นายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
ชาย-ชาย,ดราม่า,ดาร์ค,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความสุขของนายน้อยขี้โรคนายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
TW กล่าวถึงการฆาตกรรม,การทำร้ายร่างกาย,Psychopath,Sadism,การบังคับ,การทารุณกรรม,บรรยายถึงวิธีการฆาตกรรม,กล่าวถึงการใช้อาวุธ,เลือด
"จินให้ฉันไปกับเธอด้วยไหม...?"
"ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ"
"ระวังตัวด้วยนะ"
จินบอกพวกสาวใช้ตามที่อาเบลบอกและใส่เสื้อโค้ทสีน้ำตาลเพื่อที่จะออกไปส่งเงินให้กับแม่และน้องสาวของเธอ
จินออกทางสวนกุหลาบขาวเพราะเป็นเส้นทางที่ถึงสถานีเร็วกว่า
ตอนนี้เป็นเวลาตอนเย็นดวงอาทิตย์เริ่มจะหายลับฟ้าไปแล้ว
จินเร่งฝีเท้าของเธอ
คิดไปเองรึเปล่านะ
รู้สึกเหมือนมีใครเดินตามอยู่ด้านหลัง
แต่แล้วเธอก็รู้ความจริงเมื่อมีมือยื่นมาจับตัวเธอเอาไว้
"กรี๊ดดดด!!!!"
ใครกัน?!!
ก่อนที่เธอจะได้หันกลับไปดูก็มีมือมาเคาะที่หลังคอของเธออย่างแรงจนเธอสลบไป
-
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว
จินค่อย ๆ ลืมตาขึ้นและมองไปรอบ ๆ เธอก็เบิกตากว้าง
เธอนอนอยู่บนตักของนายน้อยอาเบลขณะที่ถูกเชือกมัดรอบร่างกายและถูกผ้าสีขาวปิดปาก
อาเบลมองไปที่จินและแสยะยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว
เธอผ่านความกลัวมาเยอะ
แต่....
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอสั่นสะท้านขนาดนี้
นี่ใช่นายน้อยอาเบลที่ฉันรู้จักจริงเหรอ
ใบหน้าที่เคยอ่อนโยนทำไมตอนนี้กลับแปรเปลี่ยนไปเป็นคนละคน
"อื้อ...อื้อ!"
"ชู่ววว อย่าส่งเสียงดังสิ"
ทำไมกัน
นี่มันเกิดอะไรขึ้น
ทำไมนายน้อยถึงทำแบบนี้
"ยัยลิลลี่นั่นช่างโง่เขลา"
จินกระพริบตากับน้ำเสียงที่ขบขันของอาเบล
"ยัยเด็กนั่น.....ฉันอยากเห็นสีหน้าหวาดกลัวเร็ว ๆ จัง"
จินพยายามหายใจกับเสียงกระซิบของอาเบล
นายน้อยที่เรารู้จักไม่ใช่แบบนี้
คนคนนี้ไม่ใช่นายน้อยของเรา
จินพยายามปฏิเสธความจริง
หากเป็นนายน้อยที่เธอรู้จักเขามักจะยิ้มอ่อนโยนอยู่เสมอ
นายน้อยอาเบลเป็นคนเท่าเทียม เขาทำกับพวกข้ารับใช้เสมือนคนในครอบครัวเพราะแบบนั้นนายน้อยถึงเป็นที่รักใคร่ของทุกคนรวมถึงฉันด้วย
เพราะงั้นคนตรงหน้าต้องไม่ใช่นายน้อยเป็นแน่
อาเบลยิ้มเมื่อมองไปที่แววตาอันหวาดกลัวของจิน
"ไม่ใช่ว่าเธอคงคิดว่าฉันไม่ใช่ตัวจริงสินะ...?"
แม้ว่าอาเบลจะยิ้มแต่ดวงตาของเขากลับไม่ยิ้มเลย น้ำเสียงที่เย็นยะเยือกหลุดออกมาจากปากสวยของเขาและเสียงกระซิบราวกับปีศาจ
"อาเบลเอง...ตัวจริงเสียงจริงเลย"
"อื้อ!!!!"
"โถ...ไม่ร้องสิคนสวยของฉัน.."
อาเบลลูบไล้ใบหน้าที่หวาดกลัวของจินอย่างแผ่วเบา
"ดูใบหน้าอัปลักษณ์ที่ลิลลี่ทำสิ.....ช่างน่าสงสาร"
แม้น้ำเสียงของเขาจะดูเศร้าแแต่แววตาของอาเบลนั้นฉายแววความบ้าคลั่งและสนุก
"เรื่องเงินไม่ต้องห่วงนะ ฉันให้ธีโอนำไปส่งให้แม่และน้องสาวของเธอแล้ว....และอีกไม่นานก็จะมีจดหมายอีกฉบับนึงส่งไปยังบ้านของเธอ...."
หมายความว่ายังไง
จินไม่เข้าใจสิ่งที่อาเบลพูดเลย
อาเบลก้มหัวลงและกระซิบข้างหูจินอย่างสนุกสนาน
"จดหมายการแจ้งตาย"
เมื่อได้ยินเสียงนั้นร่างกายของจินก็สั่นสะท้านด้วยความกลัว น้ำตาของเธอเอ่อร้นออกมา
"คิคิคิคิคิคิคิคิคิ สนุกจัง ว่ามั้ยจิน?"
อาเบลหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งและเลียน้ำตาของจิน
อาเบลพรมจูบไปทั่วหน้าของจินก่อนจะหยิบขวานขึ้นมา
"ไม่ต้องห่วง พรุ่งนี้จะมีเรื่องสนุก ๆ อีกเพียบ...ถึงแม้เธอจะไม่ได้ดูก็ตามนะจิน....คิคิคิคิคิคิคิคิ"
"อื้อ!!!!!!"
อาเบลลุกขึ้นและวางจินไว้กับโต๊ะไม้ขนาดใหญ่
เขาเชิดคางเธอให้สูงขึ้น
ตัวของจินสั่นอย่างบ้าคลั่ง
เธอกำลังจะตาย
ฉันไม่อยากตาย
ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่อยากตาย
จินไม่สามารถดิ้นได้มากเพราะเธอรู้สึกเจ็บแผลที่เกิดจากลิลลี่
แม้ว่าจินจะพยายามทำท่าขอร้องชีวิตมากเพียงใดใบหน้าของอาเบลก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย
เขาฉีกยิ้มราวกับกระหายเลือด
ฉึก-!!
และทันใดนั้นอาเบลก็ยกขวานขึ้นและเจาะไปที่คอของจิน
"อื้อ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"โอ๊ะโอ๋....ขวานทื่อจังเลยนะ...สงสัยจะใช้จนทื่อ...แต่ก็ช่างมันเถอะ"
เจ็บ!
มันเจ็บมาก!
ฉึก-!!
ทุกครั้งที่อาเบลใช้ขวานทื่อสับคอของจินเลือดก็พุ่งออกมาราวกับน้ำพุ
ฉึก-!!
มันทำให้จินรู้ว่า
ฉึก-!!
ผู้ที่เป็นปีศาจที่แท้จริงคือ
ฉึก-!!
นายน้อยอาเบล แห่งตระกูลนิโคลัส
ฉึก-!!
และท้ายที่สุดอาเบลก็ใช้ขวานตัดคอจินจนสำเร็จ
เลือดสีแดงเปรอะเปื้อนไปทั่วทุกที่
อาเบลเลียเลือดที่กระเซ็นมาติดอย่างเอร็ดอร่อย
อาเบลนำโบว์สีขาวขนาดใหญ่ผูกหัวของจินอย่างประณีต
"สวยงาม...."
สวยงามจริง ๆ
อาเบลเอ่ยชมผลงานตัวเอง เขานำหัวของจินไปใส่ในกล่องของขวัญที่เต็มไปด้วยสีสันสวยงามและวางไว้ที่โต๊ะข้าง ๆ ก่อนจะหยิบขวานอันเดิมขึ้นมา
ร่างกายที่ไร้หัวของจินช่างสมบูรณ์แบบ เขาถอดชิ้นส่วนเสื้อของจินออกหมดเหลือเพียงแต่ร่างกายที่เปลือยเปล่าเต็มไปด้วยบาดแผล
มือที่เลอะเลือดข้างนึงลูบหน้าอกของเธออย่างแผ่วเบาและลากมือลงมาที่หน้าท้องแบนราบของจิน
"จริง ๆ แล้วฉันเองก็อยากทำกับเธอก่อนแต่ว่า......"
ฉึก-!!
อาเบลใช้ขวานเฉาะเข้าไปที่ท้องเธอจนลำไส้ทะลักออกมาเลือดกระเซ็นไปทั่วทุกที่ ร่างของอาเบลอาบไปด้วยเลือดสีแดงของจิน กลิ่นสนิมเหล็กอบอวลไปทั่วห้องเลือดสีแดงสดกระเซ็นมาแทนที่เลือดของคนที่แล้ว
ห้องนี้เป็นห้องเก็บของที่ไม่มีใครเข้ามาเพราะมันถูกปิดไปด้วยเถาวัลย์ อาเบลเคยเจอที่แห่งนี้ตั้งแต่เด็ก ๆ
ฉึก-!!
ชิ้นส่วนร่างกายของจินที่ถูกอาเบลเฉาะก็กระจัดกระจายไปทั่วโต๊ะไม้
อาเบลหยิบหัวใจขึ้นมาและบีบเล่นก่อนจะปาลงพื้น
อาเบลชำแหละร่างกายของจินให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยก่อนจะหยิบมีดอีโต้อีกเล่มที่อาเบลพกมาสับชิ้นส่วนให้แหลกละเอียด
ฉับ-!! ฉับ-!! ฉับ-!!
อาเบลสับเนื้อไปขณะฉีกยิ้มออกมา
"ลิลลี่ต้องชอบของขวัญชิ้นนี้แน่นอน"
แค่คิดก็สนุกแล้ว
ภายในห้องเก็บของเก่าที่เต็มไปด้วยชิ้นส่วนมนุษย์และเลือด
ชายผมสีดำยืนอยู่ท่ามกลางชิ้นเนื้อที่แหลกละเอียดและยิ้มอย่างร่าเริง