ความสุขของนายน้อยขี้โรค - Ch.12 ฉันไม่ได้ผิด / TW กินเนื้อมนุษย์,Gaslighting,ใช้ความรุนแรง โดย Blackmagic.kkk @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-ชาย,ดราม่า,ดาร์ค

นายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข

ผู้แต่ง

Blackmagic.kkk

เรื่องย่อ

ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.1 แต่งงานใหม่ / TW ล่วงละเมิดทางเพศ,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.2 รสชาติหวานเหลือเกิน / TW Dirty talk,Manipulation,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.3 ฟังดูโรแมนติกมาก / TW กล่าวถึงการขายบริการ,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.4 ขอไปค้างคืนที่ห้องน้องสาว,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.5 สายตามันหลอกกันไม่ได้ / TW กล่าวถึงการฆาตกรรม,กล่าวถึงการมีเพศสัมพันธ์,ผิดศิลธรรมในความคิด,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-ch.6 มัดใจท่านดยุก,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.7 พ่อบ้านคนใหม่มาเยือน / TW กล่าวถึงการพยายามฆาตกรรม,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.8 เศษเค้ก / TW กล่าวถึงการมีสัมพันธ์ทางร่างกายต่อหน้าคนอื่น,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.9 ระบายความโกรธ / TW กล่าวถึงการใช้ความรุนแรง,การทำร้ายร่างกาย,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.10 คุณหนูจอมป่าเถื่อน / TW กล่าวถึงการทำร้ายร่างกาย,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.11 ท่านไม่ใช่นายน้อยตัวจริง / TW กล่าวถึงการฆาตกรรม,การทำร้ายร่างกาย,Psychopath,Sadism,การบังคับ,การทารุณกรรม,บรรยายถึงวิธีการฆาตกรรม,กล่าวถึงการใช้อาวุธ,เลือด,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.12 ฉันไม่ได้ผิด / TW กินเนื้อมนุษย์,Gaslighting,ใช้ความรุนแรง,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.13 มีหัวอยู่บนเตียง / TW กล่าวถึงชิ้นส่วนมนุษย์,กล่าวถึงการข่มขืน,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.14 ตุ๊กตาที่แสนสวย / TW ล่วงละเมิดทางเพศ,ผิดศีลธรรม,กล่าวถึงการมีความสัมพันธ์ทางกายต่อหน้าคนอื่น,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.15 อยากเห็นท่านพ่อกับท่านแม่จูบกัน / TW กล่าวถึงการมีความสัมพันธ์ทางกายต่อหน้าคนอื่น,กล่าวถึงการฆาตกรรม,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.16 ฉันอยากจะหนีจากที่นี่ไปให้ไกลที่สุด / TW กล่าวถึงการตาย,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.17 ยอมเป็นนางบำเรอ / TW กล่าวถึงการล่วงละเมิดทางเพศ/กล่าวถึงการข่มขืน/มีความสัมพันธ์ทางเพศต่อหน้าผู้อื่น/การข่มขู่/การทำร้ายร่างกาย,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.18 มานอนด้วยกันเถอะ,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.19 สอนให้รู้สึกดี / TW กล่าวถึงการมีเพศสัมพันธ์/กล่าวถึงการมีความสัมพันธ์ทางกายต่อหน้าผู้อื่น,Dirty talk,ผิดศีลธรรม,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.20 ความรู้สึกเขินอายและโกรธแค้น / TW กล่าวถึงการมีความสัมพันธ์ทางร่างกายต่อหน้าผู้อื่น,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.21 พี่ควรเข้าข้างฉันสิ!,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.22 แม่อาเบลหญิงที่งดงามที่สุด,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.23 องค์หญิงเฮเลน่า / TW กล่าวถึงการคบชู้,กล่าวถึงการหักหลังทรยศ,กล่าวถึงการฆาตกรรม,การแท้ง,การตาย,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.24 