หนุ่มวัย 22 ที่ไม่เคยมีรักช่วยสตริแล้วโดนรถบรรทุกส่งมายังต่างโลกเป็นเด็กกำพร้า พอมาเกิดเขาตัดสินใจทิ้งความจำเก่าๆและเป็นเด็กไปกับเพื่อนสมัยเด็กสองคนกับเพื่อนซี้ทั้งสองคนอีกหนึ่ง เมื่อเขาโตเขาก็ไปทำงานสายต่อสู้ที่ซ่อง เจ้านายให้เขาประดิษฐ์ของเล่นผู้ใหญ่แถมเปิดร้านให้จนเขายิ่งรวย สุดท้ายไปเจอราชินีที่ซ่องและเธอชวนไปอยู่ประเทศของเธอ เขาสร้างบ้าน สร้างร้านใหม่และอยู่ที่นั่นตั้งแต่นั้นมา
มาดูชีวิตประจำวันของหนุ่มต่างโลกกับฮาเร็มระดับสิยคนเรื่องราวความรัก การเลี้ยงลูก การทำงานและกานต่อสู้ในเขตวัง
รัก,แอคชั่น,แฟนตาซี,ชาย-หญิง,เกิดใหม่,ต่างโลก,คลั่งรัก,ชาย-ชาย,หญิง-หญิง,ฮาเร็ม,ชาย-หญิง,หญิงรุก,yaoi,โรมานซ์,โรแมนติก,ต่อสู้,รักวัยรุ่น,เกิดใหม่,ทำงาน,สร้างตัว,ฝึกฝน,นางเอกเก่ง,พระเอกเก่ง,รัก,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
103 พี่ขอร้องน้องอย่าแหกขา
วารีกำลังนอนที่พื้นแล้วเอาขาพักยกสูงวางบนเก้าอี้ข้างหน้าดูซีรี่ย์
เพราะเก้าอี้หันข้างพนักพิงเลยไม่ได้บังจอ
เขามองไปด้านขวาก็มีผู้หญิงทำแบบเดียวกับเขา
เธอเป็นคนที่สวยและดูน่าเกรงขาม มีความฉลาดหลักแหลมอยู่ในตัว
ซีรี่มาถึงเวลาจบตอน เขาต้องลุกไปเปลี่ยนตอนใหม่
แต่ วารีเอื้อมมือไปหาเธอ “แม่!”
วารีตื่นขึ้นมาในห้อง
ท้ายเดือน 7 วารีอายุ 23 ปีมีลูก 2
“ฝัน… เฮ้อ” วารีตัดพ้อเพราะเขาเพิ่งฝันถึงวันดีๆที่เคยมีในโลกเก่า
ซ่า
วารีได้ยินเสียงฝนตกและแง้มหน้าต่างไปดูข้างนอก
ฝนตกแรง แต่ก็ยังมีนกออกบินฝ่าฝนเคล้าเสียงนกร้อง
มันทำให้เขารู้ว่ามันไม่ใช่ธรรมชาติวิบัติและเป็นแค่ฝนธรรมดา
ที่แปลกคือวารีอยู่ในห้องเดี่ยวไม่ใช่ห้องรวมพ่อแม่ลูก
เหตุผลคือวีกับวิวมีงานใหญ่วันนี้
มันเป็นงานฉลองการกลับมาลุยงานต่อหลังเพิ่งคลอด
ที่จริงมันก็ไม่ได้ต่างจากการกลับไปทำงานแบบธรรมดาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่นาเป็นคนเสนอให้จัดงานซักนิดหน่อยให้ยอดคนติดตามขึ้นมามากกว่าเดิม
ที่วีกับวิวไม่ให้วารีอยู่ในห้องเพราะต้องออมแรงไว้สำหรับวันนี้
