หนุ่มวัย 22 ที่ไม่เคยมีรักช่วยสตริแล้วโดนรถบรรทุกส่งมายังต่างโลกเป็นเด็กกำพร้า พอมาเกิดเขาตัดสินใจทิ้งความจำเก่าๆและเป็นเด็กไปกับเพื่อนสมัยเด็กสองคนกับเพื่อนซี้ทั้งสองคนอีกหนึ่ง เมื่อเขาโตเขาก็ไปทำงานสายต่อสู้ที่ซ่อง เจ้านายให้เขาประดิษฐ์ของเล่นผู้ใหญ่แถมเปิดร้านให้จนเขายิ่งรวย สุดท้ายไปเจอราชินีที่ซ่องและเธอชวนไปอยู่ประเทศของเธอ เขาสร้างบ้าน สร้างร้านใหม่และอยู่ที่นั่นตั้งแต่นั้นมา
มาดูชีวิตประจำวันของหนุ่มต่างโลกกับฮาเร็มระดับสิยคนเรื่องราวความรัก การเลี้ยงลูก การทำงานและกานต่อสู้ในเขตวัง
รัก,แอคชั่น,แฟนตาซี,ชาย-หญิง,เกิดใหม่,ต่างโลก,คลั่งรัก,ชาย-ชาย,หญิง-หญิง,ฮาเร็ม,ชาย-หญิง,หญิงรุก,yaoi,โรมานซ์,โรแมนติก,ต่อสู้,รักวัยรุ่น,เกิดใหม่,ทำงาน,สร้างตัว,ฝึกฝน,นางเอกเก่ง,พระเอกเก่ง,รัก,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
108 คนรักจะรักกัน
มุมมองบุคคลที่สาม
วันวานในวังคอสตาแลนด์กัลกัล
“เจ้าหญิงคะ ต่อไปเป็นงานน้ำชาที่วังท่านโมเดสค่ะ เชิญขึ้นรถม้าได้เลยค่ะ”
ผ่านไปอีกวันกับชีวิตเจ้าหญิง “ฉันอยากว่ายน้ำ…”
“เจ้าหญิงคะ ชุดนั้นไม่เหมาะที่จะพบปะกับท่านโซฟี ช่วยเปลี่ยนเป็นชุดที่เรียบร้อยกว่านี้เถอะค่ะๆ มาๆ เดี๋ยวดิฉันช่วยเลือกให้นะคะ”
ผ่านไปอีกวันกับชีวิตเจ้าหญิง “ลูกท่านโซฟีหลีฉันอีกแล้ว”
“เครื่องดื่มชาไข่มุขที่มาใหม่มันดูไม่เหมาะกับเจ้าหญิงแห่งวังคอสตาแลนด์กัลกัล มาค่ะ ดิฉันจะเอาไปเก็บแล้วชงชาให้”
ผ่านไปอีกวันกับชีวิตเจ้าหญิง “ฉันอยากจับปลาเอง…”
อุมิ เจ้าหญิงแห่งท้องทะเลคอสตาแลนด์กัลกัลนั่งเบื่อกับงานพบปะคนใหญ่คนโต
เธอตามการสนทนาของผู้ใหญ่ทันและผูกสัมพันธ์กับผู้ใหญ่ได้ดี
ที่พ่อเธอได้ผูกสัมพันธ์กับคนใหญ่คนโตและทำธุรกิจระดับประเทศได้เยอะก็เพราะตัวเธอช่วยสานด้วย
แต่เธอรู้สึกอึดอัด เธออยากเล่นน้ำทะเลเหมือนตอนที่อายุยังไม่ 15 ปี
