นายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
ชาย-ชาย,ดราม่า,ดาร์ค,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความสุขของนายน้อยขี้โรคนายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
ภายในห้องทานอาหารทุกคนในครอบครัวยกเว้นท่านดยุกที่ไม่ได้กลับคฤหาสน์ในวันนี้นั่งกินเนื้อปรุงสุกอย่างมีความสุข
นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่เข้ามาในคฤหาสน์หลังนี้ทั้งเลน่า ลิลลี่ ไซรัส หรือแม้แต่คริสกินอาหารอย่างไม่อึดอัด
เลน่าตัดเนื้อและตักใส่จานให้ลิลลี่
ส่วนไซรัสกับคริสก็ดื่มไวน์หรูอย่างเอร็ดอร่อย
อาเบลมองภาพตรงหน้าอย่างมีความสุข
"คืนนี้ทุกคนมานอนด้วยกันเถอะครับ!"
เมื่ออาเบลพูดขึ้นทั้งห้องก็เงียบลง
"มานอนที่ห้องนอนของอาเบลกันนะครับ"
พูดจบอาเบลก็ยิ้มอย่างสดใสออกมาต่างกับสมาชิกครอบครัวคนอื่นยกเว้นคริสทำท่าทางรังเกียจออกมาอย่างเห็นได้ชัด
คนอื่นไม่ทันจะได้พูดอะไรอาเบลที่กินเนื้อเสร็จแล้วก็เดินออกจากห้องอาหารไปทันที ธีโอที่ยืนอยู่เคียงข้างก็ออกจากห้องตามอาเบลไปด้วย
ลิลลี่เท้าคางแล้วถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายออกมา
"ไอ้เจ้านั่นน่ารำคาญจริง ๆ เอะอะก็จะนอนด้วยกันอยู่นั่นแหละขนลุกชะมัด"
"ระวังปากด้วยลิลลี่"
"ก็จริงนี่คะท่านแม่และอีกอย่างยังไงท่านดยุกก็ไม่อยู่"
"เป็นครอบครัวแล้วนอนด้วยกันผิดตรงไหน"
"เงียบไปเลยไอ้พี่คริสวิตถาร"
ในขณะที่ทุกคนกำลังสนทนากันก็มีแต่ไซรัสเท่านั้นที่ปิดปากเงียบไปพูดเพราะแบบนั้นเขาเลยกลายเป็นจุดสนใจ
"ทำไมเงียบแปลก ๆ เป็นอะไรหรือเปล่าท่านพี่ไซรัส"
".....ปะ...เปล่า.."
"......"
ไซรัสขมวดคิ้วและไม่สบตาใครเขาใช้ซ่อมจิ้มเนื้อแล้วเอาเข้าปากเคี้ยวโดยพยายามไม่แสดงสีหน้าใด ๆ ออกมา
เราต้องเก็บเรื่องจินเอาไว้ก่อนถ้าหากบอกตอนนี้อนาคตที่ฉันวาดฝันได้อาจจะพังทลายเพราะยังไงท่านดยุกก็ต้องเข้าข้างอาเบลอยู่ดี
"งั้นเหรอ....หืมท่านแม่อิ่มแล้วเหรอ?"
"อืม...พอดีแม่ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่..."
"กินน้อยจังนะคะเหลือไว้เต็มเลย...งั้นหนูขอนะ!"
ลิลลี่ใช้ซ่อมจิ้มเนื้อจานของเลน่าเข้าปาก
"ไร้มารยาทชะมัด"
คริสมองอย่างรังเกียจแต่ลิลลี่ก็ไม่สนใจและมุ่งเน้นไปกับการกินเนื้ออย่างเอร็ดอร่อย
ช่วงนี้ท่านแม่กินอาหารน้อยมากเลยไม่สบายหรือเปล่านะ?
ไซรัสได้แต่คิดและมองอย่างเป็นห่วง
"เห้อ"
"เป็นอะไรไปอีกล่ะยัยน้องสาวบ้า"
"ฉันกำลังหงุดหงิดอยู่ไอ้พี่คริสห่วย"
เพราะเหตุการณ์ของจินทำให้เรื่องการมีพ่อบ้านของลิลลี่ถูกงดไป
แค่คิดก็น่าโมโหแล้ว
"หืม จะไปแล้วเหรอพี่ไซรัส?"
