หนุ่มวัย 22 ที่ไม่เคยมีรักช่วยสตริแล้วโดนรถบรรทุกส่งมายังต่างโลกเป็นเด็กกำพร้า พอมาเกิดเขาตัดสินใจทิ้งความจำเก่าๆและเป็นเด็กไปกับเพื่อนสมัยเด็กสองคนกับเพื่อนซี้ทั้งสองคนอีกหนึ่ง เมื่อเขาโตเขาก็ไปทำงานสายต่อสู้ที่ซ่อง เจ้านายให้เขาประดิษฐ์ของเล่นผู้ใหญ่แถมเปิดร้านให้จนเขายิ่งรวย สุดท้ายไปเจอราชินีที่ซ่องและเธอชวนไปอยู่ประเทศของเธอ เขาสร้างบ้าน สร้างร้านใหม่และอยู่ที่นั่นตั้งแต่นั้นมา
มาดูชีวิตประจำวันของหนุ่มต่างโลกกับฮาเร็มระดับสิยคนเรื่องราวความรัก การเลี้ยงลูก การทำงานและกานต่อสู้ในเขตวัง
รัก,แอคชั่น,แฟนตาซี,ชาย-หญิง,เกิดใหม่,ต่างโลก,คลั่งรัก,ชาย-ชาย,หญิง-หญิง,ฮาเร็ม,ชาย-หญิง,หญิงรุก,yaoi,โรมานซ์,โรแมนติก,ต่อสู้,รักวัยรุ่น,เกิดใหม่,ทำงาน,สร้างตัว,ฝึกฝน,นางเอกเก่ง,พระเอกเก่ง,รัก,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
117 มิติเสียวสุด
ต้นเดือน 12 วารีใกล้อายุ 24 ในปีหน้า
“เธอทำให้ฉันรู้สึกดี… แต่เธอเคยมีเซ็กส์เพื่อสนองตัวเองอย่างเดียวมั้ย? ฉันสงสัย และอยากรู้จักมัน เซ็กส์ที่เธอทำเพื่อตัวเองอย่างเดียว” พี่อายะพูดผสมการชะงักเพราะโดนกระแทกอยู่
วารีที่กระแทกเธอนึกในใจ แต่ไม่หยุดเซ็กส์ด้วยเอ็นค็อกเทลดีเอ็นเอ ที่ตอนนี้เปลี่ยนให้ผิวมีคลื่นเป็นลอนนูนติดกันถี่เพื่อความขรุขระตอนรูดเข้าออก
เขาชอบเห็นผู้หญิงถึงจุดสุดยอด เห็นพวกเธอฉีดน้ำ เห็นพวกเธอดิ้นเพราะทนความเสียวไม่ไหว
หน้าที่เบี้ยว ตาที่เหลือกจนแทบหมดสวย น้ำลายที่ยืดเหมือนสมองเสีย แขนที่กำผ้าแรงจนผ้าขาด และขาที่ชี้เกร็งจนเกะกะ
วารีไม่เคยมีเซ็กส์ในโลกที่แล้ว แต่ไม่ใช่เขาจะไม่เคยรู้สึกถึงการสนองความต้องการตัวเอง
เขาสนองความอยากทางเพศของตัวเองบ่อยและหลายครั้งมาก ไม่เหมือนในชีวิตนี้ที่ไม่เคยทำสักครั้งและไม่เคยนึกถึงมันซักครั้ง
เขาชอบให้มัน แรง เร็ว เข้าประเด็น
แต่พอมาโลกใหม่ที่เขาได้เรียนรู้กับเซ็กส์ ความชอบเขาเปลี่ยน
มันไม่ใช่เรื่องของคนเดียวที่ทำๆรีบๆให้มันเสร็จ แต่เป็นเรื่องของสองคนที่เหมือนขึ้นยอดเขาด้วยกันเรื่อยๆ
“ฉันไม่รู้เหมือนกัน แต่… เพื่อตัวเองเหรอ? ถ้าเป็นพี่มันจะเป็นยังไง?” วารีถามอดีตโสเภณีรุ่นพี่เขา