พอ 14 เธอก็ฝึกเข้างานพวกนี้อย่างหนักจนไม่เป็นที่น่าอับอายทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เธอเล่นแต่น้ำ
แต่พอเธอ 15 เธอออกแต่งานพวกนี้ที่สำหรับเธอแล้วมันน่าเบื่อ
เธอเป็นห่วงพ่อเลยไปงานพวกนี้เพื่อแบ่งเบาภาระ
แต่หลังจากที่โดนพวกผู้ชายไฮโซจีบในบ้านเขาทุกบ้านที่ไปมันทำให้เธอเกลียดผู้ชาย
‘พวกไร้มารยาท’ เธอคิด
เธอทำใจให้แข็งและไม่รักผู้ชายอีกตลอดไป
ปัจจุบัน กลางเดือนแปด เฟทอายุ 15
เธอตกหลุมรักผู้หญิงด้วยกัน
ที่สำคัญกว่านั้นเธอกับเธอคนนั้นยังเด็กเหมือนกัน
เฟทที่เพิ่งเป็นแฟนกันบอกพ่อเธอว่าเรารักกัน ด้วยแค่นั้นพ่อเฟทหรือพ่อเขยวารีกับพ่อคาโดงาวะของเธอก็ใจอ่อน
พ่อเธอให้เธอเรียนที่วาโรซีเมียเรียและยอมให้อยู่ห้องเดียวกับเฟท
เธอคิดว่าพ่อคงอุ่นใจที่เราจะไม่ท้องเพราะเป็นหญิงทั้งคู่
แต่พ่อคิดผิด เพราะเช้าแบบนี้เราก็นั่งฝึกจูบกันแล้ว
“ลิ้นมันต้องยังไงนะ ฉันแทงลิ้นแล้วเธอไม่เห็นเล่นด้วยเลยเฟท” อุมิพูดใส่แฟนแบบงอนๆเพราะเธออุส่าห์รวบรวมความกล้านำจูบแบบใช้ลิ้น
“ไม่ได้ๆ ซิ่นเนี่ยนอยู่และจูบแบบนั้นมันรักกันระดับลึกเกินไป เราต้องโตกว่านี้ก่อน” เฟทชี้แจงที่เธอไม่เล่นด้วย
“เธอกลัวพ่อว่าเหรอไง?” อุมิถาม อยากเข้าใจเฟทมากกว่านี้
“ฉันกลัวความไม่ถูกต้อง พ่อทำโทษฉันหนึ่งเดือน ฉันต้องสำนึกผิดเรื่องความไวไฟ แต่ฉันลำบากเพราะเธอรุกหนักเนี่ยแหละ” เฟทบ่นพฤติกรรมอุมิขึ้นมา
“เหรอ? ถ้าอย่างนั้นพอก็พอ ฉันไปเรียนแล้ว” อุมิรีบลุกกระทืบเท้าเดินไปที่ประตู
แต่เธอโดนจับข้อมือไว้
“อะไรอีกเล่าเฟ…” เธอหันไปมองความว่างเปล่ากับรอยบุ๋มที่ข้อมือว่าถูกจับ
มีดาบลอยได้อยู่ระหว่างเธอกับเฟท
“ซิ่นเนี่ยนบอกว่าจะอยู่ด้วยกันต้องไม่งอนกันแบบนี้ เราต้องรักและเข้าใจรัก แบบที่พ่อพร่ำสอน” เฟทพูดให้อุมิที่รู้สึกงงแต่พอเข้าใจแล้วว่าซิ่นเนี่ยนเป็นใคร
“ก็ได้ แต่ฉันก็ต้องไปเรียนพอดี ไว้เย็นค่อยมาจูบกันใหม่” อุมิพูดแบบไม่ได้คิดมากขึ้นมา
“เปลี่ยนเป็นออกกำลังกายด้วยกันบ้างก็ได้” เฟทพูดแต่จูบก็รู้สึกดีเหมือนกันเลยยังไม่ปฏิเสธเด็ดขาดไป
