หนุ่มวัย 22 ที่ไม่เคยมีรักช่วยสตริแล้วโดนรถบรรทุกส่งมายังต่างโลกเป็นเด็กกำพร้า พอมาเกิดเขาตัดสินใจทิ้งความจำเก่าๆและเป็นเด็กไปกับเพื่อนสมัยเด็กสองคนกับเพื่อนซี้ทั้งสองคนอีกหนึ่ง เมื่อเขาโตเขาก็ไปทำงานสายต่อสู้ที่ซ่อง เจ้านายให้เขาประดิษฐ์ของเล่นผู้ใหญ่แถมเปิดร้านให้จนเขายิ่งรวย สุดท้ายไปเจอราชินีที่ซ่องและเธอชวนไปอยู่ประเทศของเธอ เขาสร้างบ้าน สร้างร้านใหม่และอยู่ที่นั่นตั้งแต่นั้นมา
มาดูชีวิตประจำวันของหนุ่มต่างโลกกับฮาเร็มระดับสิยคนเรื่องราวความรัก การเลี้ยงลูก การทำงานและกานต่อสู้ในเขตวัง
รัก,แอคชั่น,แฟนตาซี,ชาย-หญิง,เกิดใหม่,ต่างโลก,คลั่งรัก,ชาย-ชาย,หญิง-หญิง,ฮาเร็ม,ชาย-หญิง,หญิงรุก,yaoi,โรมานซ์,โรแมนติก,ต่อสู้,รักวัยรุ่น,เกิดใหม่,ทำงาน,สร้างตัว,ฝึกฝน,นางเอกเก่ง,พระเอกเก่ง,รัก,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
113 กำเนิดโลกใหม่
ลิงอัสนีนั่งอยู่ในห้องขัง
เขาถูกล็อคแขนล็อคขาไว้กับที่ขยับไม่ได้
มีทีวีและบนทีวีเป็นภาพคนนั่งกินอาหารจานใหญ่แบบกินทีเดียวให้หมด
อาหารแต่ละอย่างที่เอามาฉายน่ากินทั้งนั้น
เขานั่งอยู่แบบนั้น ทั้งวี่วัน เป็นเดือน
ไม่เหมือนหงส์ฟ้าที่บอกยามให้ปลดล็อคเพื่อไปเข้าห้องน้ำได้ และได้ถอดกุญแจเมื่อกินข้าว
เมื่อถึงเวลาอาหาร คนจะเอาอาหารเหลวมาเทใส่ปาก
และเมื่อเขาอยากเข้าห้องน้ำ เขาแค่ปล่อยมันออกไป
และตัวเขาก็หมักอยู่อย่างนั้น
ต้นเดือน 11 วารีอายุ 23 ปี
“ได้เวลาสอบสวนแล้ว ออกมา” ทหารสามสี่คนมาปลดโซ่จากนั้นเอาไม้ที่มีเหล็กทรงโค้งตรงปลายมาแทงล็อคเขาไว้หลายมุม
ทหารเอาอุปกรณ์ควบคุมตัวเดินนำเขาพาไปห้องน้ำ
จากนั้นทหารฉีดน้ำใส่เขา
ทหารฉีดน้ำที่มีแรงอัดรุนแรงใส่เขา
ลิงอัสนีเจ็บและหันไปมา
เมื่อเจ็บหน้าก็หมุนไปเจ็บหลัง
เมื่อเจ็บหลังก็หมุนไปเจ็บหน้า
เมื่อเสร็จทหารลากและตะคอก “อย่าให้เห็นว่าพยายามขัดขืน เรามีคำสั่งประหารทันทีถ้าแกฮึดขึ้นมา เข้าใจมั้ย!”
