นายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
ชาย-ชาย,ดราม่า,ดาร์ค,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความสุขของนายน้อยขี้โรคนายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
"จะ...จะทำยังไงกันดี?!"
ลิลลี่ตัวสั่นระริกเมื่อเห็นสิ่งมีชีวิตที่ประหลาด
อาเบลขมวดคิ้วและกวาดสายตาไปรอบ ๆ เพื่อหาทางออก
'โดนดักทุกทางเลยแฮะ' ไม่ว่าจะมองไปทิศทางไหนก็เต็มไปด้วยสัตว์ประหลาดอาเบลถอนหายใจออกมาอย่าเหนื่อยหน่าย
'หรือนี่จะเป็นจุดจบอีกครั้งของฉัน...?'
ในขณะที่ลิลลี่กับอาเบลเริ่มถอดใจธีโอจับทั้งสองคนให้แน่ขึ้น
"จับตัวผมให้แน่นนะครับ"
"นะ...นายจะทำอะไรน่ะธีโอ...เราโดนพวกบ้านี่ล้อมอยู่นะไม่มีทางนี้แล้วนะ...!!"
"ใจเย็น ๆ ก่อนครับคุณหนูผมบอกแล้วไงไม่ว่ายังไงพวกเราก็ต้องรอดไปให้ได้...เพื่อกลับไปหาคนที่เรารัก"
"....."
อาเบลฟังที่ธีโอพูดอย่างเงียบ ๆ ด้วยสายตาที่ไร้อารมณ์
'คนที่เรารัก...?'
ทั้งชีวิตนี้ฉันเคยรักใครบ้างไหมนะ....
อาเบลคิดอยู่ในใจก่อนที่จะสลัดความคิดนั้นทิ้งไปเมื่อจู่ ๆ ธีโอก็กระโดดไปเหยียบบนหัวสัตว์ประหลาดอย่างไม่เกรงกลัว
"เหวอ?! ธะ....ธีโอ!!!"
ลิลลี่กรีดร้องขึ้นมา
ฉันยังไม่อยากตายนะ!!!
"นี่นายเอาจริงงั้นเหรอ...?"
อาเบลพูดอย่างไม่น่าเชื่อ
ทำไมเจ้านี่ถึงบ้าบิ่นได้ขนาดนี้
ธีโอทรงตัวอยู่บนหัวสัตว์ประหลาดและกระโดดไปบนหลังคาคอกม้าก่อนที่สัตว์ประหลาดจะจับตัวและทันใดนั้นหลังคาที่ธีโอเหยียบก็ทรุดลงทั้งสามคนตกลงไปในคอกม้า
"อ๊ากกกกก!!!!"
"ตายแน่!!!!!!!!!!"
"อึก...!"
ลิลลี่ตกลงไปบนฟางของม้าส่วนอาเบลตกลงไปทับหน้าท้องของธีโอ
"อึก....เป็นอะไรไหมครับนายน้อย....?"
"อืมไม่เป็นไรต้องขอบใจที่นายเอาตัวมารับฉัน"
ลิลลี่เฝ้ามองทั้งคู่กอดกันอย่างหวานหยดย้อยเธออารมณ์เสียมาก
"โอ๊ย! เจ็บ...ฉันเจ็บ!!"
"คุณหนูเจ็บตรงไหนครับ?"
ธีโอรีบวิ่งไปดูลิลลี่แต่ทว่าด้วยเสียงของลิลลี่ที่จะโกนออกมาดังทำให้เหล่าสัตว์ประหลาดได้ยินและมายืนล้อมรอบนอกคอกม้าโดยที่พวกเขาทั้งสามไม่รู้ตัว
"อื้อ...เจ็บตรงนี้"
ลิลลี่คว้ามือใหญ่ของธีโอมาไว้ที่หน้าอกของเธออย่างหน้าไม่อายเธอกดมือธีโอให้แน่นขึ้น
ธีโอชักมือออก
".........อดทนไว้นะครับ ท่านอาเบลดูเหมือนจะมีม้าเหลือรอดอยู่ตัวเดียวครับ"
อาเบลมองไปตามสายตาของธีโอม้าสีขาวยืนกินฟางอยู่ตัวเดียวม้าตัวอื่นที่อยู่ในคอกนั้นตายกันหมดแล้วสาเหตุน่าจะมาจากสัตว์ประหลาดพวกนั้น
ธีโออุ้มลิลลี่ในท่าเจ้าหญิงก่อนจะเดินไปพร้อมอาเบลเพื่อขี่ม้า
ธีโอเป็นคนกุมบังเหียนลิลลี่นั่งตรงกลางกอดหลังธีโอส่วนอาเบลนั่งหลังสุดเพื่อประคองลิลลี่ไม่ให้ล้ม
"เสียงพวกมันร้องลั่นขนาดนั้นจะฝ่าออกไปเหรอ?"