“ฉันอยากว่ายน้ำ…” อุมิพูดขึ้นมาเพราะนั่นเป็นการออกกำลังกายที่เหมาะกับเธอที่ตัวสูงกว่าผู้หญิงทั่วไปในวัยเดียวกันที่สุด
“เดี๋ยวฉันลองคุยกับพ่อเรื่องนั้น คุยวันนี้เลยเผื่อจะสร้างได้ก่อนสิ้นเดือน” เฟทใช้พ่อเป็นเครื่องมือให้ของขวัญแฟน
“จะดีเหรอ ฉันเกรงใจอ่ะ” อุมิยังไม่ได้รู้จักพ่อเขยวารีดีพอเลยพูดไปแบบนั้น
“พ่อจะเปลี่ยนความคิดให้มันทำเงินให้ฮาโมนี่ มันไม่เสียหายแถมได้กำไรอีก ฉันว่า… ไปเรียนได้แล้ว เดี๋ยวไปสาย ถ้าเจอพี่ซีตัวฝากบอกด้วยว่าเอาแมลงทอดกับตำไทยไม่เผ็ดใส่ถั่วเยอะๆ” เฟทพูดทิ้งท้ายรีบให้แฟนไปเรียน
“ได้สิ” เพราะเฟทออกนอกห้องไม่ได้การฝากบอกเมนูแบบนี้เลยเป็นเรื่องปรกติ
เฟทหันไปหาบาร์โหนที่ติดกับกำแพงแล้วทำการดึงข้อออกกำลังกาย
ในห้องมีบาร์ที่ไว้ออกกำลังกายเหมือนที่อยู่หน้าบ้านอยู่
“ไปล่ะ แล้วเจอกันตอนบ่าย” อุมิมีเรียนถึงสามโมงเย็นเพียงเท่านั้น
อุมิออกจากห้องไป เดินไปตามทางเดิน
“สวัสดีจ้าเจ้าหญิงอุมิ ขยันจังน้าไปเรียนไม่เคยสายเลย” แม่บ้านทักเธอด้วยความสนิทสนม
“ไปเรียนแล้วเหรอจ้ะ เอาขนมไปกินมั้ย” แม่บ้านล้วงช็อกโกแลตแท่งมาจากกระเป๋ากระโปรงแล้วยื่นให้อุมิ
“ขอบคุณค่ะ” อุมิรับมาแล้วแกะกินเลย
เหล่าแม่บ้านยิ้มแล้วทักเธอ ไม่ได้ต้องการอะไรจากเธอ ไม่ได้อยากให้เธอไปแต่งตัวออกงานสานสัมพันธ์กับต่างประเทศ
แถมบางคนเอาขนมหวานแบบที่เธอไม่เคยกินให้เธออีก
เธอเพิ่งอยู่ที่ฮาโมนี่ได้ไม่กี่วันแต่ความเปลี่ยนแปลงมันกระแทกใจเธอ
เหมือนเธอที่อยู่ในวังคอสตาแลนด์กัลกัลมีแต่โซ่ตรวนที่เป็นงานต่างๆ
พอมาอยู่ที่วาโรซีเมียเรียเธอรู้สึกมีอิสระ ไม่อึดอัด เธอไม่ต้องวางมาดเจ้าหญิง เธอเป็นแค่เด็กวัยรุ่นธรรมดาได้
จากที่เธอเคยคิดว่าชีวิตคงต้องอยู่แบบออกงานไปวันๆ แต่เมื่อเธอเจอเฟทและอยู่กับเฟท ชีวิตเธอถูกปลดปล่อยเป็นอิสระ
หัวใจเธอตื้นตันขึ้นมาที่มีคู่ที่ดีแบบนี้ในความสัมพันธ์ที่เพิ่งเริ่มไม่กี่เดือน