เพราะถ้าเขาอยู่ในห้องมันก็ไม่พ้นได้มีอะไรกันถึงดึกดื่นอีก
วารีไม่รู้ว่าวีกับวิวจะรู้สึกมั้ย
แต่เพราะเขามีอะไรกับพวกเธอแทบไม่เว้นวันหลังคลอดมันทำให้เขารู้สึกอัดอั้นที่ไม่ได้นอนกับผู้หญิง
วารีดูถูกแรงอัดอั้นของตัวเองและคิดว่ามันธรรมดา
ถ้าเขาจะเป็นคนปรกติเขาต้องทนให้ได้
พอฝนตกเขาก็เห็นข้อเสียตัวเอง
เขาไม่มีโรงยิมในร่ม
รวมถึงลานต่อสู้ในร่มไว้ออกกำลังกาย
เพราะฝนไม่ค่อยตกในเวลานี้เขาเลยมองว่ามันเป็นเรื่องเล็ก
แต่พอฝนตกมาในเวลาเช้าที่เขาอัดอั้นแบบนี้มันเลยทำให้เขาเสียดายที่ไม่ได้เตรียมพื้นที่ไว้ออกกำลังกายปลดปล่อย
เขาหยิบมือถือขึ้นมาโทรหานา
มีเสียงเรียกเข้ามือถือนาผ่านประตูหน้าห้อง
เขามองหน้าห้องแล้วงงนิดหน่อยจากนั้นเดินไปเปิดประตู
เขาเจอนากำลังตัดสายเขาอยู่ “ว่าไงวารี ฉันว่าเธอจะไม่มีอะไรทำเพราะไม่ได้ออกกำลังกาย ฉันเลยมาบอกเรื่องที่ต้องทำในรายการที่ค้างไว้”
“พอดีเลย ขอบคุณนะ ผู้จัดการที่รัก” วารีขอบคุณแฟนที่ฉลาดและทั่วถึงทุกด้านจากใจ
ถ้าเขาขาดเธอไปชีวิตคงจะแย่หนัก
นากดดูรายการงานของคนในฮาเร็มวารีแต่ละคน
ระหว่างเธอดูรายการวารีเอามือลูบท้องโตๆของนา
และแล้วเด็กก็เตะท้องตรงมือวารี “อุ้ย เด็กเตะ”
นายิ้มแล้วพูดแบบอ่อนโยน “เป็นอะไรล่ะลูก หมั่นหน้าพ่อเหรอ เดี๋ยวแม่โบกให้นะ นี่แน่ะ” นาโบกกระโหลกวารีหัวโยก
“เธอจะให้เด็กชอบความรุนแรงเหรอไง ฉันไม่สนับสนุนนะ!” วารีประท้วงการใช้กำลังโดยใช่เหตุของเมีย
“เด็กนิ่งมาทั้งวันจนเธอจับเนี่ยแหละ ยิ่งตอนอ่านหนังสือเสียงดังเขาสงบเต็มที่เลย เขารำคาญเธอแหงแซะ” นายิ้มมุมปากข่มผัว
“อึก” วารีรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้
“เอาล่ะๆ จากรายการงานวันนี้ ไม่มีใครว่าง ถ้าเธอจะหาอะไรทำลองไปคุยกับนักโทษเอาก็ได้” นาเห็นว่าในรายการไม่มีอะไรใหญ่ๆเลยลองให้วารีไปทำงานที่เธอไม่ได้ให้ความสำคัญ
“เจ้าแม่หงส์ฟ้า ว่าแต่เธอเป็นยังไงบ้าง แล้วที่ต้องให้ฉันไปเจอ… เธอต้องการอะไร” วารีจำได้ว่าเธอให้ข้อมูลพวกรังโจรเล็กๆในตัวเมือง