“ฉันก็ขึ้น แล้วก็กระแทกๆ นึกถึงแค่ตัวเอง ไม่สนอีกฝ่าย ทำให้ตัวเองยิ่งเสียวขึ้นเรื่อยๆอย่างเดียว” พี่อายะบอกวิธีสนองตัวเองของเธอ
“แต่แบบนั้นมันไม่น่าสนุกเลย การที่ไม่ได้เห็นอีกฝ่ายสุดมันยังไงก็ไม่รู้” วารีพูดมุมที่ตัวเองชอบในเซ็กส์
“เอาน่า ลองดูซิ เดี๋ยวนี้เลย ฉันอยากเห็นเธอสนองตัวเอง อยากรู้ว่ามันจะเป็นยังไง” พี่อายะยิ้มแล้วพูด
“อย่างนั้นเหรอ?” วารีถอนเอ็น เขานึกถึงสิ่งที่ตัวเองต้องการ
เขาอยากให้มันขูด และจากนั้น กลีบที่หัวเขาเปลี่ยนเป็นหนวดที่จะรูดไปทางตรงกันข้ามเมื่อเข้าและออก
จากนั้นด้านล่างเอ็นเป็นนูนให้ เพราะเขาอยากทำรูหลังจากข้างหลัง นูนกระดูกนั้นเพื่อกระทุ้งจุดเสียวด้านหน้าที่อยู่บนรูหน้า
“ขอทำรูหลังจากหลังแล้วกัน ฉันอยากลองแบบนั้นก่อน” วารีบอกพี่อายะ
“ได้เลย!” พี่อายะผลิกตัวคว่ำใส่หมอนเสยเพื่อตั้งตูดขึ้นสำหรับการกระแทกจากด้านหลัง กระตือรือร้น
วารีใส่เข้าไป ช้าๆ เขาเริ่มช้าๆ ขูดด้านในจนพี่อายะสั่น
จากนั้นเขาเร่ง เร็วขึ้น เร็วขึ้น
เขาได้ยินเสียงน้ำออกมาจากพี่อายะไม่หยุด แต่เขาไม่หยุดให้พัก เขาจะทำเพื่อให้ตัวเองเสียวขึ้นและเสียวขึ้นอย่างเดียว
กระทุ้งเข้าไปให้มันขมิบสู้ ขูดมันให้ตัวเองเสียว สัมผัสมัน ทำมัน เซ็กส์เพื่อตัวเอง
พี่อายะเริ่มคลานหนีความเสียว แต่วารีเอามือเกี่ยวไว้
เขาจะไม่ให้เธอหนี และเขาจะเอามือที่เกี่ยวไว้จับกระแทกเธอเข้าตัวให้แรงขึ้นอีก เพื่อความเสียวที่มากขึ้น
เขาเป็นคนที่ทนความเสียวได้ดี เขาเลือกได้ที่จะสุดตอนไหนก็ได้
แต่เวลานี้เป็นเวลาทดสอบตัวเอง เขาจะทำให้ตัวเองยิ่งเสียวขึ้นเรื่อยๆได้มากแค่ไหน ก่อนจะทนไม่ได้
เขาทำไปเรื่อยๆ นานขึ้น นานขึ้น
พี่อายะหมดเรี่ยวแรงกับแขนขา และนอนเหมือนตัวเองเป็นตุ๊กตาที่สร้างมาเพื่อสนองเอ็นวารี
เธอร้องเสียงหลงเรื่อยๆ และมันยิ่งแย่ลงเพราะแต่ละครั้งที่เสียงออกไป วารีแข็งตัวข้างในเธอทุกครั้งจนหนวดที่หัวขูดแรงขึ้น
วารีเริ่มตาพร่า หัวลอย
พี่อายะเหมือนไกลออกไป เรื่อยๆ เรื่อยๆ
จนกระทั่ง
วิ้ง
วารีมองรอบข้างด้วยสติที่ใกล้หลุด
พี่อายะหายไป
เขายืนบนพื้นที่ไม่เห็นพื้น เพราะควันเมฆ
เมื่อมองไปรอบๆเขาเห็นว่าตัวเองเหมือนอยู่บนเมฆ
แต่มีต้นไม้ดอกไม้อยู่กระจายไปทั่ว