ลิงอัสนีไม่กลัวความตาย
แต่การทำกับเขาแบบนี้มันหนักกว่าความตายเสียอีก
ทหารนำเขาไปเรื่อยๆเป็นทางไกล และให้เขามานั่งในห้องหนึ่ง
ห้องแทบไม่มีอะไรเลย มีโต๊ะเหล็กกับเก้าอี้ด้านหนึ่งมีตัวเดียว อีกด้านหนึ่งมีสามตัว
กำแพงด้านหนึ่งเป็นกระจกทึบที่สะท้อนหน้าเขา
ทหารเอาเขามาข้างเก้าอี้ “นั่งลงไป”
ลิงอัสนีนั่งและทหารออกนอกห้องไป
เมื่อทหารออกนอกห้องลิงอัสนีหันซ้ายหันขวา ลุกไปส่องกระจก
ตัวเขาซูบผอม กล้ามที่ภูมิใจเริ่มดูน่าเกลียด หน้าเขาโทรมตาโบ๋
เพราะทีวีในห้องขังเปิดเสียงดัง เขาหลับไม่ค่อยลง
มีคนเข้ามาสามคน ลิงอัสนีรู้จักว่าเขาคือวารี กับราชินีวล็อดซีเมีย และอีกคนที่เขาตกใจ เจ้าแม่หงส์ฟ้า
เขาไม่รู้ว่าวารีเป็นคนฟาดหัวเขาสลบในวันที่เขาสนุกกับการทรมานฮิเมะอยู่
“จึ” วารีส่งเสียงไม่พอใจ
หงส์ฟ้ายิ้มให้ลิงอัสนีที่เบิกตากว้าง
ราชินีวล็อดซีเมียลูบท้อง
เมื่อลิงอัสนีมองท้องราชินีวล็อดซีเมียมันเกิดเหตุการณ์ที่เขาไม่เคยเจอมาก่อน
ราชินีวล็อดซีเมียจ้องตาเขา หน้าเธอนิ่ง แต่เจตนาฆ่ามันล้นออกมาจนเขาหายใจไม่ออก
ตาสีแดงของเธอมันเหมือนจะดูดวิญญาณของเขาเข้าไปทั้งเป็น
ลิงอัสนีรีบหลบตามองพื้นหนีด้วยความกลัว
ราชินีวล็อดซีเมียจ้องต่ออีกซักพัก จากนั้นไปมองอย่างอื่น
ชายแก่เดินเอากองเอกสารเข้ามา
“ขอบคุณ โฮเบริม” ราชินีวล็อดซีเมียขอบคุณชายแก่
ลิงอัสนีพอรู้จักชื่อนั้น อดีตนักฆ่าในตำนานจากเมื่อสามสิบปีที่แล้ว
เมื่อวารีนั่งเสร็จ มองๆเอกสารแล้วแบ่งๆกันสามคน เขาพูดขึ้นมา “ลิงอัสนี บนโลกนี้ คนที่ยังไม่อยากให้แกตายไปซะมีแค่หงส์ฟ้า จงขอบคุณเธอซะ”
ลิงอัสนีมองหงส์ “อีคนทรยศ”
จากนั้นเขาถุยน้ำลายมองพื้น
วารีกระโดดขึ้นยืนบนเก้าอี้ วิ่งบนโต๊ะ
ทุกอย่างเกิดขึ้นในเวลาไม่ถึงสองวินาที
จากนั้นวารีเตะหัวลิงอัสนีเหมือนเตะลูกโป่งให้แตก
ลิงอัสนีสลบไป
ซ่า
มีน้ำเข้าคอลิงอัสนี เขาตื่นมาสำลัก “แค่ก แค่ก แค่ก”
ทหารเข้ามายกเขาไปนั่งเก้าอี้
“ถ้ายังไม่อยากตายเร็วกว่านี้ เก็บปากไว้กับตัว” วารีพูดอยู่ที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ลิงอัสนีปวดหน้าสุดๆ แต่ทำอะไรไม่ได้ เขาจับฝันที่โยกและดึงมันออกมาโยนลงพื้น
ด้วยการออกตัวปกป้องหงส์ฟ้า ลิงอัสนีพอรู้แล้วว่าความสัมพันธ์สองคนมันคงไปไกลแล้ว
“วารี บอกเขา” วาโรไม่อยากพูดกับลิงอัสนี
เธอกลัวเสนียดติด
ยิ่งใกล้คลอดอยู่แล้ว อากาศหายใจของคนร้ายสัปดนก็ไม่อยากให้มาถึงเธอ
