นายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
ชาย-ชาย,ดราม่า,ดาร์ค,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความสุขของนายน้อยขี้โรคนายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
TW ล่วงละเมิดทางเพศ,ผิดศีลธรรม,กล่าวถึงการมีความสัมพันธ์ทางกายต่อหน้าคนอื่น
"ท่านพ่อ...อาเบลมาแล้ว"
ภายในห้องนอนของดยุกรอยด์ตอนนี้มีเสื้อผ้าหลากหลายสไตล์กระจัดกระจายไปทั่วห้อง
รอยด์ให้อาเบลนั่งรอที่เตียงก่อนเพราะเขากำลังเลือกเสื้ออยู่
สายตาของรอยด์ไปสะดุดกับชุดเดรสสีแดงสั้น
รอยด์หยิบชุดเดรสเดินไปทางเตียง
"อาเบลลองใส่ตัวนี้ดูสิลูก"
รอยด์ยื่นเสื้อให้กับอาเบลพร้อมรอยยิ้ม
อาเบลมองไปยังชุดเดรสก่อนจะหยิบมาไว้บนเตียง
อาเบลถอดชุดนอนสีขาวออกเผยร่างกายที่เปลือยเปล่าอันน่าหลงใหล
รอยด์เฝ้าดูลูกชายของเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยท่าทีตื่นเต้น
ชุดเดรสสีแดงตัดกับสีผิวขาวบริสุทธิ์มันทำให้อาเบลยิ่งเปล่งประกายมากขึ้น
"งดงาม....งดงามเหลือเกินลูกของพ่อ"
รอยด์เดินไปหยิบสร้อยเพชรราคาแพงมาสวมที่คอลูกชายของเขา มือของดยุกลูบไล้ผิวสีขาวของอาเบลอย่างทะนุถนอม
"คิคิ....ท่านพ่อผมจักจี้..."
"สวยจริง ๆ อาเบล...มาดูชุดต่อไปกันดีกว่า"
ต่อมาเป็นเสื้อเมดสาวใช้สีชมพูเปิดไหล่ อาจจะเป็นเพราะยีนของอีฟผู้เป็นแม่ของอาเบลที่ทำให้เขาดูสวยงามไม่ว่าจะใส่เสื้อตัวไหนก็ตาม
อาเบลเป็นตุ๊กตาให้พ่อของเขาจับแต่งตัวมามากกว่าชั่วโมงแล้ว รอยด์มองอาเบลที่กำลังเหนื่อยอย่างรู้สึกผิด
"พ่อขอโทษที่บังคับลูกมากเกินไป....มาพักกันหน่อยเถอะ"
รอยด์อุ้มลูกชายที่เปลือยเปล่าของเขามานั่งบนตักอย่างอ่อนโยน
สีหน้าของอาเบลมีสีชมพูแต้มที่ตัวเพราะความเหนื่อย
รอยด์หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดเหงื่อที่ร่างกายของอาเบลพลางสูดดมกลิ่นตัวไปด้วย
"อาเบลลูกรู้มั้ยว่าลูกสวยแค่ไหน...ราวกับตุ๊กตาที่เอาไว้โชว์ งดงามยิ่งกว่าใคร"
อาเบลเหลือบตามองพ่อของเขาโดยซ่อนสีหน้าที่เย็นชาเอาไว้ภายใต้ใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
"งั้นเหรอครับ"
"จริงสิ พ่อคนนี้ไม่อยากส่งลูกไปให้ใครเลย....อาเบลลูกไม่ต้องแต่งงานก็ได้นะอยู่กับพ่อนี่แหละ"
"แต่ว่าตามประเพณีแล้วถ้าอายุราว ๆ 19 หรือ 20 ต้องแต่งงานนะครับ ผมเองก็ต้องมีทายาทเพื่อสืบสกุลต่อไป..."
รอยด์มองอาเบลด้วยท่าทางเศร้าสร้อย เขาไม่อยากจะยกลูกชายที่หวงแหนให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น รอยด์ไม่ต้องการให้มีมือสกปรกมาแตะต้องลูกชายของเขา
รอยด์ลูบใบหน้าที่แสนสวยของอาเบลอย่างโหยหา นิ้วโป้งลูบริมฝีปากอันอ่อนนุ่ม
ก๊อก ก๊อก
"ฉันเองค่ะเลน่าขอเข้าไปในห้องของท่านได้มั้ยคะ?"
รอยด์ขมวดคิ้ว เขาเกลียดคนที่เข้ามาขัดเวลาที่เขาอยู่กับลูกชายที่สุด
นังโสเภณีนั่นชักจะเอาใหญ่ เห็นยอมให้ขึ้นคร่อมหน่อยคิดจะทำอะไรในคฤหาสน์นี้ก็ได้หรือไง?!
แค่คิดเส้นเลือดก็เริ่มปูดบนหน้าของรอยด์
อาเบลที่คิดอะไรสนุก ๆ ออกก็จุ๊บไปที่แก้มของดยุกอย่างซุกซน
"ดูเหมือนท่านแม่เขาคงจะมีเรื่องจะคุย ให้ท่านเข้ามาเถอะนะครับ"
และเป็นอีกครั้งที่รอยด์เห็นท่าทีขอร้องของอาเบลเขาต้องใจอ่อนทุกครั้ง
"ถ้าลูกพูดอย่างนั้น.....เฮ้อ...เข้ามาได้"
เลน่าเธอสวมชุดนอนอันเซ็กซี่โชว์หน้าอกใหญ่ของเธอ เธอเข้ามาในห้องอย่างมั่นใจแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นอาเบลนั่งนัวเนียกับรอยด์อยู่บนตัก
พวกนั้นทำบ้าอะไรกัน?