เขาเดินไปดูดอกไม้ กลีบมันแปลกๆ มันเป็นดอกไม้ที่เขาไม่เคยเห็น และกลีบมันเหมือนตรงนั้นของผู้หญิง
ต้นไม้มีตรงที่นูนเหมือนหน้าอก และตุ่มที่ยอดนมยิ่งทำให้มันดูประหลาดเหมือนหัวนม
ลำตัวแมลงมีรูปร่างเหมือนตรงนั้นของผู้ชาย พอมันมีขาโดดไปมา บินไปมา มันทำให้ภาพที่เขาเห็นสุดประหลาด
วารีเริ่มคิดว่าเขาน่าจะเมาสารเคมีในหัวจากการกระตุ้นตัวเองมากเกินไป และสลบไปจนฝันอยู่ในตอนนี้
แต่สัมผัสที่เหมือนจับเนื้อตอนเขาจับต้นไม้ดอกไม้มันสมจริงเกินไป
มันไม่น่าจะใช่ฝัน เขาอาจจะปรากฏมาอยู่อีกที่
เพราะเหตุใด เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน
จากนั้นเขาก็เห็นผู้หญิงนั่งอยู่ที่บัลลังก์ใหญ่อยู่สุดทางเดิน
วารีเดินเข้าไปหาช้าๆ เขาไม่อยากรีบเดินไปฉับๆเพราะกลัวคนบนบัลลังก์เห็นว่าเขาตื่นตัว
เขารู้สึกประหลาดใจ เพราะแม้สติเขาไม่ได้อยู่ตรงนี้ แต่ร่างกายเขาอยู่กับอายะ
วารีเดินไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ
จนกระทั่งเขาเห็นผู้หญิงใกล้ขึ้น
เธอมองเขา จ้องมอง ไม่หันไปทางอื่น เหมือนรอเขาอย่างใจเย็น
วารีเดินเข้าไปอีก จนถึงระยะที่คุยกันรู้เรื่อง
วารีดูเรือนร่างของเธอ
เธอมีกายสีม่วงอ่อนสวย หน้าอกใหญ่พอดี เธอไม่ได้ใส่เสื้อเลยทำให้วารีเห็นหน้าอกเธอชัดเจน
เธอมีผ้าคาดเอวที่ปิดจุดอ่อนไหวของเธออยู่ แน่นอน วารีตามองจุดนั้นก่อนมองหัวเธอ
และในที่สุดเมื่อไม่เห็นจุดสำคัญด้านล่าง เขามองหัวเธอ
เธอมีผมยาวสวยสีดำ มีเขาชี้ตรงเหมือนปีศาจ
ปรกติวารีจะมองหัวก่อน แต่เพราะอยู่ในมิติที่เหมือนฝันเขาเลยมองแบบไม่มีมารยาท
เมื่อเห็นว่าเธอไม่ใช่คน และดูท่าทางไม่ใช่สิ่งหนึ่งที่อยู่ด้านความดีวารีจึงระวังตัวเองอย่างสูง
“เธอเป็นใคร?” วารีถามด้วยเสียงชัดเจน แม้เธอไม่ได้อยู่ด้านสว่าง แต่เขาไม่กลัว
“ข้า… ข้าคือสลานุช เป็น…” เมื่อเธอบอกว่าเธอเป็นอะไร มีเสียงวิ้งดังเข้ามาในหัววารีทำให้เขาไม่ได้ยิน
วารีตั้งสติ มันสำคัญที่จะได้รู้ว่าเธอเป็นใคร เขาจึงถาม “เป็นอะไรนะ? อีกที เมื่อกี้มันมีเสียงวิ้งในหัวเลยไม่ได้ยิน”
สิ่งนั้นที่อยู่บนบัลลังก์ทำหน้าค้อนเหมือนเด็กโดนยึดของเล่นและอ้าปากพูดใหม่ “ข้า! คือสลานุช เป็น…”
วิ้ง
ในหัววารีวิ้งอีกครั้ง “โอ้ย ไม่ได้ยินอีกแล้วอ่ะ อีกทีได้มั้ย?”
