นายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
ชาย-ชาย,ดราม่า,ดาร์ค,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความสุขของนายน้อยขี้โรคนายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
TW กล่าวถึงการทำร้ายร่างกาย/กล่าวถึงการทรมาน/การถึงการฆาตกรรม/Psychopath/Sadism/การทารุณกรรม/กล่าวถึงการใช้อาวุธ/เลือดสาด/บรรยายถึงวิธีการฆาตกรรม
เลน่าลืมตาขึ้นเธอพบกับห้องที่มืดมิดเป็นไปด้วยกลิ่นอับชื้นและกลิ่นคาวเลือด
"ตื่นแล้วเหรอครับท่านแม่?"
เสียงของชายหนุ่มที่คุ้นเคยดังขึ้น
ตอนนี้ถูกตรึงแขนและขาไว้ที่กำแพงโดยใช้พันธนาการด้วยเหล็กแท้
"นี่มัน.....แกคิดจะทำอะไรอีกอาเบล?!!!"
เลน่าตะโกนออกมาด้วยความโกรธแค้น
"แค่นี้แกทำร้ายพวกฉันยังไม่พออีกเหรอ?!!!!!"
อาเบลนั่งบนโซฟาเก่าเขายิ้มและมองไปยังเลน่าด้วยสายตาที่สดใส
ด้านหน้าของเขามีอุปกรณ์ทรมานมากมายไม่ว่าจะเป็นขวานที่เคยใช้แล้ว มีด ปืน เลื่อย หรือแม้กระทั่งเข็มฉีดยา
ทั้งสองเผชิญหน้ากันอย่างไม่เกรงกลัว
เลน่าพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้เธอไม่อยากเสียน้ำตาให้กับไอ้ปีศาจนี่อีก
และในที่สุดเสียงหวานก็ออกมาจากปากสวยนั่น
"ท่านแม่อยากรู้ข่าวเกี่ยวกับลิลลี่ไหม....?"
อาเบลทำท่าทีเอียงคออย่างน่ารักขณะพูดกับแม่เลี้ยงของเขา
"ลิลลี่....? ทำไม...เกิดอะไรกับลูกสาวฉันบอกมาเดี๋ยวนี้!!"
"อืม~ ก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันหน่อยสิ"
"หมายความว่ายังไง...?"
ดวงตาของอาเบลเปล่งประกายด้วยความบ้าคลั่ง
"อย่างเช่นตัดนิ้วก้อยหนึ่งนิ้ว....แล้วอาเบลจะบอกเรื่องลิลลี่ให้ฟังเอง~"
"นี่แก...!!!!"
"เอายังไงล่ะ? ง่ายดีใช่ไหมมันเป็นเรื่องที่สำคัญมากเลยนะ~"
เลน่ากัดริมฝีปากของตัวเองจนเลือดออก ร่างกายของเธอสั่นสะท้านด้วยความโกรธและเสียงแหบแห้งก็หลุดออกมาจากปากของเธอ
"ตกลง..."
เมื่อได้ยินอย่างนั้นอาเบลก็ยิ่งยิ้มกว้างกว่าเดิมเขาลุกขึ้นและเดินไปหยิบขวานทื่อที่วางอยู่บนโต๊ะ
เลน่ากลืนน้ำลายด้วยความลำบากดวงตาของเธอสั่นไหวอย่างรุนแรง
อาเบลสัมผัสนิ้วก้อยที่มือข้างซ้ายของเธออย่าอ่อนโยน
"ท่านแม่นี่รักลูกดีจริง ๆ เลยนะอาเบลรู้สึกชอบมาก"
เขาลูบนิ้วก้อยของเธอขณะพูด
เลน่ากัดฟันกรอด
เธอรู้สึกโกรธแค้นกับคนตรงหน้าเป็นอย่างมาก ทั้งชีวิตเธอไม่เคยโกรธใครเท่าอาเบลมาก่อน
เธอหลับตาปี๋เมื่อเห็นอาเบลยกขวานขึ้น
ร่างกายของเธอสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว
ขวานทื่อกระแทกเข้าที่นิ้วของเลน่าอย่างแรงแต่ทว่านิ้วของเธอก็ไม่ขาดเพราะขวานทื่อ
ฉึก-!!
"อ๊ากกกกกกกก-!!!!!!!"
เลน่ากรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดร่างของเธอสั่นระริก เธอหอบหายใจอย่างแรง
เจ็บ!!!!
ฉึก-!!!!
คราวนี้ขวานสับไปที่นิ้วก้อยอีกครั้งและก็ทำให้ขาดจนสำเร็จ
"อ๊ากกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!"
