นายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
ชาย-ชาย,ดราม่า,ดาร์ค,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความสุขของนายน้อยขี้โรคนายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
TW Dirty talk,Manipulation
"นะ...นี่คือห้องของฉันเหรอเนี่ย!!!"
คริสกระโดดไปนอนบนเตียงนุ่มในห้องนอนหรูที่ตกแต่งไปด้วยทอง
"ดีใจจังที่ท่านพี่ชอบ"
คริสมองไปทางปลายเตียงที่อาเบลยืนอยู่
ให้ตายเถอะไม่ว่าจะมองกี่ครั้งก็สวยจริง ๆ
เขาเอามือปิดตาเพื่อที่จะไม่เห็นความสวยนั้นแต่แล้วก็มีความรู้สึกว่ามีมือที่นุ่มมาจับที่แขนของเขาไว้
"ท่านพี่เจ็บตา...เหรอครับ?"
"ปะ...เปล่าหรอกแค่ง่วงเฉย ๆ น่ะฮ่าฮ่า"
เกลียดตัวเองจริง ๆ คริสได้แต่แก้ตัวและหัวเราะแห้งออกมา
เขาเอามือออกมองไปยังใบหน้าแสนสวยที่กำลังเป็นห่วงเขาอยู่
ให้ตายเถอะมันน่าจับกดจริง ๆ
เสื้อเชิ้ตสีขาวที่ไม่ติดกระดุมบนมันทำให้เห็นยอดอกสีชมพูน่าเลีย...
อาเบลที่สังเกตสายตาของคริสก็ทำท่าปิดหน้าอกของเขา
"เอ๊ะ...ปะ...เปล่านะฉันไม่ได้คิดแบบนั้นนะ!"
เมื่อเห็นท่าทีลุกลนของคริสอาเบลของหัวเราะออกมา
"คิคิ ท่านพี่น่ารักจัง"
ใบหน้าของคริสเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม บ้าเอ๊ยขนาดครั้งแรกที่เขามีเพศสัมพันธ์เขายังไม่อายขนาดนี้เลย
คริสหยิบหมอนมาปิดบังใบหน้าของเขาไว้
"ถ้าท่านพี่อยากดูอาเบลก็จะให้ดูครับ..."
ราวกับโลกทั้งใบกำลังหยุดลง เสียงหัวใจของคริสเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง
นี่คือการเชื้อเชิญอย่างนั้นเหรอ?
หรือแค่แกล้งเท่านั้น
เขาเอาหมอนออกจากหน้าก็ต้องตกตะลึงเมื่อเห็นอาเบลกำลังแกะกระดุมที่เหลือเม็ดสุดท้ายออก
"อะ...อาเบล..ทำอะไร..."
"ก็ท่านพี่อยากดูนี่นา"
คริสไม่ทันจะตอบอาเบลก็ปีนขึ้นไปนอนข้างคริสบนเตียง
เขาเอาหน้าของคริสมาซุกไว้ตรงหน้าอกของเขา
อาเบลลูบหัวคริสราวกับเด็ก
"ข้าดีใจจังที่ได้ท่านมาเป็นพี่ชาย"
สามัญสำนึกของคริสเริ่มขาดลงเพราะกลิ่นตัวของอาเบลนั้นหอมราวกับดอกไม้นานาชนิดอยู่ในตัว
เขาลอบกลืนน้ำและพยายามทำใจให้สงบ
คนตรงหน้าคือน้องชาย
คนตรงหน้าที่มีใบหน้างดงามราวกับหญิงสาวคือน้องชาย
คนตรงหน้าที่มียอดอกสีชมพูน่าดูดคือน้องชาย
คนตรงหน้าที่มีกลิ่นหอมน่าสูดดมคือน้องชาย
ราวกับเส้นด้ายสุดท้ายขาดเขาสูดดมกลิ่นตัวของอาเบลอย่างแรง
"คิคิ ผมจักจี้นะท่านพี่"
ปากของเขาอยู่ตรงยอดอกพอดีเขาไม่รีรอคริสดูดยอดอกนั้นราวกับเด็กแรกเกิด
"อ๊ะ! ทะ...ท่านพี่....ใจเย็น ๆ สิครับ..."