“ไม่ต้องแล้ว! เจ้าวิญญาณต้อยต่ำ เจ้ามาทำอะไรในมิติของข้า!” สลานุชพูดด้วยเสียงดังปนค้อน เอทมือทุบบัลลังก์
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันฉันกำลังมีเวลาส่วนตัวอยู่กับแฟน จากนั้นก็แว้บ อีกทีฉันก็อยู่ที่นี่แล้ว” วารีให้คำตอบเธอ เพราะไม่คิดว่าทำตัวเหลี่ยมเยอะตอนนี้จะมีประโยชน์อะไร
“เจ้ากำลังสืบพันธุ์กับแฟนหรือ?” สลานุชถามละลาบละล้วงสุดๆ
วารีคิ้วขมวด “เฮ้ นั่นคำถามส่วนตัวเกินไปนะ แต่ใช่ เรากำลังมีอะไรกันอยู่”
“หุหุหุ ข้าพอรู้แล้วว่าเจ้ามาได้ยังไง เจ้าเสียวมั้ยตอนมีอะไรกัน?” เธอถามล้วงลึกอีกครั้ง
วารีเก็บปากเงียบไม่พูดออกไป แต่ตาสิ่งนั้นบนบัลลังก์ประกายเหมือนรอคำตอบที่เธออยากได้ยิน
ในที่สุดวารีก็ยอมเพราะเธอสวยเกินคน แถมเปลือยอกให้เขาดูด้วย วารีดึงประตูเก็บอารมณ์ส่วนตัวขึ้่นเพราะอย่างน้อยเขาก็ได้เห็นของส่วนตัวของเธอ
“ใช่ มันเสียว” วารีพูดเบาๆ
“เสียวมากมั้ย? มากเกินเจ้าจะรับได้มั้ย?” สลานุชยิ้มไปพูดไป เธอชอบแลบลิ้นและพูดลากเสียงสอ วารีเห็นว่าเธอลิ้นยาวและสองแฉกเหมือนงู หรือมังกร แม้เขาไม่เคยเห็น
“เธอนี่ก็… เออใช่ ครั้งนี้ฉันไม่เก็บอารมณ์ไว้กับตัวและสนองใจตัวเอง มันเสียวกว่าครั้งไหนๆที่อยู่ด้วยกัน” วารีคิ้วขมวดไปตอบไป
“ฮ่าฮ่าฮ่า ช่าย ช่าย แบบนั้นแหละเพราะความเสียวเกินสติรับไหว วิญญาณเจ้าหลุดจากตัว และเพราะเสียวสุดตัวอยู่ มันทำให้เจ้าล่องลอยมาตกในมิติของข้า มิติแห่งความเสียว”
“โอ้ย ตาฉัน!” เมื่อเธอพูด เธอสลับขาที่ไขว้อยู่ มันทำให้ผ้าเลื่อนไปด้านข้างและเปิดจุดหวาดเสียวด้านล่างของเธอ แต่ปรากฏว่า เมื่อวารีมอง มันเป็นแสงจ้ายิ่งกว่าตอนคนเชื่อมเหล็กเข้าตาเขา
วารีเริ่มคิดว่านี่ไม่ปรกติ ถ้าให้เขาเดา นี่น่าจะเป็นตัวตนระดับเทพเหมือนเทพกระต่าย
เธอดีดนิ้ว จากนั้นมีหนังสือเล่มไม่หนามากโผล่มาที่มือของเธอ ที่หน้าปกมีเขียนว่า ‘หนังสือแนะนำมือใหม่’
เธอรีบเปิดอ่าน “เอ่อ… เมื่อมีคนมา ทำสัญญาชิงวิญญาณ หน้า 48 เอ่อ… 48 48 นี่ไง! ผูกสัญญาด้วยร่างกาย มา เจ้า! มาร่วมรักกับข้าที่บัลลังก์นี้!”