แต่ที่น่ากลัวคือไม่มีรังไหนที่มีสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ ทำให้วารีรู้ว่าข้อมูลที่เธอเอามาแลกกับการได้ถูกขังนานขึ้นไม่โดนทำโทษหนักกว่าเดิมคือพวกปลาซิวปลาสร้อยทั้งนั้น
เธอยังไม่ยอมคายข้อมูลพวกวายร้ายตัวใหญ่มา
และที่น่ากลัวคือพวกนี้อาศัยอยู่ตามซอกหลืบของวาโรซีเมียเรียด้วยไม่ว่าเขาเพิ่มการรักษาความปลอดภัยของเมืองมากแค่ไหน
“ส่วนใหญ่เธอโดนล็อคกุญแจติดกับกำแพง ได้รับการปล่อยแค่ตอนกินกับอาบน้ำ เราดูแลเรื่องความสะอาดดีแล้วก็สร้างห้องน้ำส่วนตัวให้แล้วด้วย โดยรวมมันเป็นการจ้างยามมาคอยล็อคปิดล็อคเปิดกุญแจแล้วก็เฝ้าเธอหน้าห้องน้ำ เธอไม่คิดหนี และคุกวังไม่มีทางหนีได้อยู่ดีเพราะเราติดเอไอเลเซอร์เตือนภัยไว้ที่ทางขึ้นเดียวที่มี รวมๆเหมือนเราสร้างห้องให้เธอพักฟรีมากกว่า” นาอธิบายความเป็นอยู่ของนักโทษใหญ่ให้วารีฟัง
วารีฟังแล้วรู้สึกว่าโทษมันไม่ได้หนักและการทำแบบนี้มันไม่ได้ทำให้คนเรารู้สึกสำนึกกับความผิดที่ได้ทำ เขาเลยต้องเข้าคุยให้ถูกหัวข้อ จะได้พาบทสนทนาไปทางที่ดี
“ฉันจะลองไปคุยกับเธอดู ดูว่าเธอพร้อมคายข้อมูลใหญ่มั้ย” วารียืดอกมั่นใจ
“ขอให้โชคดี แต่ฉันไม่ได้หวังอะไรมาก” นามองผัวเหมือนเด็กน้อยตั้งแต่วันที่จูงของลับเขาไปเข้าห้องน้ำ
มันทำให้ภาพลักษณ์แฟนหนุ่มสุดหล่อตาลปัตรไปหมด แม้วารีจะไมได้หล่อมากมายแต่เขาดูดีมากเพราะหุ่นก้าน
“ว่าแต่จากกลิ่นนี้ เธอยังไม่อาบน้ำ ไปอาบกันมั้ย?” วารีชวนโดยบริสุทธิ์ใจแม้ปากเสีย
“เธอนี่มันจริงๆเลยนะ… เอาผ้ามาๆ” นาคิ้วขมวดปลายหูแดงชัดแม้ผิวเธอสีเข้ม
วารีเดินไปอาบน้ำ ผลัดกันถูหลังให้กันที่ฝักบัวน้ำเย็นแล้วไปลงอ่างน้ำอุ่น
ความสบายและความเงียบงันเป็นดนตรีที่วารีและนาฟังกันสองคนแบบเงียบๆแต่รู้สึกดี
วารีนึกครึ้มเลยอุ้มนาแบบเจ้าหญิงเล่นๆ “ว้าย”
วารียิ้มมุมปากให้นาที่นอนบนแขนเขาแล้วคิ้วขมวดเงยหน้าขึ้นมา
“เดี๋ยวฉันอุ้มไปส่งจะได้ไม่ต้องเดินเหนื่อย” วารีไม่ได้คิดเรื่องนั้นก่อนอุ้ม
“อีตาบ้า เล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง เอ้า… ไปสิ ให้ไวๆ” นาบนอ้อมแขนสั่งการเป็นควานช้าง