ลิ้นร้อนตวัดทั่วยอดอกแม้ว่าจะไม่มีน้ำนมออกมาแต่ก็มีความหวานอยู่ในตัว
หวานมากเพราะมีกลิ่นหอมหรือเปล่านะ เลยทำให้รู้สึกว่าหน้าอกของอาเบลมีรสชาติหวาน
ท่อนเอ็นที่อยู่ในกางเกงของคริสเริ่มกระตุกขึ้น
คริสเงยหน้าขึ้นมองไปที่ใบหน้าที่แดงก่ำของอาเบล เขากำลังจะจูบอาเบลแต่ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
ก๊อก ก๊อก
"ท่านพี่คริส ฉันเองลิลลี่เข้าไปนะ"
"ดะ...เดี๋ยวก่อน...!"
คริสรีบติดกระดุมเสื้อให้อาเบลอย่างรีบรน
"เข้าไปแล้วนะ"
ทันทีที่ลิลลี่เข้ามาเธอก็ชะงักเมื่อเห็นอาเบลนั่งข้าง ๆ คริสพี่ชายของเธออยู่บนเตียงอย่างสนิทสนม
"มีอะไร?"
เสียงของพี่ชายในสายเลือดของเธอทำให้เธอหลุดออกจากภวังค์
"คะ....คือว่า..."
"ลิลลี่เธอชอบห้องที่พี่ให้หรือเปล่า?"
อาเบลเอ่ยถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้มขณะลุกออกจากเตียงเดินมาทางเธอ
"ชะ...ชอบค่ะ....ท่านอาเบล.."
"เรียกว่าท่านพี่อาเบลสิ มาสนิทกันไว้เถอะนะ"
ลิลลี่ไม่ตอบและมองไปยังอาเบลอย่างว่างเปล่า
"ดูเหมือนทั้งสองคนจะมีเรื่องที่ต้องคุยกันงั้นอาเบลไม่กวนแล้วนะ"
อาเบลมองไปที่คริสก่อนจะออกจากห้องไป
"มาเล่นที่ห้องของอาเบลได้ทุกเมื่อเลยนะ"
หูของคริสเป็นสีแดงเมื่อได้สบตากับอาเบลและคำพูดเชื้อเชิญของเขา
งั้นฉันก็สามารถไปหาอาเบลตอนกลางคืนได้นะสิ....
แค่คิดก็ทำให้ใจของคริสสั่นไหวอย่างบ้าคลั่งแต่ก็ต้องหยุดลงเมื่อมีเสียงกระแอมมาจากน้องสาว
"คิดลามกอะไรอยู่น่ะไอ้พี่บ้า"
"หุบปากซะ มีธุระอะไรก็ว่ามา"
คริสรู้สึกรำคาญลิลลี่เป็นอย่างมากที่เธอมาขัดจังหวะเขากับอาเบลที่กำลังจะร่วมรักกัน
"อย่าไปยุ่งกับอาเบลเลยจะดีกว่า"
"พูดอะไรของเธอ...ในที่สุดก็เป็นบ้าไปแล้วเหรอ"
"ไม่ใช่สักหน่อย!! แค่รู้สึกว่าผู้ชายคนนั้นดูน่ากลัวยังไงไม่รู้...."
"ลิลลี่นี่แกจะพูดอะไรก็ระวังปากหน่อยนะ อาเบลเขาเป็นเด็กดีแกน่ะคิดมากไปเอง"
"ตะ...แต่ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ นะ!!"
คริสถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
"เลิกพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว พูดจบแล้วใช่ไหมทีนี้ก็ออกไปจากห้องของฉันได้แล้ว"
"อึก....แล้วพี่จะเสียใจ!!!!"