ตาสีแดงของเธอเปล่งเป็นสีชมพู ดวงตาเหมือนหัวใจและปล่อยพลังอะไรบางอย่าง
เธอมอง ชูมือเรียกวารีเข้าไป แต่วารีอยู่กับที่ ไม่ได้รู้สึกอะไร และไม่อยาก เพราะเธอเป็นปีศาจนอกมิติที่เขาอยู่ ยิ่งเธอพูดให้ได้ยินเรื่องชิงวิญญาณเขายิ่งแหยง
เธอสับสน “เข้ามาสิ! รออะไร?”
“ไม่อ่ะ ไม่อยาก” วารีตอบตรงๆ
มันเป็นเรื่องหายากที่เขาจะปฏิเสธเซ็กส์ แต่ครั้งนี้มันเหลือเชื่อเกินไป ไม่มีทางที่เสร็จกิจแล้วมันจะออกมาดี
เมื่อวารีปฏิเสธ หน้าเธอเหมือนจะร้องไห้ เธอเปิดหนังสือพลิกไปมา จากนั้นเขวี้ยงมันทิ้งไปหลังบัลลังก์ “บ้าเอ้ย!”
จากนั้นเธอดีดนิ้วอีกครั้งคราวนี้เป็นหนังสือเล่มหนา ที่หน้าปกเขียนว่า ‘หนังสือกฎ’
เธออ่าน “เอิ่ม… นี่ไงนี่ไง! เมื่อพลังใช้ไม่ได้ ให้ใช้ร่างกายเข้าแลก!”
เธอหันควับมามองวารี ปิดหนังสือวาง จากนั้นลุกขึ้นมา
มันทำให้วารีเห็นว่าเธอก้นใหญ่แบบมองเห็นทรงจากข้างหน้าผ้าเตี่ยวที่สะบัดไปมาจนหวอออกทำให้เขาแสบตาหลายครั้งติดกัน
เธอเดินมาถึงตรงหน้าวารี วารีนำขาตั้งหลัก แต่ไม่ได้ยกมือป้องกัน
เธอเอานิ้วจิ้มอกวารี “คุกเข่า”
วารีนิ่ง
เธอนิ่ง
จากนั้นวารีพูดขึ้นมา “นั่งลงไปมันก็ไม่เห็นอยู่ดี เหมือนที่พูดว่าเป็นอะไรนั่นแหละ พอมองของเธอแล้วมันมีแต่แสงจ้า ตาฉันจะบอดก่อนถ้าเป็นแบบนี้”
เธอตากว้างเหมือนเพิ่งนึกได้ จากนั้นดีดนิ้ว
ตัวเธอเหมือนมีประกายดาวออกมาจากทั้งตัวแล้วหายไป จากนั้นเธอกดหัววารี “ได้แล้ว คราวนี้ นั่งลง!”
วารีนิ่ง ไม่นั่ง สลานุชเปิดผ้าเตี่ยวและวารีเห็นตรงนั้นแล้ว มันสวยอูมเหนือโลกแม้ว่าเห็นจากด้านบน
เธอเริ่มควันออกหู จากนั้นเธอคุกเข่าเอง
วารีมองด้านล่างของตัวเอง เขาเห็นว่าตัวเองไม่ได้ใส่กางเกง และของของเขายังเป็นแบบค็อกเทลดีเอ็นเอปลายหนวดอยู่
สลานุชนั่งและแลบลิ้นพันรอบเอ็นหลายรอบจนสุดโคน จากนั้นเธอเอาเข้าปาก ของวารีเข้าปากเธอไปจนลงคอเธอ
คอเธอบีบรัดและด้านในหมุนไปมาแบบไม่มีผู้หญิงมนุษย์คนไหนทำได้
แต่วารีตั้งหลักทน เพราะเธอไม่ใช่แฟน เขาไม่อยากให้เซ็กส์ของเธอง่าย
วารีทนไป จากนั้นมันเริ่มนาน ความเสียวนอกโลกที่เขาได้รับมันสูงขึ้นเรื่อยๆ
“อ่อก อ่อก” เธอถอนหน้า
เธอชักของวารีเร็วๆเหมือนไม่เต็มใจ
จากนั้นเธอคิ้วขมวดมองวารี “ยังไม่เสร็จอีกเหรอ?”