เธอเดินยิ้มแล้วเจอพี่ซีตัว “พี่ซีตัวคะ เฟทอยากกินแมลงทอดกับส้มตำไทยไม่เผ็ด ถั่วเยอะๆค่ะ”
“ได้จ้า ได้เวลาพอดี ไปฮาโมนี่ด้วยกันมั้ย?” ซีตัวชวนเจ้าหญิงต่างแดนเหมือนเด็กธรรมดา
“หนูอยากขี่จักรยานค่ะ หนูชอบการขี่แล้วสูดอากาศกลิ่นดอกไม้หอมๆอ่ะค่ะ แต่ยังไงก็ขอบคุณนะคะ” อุมิปฏิเสธพี่ที่ใจดี
“จ้า เรื่องเล็กๆ” ซีตัวยิ้มและพูดจากนั้นเดินหายไป
อุมิยืนมองแล้วคิดในใจ ‘ดีจัง ไม่ได้มีใครต้องการอะไรจากฉันเลย’
เธอเดินออกประตูหน้าบ้านแล้วขึ้นจักรยานที่พ่อเขยวารีผลิตมาให้ใช้ในเขตวัง
เธอไม่กล้าขี่รถเครื่องแรงๆเหมือนมอเตอร์ไซค์เพราะกลัวหกล้มเอากลางทาง
แต่เธอมีเรียนขับมันกับเรียนขับโดรนอยู่เร็วๆนี้
เฟทขี่ได้ทั้งสองอย่างแล้วทั้งๆที่อายุเท่ากัน
เธอปั่นจักรยานไปประตูหลังฮาโมนี่แล้วเห็นพี่กึ่งสุนัขจิ้งจอกดูดอุ้ยอยู่ข้างหลัง
เธอใส่ถุงมือดำ เสื้อกล้ามเปิดหลังเยอะๆ ไม่ใส่ชั้นในจนจุกโผล่ให้เห็นว่าใส่จิว แถมมีรอยสักเต็มตัว
“ว่าไงลูกเขยหน้าใหม่ มาเรียนอีกแล้วเหรอ ขยันจัง อยากสักมั้ย เดี๋ยวพี่สักให้ฟรีสวยๆ” สาวหูจิ้งจอกชวนอุมิ
เมื่อวัยรุ่นมีฮอร์โมนเจอความเท่ เธอก็รู้สึกสนใจขึ้นมา “เอิ่ม ไว้หนูปรึกษาเฟทก่อนนะ พี่ฟ็อกซี่” เธอเพิ่งนึกชื่อพี่คนนี้ออก
เธอได้ข่าวว่าพี่คนนี้แอบไปกุ๊กกิ้กกับพ่อวารีด้วย
แต่นั่นเป็นข่าวลือในวงแม่บ้านและเธอไม่รู้จริง เลยไม่ได้คิดอะไรมาก
เธอเข้าฮาโมนี่แล้วเดินไปห้องโรงพยาบาลฮาโมนี่
ข้างในมีแถวเก้าอี้ให้คนรออยู่ห้าแถว มีคนนั่งเยอะ แต่ไม่ได้เยอะจนต้องยืนรอหมอ
เธอเข้าไปในห้องพักหมอใหญ่หรือห้องสำหรับพี่มหัศศรีและพี่คิเซกิเท่านั้น
ข้างในมีพี่คิเซกิกำลังทดลองอะไรบางอย่างกับเลือดคนอยู่
พี่คิเซกิส่องกล้องใส่ถาดเลือดพร้อมหยดอะไรบางอย่างลงไปแล้วดูว่าเกิดอะไรขึ้น
“มาช่วยฉันทำวัคซีนตัวใหม่ เดี๋ยวฉันจะให้เรียนเรื่องวัคซีนในวันนี้ เธอพอรู้จักมันมั้ย?” คิเซกิพูดกับลูกศิษย์ที่เป็นเจ้าหญิงคนแรกของฮาโมนี่