“คนของแกแทบทุกคนบอกข้อมูลที่มีประโยชน์หมดแล้ว รังของแก เงินของแก ทรัพย์สินของแก เรายึดได้เกือบหมดแล้ว เหลือแค่บางที่ในต่างทวีป แต่หงส์บอกว่ามันน่าจะเหลือรังลับ ที่สุดท้ายที่แกเอาไว้หนีเมื่อทุกอย่างพังทลายเพื่อใช้ชีวิตแบบคนรวยต่อ รังนั้นมันอยู่ที่ไหน และแกไปเอาสัตว์ประหลาดมาจากไหนถึงสองตัว แกอาจจะอยู่โดยไม่ต้องเห็นกุญแจมือตรวนมือเท้าอีกต่อไป แต่นั่นขึ้นอยู่กับอารมณ์” วารีพูดสอบสวนลิงอัสนี
เขาคิดว่าคุยกับคนแบบนี้ไม่น่ามีประโยชน์อะไร เขาไม่คิดว่าเขาจะได้อะไรมามากมาย
ลิงอัสนีมอง และเขาลองคิดว่าเขาจะต่อรองด้วยอะไรดี
เขาอ้าปากหวั่นๆ “สัตว์ประหลาดฉันเอามาจากม้าน้ำอัคคี หงส์ฟ้ารู้จักเขา เธอกับเขาเคยเป็นแฟนกัน”
วารีรีบหันมองหงส์ หงส์รีบทำมือปัดไปมาข้างหน้า “แฟนเก่าสมัยนู้นนู่น เลิกไปนานโขแล้ว”
“แล้วทำไมไม่บอกเรื่องที่เอาสัตว์ประหลาดมาจากเขา” วารีพูดถึงเรื่องสำคัญ
“ก็เธอไม่เคยถาม และเขาเป็นแฟนเก่า เวลาพูดถึงมันเสียดายชีวิตที่เคยเสียเวลาเป็นแฟนกับคนแบบนั้น ฉันไม่อยากพูดถึงเขามากมาย” หงส์คิ้วขมวดพูดชี้แจง
“...โอเค” วารียอมรับง่ายๆเพราะเขาก็ไม่อยากพูดถึงแฟนเก่าของหงส์เหมือนกัน
เมื่อลิงอัสนีเห็นคู่รักคุยกันเสร็จก็คิดถึงสิ่งที่จะเอาไปต่อรอง เมื่อเขาคิดเสร็จ เขาพูด “มันมีของมีค่าอยู่ประมาณ 100,000 ทอง ฉันจะจดที่อยู่ให้ แลกกับการย้ายฉันไปอยู่ในคุกรวม และทำกับฉันเหมือนคนทั่วไป”
วารีหันไปมองแฟน “ฉันไม่เห็นด้วย”
วารีอยากให้เขาเน่าตายอยู่ในนี้เพราะสิ่งที่เขาทำกับฮิเมะที่น่ารัก
“ฉันเห็นด้วยนะ อยู่ในนี้ก็เกะกะเป็นเสนียดวังเปล่าๆ เขาจะพาความโชคร้ายมา” วาโรพูดไม่ไว้หน้า
“ฉันก็เห็นด้วย สันดานเขาสร้างเป็นแต่ศัตรู พอเข้าคุกใหญ่เขาก็ไม่มีปัญญาสร้างอิทธิพลอะไรหรอก เพราะเขาไม่มีเงินแล้ว” หงส์ฟ้าพูดขึ้นมา
“ขอบคุณแฟนฉันแล้วกันที่ยอม นี่กระดาษ” วารียื่นกระดาษเปล่าให้ลิงอัสนี
ลิงอัสนีเอาไปจดที่อยู่ แล้วยื่นกลับมา
วาโรรอวารีรับแล้วหยิบจากมือวารีเพราะกลัวเสนียด วาโรปัดๆ แล้วอ่าน “ที่ริมทะเลซะด้วย คนอย่างแกลงไปก็ทำประการังตายเปล่าๆ”
ลิงอัสนีกัดฟันทนคำดูถูก
“เอาล่ะ เราหมดธุระแล้ว เราจะย้ายแกไปคุกรวม เมื่อไหร่เดี๋ยวแกก็รู้เอง” วารีพูดเสร็จแล้วลุก ยื่นมือไปให้วาโรจับเพื่ออุ้มท้องไปยืนไป
หงส์มองอิจฉานิดๆ
“ว่าแต่ ฮิเมะ…” ปึง เสียงโต๊ะถูกคว่ำไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว
จากนั้นวารีพุ่งไปต่อยลิงอัสนี “อย่าพูดถึงเธอไอ้หน้าส้นตีน!”
