสองใบใส่มือ ก่อนหันหน้ากลับไปทำหน้าที่ รังสรรค์อาหารมื้อค่ำสุดพิเศษสำหรับคืนนี้ โดยมีเขาเป็นหนึ่งในแขกของงาน
ถ้ามีคนที่เหมาะสมกับแล้วเข้ามาถูกที่ถูกเวลาแบบนี้ นักอ่านคิดยังไงกัยบ้างคะ เพื่อนก็เชียร์แบบแอบออกนอกหน้าซะขนาดนั้นด้วย
ปัญหาหัวใจก็มี ปัญคดีก็ยังค้าง ๆ คา ๆ คุณเข้จะจัดการยังไง ฝากติดตามกันต่อด้วยนะคะ