วารีเดินไปห้องตัวเอง วางนาแล้วต่างคนก็ต่างใส่เสื้อ
วารีเลือกใส่เสื้อสบายๆขยับง่ายๆ ส่วนนาใส่ชุดอุ้มท้องหลวมๆพร้อมรองเท้าผ้าใบลายดอกสีทองคู่โปรดของเธอ “ไปล่ะ”
นาเปิดประตูห้องออกไปแล้วไปทำงานของเธอ
วารีรู้สึกอัดอั้นอีกครั้งตั้งแต่ได้ถูหลังสาวสวยหุ่นเอวคอดเหมือนนาตอนอาบน้ำแต่ไม่ได้ทำอะไร
วารีไปขับโดรนทั้งอารมณ์นั้นและไปจอดที่วัง
วารีเข้าวังไปเจอเหล่าไกด์นำชมวัง
วารีทักสาวไกด์คนแรกที่พาเขาไปห้องวาโร เขามีคิดในใจนิดๆว่าอยากคุยกับเธอเกินเลยเหย้าแหย่หมาหยอกไก่ แต่ตัวเขาเองหยุดชุดความคิดนั้นไว้และเก็บมันไปไกลๆ
วารีโบกมือแล้วพูด “วันนี้ก็เดินเองเหมือนกัน ไปล่ะ ขอบคุณ”
เขาเดินไปในเขตวังและเดินไปเรื่อยๆ
เขามาช่วงหลังวังที่เป็นห้องเก็บของห้องแม่บ้าน และก็เข้าสู่เขตรักษาความปลอดภัยเข้มงวด
มีทหารยามยืนไม่ห่างกันมากสองข้างทางเดินไปสู่บันไดลงไปชั้นใต้ดิน
เมื่อไปถึงหน้าห้องที่ไว้ลงชั้นใต้ดินวารีถูกค้นตัวซักพักถึงให้เดินลงไปได้
เพราะวาโรซีเมียเรียสงบสุขที่แบบนี้ไม่ค่อยได้ใช้งานอะไรเท่าไหร่ ทหารที่ได้ทำกะเฝ้าแถวนี้เลยเอาไว้เป็นที่คุยเล่นกับเพื่อนทหารเวลาไม่มีใครมามากกว่า
วารีเดินลงบันไดหินที่เก่ามาก แต่ความสะอาดไร้ที่ติ ไม่มีความชื้นและไม่มีฝุ่น
เพราะตอนนี้ใช้ไฟฟ้า มันเลยไม่เหมือนตอนมาแรกๆที่ใช้ลิชสร้างไฟและมีไฟสลัว
ตอนนี้ไฟมันสว่างและเหมือนเดินลงไปในห้องใต้ดินโบราณ
วารีเดินไปห้องเจ้าแม่หงส์ฟ้า
เมื่อถึงหน้าห้องเขามองเธอผ่านลูกกรงซักพักหนึ่ง
หุ่นเธอดี หน้าอกหน้าใจใช้ได้ แต่เขาไม่เห็นก้นเธอเพราะเธอชูแขนถูกล็อคเข้ากับกำแพง
สิ่งที่เขาเห็นตอนแรกเมื่อตอนเธอปล่อยงูยักษ์คือผิวเธอขาว
ตอนแรกวารีคิดว่าเธอเป็นโรคผิวเผือกแต่จริงๆแล้วไม่ใช่
มหัศศรีกับคิเซกิบอกว่าเธอเป็นเผ่าโบราณที่เหลือน้อยไปตามกาลเวลาคือเผ่าผี
ผิวเธอขาวแบบกระดาษไม่ใช่สีผิวคนทั่วไป
สองหมอบอกว่าร่างกายเธอสร้างเมลานินมาสู้กับแสงแดดไม่ได้ เวลาเธอโดนแดดร้อนๆมันทำให้สุขภาพเธอแย่
และนั่นเป็นต้นเหตุที่เผ่าเธอเหลือน้อย