ลิงอัสนีสลบอีกครั้ง
จากนั้นเขารู้สึกตัวในห้องขัง จับหน้าที่โดนกระทำถึงสองครั้งเพื่อบรรเทาความปวดบรม
มือและขาเขาไม่ได้อยู่ในโซ่ตรวน
เขาถอนหายใจ มองนอกหน้าต่างที่มีกรงเหล็ก “ชีวิต คงจบแบบนี้สินะ…”
หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์
ในห้องทำงานวาโร
เอกสารยังกองบนโต๊ะเหมือนปรกติทุกครั้ง
โฮเบริมคอยกรองเอกสารว่างานไหนสำคัญก่อนหลังและเรียงเอกสารเหมือนเดิม
วาโรมีนัดคลอดเดือนนี้และเธอทำเอกสารด้วยใจที่ฟูฟ่อง
ลูก เธอจะมีลูก เธอคิดในใจ
เธอจะเลี้ยงเขามาสืบทอดอนาคตประเทศ
ประเทศที่เธอและพ่อดูแลมาตลอดจะมีคนดูแลต่ออีกรุ่นหลังเธอแม้เธอยังไม่แก่
“วันนี้พอแค่นี้เถอะครับ ท่านราชินี บ่ายโมงแล้วครับท่าน” เป็นครั้งแรกที่โฮเบริมบอกให้วาโรหยุดงาน
เพราะมันเลยกำหนดคลอดมาแล้ว
“ฉันเพิ่งทำงานได้แปปเดียวเอง ซุปไก่โบราณยังไม่ย่อยเลยโฮเบริม” วาโรเถียงผู้ช่วยอายุมาก
“มันเลยกำหนดคลอดแล้วครับ ท่าน ผมว่าท่านควรพักผ่อนมากกว่านี้” โฮเบริมจับไหล่ราชินี ไม่ใช่เรื่องปรกติที่เขาจะทำ แต่เขาอยากให้วาโรหยุดจริงๆ
“ก็ได้ เฮ้อ อึ้บ” วาโรถอนหายใจและยืนพร้อมเสียงประกอบ
จากนั้นเธอเดินออกไประเบียงเพื่อดูเมืองวาโรเรีย
โฮเบริมตามออกมาเฝ้าดูเธอไม่ห่าง
เธอนั่งที่โต๊ะระเบียง โฮเบริมจะเดินกลับเข้าไปในห้อง “ชาหรือกาแฟดีครับท่าน”
“ขอลาเต้แล้วกัน” วาโรบอกผู้ช่วย
เธอมองข้างนอกแล้วคิดในใจ แค่ปีเดียวที่วารีมา มันครึกครื้นขนาดนี้ มีมอเตอร์ไซค์วิ่งส่งของ มีโดรนส่งของ คนมีงาน คนไม่มีความรู้ได้เรียน ตึกรามบ้านช่องมีประดับแสงสี