“พอรู้ค่ะ มันคือ…” แล้วอุมิก็ตั้งใจเรียนหลังจากนั้น
ท้ายเดือน 8 วารีอายุ 23
วารีอยู่ในห้องประชุมช่วงบ่าย 3 พร้อมลูกน้องทั้งหมด, อุมิ, และเหล่าแฟน
รวมถึงหงส์ฟ้าที่แชทใส่มือถือไม่หยุดมือ
“ตอนนี้สระว่ายน้ำเสร็จแล้ว ต่อไปฉันจะเรียกว่าโปรเจคเพื่อลูก มันเป็นสวนสนุกที่มีเครื่องเล่นทั้งหวาดเสียว และเครื่องเล่นแบบน่ารักๆสำหรับเด็กๆ เราต้องคิดตัวมาสคอตน่ารักๆ ทำมันเป็นอนิเมะให้ตัวละครเข้าไปอยู่ในใจคนและอยากมาเจอมาสคอตตัวจริง แม้มันทำสำหรับเด็ก แต่ผู้ใหญ่ก็ต้องสนุกกับมันได้ด้วย มีชิงช้าสวรรค์ เครื่องเล่นแก้วหมุน รถไฟเหาะ เรือเหาะ อะไรแบบนั้น ลองคิดเครื่องเล่นมาทั้งแบบสำหรับผู้ใหญ่และเด็ก เน้นความปลอดภัยเป็นหลักสำคัญที่สุด ใช้เวลาสร้างจากตอนนี้ถึงท้ายปี ให้เสร็จปีหน้าตอนต้นปี เรื่องนี้ทุกแผนกต้องช่วยกัน…”
ทุกคนพิมพ์ลงคอมพิวเตอร์พร้อมแววตาที่มุ่งมั่นกับโปรเจคนี้
“อ้อใช่ เราต้องสร้างหนังฮีโร่ด้วย เอาเป็นฮีโร่ที่ใส่เครื่องแบบรัดรูปแบบเป็นกลุ่มฮีโร่ 5 สี สู้กับสัตว์ประหลาด และขี่หุ่นยนต์ประกอบร่างตัวใหญ่ เมื่อหนังติดตลาด เราก็สร้างเวทีในสวนสนุกฮาโมนี่ให้มีโชว์ฮีโร่แบบแสดงสด อะไรแบบนั้นช่วยสอนเด็กให้รักความถูกต้องได้ดีอยู่ ฮีโร่ต้องแปลงร่างจากเข็มขัดหรือนาฬิกาอะไรแบบนั้นด้วยนะ แล้วพยายามทำเรื่องให้ลึกซึ้งด้วย” วารีเสริมสิ่งที่เขาอยากให้มีในสวนสนุก
ผักชีดูสนใจฮีโร่มากและพิมพ์ไม่หยุดมือเลย
แต่หงส์ฟ้ากดมือถือไม่หยุดและไม่ได้ใส่ใจ
วีกับวิวมองเขม่นไม่สบอารมณ์
จากนั้นวีพูดขึ้นมา “หงส์เน่า หลังจากนี้ช่วยไสหัวไปจากห้องวารีก่อนนะ ฉันจะอยู่กับเขา”
วิวรู้ว่าวันนี้เป็นวันติดสัตว์ของพี่ตั้งแต่เช้า และพี่เธอทนมาจนอารมณ์เสียเลยไม่ได้พูดอะไร และเธอก็เขม่นหงส์ฟ้าที่แซงตัวมาเป็นคู่วารีได้อย่างเร็วด้วย
“อย่าทำตัวเป็นเด็กน่า จะทำอะไรก็ทำ” หงส์ฟ้ากดมือถือไม่สน
แต่วารีรู้ว่าเธอคุยแชทกลุ่มกับเหล่าลูกน้อง