สองหมอยังบอกอีกว่าสุขภาพเธอดี น่าจะเป็นเพราะเธอใช้ชีวิตอยู่ในมุมมืดและไม่ค่อยได้เจอแดด
มันมีอีกอย่างที่เผ่าเธอทำได้ดีเพราะปากกว้างเหมือนงู
หมอบอกว่าเธอจะอ้าปากและรับวัตถุยาวเข้าออกในคอได้ง่าย
วารีรีบส่ายหัวสะบัดความคิดลามกออกไป
เขามาทำงาน
ทำงานๆ
อย่าเพิ่งคิดเรื่องเซ็กส์
เขาไม่ได้บ้ากาม
เขาบอกตัวเอง ถอนหายใจหน้าห้อง
เจ้าแม่หงส์ฟ้าขยับแล้วก็ลืมตามองวารี
ทั้งสองคนสบตากันไม่มองอะไรอื่น
เจ้าแม่หงส์ฟ้ายิ้มมุมปาก “ยาม! ช่วยด้วยผัวราชินีจะปล้ำฉัน!” เธอร้องเสียงดัง
วารียืนเกาหัวแต่ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมากมายเพราะกลยุทธแบบนี้ไม่น่าจะได้ผลอะไรเพราะห้องขังยังไม่ถูกเปิดด้วยซ้ำ
ยามวิ่งมา แต่เขาเห็นกรงก็รู้แล้วว่าวิ่งฟรี
“ให้อุดปากเธอมั้ยครับ” ยามถามวารีเพราะเขาวิ่งมาฟรีแล้วหงุดหงิดที่โดนหลอก
“ไม่ต้องๆ เอากุญแจที่ไขมือเธอมากับกุญแจห้อง แล้วไปพักกินชาไข่มุขหรือล่อพิซซ่ากับเพื่อนก่อนก็ได้ ฉันเลี้ยง” วารีให้ยามที่วิ่งฟรี 10 ทองไปหาไรกิน
“ไม่ดีมั้งครับ เราละเลยตำแหน่งหน้าที่นี้ไม่ได้…” ยามหวั่นใจเพราะกลัวตาแดงของราชินีจ้องมาตอนถามเผื่อมีอะไรใหญ่เกิดขึ้นในเวลาที่เขารับผิดชอบหน้าที่ตรงนี้
“โถ ทหาร พื้นที่หน้าห้องขังและทหารยามในคุกใต้ดินเพิ่มขึ้น 5 เท่าเพราะผู้หญิงคนนี้มา แล้วในคุกก็ไม่ได้มีใครถูกขังอีก มันมีกันอยู่แค่นี้ ฉันไม่ได้บอกให้พวกนายทิ้งหน้าที่ แต่ฉันอยากได้ความเป็นส่วนตัวซักสามชั่วโมง พอฉันรู้ว่ามีความเป็นส่วนตัวสมองฉันแล่นดีกว่า แล้วก็ฉันต้องมาสู้สงครามประสาทกับผู้หญิงแบบนี้อีก ขอให้เข้าใจฉันด้วย” วารีอธิบายเหตุผล
“อ่า… มันก็มีเหตุที่ดีนะ… ก็ได้ครับ เราจะแห่กันไปพักกินข้าวใหญ่แล้วกัน อีก 3 ชั่วโมงเราจะมา” ทหารยามยอมกับเหตุผลของวารี
“อืม เยี่ยม” วารีพูดแล้วหยิบมือถือขึ้นมาตั้งนาฬิกาเตือน
“ไปแล้วนะครับ เอิ่ม อย่าให้ผมต้องโดนด่าเพราะท่านนะครับ ขอร้อง” ทหารผู้รับเรื่องวิงวอนจากใจ
“น่า แน่นอนอยู่แล้ว ไปเถอะๆ” วารีรีบบอกเพราะเรื่องแบบนั้นเขาคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้