ถ้าเขาอยู่นานกว่านี้มันจะไปถึงขนาดไหน
โฮเบริมกลับออกมาพร้อมลาเต้ “ลาเต้มาแล้วครับท่าน”
“ขอบคุณที่ช่วยมาตลอด” วาโรยิ้มให้ชายแก่ แล้วซดกาแฟ
โฮเบริมจับอกตื้นตัน คำนับ แล้วไปยืนข้างประตูเฝ้าดู
ตึ่งดึ้ง เสียงข้อความแชทเข้ามาดังขึ้น
วาโรหยิบมือถือมาดู มันเป็นวารี ‘เป็นไงบ้าง’
วาโรพิมพ์ ‘เสร็จงานแล้ว กำลังพัก’
‘ดีแล้ว พักเยอะๆ’ วารีตอบกลับมา
วาโรมองออกไปข้างนอกต่อ จากนั้นลูกเริ่มเตะท้อง
เธอลูบท้อง “เป็นอะไรลูกแม่ เดี๋ยวแม่ร้องเพลงให้ฟังนะ”
วาโรลูบท้องและเริ่มร้องเพลงรักที่ฮิตที่สุดของวี คู่แข่งเธอ
ลูกยังเตะจนกระทั่ง ซ่า มีน้ำออกมา
โฮเบริมรีบเปิดประตูและทหารออกมา
ทหารเกราะทองรีบจับวาโรเพื่อจะอุ้ม
วาโรเอามือค้ำด้วยเชิงมวยจนทหารอุ้มไม่ได้ เธอพูด “ฉัน, ฉันไหว”
โฮเบริมปัดมือเธอด้วยเชิงมวยขึ้นไปข้างบนเบาๆอย่างนุ่มเหมือนเอาขนนกปาดแขน “ผมรู้ครับท่าน แต่มันไม่ควร อย่าดื้อเรื่องแบบนี้ตอนนี้เหมือนเด็กเลยท่าน ไม่มีใครจะมาเห็นว่าท่านไม่แข็งแกร่งพอจากทุกอย่างที่ท่านทำมา”
วาโรมอง ทำความเข้าใจ หลับตา “ฝากอุ้มฉันไปด้วย”
มีทหารถือเปลนุ่มๆออกมาและเกราะทองสองคนก่อนหน้าที่โดนเชิงมวยเข้าอุ้มวาโรได้แล้ว
สองคนนั้นค่อยๆเอาวาโรนอนเปลและทหารล้อมเปลเดินออกห้องพร้อมมีโฮเบริมคุมหลัง
ทหารเดินไปเรื่อยๆ
เมื่อเหล่าแม่บ้านและทหารยามเห็นราชินีของพวกเขาถูกหิ้วมาบนเปลก็รีบควักมือถือออกมาถ่ายกันหลายคน
โฮเบริมขึ้นเสียงและทำหน้าดุแบบที่ทุกคนไม่เคยเห็น “ใครโพสต์ไม่เข้าท่าจะโดนทำโทษอย่างสาสม!”