“เรื่องที่มีคนด่ากันที่ตลาดนัดตรงข้ามวังมันเป็นคนของเธอใช่มั้ย? หงส์” วารีได้ยินข่าวมาแว่วๆ
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม เจ้านั้นกินเบียร์ทุกวันจนไม่มีเงินมาคืน ฉันก็ต้องใช้คนไปด่าให้มันสำนึกบ้าง ไม่งั้นคนแบบนั้นก็ไม่ดีขึ้น คิดไม่ได้อยู่แบบนั้น” หงส์วางมือเงยหน้ามามองพร้อมมีเรื่อง
“ทำร้ายกันทางใจไม่ต่างจากทำร้ายทางกาย เธอต้องเพลามันลงบ้าง ถ้าทำเขาอับอายมากเกินไปแล้วเขาไม่กล้าขายของขึ้นมาจะทำยังไง? แบบนั้นเราเสียเงินแทนที่จะได้มากกว่านะ” วารีพูดหวังให้หงส์ได้คิดบ้าง
“ฉันรู้น่าว่าแค่ไหนพอดีหรือเกินไป นี่แค่เบาะๆ แถมเขาเริ่มหยุดกินเบียร์แล้วคืนเงินมาบ้างแล้วด้วย อย่ามาหยุดฉันกับงานที่ฉันถนัด คนเราใจแข็งจะตาย แต่เสียหน้าไม่ได้ คนแบบนี้ฉันรู้ว่าจะรับมือยังไงน่า อย่ามาห้าม” หงส์ฟ้าขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้นมาแบบไม่สบอารมณ์
“อึ่ก… เธอนี่มัน จริงๆเลย ฉันไม่รู้ว่าจะรับมือกับเธอยังไง” วารีเริ่มมืดแปดด้าน
“ก็ไม่ต้องรับ แล้วนั่งนับเงินจากฉันอย่างเดียวพอ” หงส์พูดพร้อมยิ้มกว้าง
แก้มเธอแดงตัดกับผิวขาวหิมะทำให้เห็นว่าเธอภูมิใจในตัวเองมากแค่ไหน
เมื่อวารีเห็นสาวอดีตคนร้ายตั้งใจหาเงินให้เขา เขาก็พูดขัดเธอไม่ออก
“ได้เวลาไล่เธอไปรึยัง ให้ฉันลุยเลยมั้ย?” วีกางเล็บเริ่มถาม
“เฮ้ๆ อย่าเพิ่งดุ เธอเป็นพวกเดียวกับเราแล้ว จะดีจะร้ายฉันก็มีใจให้เธอไปแล้ว” วารียังวางใจเตรียมไว้ตัดขาดกับหงส์อยู่ แต่มันเริ่มบางลงจนตอนนี้เขาเตรียมอยู่กับเธอถาวรไปแล้ว เขาทิ้งหงส์ฟ้าผิวขาวใจดำไม่ลงแล้ว
“ชิ” วีทำหน้าไม่พอใจ “ป่ะ กลับห้องกันสองต่อสองเถอะ ไม่ต้องสนใจอย่างอื่นแล้ว”
“เงี่ยนอ่ะดิท่า จะฟันกันทั้งคืนเลยก็ได้นะ ฉันมีโปรเจคหาเงินอยู่พอดี” หงส์พูดแบบไม่กลัว
วารีรู้จากนาแล้วว่าเธอซื้อบ้านเก่าทำเลดีฝั่งตรงข้ามวังเพื่อเปิดเป็นคลับที่มีสาวแต่งตัวน้อยชิ้น “แล้วเรื่องคอสเพลไปได้สวยมั้ย?”
