นายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
ชาย-ชาย,ดราม่า,ดาร์ค,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความสุขของนายน้อยขี้โรคนายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
TW กล่าวถึงการมีเพศสัมพันธ์กัน/Dirtytalk
"อ๊ะ! อ๊า! อ๊ะ!!!"
เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นในถ้ำขนาดใหญ่ราวกับเป็นเสียงเพลงบรรเลงขณะฝนตกลงมา
อาเบลนั่งขย่มอยู่บนท่อนเอ็นของธีโออย่างเมามันเขาก้มลงจูบพ่อบ้านลิ้นร้อนเกี่ยวตวัดกันอย่างเร่าร้อน
ธีโอผู้ที่ไม่เคยมีประสบการณ์ก็จูบตอบกลับอย่างเงอะ ๆ งะ ๆ เสียงของการจูบและเสียงของเนื้อกระทบกันดังลั่นใบหน้าของทั้งสองแสดงออกมาด้วยความยินดี
เสียงกระแทกเริ่มดังและเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อโดนท่อนเอ็นใหญ่ของธีโอสติของอาเบลก็เริ่มหาย
ท่อนเอ็นกระแทกเข้าออกรัว ๆ ราวกับจะไม่มีวันหยุดเนื่องจากธีโอไม่มีประสบการณ์ยังกะแรงไม่ค่อยได้เขาจึงกระแทกเข้าสุดรูจนมิดด้าม
ธีโอชอบฟังเสียงหวานที่อาเบลครางออกมามันทำให้ท่อนเอ็นของเขายิ่งใหญ่ขึ้นและข้างในของอาเบลก็ตอดรัดแรงขึ้น
พ่อบ้านดึงธีโอลงให้อยู่ในท่าคลานเข่าก่อนที่เขาจะสอดท่อนเอ็นเข้าไปกระแทกอย่างเต็มแรง
สวบ-!
"อ๊าาาาา-!!!"
พั่ก-! พั่ก-! พั่ก-!
"อึก....มันรัดมากครับนายน้อย...."
อาเบลตาเหลือกลอยลิ้นหอยลงมาจากปากสวยเขาไม่สนภาพลักษณ์ของตัวเองแล้ว
เมื่อธีโอเริ่มจะถึงจุดสุดยอดเข้าก็ยิ่งกระแทกแรงกว่าเดิมจนทำให้เห็นลอยนูนบนหน้าท้องของอาเบล
อาเบลรู้สึกเสียวจนใจจะขาดเขากัดริมฝีปากของตัวเองขณะที่ธีโอปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเต็มรูหวานของเขา
เมื่อปล่อยจนหมดธีโอก็ผละท่อนเอ็นออกมาเขานอนกอดธีโอและพรมจูบไปทั่วใบหน้าสวยอย่างเสน่หา
"แฮ่ก ๆ "
ทั้งคู่นอนหอบเหนื่อยและเผลอหลับไป
-
อาเบลลืมตาตื่นขึ้นมาเขารู้สึกว่าร่างกายอุ่น
เขาใส่เสื้อให้ฉัน....
อาเบลเผลอยิ้มออกมาเมื่อมองธีโอที่กำลังนอนกอดเขาอยู่
นิ้วเรียวแกล้งจิ้มแก้มอย่างเอ็นดู
"อื้อ....ตื่นแล้วเหรอครับนายน้อย...?"
"อื้ม!"
อาเบลจูบแก้มธีโออย่างรักใคร่
"อรุณสวัสดิ์นะธีโอ"
"...เช้าแล้วเหรอครับ"
ธีโองัวเงียเมื่อเขาลืมตาขึ้นหันไปมองข้างนอกถ้ำที่ตอนนี้ดวงอาทิตย์ขึ้นมาแทนที่ดวงจันทร์แล้ว เขาลุกขึ้นแล้วใส่เสื้อผ้าที่แห้งแล้วของเขาอย่างเนือย ๆ
"ว้าว ดูนายใส่เสื้อยามเช้าแล้วมันสดชื่นจริง ๆ"
"ผมเขินเป็นนะครับ"
"คิคิคิ"
เมื่อคืนไม่ใช่ความฝันสินะเมื่อมองรอยแดงตรงคอขาวของอาเบลธีโอก็ตระหนักได้ว่ามันเป็นเรื่องจริงเมื่อคิดอย่างนั้นแก้มของเขาแดงขึ้นแต่ทว่าอาเบลไม่ได้สังเกต
"กลับกันเถอะ"
เมื่อทั้งสองตัดสินใจที่จะเดินออกจากถ้ำก็ชะงักเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของม้านับร้อยและเสียงของคนเป็นจำนวนมากกำลังมุ่งมาทางพวกเขา
หรือว่าจะเป็นท่านพ่อ?
เมื่อทั้งสองออกจากถ้ำไปก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
"อาเบล!"
"ท่านพ่อ!"
