นายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
ชาย-ชาย,ดราม่า,ดาร์ค,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความสุขของนายน้อยขี้โรคนายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
TW กล่าวถึงความตาย
อาเบลลืมตาตื่นขึ้นก็พบว่าเขาอยู่ในคฤหาสน์ตัวเอง
"อุ้แว้!! อุ้แว้!!!"
อาเบลหันไปตามเสียงร้องของทารกและก็ได้พบกับใบหน้าที่คุ้นเคยแต่ก็แตกต่างออกไป
'อีฟ' แม่แท้ ๆ ของอาเบลกำลังยิ้มดีใจกับลูกชายของเขาที่เป็นเด็กทารก
ท่านแม่ยิ้มแบบนี้เป็นด้วยหรือ...?
นอกจากชู้นั่นท่านแม่ยิ้มแบบนั้นกับคนอื่นเป็นด้วยเหรอ
เสียงหวานของอีฟเอ่ยขึ้น
"ลูกแม่...อาเบลลูกน้อยของแม่"
รอยด์พรวดพราดเข้ามาในห้องทันทีที่ได้ยินเสียงเด็กร้อง
เขาร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ
"ละ...ลูกพ่อ...!"
ก่อนที่รอยด์เขาจะจับลูกเขาได้เช็ดมือซ้ำแล้วซ้ำเล่าไปที่เสื้อ เขาไม่อยากให้ลูกสกปรก
เมื่อเขาอุ้มเด็กน้อยสีหน้าของเขาก็เปล่งประกายอย่างมีความสุข เขาจูบไที่หน้าผากของภรรยาเขา
"ขอบคุณมากนะอีฟ ขอบคุณที่เหนื่อยนะ!!"
อีฟยิ้มอย่างอ่อนโยนเมื่อมองลูกชายและสามีของเขา
หมอที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็เอ่ยขึ้น
"ลูกชายของพวกท่านมีสุขภาพร่างกายแข็งแรงดีครับ"
"....!!"
ร่างกายแข็งแรงอย่างนั้นเหรอ?
อาเบลมองอย่างงุนงง
"แต่ทว่าท่านดัชเชสมีอาการทรุดลงหลังจากคลอดบุตร...ต้องดูแลอย่างใกล้ชิดนะครับ"
และภาพก็ตัดไปเมื่ออาเบลอายุ 5 ขวบ
อาเบลเบิกตากว้างเมื่อเห็นอีฟและรอยด์กำลังเล่นตุ๊กตากับลูกชายของพวกเขาอย่างมีความสุข
"อาเบลมาเล่นตุ๊กตานี้กับแม่สิ"
"มาเล่นกับพ่อด้วยสิ!"
เสียงหัวเราะของทั้งสามเสียดแทงเข้ามาในใจของอาเบล
ไม่เคยมีเหตุการณ์นี้นี่
เกิดอะไรขึ้นกับความทรงจำของฉันกันแน่
"แค่ก ๆ !!"
"อีฟไม่เป็นไรใช่ไหม?"
อีฟไอออกมาจนเธอเจ็บซี่โครง รอยด์มองเธออย่างเป็นห่วง
ร่างกายของอีฟนับวันยิ่งทรุดหนักกว่าเดิม
เธอทำได้แต่เพียงยิ้มตอบและเล่นกับลูกชายของเธอต่อไป
หัวใจของอาเบลเริ่มสั่นไหว
นี่มันหมายความว่ายังไงกัน
ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งผุดเข้ามาในหัวของเขา
"นี่คือความทรงจำชาติแรกของเจ้าที่ข้าขโมยมา"
ความทรงจำชาติแรก?
ภาพตัดไปตอนอาเบล 10 ขวบ
แม่ของเขาได้จากโลกนี้ไปเนื่องจากอาการป่วยหลังคลอด
อาเบลและรอยด์กอดกันร้องไห้หน้าโลงศพของแม่เขา
อาเบลร้องไห้ออกมาอย่างสิ้นหวังขณะกอดคอพ่อของเขา
เดี๋ยวสิ
ในตอนที่ฉันอายุ 10 ขวบตอนนั้นฉันถูกลักพาตัวไปนี่!
และแล้วสายตาของอาเบลก็เหลือบไปเห็นผมสีเงินที่คุ้นเคย
"เคออด!!"
ปีศาจตัวนั้นกำลังเฝ้ามองเด็กน้อยที่ร้องไห้อยู่ห่าง ๆ
เคออดยิ้มออกมาก่อนที่จะหายตัวไป
??