ผู้หญิงคนนี้ไม่มีทางทำอะไรเขาได้เพราะเธอคือ ‘นางร้าย’
ทหารยามเดินหายไปและวารีหันไปไขกรงเจ้าแม่หงส์ฟ้า
“เรียกฉันหงส์… หุหุ วันที่ฉันโดนยิง ฉันเห็นหน้าเธอไม่ชัด คราวนี้ได้เห็นชัดๆซักที” เจ้าแม่หงส์ฟ้าที่แขนติดกำแพงชันขาขึ้นข้างหนึ่งจนหวอออก
เธอใส่เสื้อวันพีชที่เป็นกระโปรงยาวกลางๆ แต่พอนั่งท่านี้ มันทำให้กางเกงในออกมาเยอะ
วารีหลับตาแล้วถอนหายใจ “ฉันคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงฉลาด แต่เธอก็เล่นลูกไม้ง่ายๆพวกนี้เหรอ น่าผิดหวัง” วารีไม่ได้รู้สึกอะไรกับแค่กางเกงใน
“แล้วเธอจะกลืนคำพูดนั้นกลับไป วารี” เจ้าแม่หงส์ฟ้ายิ้มมุมปาก
“ฉันจะมาเอาข้อมูลพวกวายร้ายเจ้าใหญ่ที่ยังอาจอยู่ในวาโรซีเมียเรีย” วารีบอกเหตุผลที่มาวันนี้
“เจ้าหนุ่ม เธอโง่ขนาดนั้นเลยเหรอ? ข้อมูลอย่างนั้นมันมีค่า และมันต้องมีอะไรแลกเปลี่ยนสิ ไม่ใช่มาเที่ยวขอกันง่ายๆแบบนี้” หงส์เริ่มต่อรองด้วยข้อมูลที่เธอมี
“ฉันจะให้คนปลดกุญแจกำแพงนั่นแล้วกัน แล้วจากนั้นก็พึ่งทีวี พวกสื่อบันเทิงอย่างอินเตอร์เน็ตให้เล่นไปวันๆ” วารีเสนอสิ่งที่เขามี
“ของแบบนั้นมันไร้ค่า คนเราถ้าไม่ได้ทำงานสมองมันจะฝ่อ ฉันอยากได้งาน แล้วก็ จะปีนึงแล้วที่ฉันอยู่แบบนี้ ฉันชินแล้ว เพราะฉะนั้นข้อเสนอของเธอมันไม่น่าสนใจ” หงส์เริ่มต่อรอง
“วายร้ายอย่างเธอถ้าทำงานก็ทำได้แต่เรื่องไม่ดี ข้อเสนอนั้นฉันคงให้ไม่ได้” วารีปฏิเสธเธอไป
“หน้าดูเครียดๆนะ ฉันหาอะไรให้จรรโลงใจมั้ย?” หงส์ยังยิ้มมุมปากอยู่
“มันจะมีอะ…” เมื่อวารีกำลังจะปฏิเสธแต่เจ้าแม่หงส์ฟ้าแหกขากว้างให้กระโปรงถลกกลับ
และกลางหว่างขามันไม่มีกางเกงในอยู่
มันเป็นกุหลาบชมพูเต็มๆตาวารี “เฮ้ย แล้วกางเกงในเมื่อกี้…”
“หึหึหึ คราวนี้ มาเจรจากันดีๆได้รึยัง?” กุหลาบชมพูมีพิษรุนแรง
เมื่อตาวารีเห็นรูกลางหว่างขา มันทำให้เสียงสาวที่น่าจะโตกว่าเขาไม่กี่ปีเหมือนเสียงระฆังทอง
อารมณ์เพศชายของเขาพลุ่งพล่าน
“เธอ…” วารีท่องในใจ ‘เธอเป็นนางร้าย’ อย่าไปตามเกมเธอ