นั่นคือสิ่งที่พ่อลูกเขาทำกันอย่างนั้นเหรอ?!
เลน่าที่เห็นอาเบลก็นึกขึ้นได้ว่าเธอใส่เสื้อวาบหวิวมา เธอเอามือปิดหน้าอกเอาไว้แก้มของเธอแดงเล็กน้อย
"ท่านแม่มีธุระกับท่านพ่อเหรอครับ? มานั่งก่อนสิครับ อาเบลจะไม่กวนแน่นอน"
เลน่าทำท่าทีลังเลเพราะที่นั่งที่เธอเห็นคือที่เดียวที่อยู่ตรงข้ามกับเตียงนอนที่รอยด์นั่งอยู่ นั่นก็หมายความว่าถ้าเลน่านั่งตรงนั้นหน้าของเธอก็จะปะทะกับหน้าของรอยด์และอาเบลพอดี
เมื่อรอยด์เห็นเลน่าไม่มานั่งสักทีเขาก็พูดอย่างเย็นชา
"ไม่ได้ยินที่อาเบลพูดหรือไง? มานั่งเดี๋ยวนี้"
"คะ....ค่ะ..ขอโทษค่ะ"
เลน่าเธอเดินมานั่งอย่างสั่นกลัวกับท่าทีของดยุก
เธอไม่กล้าสบตาของสองพ่อลูกคู่นั้น เธอเคยคิดว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองดูเกินเลยทั้งกอด จูบ ลูบ คลำ ที่มากเป็นพิเศษ
"คิคิ ท่านพ่อผมจักจี้นะ!"
"หืม งั้นเหรอ"
รอยด์บีบต้นขาขาวของอาเบลจนเกิดรอยแดงขณะซุกไซร้ซอกคอขาวของลูกชายเขา
ไม่ว่าจะมองยังไงนี่ก็ไม่ทำธรรมดาจริง ๆ !
นี่มันไม่สัมผัสมากเกินไปเหรอ?! แถมอาเบลก็ไม่ได้ใส่อะไรอีก...แบบนี้จะให้คิดว่าเป็นอย่างอื่นมันก็คงจะฝืนมากเกินไป
ตอนแรกคิดจะมาอ่อยท่านดยุกสักหน่อยเพื่อที่จะให้ลบล้างความผิดของลิลลี่ แต่ดันลืมไปว่าอาเบลเคยสัญญาว่าจะเป็นตุ๊กตาให้ดยุกคืนนี้
แต่ถ้าหากเราไม่มาสองพ่อลูกนี้จะมีอะไรเกินเลยไปกว่านี้ไหมนะ...?
ถ้าหากมีอะไรที่เกินกว่าขอบเขตของพ่อกับลูกชายเราควรทำยังไงดี
หรือว่าจะปล่อยผ่านไปทั้งอย่างนี้
แต่พอมาคิดอีกทียังไงเรื่องนี้ก็ไม่เกี่ยวกับเราสักหน่อย เมื่อคิดอย่างนั้นเลน่าก็เงยหน้ามองรอยด์ที่กำลังจูบคอขาวลูกชายของเขาอยู่
แค่เห็นก็รู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมา
"คือว่าเรื่องของลิลลี่ในวันนี้...."
รอยด์ไม่หยุดที่จะเลียไหล่ของอาเบลขณะที่เลน่าพูด
ดัชเชสคนใหม่ลุกขึ้นแล้วโค้งตัวลงเพื่อขอโทษ
"ฉันขอโทษแทนลูกสาวด้วยค่ะ ปกติเด็กคนนั้นไม่ใช่แบบนี้....ต่อจากนี้ฉันจะดูแลลิลลี่ให้ดีไม่ให้เกิดเรื่องขึ้นอีกค่ะ"
อาเบลยิ้มและเงยหน้ามองแม่เลี้ยงของเขาขณะปล่อยให้รอยด์บีบต้นขาอย่างมันมือ
เขาลุกขึ้นจากตักของรอยด์และเดินไปกอดแม่เลี้ยงของเขาอย่างอ่อนโยน
"ไม่ต้องกังวลหรอกครับท่านแม่ ลิลลี่ยังเด็กอยู่ท่านพ่อของอาเบลเข้าใจดีครับ"
เลน่าตัวแข็งทื่อเมื่อได้รับสัมผัสอย่างอ่อนโยนมาจากอาเบล ดวงตาของเธอเหลือบมองรอบคอของอาเบลที่เต็มไปด้วยรอยแดงที่เกิดจากการจูบอย่างดูดดื่ม
อาเบลควงแขนของเธอให้เธอมานั่งข้างรอยด์บนเตียง
แขนของรอยด์และเลน่าใกล้กันจนสัมผัส
"ว้าว เป็นภาพที่น่ารักมากเลยครับทั้งสองท่าน"
อาเบลที่เปลือยเปล่ามองดูเลน่าที่ทำหน้าตกตะลึงกับรอยด์ที่ทำหน้าบูดบึ้งอย่างสนุกสนาน
"ผมอยากเห็นท่านพ่อกับท่านแม่จูบกันครับ!"