วารีเริ่มใจอ่อน “อีกนิด อย่าหยุดสิ”
สลานุชถอนหายใจ เอาลิ้นพันและเอาเข้าคออีกครั้ง
คราวนี้ไม่นานวารีก็ปล่อยน้ำ
เพราะมันเป็นทางปาก วารีเลยไม่คิดว่ามันอันตรายอะไร
“ฮ่า! เท่านี้ข้าก็ได้วิญญาณส่วนหนึ่งของเจ้าแล้ว!” สลานุชลุกขึ้น ยิ้มร่า
จากนั้นเธอชูมือไปทางหนังสือกฎ หนังสือลอยมาที่มือเธออย่างเร็ว เธอรีบเปิดหน้าปก แล้วดูหลังหน้าปก
วารีเคลื่อนตัวด้วยความเร็วไปดูว่าเธออ่านอะไร
ที่หลังปกมันเขียนว่า ‘วิญญาณมนุษย์ 0’
เธอสับสน เปลี่ยนหน้าไปที่กฎดึงวิญญาณ
ที่หน้านั้นมีเขียนว่า ‘มนุษย์ต้องรักผู้ที่จะชิงวิญญาณ’
แน่นอนวารีไม่ได้รักเธอเลยซักนิดเดียว แม้เธอสวยเกินมนุษย์ แต่ถ้ารักแล้วเสียวิญญาณ วารีคงรักเธอไม่ได้
วารีอ่านรายละเอียดกฎเพิ่ม มันเขียนว่า ‘ถ้าทำพิธีคู่รักแล้ว จะเป็นการจองวิญญาณ วิญญาณจะถูกดูดเมื่อมีรักเข้ามาเกี่ยวเท่านั้น’
วารียิ้ม ถ้าอย่างนั้นมันก็ได้เวลา
วารีปิดหนังสือเธอก่อนเธออ่าน อุ้มเธอไปที่บัลลังก์ จับเธออ้าขา
“เจ้าจะให้วิญญาณข้าเหรอ?” เธอถามอย่างไร้เดียงสาเพราะไม่ได้อ่านรายละเอียด
วารีไม่บอกเพราะเขาไม่อยากโกหก เขาแหกขาเธอ ง้างเอว แล้วตอกสุดแรง
ข้างในเธอมันมหัศจรรย์ มันไม่เหมือนของคน ผิวสัมผัสและลอนคลื่นต่างๆมีอยู่ในรูของเธอถี่แบบที่ไม่มีมนุษย์คนไหนมี
แล้วมันเหมือนกำลังหมุนอยู่เรื่อยๆ
วารีตอกจนเสียงเนื้อดังลั่นและบัลลังก์สั่น เขาเร่งความเร็ว ปล่อยน้ำ ถอดเอ็น แล้วกดบนหนอกอูมของเธออย่างแรง และเอานิ้วสามนิ้วเกี่ยวงัดแบบเร็วสุดที่เขาทำได้
เธอฉีดน้ำไปทั่ว ดิ้นทุรนทุราย ร้องเสียงก้องเหมือนพูดใส่ไมโครโฟนที่เปิดเสียงสะท้อน
วารีเด้าเธอ ถอดของของเขา แล้วเกี่ยวเธอแบบนี้เรื่อยๆ
ห้าน้ำผ่านไป
สิบน้ำผ่านไป
วารีกัดหัวนม ตีก้น รัดคอแบบไม่แรง เขามีเซ็กส์แบบคนบ้าให้เหมาะสมกับปีศาจ
เธอพูดอะไรไม่ออกนานแล้ว แต่ไม่ยอมหมดสติแล้วร้องเสียงหลงอยู่เรื่องๆ
ทุกน้ำที่วารีปล่อย เธอดึงหนังสือกฎมาดูทุกครั้ง
เมื่อเธอเห็นว่าวิญญาณที่เธอได้ไม่ขึ้นมาซักทีมันเริ่มทำให้เธอหน้าเสีย
เพราะเธอเป็นเทพ แต่เธอเป็นเบี้ยล่างของวารีตอนนี้ เธอเริ่มรู้ข้อนั้นและพยายามตั้งตัวขึ้นมานำ
แต่แม้นี่จะอยู่ในมิติของเธอเอง แรงของเธอสู้วารีไม่ได้เลย