ชายที่แสนจะงดงามคนนั้นมีนามว่า“อาเบล”,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.25 การแก้แค้นของลิลลี่,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.26 การตายของคริส นิโคลัส / TW​ กล่าวถึงการตาย,บรรยายถึงวิธีการตาย,เลือดสาด,กล่าวถึงอาวุธ,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.27 เสียงกรีดร้องที่บ้าคลั่ง / TW กล่าวถึงการตาย,กล่าวถึงอาการแพนิค,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.28 บุคคลปริศนา,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.29 ความลับของธีโอพ่อบ้านของอาเบล​ / TW​ กล่าวถึงการพยายามฆ่าตัวตาย/กล่าวถึงการจมน้ำ/กล่าวถึงการทำร้ายร่างกาย/กล่าวถึงการตาย,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.30 ความละอายใจ​ / TW​ กล่าวถึงการฆ่าตัวตายต่อหน้าผู้อื่น/กล่าวถึงการทำร้ายร่างกายตัวเอง/กล่าวถึงอาการจิตที่ไม่ปกติ/กล่าวถึงการตาย,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.31 เริ่มต้นชีวิตใหม่​ / ​​​​​​​TW​ กล่าวถึงการพยายามฆ่าตัวตาย/กล่าวถึงการตาย/กล่าวถึงการทำร้ายร่างกาย,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.32 สัมผัสที่อ่อนโยน/ TW กล่าวถึงการฆ่าตัวตาย/กล่าวถึงการตาย,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.33 ผมควรหยุดไหมครับ…นายน้อย?​ / TW​ กล่าวถึงการมีเพศสัมพันธ์กัน/Dirty​talk​,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.34 รอยตรงคอคืออะไร? / TW​ กล่าวถึงการมีเพศสัมพันธ์กัน​/Dirty​talk​,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.35 ชีวิตที่บัดซบ / TW กล่าวถึงการตาย/กล่าวถึงการทำร้ายร่างกาย,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.36 ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นห้ามเปล่งเสียงออกมาเด็ดขาด / TW กล่าวถึงการทำร้ายร่างกาย,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.37 ฉันต้องการล้างมลทินร่างกายของฉันกับท่านค่ะ​ TW​ การทำร้ายร่างกายตัวเอง/กล่าวถึงการร่วมเพศขณะครรภ์,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.38 ความรู้สึกผิด/ TW กล่าวถึงการมีเพศสัมพันธ์กันในขณะตั้งครรภ์,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.39 ฉันจะแก้แค้นทุกคนให้สาสม / TW กล่าวถึงการทำร้ายร่างกาย,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.40 ออกจากคฤหาสน์ครั้งแรก / TW กล่าวถึงการล่วงละเมิดทางเพศ,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.41 สิ่งที่น่ากลัว / TW กล่าวถึงการฆาตกรรม/กล่าวถึงการคบชู้,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.42 ชีวิตครั้งที่สอง / TW กล่าวถึงความรุนแรง/กล่าวถึงการทรมาน,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.43 สายเลือดเดียวกัน / TW กล่าวถึงการตาย/ผิดศีลธรรม,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.44 การตายของไซรัส นิโคลัส / TW กล่าวถึงการตาย/กล่าวถึงการใช้ยาพิษ,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.45 การตายของลิลลี่ นิโคลัส / TW กล่าวถึงการทำร้ายร่างกาย/กล่าวถึงการข่มขืน,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.46 เสียงหัวเราะกับชะตากรรมอันโชคร้าย / TW กล่าวถึงการทำร้ายร่างกาย,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.47 การตายของเลน่า นิโคลัส / TW กล่าวถึงการทำร้ายร่างกาย/กล่าวถึงการทรมาน,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.48 ความจริงอันโหดร้าย / TW กล่าวถึงความตาย,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-Ch.49 จุดจบ (จบ) / TW กล่าวถึงการตาย/กล่าวถึงการฆ่าตัวตาย,ความสุขของนายน้อยขี้โรค-ตอนพิเศษ พ่อบ้านคนก่อน