"อืม ขอตัวก่อน"
"งั้นฉันเองก็จะไปด้วยเพราะต้องใช้เวลาขัดตัวให้หอมสักหน่อย"
"แหวะ จะอ้วกอ่ะ"
คริสออกไปพร้อมชูนิ้วกลางให้กับน้องสาวของเขา
-
"ธีโอ"
"ครับนายน้อย"
"ช่วยอาบน้ำให้ฉันหน่อยสิ"
ภายในห้องนอนหรูธีโอยืนเผชิญหน้ากับอาเบลกลางห้อง
"......ครับนายน้อย"
อาเบลยิ้มเมื่อได้รับคำตอบที่พึงพอใจเขากางแขนเพื่อให้ธีโอถอดเสื้อผ้าได้
นิ้วเรียวค่อย ๆ ปลดกระดุมของนายเหนือหัวทีละเม็ดอย่างช้า ๆ ราวกับโลกนี้กำลังหยุดลง
อาเบลที่ฮัมเพลงอยู่ก็ไม่ได้สังเกตเลยว่าธีโอนั้นมีเม็ดเหงื่อแห่งความกังวลอยู่
พ่อบ้านคนใหม่ถอดเสื้อผ้าออกเผยเรือนร่างอันขาวเนียนซึ่งผู้ชายส่วนมากยากที่จะมี
ผิวพรรณอันนุ่มลื่นนั้นได้รับการดูแลมาอย่างดีสวยซะจนผู้หญิงบางคนจนต้องอิจฉา
ธีโอนำผ้าขนหนูสีขาวมาพันรอบตัวอาเบลก่อนที่จะไปเปิดเตรียมน้ำอุ่น
"เชิญลงอ่างได้ครับนายน้อย"
อาเบลจุ่มเท้าลงไปในอ่างน้ำหรูเบา ๆ สัมผัสกับน้ำอุ่นที่กำลังพอดีเขาจึงลงไปทั้งตัว
เขานอนอย่างสบายในอ่างขณะที่ธีโอสระผมของเขาอย่างอ่อนโยน
สัมผัสที่อ่อนโยนนั้นทำให้อาเบลเคลิบเคลิ้ม
"อีกสองวันทางพระราชวังจะจัดงานเฉลิมฉลองวันเกิดขององค์หญิง...."
"ผมจะเตรียมเสื้อให้ครับนายน้อย"
"....."
ดวงตาสองสีเงยมองใบหน้าที่หล่อเหลาของพ่อบ้านอย่างไร้อารมณ์และพึมพำออกมา
"มันจะเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ฉันได้ออกจากคฤหาสน์หลังนี้...."
ธีโอมองเข้าไปในดวงตาไร้อารมณ์คู่นั้น
"นั่นเป็นเพราะนายน้อยป่วยท่านดยุกเองก็คงเป็นห่วงเลยไม่ให้ท่านออกไปไหน"
"ฉันหายป่วยแล้วน่ะ หายป่วยมาตั้งเจ็ดปีแล้ว"
แม้ว่าอาเบลจะพูดเรื่องที่ควรเก็บเป็นความลับแต่สีหน้าของธีโอก็ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงมันทำให้อาเบลประหลาดใจมาก
ธีโอทำเหมือนว่าสิ่งที่อาเบลพูดมาทั้งหมดนั้นเขารู้อยู่แล้ว
"นายเนี่ยแปลกจริง ๆ เลยนะ..."
"ครับ?"
อาเบลถอนหายใจออกมาและดึงเนกไทของธีโอเข้ามาจนร่างของเขาอยู่ในอ่างเดียวกับอาเบล
"....!!!!"
อาเบลซุกตัวในอ้อมแขนของธีโอและเงยหน้าเพื่อเผชิญกับเขาด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก
นี่เป็นครั้งแรกที่อาเบลเห็นสีหน้าตกใจของเขาตั้งแต่มาทำงานที่นี่
"มีคนมากมายที่ต้องการครอบครองร่างกายของฉัน...แล้วนายล่ะ? ต้องการร่างกายของฉันไหม?"
ธีโอมองซอกคอขาวของนายเหนือหัวก่อนจะลอบกลืนน้ำลายอย่างเงียบ ๆ
"กระผมมิกล้าบังอาจหรอกครับนายน้อย"
อาเบลมองเขาอย่างสงสัยก่อนจะจับมือใหญ่ของเขามาไว้ที่คอ
"ตอนนี้เป็นโอกาสแล้วนะ"
"....???"
"รีบฆ่าฉันสิ"
"!!! พะ...พูดอะไรน่ะครับนายน้อย?!"
เมื่อเห็นสีหน้าตกตะลึงของธีโออาเบลก็หัวเราะออกมา"
"คิคิคิคิ นายเนี่ยน่ารักชะมัดเลย"
ฝ่ามือเล็กสัมผัสที่ใบหน้าหล่ออย่างแผ่วเบา
"ถ้าฆ่าทิ้งคงเสียดายแย่...."
นิ้วโป้งลูบไล้ริมฝีปากล่างอย่างช้า ๆ ก่อนจะบดจูบอย่างลึกซึ้ง
"!!!"
จูบนั้นนุ่มนวลและหวานกว่าจูบครั้งก่อนที่พวกเขาเคยแบ่งปันกันที่ห้องนั่งเล่น
ธีโอค่อย ๆ ผ่อนคลายกับริมฝีปากนุ่มนั้นแม้จะเป็นเรื่องผิดที่รู้สึกดีกับเจ้านาย
ริมฝีปากของทั้งคู่แยกออกจากกันอย่างช้า ๆ ธีโอลืมตาขึ้นและมองไปยังอาเบลที่ใช้ฝ่ามือลูบใบหน้าเขาอย่างแผ่วเบา
อาเบลยิ้มออกมาและลุกขึ้นยืนพร้อมหยิบผ้าเช็ดตัวมาสวม
"ระวังเป็นหวัดนะ"
อาเบลทิ้งคำพูดเอาไว้และออกจากห้องน้ำไปเหลือเพียงแต่ธีโอที่นั่งเหม่อในอ่างน้ำก่อนที่ใบหน้าของเขาจะเปลี่ยนเป็นสีมะเขือเทศสุก