เหล่าทหารและแม่บ้านหน้าซีด แต่บางคนยังแอบถ่ายอยู่
แต่ไม่มีใครคิดจะโพสต์ภาพ เพียงแค่เก็บไว้เป็นมงคลมือถือ
โฮเบริมใช้เวลาเดินกดมือถืออยู่ตั้งแต่ออกมา เขาบอกวารี และเหล่าแฟนวารีกับหัวหน้าแผนกในแชทกลุ่มแล้วว่าราชินีวล็อดซีเมียจะคลอด
เขาไม่คิดว่าวีและวิวกับแฟนจะมากันเพราะหลายคนก็ท้องโตแถมราชินีของเขาชอบตั้งตัวเป็นคนใหญ่โตเพื่อจองวารี
แต่เมื่อเขามาถึงหน้าวังก็ต้องตกใจ
วารีลงมาจากรถพยาบาล และหลังรถพยาบาลมีรถตู้สองคัน
เมื่อโฮเบริมแชทเข้ากลุ่มเหล่าแฟนรีบไปหาวารีที่หน้าห้างแล้วพุ่งกันออกมาด้วยรถตัวอย่างหน้าห้าง
แม้แต่คนขับโดรนอย่างแบร์ยังได้มาด้วยเพื่อเป็นพยานลูกคนนี้
วีที่อุ้มน้องน้ำอยู่ในอกพร้อมวิวที่อุ้มน้องอายพูดจากในที่นั่งผู้โดยสารรถตู้ “อาการเป็นยังไงบ้าง? มีเลือดออกมามั้ย!?” วีทำหน้าเป็นห่วงคู่แข่ง
“ไม่มีเลือด มันจะราบรื่น เชื่อฉัน!” วาโรเป็นคนตะโกนตอบเอง
มันทำให้โฮเบริมตกใจกับความเป็นผู้ใหญ่ของเธอที่มากขึ้นในช่วงเวลาแค่ปีกว่าตั้งแต่วารีมา
วาโรขึ้นรถพยาบาลและมีเหล็กงอกออกมาจากหลังคา จากนั้นปลายเหล็กกางออกเป็นใบพัดโดรน
รถตู้ก็มีใบพัดงอกออกมาเหมือนกัน
ใบพัดหมุดและรถลอยขึ้นพุ่งไปห้างฮาโมนี่ ไปหาสองหมอใหญ่
วารีอยู่ในรถตู้จับมือวาโรและมีโฮเบริมคอยมองอยู่
พยาบาลบนรถให้ออกซิเจนและดูอย่างใกล้ชิด
ไม่นานก็ถึงฮาโมนี่ รถพยาบาลลงจอดอย่างนุ่มนวล ประตูหลังเปิดด้วยความเร็วและพยาบาลสองคนกระโดดออกมาอย่างคล่องแคล่วเหมือนหน่วยรบพิเศษ
รถตู้ลงจอดตามมาและเหล่าแฟนในฮาเร็มพากันพรวดออกมาเพราะแต่ละคนแข็งแรงกันหมด แม้ต้องแบกลูกก็คล่องแคล่วได้
เปลวาโรถูกดึงออกมาพร้อมวิ่งไปหาห้องปฏิบัติการของมหัศศรีและคิเซกิ
มีบางคนเห็นและควักมือถือแต่วารีและโฮเบริมกับแฟนหลายคนยืนบัง เลยไม่มีใครได้รูปที่เห็นชัด
พยาบาลแบกเปลวิ่งเข้าโรงพยาบาลฮาโมนี่ มีลุงหมอใหญ่ที่เกษียณไปแล้วรออยู่จนวาโรชะโงกหัวไปแล้วตกใจ “ลุง? ลุงมาด้วย หนูดีใจจัง”
“แน่นอนอยู่แล้ว ผมจะได้ดูการคลอดนี้อยู่ไกลๆ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ท่านอยู่กับมือดีแล้ว” หมอเดินไปจับมือวิ่งตามเปลและพูด
พยาบาลวิ่งเข้าประตูห้องคลอดและหันมากันเหล่าแฟนที่ท้อง ไม่ได้กันวารีไว้และเขาเข้าไปได้
เพราะวิ่งมาเร็วน้องน้ำกับน้องอายหัวเราะเอิ้กอ้ากใหญ่ และจ้องแม่งงว่าทำไมไม่วิ่งต่อ
วาโรนอนบนเตียง พยาบาลเตรียมวาโรให้พร้อมก่อนหมอมา จากนั้นมหัศศรีเข้ามาก่อนจับไหล่วาโรแล้วพูด “พร้อมมั้ย?”
“ก็ มีหวั่นใจนิดนึงเพราะมันเป็นความเจ็บปวดที่ฉันไม่เคยเจอมาก่อน แต่ฉันพร้อมเต็มที่” วาโรพูดไปยิ้มอย่างมั่นใจไปด้วย
คิเซกิเดินเข้ามา “เธอพร้อมรึยัง?”