เขาต้องเป็นคนรุก และเขาต้องทำสิ่งที่เขาสนใจก่อน วารีวิ่งไปจับขาเธอมาชิดกันแล้วยกออกข้าง
มันทำให้เขาเห็นกางเกงในเป็นก้อนอยู่หลังเธอ
“ฮิฮิ งงล่ะสิ” แม้เจ้าแม่หงส์ฟ้าโดนยกขาเหมือนของเล่น แต่มันไม่มีความกลัวในน้ำเสียงเธอเลย
วารีไขกุญแจมือเธอ จับเธอไปวางที่เตียงเธอในห้อง แต่วางหัวเธอเลยเตียงให้นอนหงายหน้าคอตกไปข้างล่าง
วารีจะใช้เธอเหมือนของเล่น เขาจะให้เธออมสุดคอเพื่อดูว่าเผ่าเธอรับได้จริงมั้ย
วารีถอดกางเกงและทิ่มของแข็งเข้าปากเธอแบบไม่มีเล้าโลม
เขาเด้าเหมือนไม่มีพรุ่งนี้และหงส์ทำได้แต่ส่งเสียงอ่อกแอ่ก
วารีสำเร็จความใคร่ด้วยคอนางร้ายมาซักพักแล้วเขาก็ฉีดน้ำใส่ลึกลงไปในคอเธอ
เขาใส่สุด
แต่เหมือนเจ้าแม่หงส์ฟ้ายังไหว “เสร็จแล้วเหรอ… แค่นี้?”
“เธอนี่มัน… ต้องการอะไร?” วารีพอได้คลายน้ำแล้วก็คิดแบบคนได้เหมือนปรกติครู่หนึ่ง
แต่พลังความอัดอั้นเขาก็สูงสุดๆและสมองสองเขาแข็งขึ้นอีกแล้ว
เจ้าแม่หงส์ฟ้าลุกขึ้นมานั่งแล้วยืนจับชายกระโปรงถอดออกเหนือหัว
ขาวกับชมพูเต็มตาวารี
“งาน และอิสระกว่านี้ ฉันจะไม่ทำงานชั่วๆ ฉันสัญญาได้แค่นั้น ส่วนเรื่องข้อมูล… ต้องรอดูหลังเซ็กส์ครั้งนี้แหละ” หงส์พูดด้วยความมั่นใจ
วารีนิ่งเงียบไม่พูดอะไร
เขาเดินไปหน้าเจ้าแม่
เขาตัวสูงเลยหัวหงส์
ของแข็งของเขาทิ่มสะดือหงส์
เธอเอามือขาวๆมาจับแล้วลูบเหมือนของเล่นเบาๆแล้วพูด “หนาดีนี่ จะบอกไว้ก่อน ฉันไม่ใช่หญิงง่าย และของฉันยังใหม่เอี่ยม… มันอาจจะใหม่ให้เธอถลุงเล่นจนพังก็ได้นะ เจ้าหนุ่ม หุหุ”
วารีไม่เชื่อแม้แต่คำพูดเดียวแล้วสอดแขนเพื่อยกใต้เข่าเธอสองข้าง
เขาสืบเท้าเข้าหากำแพงให้มีแรงส่งก่อนการกระแทก
วารีเด้าเธออัดกำแพงจนกำแพงสร้างเสียงเหมือนคนกำลังก่อสร้าง
วารีไม่สนว่าของเธอจะพังหรือหลวมหรือดำ
เพราะเธอเป็น ‘นางร้าย’
เขาไม่ต้องใส่ใจ
และสนแค่การใส่สุด
ของเล่นที่เล่นให้พังได้ ไม่มีปัญหา
วารีเด้าเธออัดกำแพง
วารีฉีดน้ำใส่เธอ
หงส์หัวเราะเหมือนเป็นบ้า
วารีเด้าเธออัดพื้น
วารีฉีดน้ำใส่เธอ
หงส์วี้ดว้ายเหมือนได้ทอง
วารีเปลี่ยนเป็นรูหลัง
แม้เลือดออกปนน้ำที่วารีปล่อยไป