เจ็บ!!! ทรมาน!!!!!! เจ็บที่สุด!!!!!! เจ็บ!!! ทรมาน!!!!!! เจ็บที่สุด!!!!!! เจ็บ!!! ทรมาน!!!!!! เจ็บที่สุด!!!!!! เจ็บ!!! ทรมาน!!!!!! เจ็บที่สุด!!!!!! เจ็บ!!! ทรมาน!!!!!! เจ็บที่สุด!!!!!! เจ็บ!!! ทรมาน!!!!!! เจ็บที่สุด!!!!!! เจ็บ!!! ทรมาน!!!!!! เจ็บที่สุด!!!!!! เจ็บ!!! ทรมาน!!!!!! เจ็บที่สุด!!!!!! เจ็บ!!! ทรมาน!!!!!! เจ็บที่สุด!!!!!! เจ็บ!!! ทรมาน!!!!!! เจ็บที่สุด!!!!!! เจ็บ!!! ทรมาน!!!!!! เจ็บที่สุด!!!!!! เจ็บ!!! ทรมาน!!!!!! เจ็บที่สุด!!!!!!
ในหัวของเลน่าตอนนี้คิดแต่เรื่องพวกนี้
เลือดพุ่งกระฉูดออกมาราวกับสายน้ำกระจายไปทั่วห้องและเลือดนั้นก็กระเด็นไปสัมผัสที่ใบหน้าสวยของอาเบล
"ตามสัญญาอาเบลจะบอกให้ฟัง~"
เลน่าพยายามควบคุมสติเพ่งเล็งกับคำพูดของอาเบล
ลูกชายบุญธรรมเดินเข้ามาและกระซิบข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงที่สนุกสนาน
"ลิลลี่น่ะนะถูกพวกบ้ารุมข่มขืนจนเธอตายยังไงล่ะ!!"
ราวกับโลกทั้งใบของเลน่าแตกสลาย
ดวงตาของเลน่าเบิกกว้างขึ้นและเริ่มแดงก่ำ
ตอนนี้นิ้วที่ถูกตัดไปของเธอยังไม่เจ็บเท่าหัวใจที่ถูกเสียดแทงด้วยคมพูด
"ไม่จริง...ไม่จริง!!!!!!"
"อาเบลไม่ได้โกหกสักหน่อย ดูรูปนี้สิเพิ่งถ่ายมาสด ๆ ร้อน ๆ เลย~"
อาเบลยื่นรูปให้เลน่าดู
มันเป็นรูปของลิลลี่เธออยู่ในสภาพเปลือยกาย ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยรอยแผลฟกช้ำและน้ำอสุจิ ตรงคอของเธอถูกรัดด้วยเชือกฟาง หน้าอกของเธอแหว่งไปข้างหนึ่งเนื่องจากโดนตัดด้วยของมีคม
น้ำตาของเลน่าไหลออกมาราวกับสายน้ำ
ลูกสาวที่รักของฉัน
ลูกสาวที่ฉันรัก
ลูกสาวของฉัน!!!!!!!
"คิคิคิคิคิคิคิคิคิ"
อาเบลหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งราวกับคนไร้สติ เขาหัวเราะให้กับความโศกเศร้าของเลน่า
"ฮึกกก...เพราะแก!!!!!!!!!! เอาลูกฉันคืนมานะ!!!!!! พวกเราไปทำอะไรให้แกนักหนากัน?!!!!"
อาเบลยิ้มและใช้นิ้วปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแม่เลี้ยงของเขา
"มาเริ่มกันเถอะ!!"
ดวงตาของเลน่าฉายแววความโกรธ
ตอนนี้เธออยากฆ่าอาเบลให้ตายเสียตรงนี้เลย!!
คนอย่างแกแค่ตายก็ยังไม่พอ!
ยิ่งฉันรู้ถึงเจตนาของอาเบลมากเท่าไหร่ความอยากฆ่าก็เพิ่มพูนมากขึ้นเป็นร้อยเท่าพันเท่า
ลูกชายและลูกสาวที่ฉันเลี้ยงเองกับมือต้องมาตายอย่างไม่ยุติธรรมมันทำให้ข้างในของเลน่าลุกเป็นไฟ
ครอบครัวเราไปทำอะไรให้นักหนา
เราไปทำอะไรให้แกแค้นนักหนา
แกฆ่าทั้งลูกชายและลูกสาวของฉันอย่างไร้เกียรติ
ฮึก...
ทำไม
ทำไมฉันไม่สามารถปกป้องลูก ๆ ของฉันได้เลย
ทำไมฉันไม่สามารถปกป้องใครด้วยมือนี้ได้เลย!
ถ้าหากว่าวันนั้นฉันไม่ตอบรับคำดยุกลูกของฉันก็คงจะไม่ต้องมาตายอย่างอนาถ
ทำไมครอบครัวของพวกเราต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย?!
ทำไมพวกเราต้องโชคร้ายขนาดนี้
ดวงตาของเลน่าลุกไหม้เมื่อเห็นอาเบลหยิบเลื่อยขึ้นมา
"ท่านแม่ครับ...อยากจะให้อาเบลตัดส่วนไหนก่อนดีครับ~ คิคิคิคิคิคิคิคิคิคิคิคิคิคิคิคิคิคิคิคิคิ"
ท่ามกลางความสิ้นหวังของเลน่าอาเบลหัวเราะออกมาด้วยความสดชื่นและสนุกสนาน