“ตอนนี้มังงะยังมีมาไม่เยอะเพราะมีคนมีฝีมือวาดอยู่แค่ไม่ถึงสิบคนสิบเรื่อง แต่มันก็พอมีให้เด็กๆได้แต่งตัวเปลี่ยนไปมาอยู่ เธอไปเร่งการผลิตพวกมังงะกับอนิเมะออกมาเถอะ ไม่ต้องห่วงฉัน แต่ฉันก็ขอบคุณสำหรับเรื่องคอสเพลนะ วารี” หงส์พูดไม่เหมือนตัวเองที่ขอบคุณวารีแบบนี้
แต่เพราะใจหนึ่งตัวเธอคิดว่าวารีเป็นพวกเดียวกัน ไม่ใช่ศัตรูแล้ว
เมื่อวีเห็นเธอก็รีบลากวารีออกไป
วารีโดนลากออกจากห้องประชุม และเดินไปประตูหน้าฮาโมนี่
วารีขึ้นโดรน วีขึ้นมานั่งข้างๆมองออกหน้าต่างไม่พูดอะไร
วารีเห็นแล้วนิ่งเฉยไม่ได้เลยพูดออกไป “เป็นอะไร เธอดูเครียดๆนะ”
วีน้ำตาหยดออกจากตา “ฉันกับน้องเพิ่งคลอดไม่นานเธอก็นอกใจไปมีคนใหม่แล้ว”
“กับหงส์ฟ้ามันบังเอิญหลายอย่าง ฉันไม่ได้จงใจนอกใจ แต่… ฉันทำอย่างนั้นจริง ฉันขอยอมรับผิด ขอโทษ” วารีเจ็บหัวใจที่ต้องพูดแบบนั้น
“แล้วยัยฟ็อกซี่ช่างสักล่ะ?” วีหันมามองพร้อมน้ำตาเอ่อ
“คนนั้นแค่ซื้อขายที่ฉันติดพันด้วยนิดเดียว ฉันเลิกกับเธอได้ทุกเมื่อ แต่ฝีมือสักเธอของจริง และฉันไม่คิดไล่เธอออกจากฮาโมนี่ด้วยเรื่องชู้สาวแบบนี้ แบบนั้นมันทำผิดใหญ่โต” วารีหันไปบอกวี
“ฉันเข้าใจ ไม่ต้องไล่เธอหรอก ฉันรู้อยู่ว่าฉันควรปล่อยเธอเสเพลบ้าง แต่… ยิ่งทำมันยิ่งปวดใจ เธอเข้าใจฉันบ้างมั้ย?” น้ำตาวีย้อยลงมาอาบแก้ม
“ฉันเข้าใจ” วารีรู้สึกผิดกับวีที่ให้เวลาเธอน้อยเกินไป
“นี่ ฉันยังเป็นที่หนึ่งอยู่มั้ย?” วีจับตรงนั้นของวารีแล้วลูบๆมันขึ้นลง
“เธอถามฉันหรือถามหัวล่าง?” วารียิ้มมุมปากมองวี
“ทั้งสองหัว” วีปาดน้ำตาแล้วมองด้วยตามุ่งมั่น
“แน่นอน ฉันไม่คิดว่ามีคนแทนเธอได้ เธอคือหนึ่งในจักรวาลฉัน” วารีพูดแบบไม่ต้องคิดมากเพราะมันเป็นความจริงสำหรับเขาตลอดมา
วียิ้มและรู้สึกเหมือนหัวใจร้อนแล้วเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ “ฉันจะอมให้เราทำผิดร่วมกันที่ขับไปทำไป”
“ไม่ดีกว่ามั้ง? เราไม่ได้เป็นเด็กเหมือนเรื่องเด็กๆที่เพิ่งเกิดขึ้นนะ” วารีขมวดคิ้ว แต่ไม่ได้จับมือของวีออกไป
“ใครจะมาห้ามได้ เอาล่ะ ได้เวลากินแล้ว ฮี่ฮี่” วียิ้มกว้างพร้อมเปิดกางเกงวารีให้อาวุธของเขาชี้หลังคาโดรนออกมาแล้วรีบก้มไปอม
วารีรู้สึกดี และวีดูดแรงมาก วารีอาจทนไม่ได้นาน