วารีเล่นเธอเหมือนของเล่น แทงรูหลัง กระชากผม หันเธอกลับ แทงไปเกี่ยวรูหน้าไป เปลี่ยนมาแทงรูหน้า หันเธอกลับหลัง ยัดมือเข้ารูหลังเธอ
เสียงเธอไม่แหบ แม้ตะโกนสุดตัวมากไป น่าจะเพราะเธอไม่ใช่คน
วารีเริ่มรู้สึกชอบเธอขึ้นมานิดเดียวของใจ ไม่ใช่รัก แค่ชอบที่เธอสนองเซ็กส์ระดับบ้าคลั่งของเขาได้และไม่ยอมสลบ
จากนั้นมีควันออกจากตัววารี เป็นควันบางๆ
สลานุชมัวแต่ร้องปิดหน้าปิดตาและไม่เห็น
วารีรีบสูดหายใจเข้าอย่างแรง ตั้งจิตให้มั่น
จากนั้นควันเหล่านั้นกลับเข้าหาตัววารีเอง
วารีเริ่มชะลอ แล้วเล่นกับการงัดให้ท้องปูดแทนเซ็กส์ทิ่มแทงบ้าคลั่ง
สลานุชแตกไม่หยุด
คราวนี้ ทุกครั้งที่วารีงัดรู เธอแตกทุกรอบ
วารีคิดออกทันทีว่าจุดอ่อนเธอน่าจะอยู่ในกระดูกที่โหนกของรู
วารีเปลี่ยนของตัวเองให้มีปุ่มนูนขึ้นสูงหลังเอ็น เหมือนใบเลื่อย เพื่อใช้ในการรูดกระแทกใส่กระดูกนั้นของเธอ
วารีแตก
เธอแตก
หนึ่งคนหนึ่งเทพแตกไปเรื่อยๆ แตกเรื่อยๆ
จนกระทั่งวารีคิดถึงอายะ
เขาเริ่มนึกถึงเรือนร่างที่เขามีอะไรด้วยอยู่ก่อนที่จะมามิตินี้
เขาคิดถึงเธอ
สลานุชตั้งตัว เอามือสองมือเกี่ยวคว้าหลังหัววารีไว้ “เป็นไปไม่ได้! เจ้าอยู่กับข้าแต่คิดถึงหญิงอื่น มันเป็นไปไม่ได้! ข้าเป็นเทพ! เจ้าต้องหลงข้าอย่างเดียว!”
วารียิ้มแล้วพูด “เสียใจด้วย เราเพิ่งเจอกัน ฉันยังรักเมียฉันมากกว่า”
สลานุชผลักวารีขึ้นคร่อม ร่อนเอวด้วยความเร็วสูง
เธอเริ่มมีแรง เพราะเธอไม่ใช่คน รูเธอไม่เคยหมดน้ำหล่อลื่น
เธอร่อนเรื่อยๆ วารีต้องหักห้ามใจไม่ใช้รู้สึกชอบเธอแม้แต่นิดเดียว
จากนั้นขณะที่เขานอนหงายอยู่ มีแสงจ้าอยู่บนฟ้า วารีเอื้อมมือไปหาแสง
ตัวเขาลอยขึ้น สลานุชหล่น พับเพียบลงแล้วยื่นมือไป “อย่า! กลับมาหาข้า! รักข้า!”
หน้าเธอมีน้ำตาเหมือนคนอกหัก มันทำให้วารีชอบเธอ แต่เพราะเขาควบคุมอยู่ มันเป็นชอบแค่เสี้ยวเล็กๆของหัวใจเหมือนชอบหมาจรแมวจรหรือดอกไม้ข้างทาง
ควันบางๆ บางจนแทบมองไม่เห็นออกมาจากตัววารี
สลานุชเห็นแล้วเปิดตากว้าง จากนั้นเธอทำปากดูดลม ควันลอยไปเข้าคอเธอ
ตัวเธอเปล่งแสง เธอรีบดึงหนังสือกฎมาดู จากนั้นโวยวายดังลั่น “อะไรวะ! 0.4 มันหมายความว่ายังไง!”