รอยด์นั่งอยู่บนหลังม้าด้วยซีหน้าที่ซีดราวกับคนที่อดหลับอดนอนเมื่อเขาเห็นอาเบลออกมาจากถ้ำรอยด์ก็กระโดดลงจากหลังม้าและรีบวิ่งไปกอดลูกชายสุดที่รักของเขาอย่างคิดถึง
"อาเบลพ่อตามหาลูกตั้งนาน! ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า? "
รอยด์รัวคำถามใส่อาเบล
"ลูกไม่เป็นไรครับท่านพ่อ....ผมได้ธีโอช่วยเอาไว้"
"งั้นเหรอ...ถ้าไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วพ่อเป็นห่วงลูกแทบแย่"
รอยด์อุ้มอาเบลขึ้นบนหลังม้าก่อนที่จะนั่งหลัลงลูกชายเพื่อบังคับม้า
"เมื่อกลับถึงคฤหาสน์ฉันจะให้รางวัลกับเธอ"
"เป็นพระคุณมากครับ"
ธีโอนั่งม้ากับทหารวิ่งตามด้านหลังของม้าที่อาเบลกับรอยด์ขี่
รอยด์ถามอาการบาดเจ็บของอาเบลตลอดทางและเขาก็ชะงักเมื่อเห็นรอยรักอยู่บนคอของลูกชายสุดหวงของเขา
"อาเบล...นั่นรอยอะไร...?"
"เอ๊ะ....เอ่อ....แมลงกัดมั้งครับ..."
รอยด์รู้ว่าอาเบลโกหกเป็นไปไม่ได้ที่จะโดนแมลงกัดนั่นมันฟันคนชัด ๆ และคนที่อยู่กับลูกชายของเขาทั้งคืนก็คือพ่อบ้านคนใหม่ที่อาเบลเลือกมา
รอยด์พยายามเก็บความโกรธไว้ในใจเมื่อกลับถึงคฤหาสน์เขาจะต้องสั่งสอนธีโอให้รู้จักที่ต่ำที่สูงให้รู้จักเจ้านายและข้ารับใช้
ผู้ที่มายุ่งกับลูกชายที่เขารักและหวงแหนมากที่สุดมันจะต้องจบไม่สวยอย่างแน่นอน
-
ย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน
"เดี๋ยวสิ! ธีโอนายจะไปไหน?!"
ทำไมนายถึงทิ้งฉันไป?
ทำไมถึงมีแต่คนทิ้งฉัน?!
ลิลลี่นั่งอยู่บนหลังม้าเพียงลำพังขณะที่ม้าวิ่งผ่านป่าลึกไป
ไม่ใช่ว่านายจะปกป้องฉันเหรอ?
ลิลลี่กัดริมฝีปากเธออาลัยอาวรณ์อยู่ในใจอย่างโดดเดี่ยว
ลิลลี่หันหลังกลับไปมองทางที่ผ่านมาแววตาของเธอเปล่งประกายไปด้วยความหวังว่าธีโอจะไม่ทิ้งเธอไป
แม้ว่าม้าจะวิ่งผ่านไปสักแค่ไหนหรือม้าจะหยุดวิ่งเพราะเหนื่อยธีโอก็ไม่โผล่หน้ามาให้เธอเห็นเลย
เธอนั่งรอม้าพักเหนื่อยในขณะที่ฝนตกพรำ ๆ และเริ่มจะหนักขึ้น
อ่า.....
รู้งี้น่าจะฆ่ามันต้ังแต่แรก
ดวงตาของเธอจมลึกไปในความคิด
ไม่ว่าจะเป็นพี่ชายของเธอหรือไม่ว่าจะเป็นธีโอก็โดนอาเบลแย่งไปตลอด
น่ารังเกียจที่สุด
คนอย่างแกจะเกิดมาทำไมกัน?!
ไม่สิ...
ลิลลี่ตบหน้าตัวเองเบา ๆ ราวกับเตือนสติ
ทำไมพักนี้ฉันคิดแต่เรื่องอยากฆ่าอาเบลบ่อยจัง...
ทั้งที่เมื่อก่อนเองฉันก็มีคนเกลียดแต่ก็ไม่ถึงขนาดอยากฆ่าทิ้ง
มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันกันแน่
ลิลลี่สับสนกับความคิดของตัวเองที่ผ่านมาเธอไม่ใช่คนแบบนั้นแต่ทำไม
ทำไมตั้งแต่เข้ามาในคฤหาสน์หลังนี้ความคิดของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงราวกับไม่ใช่ตัวเอง
เมื่อม้าหายเหนื่อยมันก็วิ่งต่อไป
ลิลลี่ที่นั่งอยู่บนหลังม้าไม่รู้เลยว่ามีคนปริศนากำลังนั่งมองอยู่บนต้นไม้อยู่
เขาเป็นคนเดียวกับตอนที่อาเบลเจอที่ต้นแอปเปิล
เขาคนนั้นทำสีหน้ายิ้มแย้มและขบขันราวกับกำลังดูละครเวทีที่สนุกสนานพลางกินผลไม้ที่อยู่ข้างกิ่งอย่างเอร็ดอร่อย
เขาเฝ้ามองลิลลี่จนเธอหายลับตาไป
และชั่ววินาทีนั้นบุคคลลึกลับที่อยู่บนต้นไม้ก็ดีดนิ้วแล้วตัวเขาเองนั้นก็หายไปราวกับไม่เคยมีใครนั่งอยู่