อาเบลถามธีโอด้วยความกังวลตอนนี้พวกเขาโดนพวกสัตว์ประหลาดล้อมกันไว้ทุศทิศทางแล้วเป็นไปได้ยากที่จะหนีออกไป
ธีโอกวาดสายตามองคอกม้าและไปสะดุดอยู่ที่หนึ่งข้าง ๆ ฟางมีประทัดวางไว้อยู่ธีโอเดินไปหยิบประทัดและยื่นให้อาเบลดู
"เราจะใช้สิ่งนี้ล่อพวกมันครับ"
"อย่างงี้นี่เองหากโยนประทัดไปสักที่พวกมันก็คงจะไปตามเสียงของประทัด"
ในด้านนอกคอกม้ามีสัตว์ประหลาดมากมายที่ล้อมรอบอยู่บ้างก็กินกันเองแต่ยังไม่มีใครรู้สาเหตุว่าทำไมพวกมันถึงไม่บุกเข้าไปในคอกม้าราวกับทุกอย่างเป็นสิ่งที่บุคคลหนึ่งต้องการให้เป็นแบบนี้ บนต้นแอปเปิลขนาดใหญ่มีใครบางคนกำลังนั่งกินแอปเปิลมองดูเหตุการณ์อย่างขบขันอยู่
เสียงประทัดดังขึ้นด้านหลังคอกม้าเหล่าสัตว์ประหลาดพากันวิ่งไปทางเสียงและในจังหวะนั้นทั้งสามคนก็ขี่ม้าออกมา
"พวกมันไปกันหมดเลยแฮะ"
ลิลลี่มองอย่างตะลึง
ในขณะที่ทั้งสามขี่ม้าผ่านต้นแอปเปิลต้นใหญ่อาเบลที่นั่งอยู่ท้ายสุดก็สังเกตเห็นบุคคลปริศนานอนกินแอปเปิลบนต้นไม้อย่างสบายใจ
ดวงตาทั้งสองสบกันราวกับโลกหยุดลงดวงตาของอาเบลเบิกกว้างก่อนแววตานั้นจะเปลี่ยนแปลงเป็นแววตาที่โกรธแค้นเมื่อเห็นใบหน้านั้น
คนที่นั่งอยู่บนต้นไม้ยิ้มและโบกมือให้กับอาเบลเขาเป็นบุคคลที่อาเบลคุ้นเคยเป็นอย่างดีในตอนนี้เขาเป็นทั้งคนที่อาเบลชอบและก็เป็นคนที่อาเบลนั้นเกลียดชัง
ม้าสีขาววิ่งผ่านเข้าไปในป่าสน ป่าแห่งนี้เป็นป่าที่พวกชนชั้นสูงชอบมาทำกิจกรรมล่าสัตว์กันบ่อยครั้งส่วนมากจะล่าพวกกระรอกหรือกวางกันพวกสัตว์ตัวใหญ่ ๆ จะอยู่ในป่าลึกหากผ่านป่านี้ไปก็จะโผล่ตรงถนนที่เป็นเส้นทางไปคฤหาสน์นิโคลัสแต่เส้นทางนี้เป็นเส้นทางที่ไม่ค่อยมีคนใช้เท่าไหร่เพราะต้องผ่านป่าไปซึ่งในป่าก็มีสัตว์อยู่เต็มไปหมดหากวันไหนโชคร้ายก็จะเจอเสือหรือไม่ก็หมียักษ์
"บรรยากาศน่ากลัวจังแฮะ"
ลิลลี่กอดธีโอแน่นขึ้นพอเป็นตอนกลางคืนแล้วมันน่ากลัวแปลก ๆ เธอเองก็เคยเห็นป่ามาก่อนเพราะตอนนั่งบนรถม้าเธอจะมองไปรอบ ๆ เส้นทางตลอดแต่เธอก็ไม่เคยคิดที่จะเข้าไปในนั้นเลย
"ถ้าผ่านเส้นทางนี้ไปก็จะเจอคฤหาสน์ของพวกท่านครับ"
"งั้นเหรอ! อยากรีบกลับบ้านเร็ว ๆ จังท่านแม่กับท่านพี่จะรออยู่ที่คฤหาสน์ไหมนะ....?"
ธีโอคอยสังเกตอาเบลที่เงียบตลอดทางว่ามีอาการบาดเจ็บหรือไม่
'ทำไมเงียบแปลก ๆ นะ'
เขาหันไปสบตาที่ไร้อารมณ์ของอาเบลครู่หนึ่งก่อนจะหันหน้ากลับไป
'เป็นเพราะเรื่องนั้นหรือเปล่านะ...?'
อาเบลเองก็คงจะคาดไม่ถึงเรื่องที่คริสตายเพราะมันไม่มี 'ฉาก' ที่คริสถูกสัตว์ประหลาดฆ่าตายเลย
เนื้อเรื่องมันเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