TW กินเนื้อมนุษย์,Gaslighting,ใช้ความรุนแรง

เมื่อรอยด์กลับถึงคฤหาสน์อาเบลก็รีบวิ่งเข้าไปกอด

"ท่านพ่อ! ยินดีต้อนรับกลับ!"

รอยด์ยิ้มและกอดลูกชายของเขากลับ

"อาเบล...พ่อคิดถึงลูก..."

"ผมเองก็คิดถึงท่านพ่อเหมือนกัน!"

"เป็นเด็กดีจังเลยนะลูกพ่อ..จริงสิเอาเข้ามาได้เลยมิคาเอล"

อาเบลเหลือบมองไปด้านหลังของรอยด์และเห็นมิคาเอลกำลังถือถุงเสื้อผ้าขนาดใหญ่เข้ามาในคฤหาสน์ท่ามกลางสายฝนที่ตกพรำ ๆ

"พ่อเตรียมเสื้อผ้าสำหรับคืนนี้มาเพียบเลย"

"ครับ....แต่วันนี้เกิดเรื่องนิดหน่อย..."

"เกิดเรื่องอะไรขึ้น...?"

รอยด์จ้องมองไปที่สีหน้าเศร้าสร้อยของอาเบลก็เลิกคิ้วขึ้นมา

"หรือว่ามีใครรังแกลูก...? อย่าบอกนะว่าเป็นไอ้พวกชั้นต่ำนั่น!!"

ขณะที่รอยด์กำลังจะเดินไปหาสมาชิกใหม่ก็โดนอาเบลดึงรั้งเอาไว้

"ไม่ใช่หรอกครับ พวกท่านแม่และท่านพี่ไม่ได้ทำอะไรอาเบลหรอกครับ แต่ว่า....."

หัวหน้าแม่บ้านที่เฝ้าดูอยู่ก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ดยุกฟัง

"เหมือนว่าสาวใช้ที่ชื่อจินจะถูกคุณหนูลิลลี่ทำร้ายร่างกายค่ะ"

"อะไรนะ....นังเด็กนั่นเหรอ...?"

"ค่ะ แต่เรายังไม่รู้ว่าเรื่องมันเป็นมายังไงเพราะคุณหนูเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง คุณผู้หญิงเองก็พยายามจะเข้าไปคุยแต่ก็ไม่ได้ผลส่วนจินที่ถูกทำร้ายก็ออกไปข้างนอกส่งเงินให้กับทางบ้าน....ป่านนี้ยังไม่กลับเลยค่ะ"

"วุ่นวายจริง ๆ บอกไปแล้วแท้ ๆ ว่าอย่าก่อเรื่อง!"

อาเบลเข้าไปกอดพ่อของเขา

"อาจจะไม่ใช่ลิลลี่ทำก็ได้นะครับ....ลิลลี่ดูเป็นเด็กจิตใจดี...คงไม่มีทางทำแบบนั้นหรอกครับ..."

"จะทำหรือเปล่าก็ต้องไปถามเจ้าตัว"

"งั้นมาคุยกันตอนกินข้าวกันเถอะครับ ท่านพ่อเพิ่งกลับมาจากงานเหนื่อย ๆ มากินข้าวและคุยไปกันเถอะครับ"

รอยด์ยิ้มอย่างเอ็นดูให้กับอาเบล เขาลูบหัวอาเบลอย่างอ่อนโยน

"ถ้าลูกว่าอย่างนั้น..."

"วันนี้นายน้อยอาเบลเข้าไปช่วยทำอาหารในครัวด้วยนะคะ ขนาดป่วยแท้ ๆ แต่กลับยื่นกร่านว่าจะช่วยทำอาหารให้ท่านดยุก ท่านดัชเชส ท่านชาย และคุณหนูกิน"

"งั้นเหรอ...ขอบคุณที่เหนื่อยนะอาเบล"

รอยด์จูบที่หน้าผากของอาเบลด้วยความรักใคร่

"คิคิคิ ผมแค่อยากให้ทุกคนได้ชิมอาหารฝีมือของผมดูมันต้องอร่อยแน่ครับอาเบลรับประกัน!"

"พ่อจะกินให้ไม่เหลือเลยลูกรัก....แต่มันจะดีกว่าถ้าลูกไม่ฝืนร่างกายตัวเอง...."

"ผมเข้าใจแล้วครับเพราะงั้นนาน ๆ ทีผมจะเข้าไปทำอาหารในครัวครับ"

"ถ้าอย่างงั้นก็ดี ไปกินข้าวกันเถอะ"

พ่อลูกทั้งคู่จับมือกันไปที่ห้องทานอาหาร

-

ใครจะคิดว่าเรื่องจะบานปลายถึงขนาดนี้!