“พร้อมแล้ว เอาล่ะ ไหนดูหน่อย… มดลูกเปิดเต็มที่แล้ว เมื่อนับเสร็จเธอเบ่งออกมาเลย ตามนั้นนะ 1, 2 , เอ้าเบ่ง!” คิเซกิพูดเสียงดัง
“อื้บบบบบ!!!” ราชินีวล็อดซีเมียแห่งวาโรซีเมียเรียเบ่งสุดแรงเพื่อให้ลูกออกมา
“เห็นหัวแล้ว! เอาอีก 1, 2 , เบ่ง!” มหัศศรีที่ดูเด็กอยู่พูดเสียงดัง
“ย้ากกกกก!!!” วาโรตะโกนเหมือนออกแรงยกเหล็กหนักๆ
“มาแล้ววาโร! ออกมาหมดแล้ว!” วารียิ้มน้ำตาซึมพูดบอกแฟนดังๆ
“เขาผิวแทน มีตอเขาเล็กๆอยู่บนหัว อืม นี่ปีกกับหาง โอเค ตรงนี้ล่ะ? อืม ตรงนี้ล่ะ? อื้มอื้ม ครบ! จบจ้า ฟังเสียงเขา!” มหัศศรีตีตูดเด็กดังแปะ
“คิกคิก…” เด็กขำนิดๆไม่รู้เพราะเหตุอะไร
คิเซกิรีบพูด “เขาชอบเหรอ?”
“ก่ะแงงงงง้!!!” เมื่อเด็กรู้สึกเจ็บก็ร้องไห้
แต่ที่หัวเราะครั้งแรกเป็นปริศนา
“เด็กๆ เอาน้องซัคคิวบัสไปเช็ดตัว” มหัศศรีอุ้มเด็กตบหลังเบาๆปลอบ
พยาบาลมารับตัวเด็กไปมุมห้องและทำการเช็ดด้วยผ้าเปียก
“ถ้าเป็นผู้ชายเขาจะเรียกว่าอินคิวบัสกันต่างหาก จากโลกที่ฉันมาน่ะ” วารีชี้แจงความรู้จากโลกเก่า
“เธอรู้จักชื่อโบราณของซัคคิวบัสชายด้วยเหรอ?” วาโรงงเพราะนั่นเป็นความลับของแม่เธอ
“ก็ใช่… ทำไมเหรอ?” วารีงงว่าทำไมมันถึงน่าตกใจ
“ไม่มีอะไร” วาโรรีบบอกปัดไป
“ถ้าอย่างนั้น เขาถือเป็นอินคิวบัสอะไรนั่นคนแรกมั้ย?” คิเซกิพูดขึ้นมา
“ไม่รู้สิ โลกตั้งใหญ่ มันน่าจะมีอีกนะ” วารีรีบชี้แจง
“แต่เราเจอก่อนแบบไม่เคยเจอคนอื่น เอาล่ะ เขาจะเป็นอินคิวบัสคนแรก เราจะคอยเฝ้าดูเพื่อศึกษาเขาอย่างใกล้ชิดเหมือนแม่เขา” คิเซกิยิ้มเพราะได้เจอเผ่าใหม่
“เฮ้ อย่าเอาลูกฉันไปทดลองนะ” วารีรีบขัด
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกน่า” มหัศศรีรีบบอก
ลงที่ดูอยู่ผ่านกระจกนอกห้องผ่าตัดร้องไห้คุกเข่าเงยหน้ามองฟ้าขอบคุณพระเจ้า
“ขอทำความสะอาดหน่อยนะคะ ท่านราชินี” พยาบาลถือผ้าเปียกมาทำความสะอาดวาโร
“ย้ายเธอไปห้องธรรมดาก่อนไป สองคน เดี๋ยวฉันพาลูกเธอไปเอง” มหัศศรีพูดสั่งพยาบาล