วารียิ้ม ถ้าแค่ 4% ของใจ เขาพอให้เทพด้านมืดได้ เพราะอย่างน้อยมันก็เข้ากับตัวเขาที่มีด้านมืดในใจเหมือนกัน
วารีเข้าไปหาแสง และโผล่มานอนอยู่บนเตียง ข้างเตียงมีพี่อายะ,วี, วิว, คิเซกิ, มหัศศรี, และเฟท
พี่อายะรีบกอดวารี “เธอกลับมาแล้ว! อยู่ดีๆเธอเปลี่ยนไปแล้วตัวเป็นสีม่วง จากนั้นฉันถีบเธอเท่าไหร่เธอก็ไม่หยุดเอว พอมหัศศรีมาโปะยาสลบเธอก็นิ่งไป แต่เอวยังไม่หยุด เธอนอนอยู่แบบนั้นจนสุดท้ายมีเขาเล็กๆงอกขึ้นมา ตอนนี้มันหายไปแล้ว ฉันโล่งใจจริงๆที่เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ววารี!”
“เอิ่ม ฉันสลบไประหว่างทั้งหมดนั่นเหรอ?” วารีถามเบื้องต้นก่อน
“ใช่ เมื่อไม่รู้จะหาใครเพราะมันหลุดโลกเกิน ฉันไปหาเฟท แล้วยังไงต่อนะเฟท?” วีพูดแล้วหันหาลูกเลี้ยง
“เทพบอกว่าพ่อไปอยู่มิติเทพมืดมา เหล่าเทพรวมพลังกันเลยพอดึงพ่อกลับมาได้ แต่หลังจากนี้อาจจะมีปัญหาเพราะเหล่าเทพสองมิติไม่ยุ่งกันนานมากแล้ว” เฟทอธิบายเรื่องเหนือโลก
“มันเริ่มเกินมือพ่อไปแล้ว พ่อไปเจอเทพ หรือเทพมืดที่ลูกบอกนั่นแหละ เธอชื่อสลานุช เทพที่คุ้มครองเราพอรู้จักเธอบ้างมั้ย?” วารีถามลูก
เฟทหันไปหาความว่างเปล่า พยักหน้าสองสามครั้งเหมือนเข้าใจ จากนั้นหันมา “เทพบอกเธอเป็นเทพใหม่ที่เพิ่งเปิดตัวเป็นเทพมืดเต็มๆ เหล่าเทพเราโล่งใจแล้ว เพราะเธอไม่น่าจะเอะใจ เทพบอกว่า เธออ่อนต่อโลก แถม… เอิ่ม เทพบอกนะ เทพบอกว่าเธอ… โง่”
“หึหึ นั่นสินะ ฟู่ว โล่งอกไปที” วารีถอนหายใจ กอดอายะกลับ
“กระซิก อย่าทำแบบนี้อีกนะ” อายะพูดขึ้นมาทั้งน้ำตา
“ขอโทษ แล้วจะหาเวลาให้พิเศษใหม่นะ” วารีลูบหัวมองตาเธอ
มหัศศรีกับคิเซกิดึงหลังคอวารีเหมือนยกแมวออกมา “มันได้เวลาตรวจร่างกาย ตัวม่วงเขางอกแบบนั้นมันไม่ปรกติแน่ อย่าเพิ่งไปมีอะไรกับใคร ฉันจะดูว่ามันแพร่โรคได้มั้ย”
“โถ่” วารีเสียใจที่อดอยู่กับเมีย เขาคิดในใจ รู้งี้อยู่กับสลานุชนานขึ้นอีกนิดดีกว่า
เขาหารู้ไม่ว่าความคิดนั้นอาจทำสิ่งที่เขาสร้างทั้งหมดหายไปกับสายลม