ลิลลี่แอบไปนั่งที่ห้องสมุด

นังคนรับใช้นั่นปากโป้งจริง ๆ ทั้งที่บอกไปแล้วแท้ ๆ ว่าห้ามบอกใคร

"จะอมทุกข์ไปถึงเมื่อไหร่ไปกินข้าวได้แล้วท่านดยุกเขาเรียกแล้วนะ"

ไซรัสกอดอกมองน้องสาวของเธอ

ยัยน้องสาวตัวดีไปก่อเรื่องเข้าจนได้

ทั้งที่อุส่าเตือนไปแล้วแท้ ๆ

"ฉันไม่ไป!"

"ไม่ไปไม่ได้เพราะท่านดยุกเป็นคนเรียกเธอเอง"

"ตะ...แต่ว่า...!"

"ไม่เป็นไรหรอกน่า"

ลิลลี่เงยหน้ามองไซรัสด้วยสีหน้างุนงง

"ทำไมล่ะ? ฉันเป็นคนทุบตียัยนั่นเอง ท่านดยุกต้องลงโทษฉันแน่ ๆ !"

"เธอมีอาเบลอยู่หนิ"

หืม

"เธอเป็นคนบอกเองนี่ว่าอาเบลตามใจเธอทุกอย่างเพราะงั้นครั้งนี้อาเบลจะต้องช่วยเธอแน่ ๆ " 

"จริงสิ...ฉันมีไอ้ขี้โรคนั่นอยู่..."

ลิลลี่พึมพำเมื่อนึกขึ้นได้

และอีกอย่างฉันเป็นเจ้านายส่วนนังนั่นเป็นแค่ข้ารับใช้ ฉันจะทำยังไงกับมันก็ได้

เมื่อคิดอย่างนั้นความรู้สึกผิดทั้งหมดก็หายไป

ลิลลี่กลับมายิ้มอย่างมั่นใจอีกครั้ง

"ใช่แล้ว ไปกินข้าวกันเถอะ!"

-

เมื่อลิลลี่กับไซรัสมาถึงบรรยากาศในห้องกินข้าวก็อึมครึมแต่มีเพียงอาเบลเท่านั้นที่ยิ้มอย่างสดใส

"หายไปไหนมาน่ะลิลลี่? พี่ไปหาที่ห้องก็ไม่อยู่...."

ลิลลี่นั่งลงเก้าอี้อย่างสง่างามและยิ้มตอบกลับอาเบล

"พอดีลิลลี่ไปอ่านหนังสือมาค่ะ...ขอโทษที่ทำให้ท่านพี่รอนานนะคะ"

"แค่น้องมาพี่ชายคนนี้ก็ดีใจแล้ว"

ลิลลี่ยิ้มและมองไปที่อาหารของตัวเอง

ว้าว! เนื้อน่ากินจัง

ลิลลี่ไม่รีรอเธอใช้มีดหั่นและใช้ส้อมจิ้มเนื้อขึ้นมาแล้วเอาเข้าปาก

หื้ออออ!

สัมผัสที่ละลายในปากนี่มัน!

เนื้ออะไรกันนะถึงอร่อยขนาดนี้

อาเบลมองไปที่ทุกคนที่กินเนื้อก็ยิ้มสดใสขึ้นมา

"อร่อยกันใช่มั้ยครับทุกคน"

"อร่อยมากลูก...ขอบคุณที่เหนื่อยนะ"

"คิคิคิ แค่เห็นพวกท่านมีความสุขเรื่องแค่นี้ก็สบายมาก!"

ลิลลี่เหลือบตาไปมองอาเบลขณะกินเนื้อ

อาเบลเป็นคนทำเหรอ? ไอ้ขี้โรคนั่นทำอาหารเป็นด้วยเหรอ?

"ว่าแต่นี่มันเนื้ออะไรเหรอครับทำไมถึงอร่อยได้ขนาดนี้"

คริสเอ่ยถามขึ้นขณะกินเนื้อชิ้นสุดท้าย

"คิคิ ความลับครับท่านพี่ แต่ถ้าท่านอยากกินอีกก็บอกได้เลยนะครับเดี๋ยวอาเบลจะทำให้"

"จริงเหรอ?!.....อึก!!"