“ได้ค่ะอาจารย์” พยาบาลรับปาก เอาผ้าห่มมาปิดวาโรและเข็นเตียงออกจากห้องปฏิบัติการ
วารีตามไปติดๆ
พยาบาลทำความสะอาดเด็กเสร็จแล้วตอนที่คิเซกิไปหาพอดี “เสร็จแล้วค่ะ”
“มาๆ โอ๋ลูก ยังเจ็บอยู่เหรอ? โอ๋ๆ” คิเซกิรีบปลอบเด็กเพราะน่าจะตกใจที่โดนตีก้น
คิเซกิเดินตามเตียงวาโรไปที่ห้องพักผู้ป่วยวีไอพีห้องใหญ่
วีและวิว กับแฟนวารีนับสิบอยู่กันจนห้องดูแออัด
คิเซกิยื่นเด็กให้วาโร วาโรรีบเอื้อมมือไปแต่มือสั่นแล้วชะงัก
เธอกลัว กลัวอนาคต ถ้าเธอหายไป ไม่ได้ดูลูก และถ้าลูกทำตัวไม่ดีจนต้องอยู่คนเดียว
แต่วารีจับมือเธอสองข้างแบบประกบช่วยเธอ “อย่าคิด เราต้องค่อยๆไป ทีละก้าวกับเขา”
วาโรหันไปแล้วยื่นปากขอจูบ
วารีจูบเธอ จากนั้นเธอถอนหน้าไปรับเด็ก
“น้องชื่ออะไร?” มหัศศรีถาม
“ลูมเมนัว… โลกใหม่ของฉันและทุกคน” วาโรยิ้มไปพูดไปกับชื่อที่เธอคิดกับวารี
“เขาจะชื่อเล่นว่าอะไร?” วีอุ้มน้องน้ำมา น้องน้ำดูและมองหน้ากับน้องลูเมนัว
“ลูม เพราะเขาหมายถึงโลกใหม่ทั้งใบสำหรับฉัน” วาโรบอกด้วยหน้ามั่นใจ
“เพราะมาก” วิวอุ้มน้องอายมาดูน้องลูมเมนัว
น้องอายเปิดตาทั้งแปดมองไม่ละสายตา
วาโรลองเปิดนมเอาลูกไปกินนม “จุ๊บจุ๊บ”
น้องลูมดูดเสียงดังอย่างมูมมาม
“นี่ทอง 48 บาทจากเหล่าคนในฮาเร็ม ทั้งหมด รวมฉันด้วย” วีพูดไปยิ้มมุมปากไป
“ขอบคุณ ที่มาเฝ้า ที่มาห่วง ที่เป็นคนให้ ขอบคุณจริงๆนะ วี, วิว, และทุกๆคน” วาโรพูดไปมองทุกคนไป
วีหน้าแดงและมองไปทางอื่นแต่ไม่พูดอะไร เธอรีบปิดปากไม่อยากให้วาโรเห็นว่ายิ้มกว้าง
เรดจำปาน้ำตาซึมกับลูกซี้
เมียใหม่ที่เพิ่งมาอย่างหงส์, ฮิเมะ, และฟ็อกซี่ก็ยิ้มกริ่ม เพราะท้องสองแล้ว
และสองคนได้ข่าวว่าฮิเมะอ้วกแล้ว ฮิเมะที่เพิ่งโดนไซส์มังกรก็ไม่น่ารอด
นาลูบท้องยิ้ม
วาโรหลับทั้งๆที่มีลูกคาอก พยาบาลมาประคองเด็กให้เด็กกินต่อ
จากนั้นพยาบาลอีกคนเข็นตู้อบมา
เด็กไม่ดูดนมต่อแล้วมองคนในห้อง
วารียื่นมือไปลูบหัวเขา แล้วเขาจับมือวารีสองมือ
นี่แค่คนเดียวยังขนาดนี้ เดือนหน้าจะขนาดไหน วารีคิดในใจ
แต่เขาพร้อมแบบที่ไม่เคยพร้อมมาก่อน