คริสนวดขมับเมื่อลิลลี่ออกจากห้องไป เขารู้สึกหน่ายกับน้องสาวงี่เง่าของเขามาก
ยัยนั่นแค่อิจฉาอาเบลที่หน้าตาสวยกว่าก็แค่นั้นแหละถึงได้แต่งเรื่องใส่ร้ายอาเบลขึ้นมา
แต่อาเบลยอมให้ฉันทำตามใจชอบโดยไม่ขัดขืนด้วยแฮะ
หรือว่าเด็กนั่นจะชอบฉัน...
คืนนี้ต้องไปพิสูจน์ซะหน่อยแล้ว
แค่คริสท่อนเอ็นก็กลับมากระตุกอีกครั้ง
คงต้องปลดปล่อยซะแล้วสิ
-
ภายในห้องสมุดอันใหญ่โตไซรัสกำลังเดินเลือกหนังสืออยู่
ห้องสมุดนี้ใหญ่โตสมกับเป็นของตระกูลดยุก
เมื่อเลือกหนังสือได้แล้วไซรัสก็มานั่งอ่านหนังสือพลางจิบชาไป
ดูเหมือนว่าฉันจะมาที่นี่ตอนไหนก็ได้แฮะ
พอได้เป็นลูกของดยุกแล้วไม่ว่าอะไรก็สะดวก
"ท่านพี่!"
ไซรัสละสายตาจากหนังสือมองไปยังน้องสาวของเขาที่เดินอารมณ์เสียมาหาเขา
"เป็นอะไรไปอีกละ?"
"ท่านพี่คริสโง่ที่สุด!!!"
ทะเลาะกับท่านพี่คริสมาสินะ เป็นปกติของบ้านเราถ้าไม่ทะเลาะกันน่ะสิแปลก
"ฉันบอกให้ท่านพี่เลิกยุ่งกับอาเบลเพราะผู้ชายคนนั้นดูแปลก ๆ!!"
"ระวังปากหน่อยลิลลี่"
"อะไรนะ...อย่าบอกนะว่าท่านพี่ก็อีกคนที่หลงเสน่ห์ไอ้ขี้โรคนั่น"
"ลิลลี่! เธอรู้ตัวหรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมาถ้าไปเข้าหูของดยุกเข้าพวกเราได้ตายกันหมดแน่!!!"
"อ๊ะ...ไม่เห็นต้องตระคอกใส่ฉันเลยนี่! และอีกอย่างยังไงพวกเราก็ได้เป็นลูกของดยุกเหมือนกันแล้วก็ต้องมีความเท่าเทียมหน่อยสิ!!"
"เด็กโง่ที่พวกเราได้มาเป็นลูกของดยุกน่ะก็เพราะอาเบล!"
"อะไรนะ....?...หมายความว่ายังไง?!"
ไซรัสปิดหนังสือลงและจ้องมองไปทางน้องสาวอย่างจริงจัง
"ฟังนะ อาเบลต้องการแม่ใหม่ พี่ชาย น้องสาว มาเล่นแก้เบื่อยามดยุกออกไปทำงานเพราะงั้นพวกเราไม่ได้มีตำแหน่งเท่าเทียมกับลูกชายในสายเลือดของเขา"
"งะ...งั้นพวกนั้นก็ทำเหมือนเราเป็นของเล่นน่ะสิ..."
"ใช่ ในสายตาของดยุกพวกเราเป็นเพียงแค่ของเล่นที่สามารถทิ้งได้ตลอดเวลา"
"ท่านพี่ไปรู้เรื่องนี้มาจากไหน?"
"จากท่านแม่..."
"อ้าว อยู่นี่กันเองเหรอครับ?"
ทั้งไซรัสและลิลลี่ต่างตัวแข็งทื่อกับเสียงอันไพเราะนั้น
อาเบลยืนอยู่ทางเข้าห้องสมุดพร้อมยิ้มออกมา