เลน่าหยิกเข้าที่ต้นขาของคริสอย่างแรง

ลูกชายคนโตมองไปทางแม่ของเขาด้วยสีหน้าสงสัย

ท่านแม่หยิกผมทำไม

แต่ไม่ทันจะได้ถามก็ได้รับคำตอบมาจากดยุกเสียก่อน

"อาเบลยังป่วยอยู่ถ้าหากอยู่ดี ๆ ลูกชายของฉันเกิดหน้ามืดเป็นลมขึ้นมาเธอจะรับผิดชอบยังไง"

"....ขอโทษครับ"

คริสก้มหัวทำท่าขอโทษไปทางอาเบลที่ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้

"เอาล่ะ เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า"

เมื่อรอยด์เห็นทุกคนกินเสร็จกันหมดแล้วเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

ลิลลี่เริ่มเหงื่อตกแต่เธอก็ปลอบใจตัวเองว่ายังไงอาเบลก็ต้องช่วยเธออย่างแน่นอน

"ลิลลี่เรื่องของสาวใช้มันเป็นมายังไง"

ลิลลี่สะดุ้งต่อเสียงที่เย็นชาของดยุกเธอพยายามควบคุมสติอารมณ์ของตัวเองและตอบกลับ

"คะ....คือว่า...หนูไม่รู้เรื่องเลยค่ะ..."

"พวกสาวใช้เขาพูดกันไปทั่วเลยว่าเห็นยัยเด็กนั่นที่เนื้อตัวโชกไปด้วยเลือดเดินมากับอาเบลทางห้องของเธอ"

อาเบล?!

อย่าบอกนะว่ายัยนั่นไปฟ้องอาเบล!

"หนูว่าน่าจะเข้าใจผิดกันนะคะ คือหนูไม่รู้เรื่องอะไรเลยค่ะ! พอหนูกินเค้กกับท่านพี่อาเบลเสร็จก็เข้าห้องนอนทันทีเลยค่ะไม่เชื่อถามท่านพี่อาเบลก็ได้ค่ะ!!"

เมื่อสิ้นคำพูดของลิลลี่ทุกคนก็หันสายตามาจับจ้องที่อาเบล

"จริงไหมลูก?"

อาเบลทำท่าทีกังวลก่อนจะตอบ

"ก็จริงครับที่ผมกับลิลลี่เรากินเค้กกันแต่ว่า....ดูเหมือนว่าผมจะพูดบางอย่างที่ไม่ดีเข้าลิลลี่ก็เลยโกรธปิดประตูออกไปอย่างแรง....พี่เองก็รู้สึกผิดที่ไม่ได้ขอโทษลิลลี่....."

เดี๋ยวสิ อย่ามาตีหน้าซื่อนะ! 

ลิลลี่จ้องเขม็งไปที่อาเบล

แกนั่นแหละที่จงใจให้ฉันโกรธไม่ใช่หรือไง?!

"หลังจากนั้นประมาณชั่วโมงหนึ่งผมก็คิดได้เลยจะไปขอโทษลิลลี่แต่กลับเห็นจินที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดและบาดแผลออกมาจากห้องของลิลลี่ด้วยท่าทางอิดโรย...ผมเห็นอย่างนั้นเลยเข้าไปช่วย..."

ไอ้เวรนั่น!!!

ลิลลี่เธอพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองจิกเล็บเข้าไปในฝ่ามืออย่างแรงเพื่อระงับอารมณ์

เมื่อได้ยินที่อาเบลพูดทั้งคริส ไซรัส และเลน่าต่างก็กังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับลิลลี่หลังจากนี้

ทำเรื่องโง่ ๆ จนได้สินะเด็กคนนี้

เลน่าเธอพยายามเก็บสีหน้าให้ปกติที่สุด แต่ลูกชายอีกทั้งสองคนกลับเผยสีหน้าที่กังวลออกมาอย่างชัดเจน

พวกเราจะโดนไล่ออกจากที่นี่งั้นเหรอ ไซรัสคิด

"คะ...คือว่าเดี๋ยวก่อนค่ะ!!!"

ลิลลี่ลุกขึ้นอย่างร้อนรนและชี้นิ้วไปที่อาเบลอย่างองอาจ

"มันไม่ใช่แบบที่ท่านพี่อาเบลพูดนะคะ!! หนูไม่ได้ทำอะไรผู้หญิงนั่นทั้งนั้น!! นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดทั้งนั้นค่ะ!!"

ตึง-!!