วีเอาอาวุธเขาเข้าไปสุดคอ เธอส่งเสียงไม่พึงประสงค์แต่ไม่หยุดทำ และมันแรงและเร็วขึ้นเรื่อยๆ
วารีใกล้ถึงจุดสุดยอดแล้ว แต่มันเป็นเวลาลงจอดพอดี
เขาจอดแบบตะกุกตะกังเอียงไปข้างนึงก่อนแล้วค่อยหล่นลงมาแนบกับพื้น
“ลงเถอะ ได้เวลาแล้ว อา… จะสุดแล้วเหมือนกัน” วารีพูดหลับตาเงยหน้าจากความรู้สึกสบายและเสียว
วีรีบโยกจนในที่สุดน้ำก็ออกมา วีกลืนมันไปหมด ปาดปากแล้วลงโดรนเงียบๆ
วารีดึงกางเกงขึ้นแล้วรีบลงโดรนตามไป วีรอเขาอยู่หน้าบ้านแล้วชูมือรอเขามาจับ
วารีจับมือวีวิ่งเข้าบ้าน พวกเขาสองคนวิ่งไปห้องอุปกรณ์เครื่องมืออย่างว่าที่ไม่มีคนใช้กันสองคน
วีเข้าไปแล้วลากวารีไปที่โซฟาคู่รัก “เธออยู่ล่าง วารี ฉันจะเด้าให้ถลอกเลย”
“ฉันฝึกมากับอายะเยอะอยู่นะ ฉันคงทำเธอผิดหวัง” วารียิ้มมุมปากและหันไปหยิบไม้นวดสั่นแรงพิเศษและเม็ดสั่นบลูทูธมา
วารีใส่เม็ดสั่นแล้วเปิดแรงสุด วีคร่อมวารีและเอาอาวุธเขาเข้าตัว
วารีเอาไม้แนบเม็ดกระสันวีแล้วกดแรงๆ
ตอนชั่วโมงแรกวีโยกหน้าหลัง จากนั้นชั่วโมงต่อไปยกกระแทกด้วยความเร็วสูง
เธอเหงื่อแตกน้ำลายไหล น้ำแตกออกจากรูเป็นเวลานาน จนตาเธอเริ่มเบลอ
เมื่อวารีเห็นเธอเหนื่อยเขารีบผลิกเธอลงข้างล่าง
ต่อจากนี้เป็นหน้าที่ของผู้ชายที่จะสนองตัณหาแมวติดสัตว์ตัวนี้
เขาเอาสะโพกกระแทกด้วยความเร็วสูง เพราะที่ที่วีนอนมันเสยขึ้นมันเลยทำให้อาวุธวารีไปกระแทกจุดกระสันที่อยู่ในกำแพงด้านบนในรู
วารีกดกระดูกชิ้นน้อยจากด้านบนด้วยสองนิ้วให้มันชนกับอาวุธของเขาแรงๆและหนีไปไหนไม่ได้
วีตาเหลือกขาเกร็งมือกำผมวารีจนเล็บจิกเข้าไปในหนังหัวเขาเป็นแผล
เมื่อกระแทกได้สองชั่วโมงจนสองทุ่มวารียกวีไปแขวนอุปกรณ์สำหรับห้อยและจับโยก
วารีติดตั้งวีให้ห้อยเสร็จแล้วโยกตัวเธอออก ง้างเอว ดึงตัวเธอเข้า กระแทกเอว
เขาทำอยู่แบบนี้สามชั่วโมงไม่คิดหน้าหลังจนวีแน่นิ่ง
วารีให้น้ำวีด้วยวิธีปากต่อปากจากนั้นเดินเซไปนั่งพักที่โซฟาคู่รักแล้วกินน้ำหมดขวด
แต่อุปกรณ์ที่เขาติดตั้งน่าจะคลายเพราะเขาใช้แรงเยอะไป วีร่วงไปกระแทกกับพื้น
แต่พอกระแทกได้วีวิ่งสี่ขามาคร่อมวารีแล้วกระแทกต่อ
กิจกรรมเสียน้ำยาวไปถึงตีสอง วีนอนทับวารีหลับลึกน้ำลายยืด
วารีตาพร่าแล้วลูบหัววีพร้อมหลับไปเหมือนกันเพราะเขาต่อไม่ไหวแล้ว