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
หลังจากที่อาเบลเสียแม่ไปเขาก็เก็บตัวอยู่ในห้องจนรอยด์รู้สึกกังวล
เขาพยายามหาวิธีทำให้ลูกชายของเขากลับมาดีแต่ก็ไม่สำเร็จและในที่สุดเขาก็พาสมาชิกใหม่เข้ามาในบ้านเพื่อมาเป็นเพื่อนเล่นให้กับอาเบล
นี่มันบ้าไปแล้ว
ตอนนั้นฉันอายุ 10 ขวบเองนะ ทำไมเลน่า คริส ไซรัส ลิลลี่ถึงได้เข้ามาอยู่ที่นี่ละ
พี่น้องทั้งสี่คนสนิทกันอย่างรวดเร็วและแม่เลี้ยงของเขาก็ดูแลอาเบลเป็นอย่างดี
ร่างกายของอาเบลสั่นสะท้าน
ไม่จริงน่า
คนพวกนั้นต้องทำไม่ดีกับฉันสิ!!!
แล้วทำไมพวกเขาถึงได้ยิ้มมีความสุขที่ได้เล่นกับฉันขนาดนั้นล่ะ?!
อาเบลกำผมในมือ
หัวของเขาปวดเป็นอย่างมาก
และภาพก็ตัดไปที่อาเบลตอนอายุ 19 ปี
อาเบลในตอนนั้นยิ้มแย้มอย่างมีความสุขที่ได้อยู่กับสมาชิกใหม่
คนในครอบครัวรักใคร่กันดี
อาเบลมองภาพนั้นด้วยความไม่เชื่อ
และแล้วเคออดก็ปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางงานเลี่ยงน้ำชา เขาจับตัวอาเบลก่อนจะร่ายเวทย์ใส่ผู้อื่น
เหล่าสมาชิกในครอบครัวต่างพากันหาทางช่วยอาเบล
ทุกคนมีสีหน้าแตกตื่น
คริสและไซรัสใช้ดาบแทงเข้าไปที่ปีศาจแต่ก็ไม่เป็นอะไร
ส่วนเลน่ากับลิลลี่เขวี้ยงถ้วยชาและชามใส่ปีศาจอย่างไม่คิดชีวิต
อาเบลสลบและลมหายใจของเขาก็ดับไป
เคออดหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า เอาล่ะมาเริ่มโชว์กันดีกว่า!!!!!!!!!!!"
อาเบลมองภาพตรงหน้าด้วยสีหน้าที่ซีดเผือด
ภาพตัดไปยังอาเบลลืมตาตื่นขึ้นในชาติที่ 2
อาเบลที่ยืนมองดูอยู่ก็เห็นว่าเคออดร่ายมนตร์ใส่ทุกคนให้มีนิสัยเปลี่ยนไป
จากที่เป็นคนใจดีกลายมาเป็นคนใจร้าย
อาเบลมองภาพนั้นด้วยความสิ้นหวังความทรงจำทั้งหมดหลั่งไหลเข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อนราวกับคลื่นสึนามิที่ซัดเข้าชายฝั่ง
นี่ฉันใช้ชีวิตด้วยความตั้งใจของคนอื่นเหรอ...?
น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาสวย
งั้นก็แปลว่า...
อาเบลพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
"ฉันฆ่าท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านพี่ไซรัส ลิลลี่ด้วยมือของตัวเอง...."
ฉันฆ่าพวกเขา....
ฉันฆ่าพวกเขาด้วยมือของตัวเอง!!!!!!!!!
"อ๊าากกกกกกกกก!!!!!!!!!"
อาเบลร้องไห้และกรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง
ฉันฆ่าพวกเขาที่แสนจะใจดีด้วยมือคู่นี้!!!!!!!!!!!
เมื่อความทรงจำจบลงอาเบลก็กลับมายังปัจจุบันเขานั่งก้มหน้าคุกเข่าและร้องไห้ด้วยความสิ้นหวัง
ฉันทำอะไรลงไป
ฉันฆ่าครอบครัวของตัวเอง!!!!!!
เมื่อรับรู้ถึงความเป็นจริงอาเบลก็ยิ่งรู้สึกอยากตายมากกว่าเดิมโดยเขาไม่รู้เลยว่าตอนนี้ธีโอกำลังเผชิญหน้ากับเคออดอยู่