รอยด์ใช้มือทุบโต๊ะทำให้ทุกคนยกเว้นอาเบลสะดุ้งโหยง

"นี่แกจะหาว่าลูกของชายของฉันโกหกงั้นเหรอ?!!"

"เอ๊ะ....กะ...ก็มันจริงนี่คะ!"

พูดบ้าอะไรเนี่ยหยุดเดี๋ยวนี้นะลิลลี่!!!! 

เลน่ากับไซรัสพยายามบอกลิลลี่ทางสายตาให้หยุดแต่ทว่าตอนนี้ความโกรธของเธอเริ่มปะทุขึ้นอย่างรุนแรง

"แต่เดิมทียัยนั่นก็เป็นคนรับใช้จะโดนทุบตีขนาดไหนหนูก็ไม่ผิดนี่คะ!"

"ลิลลี่ หยุดซะ!"

"ทำไมคะท่านแม่หนูแค่พูดเรื่องจริง!"

ในขณะที่ฝั่งครอบครัวของลิลลี่พยายามจะหยุดเธอ รอยด์ก็ลุกขึ้นและเดินไปหาลิลลี่ด้วยความโกรธและทันใดนั้น...

เพี๊ยะ-!!

ฝ่ามือใหญ่ตบเข้าไปที่ใบหน้าสวยอย่างเต็มแรงจนเลือดกบปาก 

เอ๊ะ....?

นี่ฉันโดนตบเหรอ

คนอย่างฉันเนี่ยนะโดนตบ

ขนาดแม่ของฉันยังไม่เคยตบฉันเลยด้วยซ้ำ!!

เพี๊ยะ-!!

รอยด์ตบไปที่ใบหน้าของลิลลี่อีกครั้ง

"ดูเหมือนจะยังไม่ได้สติสินะ"

ลิลลี่เข่าทรุดด้วยความกลัว

รอยด์มองเธออย่างเย็นชา

"กล้าดียังไงถึงมากล่าวหาลูกชายของฉัน และคนที่ชั้นต่ำคือพวกเธอต่างหาก! ที่ฉันเอาพวกเธอมาไว้ที่คฤหาสน์แห่งนี้ก็เพราะเป็นความต้องการของอาเบล!!"

ลิลลี่เริ่มมีน้ำตาเอ่อร้น เธอรู้สึกกลัว เจ็บ และเขินอาย

"จงใช้ชีวิตอย่างไม่มีตัวตน ฉันเคยบอกในใบสัญญาไปแล้วแต่เหมือนแม่ของพวกเธอจะไม่ได้บอกสินะ"

เลน่ามีเหงื่อออกหน้าของเธอซีดราวกับไก่ต้ม

อาเบลนั่งมองเหตุการณ์อย่างสนุกสนาน

สนุกกว่าที่คิดแฮะ

แต่ฉันยังอยากให้มันสนุกแบบนี้ต่อไปอีกหลาย ๆ วัน

อาเบลลุกจากเก้าอี้และเดินไปหาพ่อของเขา

"พอเถอะครับท่านพ่อ ลิลลี่เองก็ยังเด็กอยู่จะทำผิดก็ไม่แปลก เพราะงั้นให้โอกาสลิลลี่หน่อยเถอะนะครับ"

รอยด์เริ่มกลับมาเป็นปกติเมื่อได้ยินเสียงหวานของลูกชายของเขา

รอยยิ้มของอาเบลไม่สามารถทำให้รอยด์ปฏิเสธได้เลย

"ถ้าลูกว่าอย่างนั้น...."

รอยด์หันกลับไปมองลิลลี่และครอบครัวของเธออย่างเย็นชา

"ถ้าเกิดเรื่องอีกฉันจะไม่เอาพวกเธอไว้แน่"

"ขะ...เข้าใจแล้วค่ะท่านดยุก"

เลน่าก้มหัวให้รอยด์อย่างหวาดกลัว

เธอทั้งแค้นและทั้งอาย

แต่ส่วนมากเธอโกรธที่ผู้ชายคนนี้กล้าดียังไงถึงมาตบหน้าอันแสนสวยของลูกสาวฉัน

เธอจ้องไปที่แผ่นหลังของรอยด์ที่เดินจากไปอย่างโกรธแค้น

ฉันจะแก้แค้นให้สาสมกับสิ่งที่แกทำกับลูกของฉัน!!