เสียงหัวเรายังมีมาเป็นพักๆไม่หยุด
วารีให้หงส์ขึ้นขี่
หงส์กระเด้าเหมือนเอาของลับขูดเสาทอง เธอขมิบเต็มกำลัง
วารีเริ่มสับสน เริ่มถูกใจ และที่ไม่รู้ว่าดีหรือแย่ เขาเริ่มไว้ใจเธอ ด้วยเซ็กส์ที่เพิ่งมี
ปี้ปปี้ปปี้ป
มือถือแจ้งเตือนว่ามันจะถึงสามชั่วโมงที่นัดกับทหารยามไว้
“ใส่ชุดให้ฉัน ขาฉันไม่มีแรง” หงส์สั่งวารี
วารีขัดใจและคิ้วขมวดแต่รีบใส่เสื้อวันพีชให้เธอ “ขมิบดีๆอย่าให้น้ำมันย้อนออกมา ฉันไม่อยากให้ใครรู้”
“ฉันจะบอกทุกคนให้หมด จะเอาอะไรมาแลกเปลี่ยน เจ้าหนุ่ม ฮ่าฮ่าฮ่า!” เธอฉวยโอกาสสร้างข้อต่อรอง
“ไปอยู่ข้างบน ฉันจะหางานให้” วารีพูดแล้วเอาหงส์พาดบ่าเหมือนลักพาตัว
วารีเดินขึ้นบันไดแล้วทหารยามกลุ่มใหญ่กำลังมาพอดี
“เอานักโทษไปไหนครับ?” ทหารยามถามด้วยความกังวลใจ
“เดี๋ยวฉันคุยกับวาโรเอง มีการต่อรองนิดหน่อย” วารีพูดแล้วรีบเดินออกวัง
ทหารยามมองตากันปริบๆและคิดว่าหลังจากนี้จะแย่แน่
เมื่อวารีเดินแบบเร็วๆไปนอกวัง
“ซื้ด… นี่แหละ อากาศข้างนอก สดชื่นดีจัง หุหุหุ” หงส์สูดอากาศบริสุทธิ์ครั้งแรกในรอบเกือบปี
วารีจับเธอเข้าโดรนบินไปบ้าน อุ้มเธอไปห้องสำรอง
ห้องสำรองมันมีอุปกรณ์ที่ไม่ได้ใช้อยู่เยอะและมันมีนั่น
สายรัดข้อเท้าระบบจีพีเอสที่เอาไว้คุมโจรกันหนี
เขาใส่ที่ข้อเท้าหงส์ “ต่อไปนี้ เธอห้ามออกจากห้อง”
“เหรอจ้ะที่รัก ฉันหิว เอาอาหารมา เยอะๆ แต่น้ำคงไม่ต้องเพราะเธอฉีดอัดฉันเหมือนอยากให้มีลูกเลย ฮิฮิฮิ” หงส์เอานิ้วจิ้มแก้มวารีแล้วยิ้มเยาะ
วารีโทรสั่ง เขาสั่งตับไก่ทอดกับพิซซ่าเพราะกลิ่นพิซซ่าที่ติดตัวยามมาตอนเขาเดินออกจากคุกทำให้อยากกิน
เมื่ออาหารมา เขาก็เริ่มกินอาหารกับเจ้าแม่
นาเปิดประตูเข้ามา
หงส์ยิ้มมองนา
นามองหงส์เหมือนปลงๆ แล้วมองวารี
สายตาที่เหมือนฆ่าได้ อันตรายถ้าเธอมีปืน
“เราเป็นพวกเดียวกันแล้วนะ” หงส์ไม่วายทำให้บรรยากาศมันแย่ขึ้น
“เราต้องคุยเรื่องนั้นยาวๆเลยล่ะ วันนี้ฉันหลายเรื่องแล้ว ฉันขอพักก่อน” นาพูดแล้วออกจากห้องไป
นาไม่เคยหนีงาน มันทำให้วารีเหงื่อตก
นาจะบอกทุกคน
ตายแน่ เจ้าวารีสมองเอ็น
