นายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
ชาย-ชาย,ดราม่า,ดาร์ค,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความสุขของนายน้อยขี้โรคนายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
TW กล่าวถึงการพยายามฆาตกรรม
ไซรัสและลิลลี่ยืนนิ่งเมื่อเห็นอาเบล
ความงามที่ทำให้ผู้คนตาบอดนั้นมีอยู่จริง
เลน่าจ้องไปที่อาเบลและกระชับมือลูกทั้งสองของเธอให้แน่น
เธอเดินตรงเข้าไปหาอาเบลและยิ้มออกมาอย่างเป็นมิตร
"แม่และไซรัสกับลิลลี่ขอนั่งร่วมวงกับลูกได้มั้ยจ๊ะ"
เสียงท่าทางเป็นมิตรของเธอทำให้ไซรัสและลิลลี่สะดุ้ง
นี่มันคือน้ำเสียงที่ท่านแม่ใช้ตอนแสดงละครตบตาคน
อาเบลยิ้มกว้างอย่างสดใส
"ยินดีเลยครับ! อาเบลกำลังจะไปเล่นกับพวกท่านอยู่พอดี"
เล่นงั้นเหรอ
ลิลลี่กระตุกคิ้วแต่เธอก็เริ่มที่จะโตพอเก็บสีหน้าได้
ทั้งสามคนนั่งลงบนเก้าอี้ในศาลาที่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของกุหลาบ
"ลูกมาที่นี่บ่อยเหรอจ๊ะอาเบล...?"
เลน่าจงใจเปิดคอเสื้อของเธอให้กว้างเพื่อโชว์รอยรักที่เกิดจากพ่อของอาเบล
แม้ว่าอาเบลจะสังเกตเห็นแต่เขากลับไม่สนใจและตอบกลับแม่เลี้ยงของเขาอย่างสบาย
"ครับ....ตอนที่ท่านพ่อไม่อยู่อาเบลก็มานั่งที่นี่อยู่บ่อยครั้ง...แต่ตอนนี้มีพวกท่านมาอยู่ในครอบครัวแล้วอาเบลก็ไม่ค่อยจะได้มาที่นี่แล้วครับ"
"แหม ๆ แม่ได้ยินอย่างนั้นก็ดีใจ แม่คนนี้มีความสุขมากที่ลูก ๆ เข้ากันได้เป็นอย่างดี"
ทำไมถึงไม่ทำสีหน้าอะไรต่างไปจากเดิมเลยนะ ทั้งที่เห็นรอยที่เกิดจากพ่อตัวเองแล้วแท้ ๆ
ไซรัสรู้ว่าแม่ของเขาคิดอะไรอยู่ก็คอยสังเกตสีหน้าของอาเบลตลอดเวลาต่างจากน้องสาวของเขาที่เพลิดเพลินไปกับการดื่มน้ำชาอย่างเอร็ดอร่อย
"แม่เคยคิดไว้อยู่เลยว่าถ้าพวกเราได้มาเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วจะเข้ากันได้มั้ยนะ แต่ดูเหมือนต้องคิดใหม่ซะแล้วสิ"
อาเบลยิ้มตอบกลับและมองไปที่สร้อยคอของลิลลี่
ลิลลี่ที่กำลังดื่มด่ำกับทิวทัศน์อยู่ก็สังเกตถึงสายตาที่มองเธอ
หืม? สร้อย?
อย่าบอกนะว่าอยากได้
คงจะอิจฉาอยู่ล่ะสิที่ว่าฉันใส่แล้วดูดี
สร้อยไข่มุกนี้ทำมาจากของแท้เลยนะ
ลิลลี่ยิ้มอย่างภาคภูมิใจแต่ดูเหมือนว่าเธอจะคิดผิด
ดวงตาสีแดงเลือดและสีม่วงอันลึกลับส่องแววประกายอย่างน่าพิศวง
'ถ้าใช้สร้อยนั้นผูกกับคอไว้ที่ใต้ต้นโอ๊กหน้าคฤหาสน์จะเป็นยังไงนะ......'
แค่คิดแบบนั้นก็สนุกจนอยากทำเสียตอนนี้
แต่ก็ยังก่อน
อาเบลต้องการเล่นของเล่นของเขาอย่างให้พอใจเสียก่อน
พ่อแท้ ๆ ที่หลงรักลูกตัวเองถึงขั้นยอมให้ทุกอย่าง
แม่เลี้ยงที่ทำท่าเป็นมิตรแต่กลับแฝงไปด้วยความละโมบ
พี่ชายคนโตที่แสดงออกว่าต้องการร่างกายของอาเบลอย่างชัดเจน
พี่ชายคนรองที่ทำราวกับไม่สนใจสิ่งใดแต่ก็มีความทะเยอทะยานต้องการสิ่งที่สูงเกินตัว
และน้องสาวที่อิจฉาริษยาทุกครั้งที่พบหน้ากัน
นี่มันช่าง.....
เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แบบจริง ๆ
และเร็ว ๆ นี้จะมีของเล่นชิ้นใหม่เพิ่มเข้ามา
ของเล่นใหม่พวกนี้จะต้องสนุกกว่าของเล่นชิ้นก่อน ๆ เป็นแน่
อาเบลรอคอยความสนุกที่จะเกิดขึ้นในอนาคตอย่างสนุกสนาน
เขาหวังว่าของเล่นชิ้นนี้จะทำให้อาเบลพอใจ
-
"นี่คือห้องของนาย"
มิคาเอลเปิดห้องให้ธีโอพ่อบ้านคนใหม่เข้าไปดู
ธีโอพยักหน้าและนั่งลงบนเตียงหลังจากที่มิคาเอลออกจากห้องไป
ห้องนอนของธีโอไม่ใหญ่หรือเล็กเกินไปแต่ก็หรูหรากว่าห้องนอนของสาวใช้
เขาถอนหายใจและหลับตาลง
ลมจากหน้าต่างที่เปิดออกพัดมาทำให้ผมสีน้ำตาลเข้มปลิวตามทิศทางของลม
หากใครมาเห็นเข้าก็คงต้องนึกว่าเป็นท่านชายจากตระกูลดังเป็นแน่
หน้าตาที่หล่อเหลา
ส่วนสูงพอเหมาะ
แต่ทว่าธีโอเป็นเพียงลูกของช่างตีดาบที่ได้สอบเข้าการเป็นพ่อบ้านโดยตรง เพราะแบบนั้นธีโอถึงได้ไร้ที่ติ
ธีโอลุกขึ้นและเปลี่ยนเป็นชุดสูทสำหรับพ่อบ้าน
งานของเขาคือการที่ทำให้นายน้อยอาเบล นิโคลัสพอใจ
ธีโอกำมือที่สั่นและเดินออกจากห้องไปปฏิบัติหน้าที่พ่อบ้านของเขา
-
อาเบลขอตัวออกจากศาลาไปก่อนเมื่อมิคาเอลเดินมาบอกว่าพ่อบ้านของเขาได้มาถึงแล้ว
อาเบลรีบเดินตรงเข้าไปในคฤหาสน์เพื่อหาพ่อบ้านคนใหม่ให้เร็วที่สุด
ธีโอเป็นพ่อบ้านที่ต่างจากคนก่อน
เขามีใบหน้าที่งดงามราวกับเจ้าชาย
เพราะความงามนั้นไปสะดุดสายตาของอาเบลเข้าเขาเลยได้มาทำงานที่นี่
ทันใดนั้นก็มีชายที่มีใบหน้าหล่อเหลาผมสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาสีดำหาได้ยากกำลังยืนต้อนรับอาเบลอยู่
ท่าทางของธีโอนั้นสง่างาม
เขาไม่มีที่ติเลย
"ยินดีต้อนรับครับนายน้อย กระผมธีโอ จะมารับใช้นายน้อยตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป"
อาเบลยิ้มหวานให้กับธีโอ
"ยินดีต้อนรับสู่คฤหาสน์หลังนี้นะธีโอ"
ธีโอจุมพิตสาบานที่หลังมือของอาเบลอย่างอ่อนโยน
"กระผมขอสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อท่านอาเบล นิโคลัสแด่เพียงผู้เดียว..."
ต้องอย่างนั้นสิ
ของเล่นของฉัน
-
"เจ้าเด็กนั่นรีบไปเลยแฮะทันทีที่ได้ยินเรื่องพ่อบ้านคนใหม่..."
ไซรัสจิบชาและตอบกลับแม่ของเขา
"ดูเหมือนว่าอาเบลจะถูกใจพ่อบ้านคนใหม่มาเลยนะครับ"
"ฉันเองก็จะมีพ่อบ้านคนใหม่เหมือนกันแล้วนะ!"
"เลิกตะโกนสักทีเถอะลิลลี่เสียงของเธอมันทำให้ฉันเจ็บหู"
ลิลลี่กอดอกและยิ้ม เธอไม่โกรธว่าพี่ชายของเธอว่าจะพูดอะไรกับเธอ ตอนนี้เธอมีความสุขมากที่จะได้พ่อบ้านเหมือนกัน
"แต่ก็เสียดายจริง ๆ เลยนะ...พ่อบ้านของอาเบลออกจะหล่อขนาดนั้น! เขาตรงสเปกฉันเลย!"
"แค่หล่อจะไปมีดียังไง มีความสามารถเท่านั้นถึงจะมีประโยชน์"
"อย่ามาว่าธีโอของฉันนะ!"
เลน่าหัวเราะเมื่อเห็นลูกของเธอเถียงกันอย่างน่ารัก
รอก่อนนะลูก ๆ ของฉัน
สิ่งที่ลูกอยากได้
แม่คนนี้จะหามาให้ทุกอย่าง