นายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
ชาย-ชาย,ดราม่า,ดาร์ค,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความสุขของนายน้อยขี้โรคนายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
TW กล่าวถึงความรุนแรง/กล่าวถึงการทรมาน/กล่าวถึงการตาย/กล่าวถึงการข่มขืน/Brainwashing
'ปีศาจ' คือสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังหาได้ยากในโลกใบนี้ มันแข็งแกร่งเสียจนต้องเสียกองกำลังผู้กล้าไปเกือบหมด
มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่รักสนุกชอบเห็นมนุษย์ทรมานและมันสามารถบันดาลได้เกือบทุกสิ่ง
ว่ากันว่าในปัจจุบันเหล่าผู้กล้ารวมตัวกันจัดการปีศาจไปหมดแล้ว
แต่ทว่าสิ่งที่อยู่ต่อหน้าอาเบลนั้นคือปีศาจที่ยังไม่ได้ถูกกำจัด
ผมสีเงินสลวยยาวและดวงตาสีดำทมิฬยืนยิ้มให้กับอาเบลท่ามกลางไฟที่แผดเผาทั่วอาณาจักร
ปีศาจตนนี้มีนามว่า "เคออด" เป็นปีศาจที่ไม่มีเพศ เสียงอันทรงพลงเอ่ยขึ้นทำให้อาเบลรู้สึกขนลุก
"ข้าจะช่วยเจ้ามนุษย์ผู้น่าสงสารเอ๋ย"
อาเบลเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่สั่นเครือ
"หมายความว่ายังไง...ครับ?"
"ข้าบันดาลให้เจ้าได้ทุกสิ่งไม่ว่าจะเป็นย้อนเวลา ลบความทรงจำ เพิ่มพลังให้แข็งแกร่ง หรือแม้กระทั่งล้างแค้น"
"....."
"แต่ข้าให้เจ้าย้อนได้เพียง 3 ครั้งเท่านั้น"
อาเบลนิ่งเงียบไปเขาไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรกับชีวิตของตัวเอง
"เจ้าจะนิ่งเฉยอยู่ไย มาฆ่าพวกมันกันเถอะ! ข้าจะทำให้เจ้ากลับมามีสุขภาพที่แข็งแรง!!!"
"กลับมามี....?"
อาเบลพึมพำอย่างสงสัยก่อนที่เขาจะได้เอ่ยปากถามอะไรปีศาจไร้เพศก็ดีดนิ้วเสียก่อนและอาเบลก็ได้ย้อนเวลากลับไป
ชีวิตครั้งที่สองของนายน้อยแห่งตระกูลนิโคลัส
อาเบลย้อนเวลากลับมาอายุ 15 ปี อาเบลเลือกที่จะไม่เข้าไปหาแม่ที่กำลังเล่นชู้กับนาธาน
ทุกอย่างเหมือนเดิมเมื่อเวลาผ่านไปจนอาเบลอายุ 17 ปี แม่ของอาเบลได้ตายลงจากการแท้งเพราะเครียด มิคาเอลจับได้ว่าอีฟเล่นชู้เขาจึงได้ฆ่านาธานทิ้งและเก็บความลับของอีฟเอาไว้แต่เผอิญว่าตอนนั้นอาเบลได้เห็นทุกอย่างผ่านทางหน้าต่าง
หลังจากนั้นผ่านไปจนอาเบลอายุ 20 ปี รอยด์ก็ได้นำสมาชิกใหม่ที่อาเบลรู้จักเข้ามาและหลังจากนั้นก็เหมือนวนลูปเดิม
แต่ครั้งนี้มันแตกต่างไปเพราะท่านพ่อถูกวางยาพิษโดยไซรัส อาเบลเข้ามาเห็นจึงถูกไซรัสจับขังและทรมานมามากกว่า 20 ปี ในห้องใต้ดิน
อาเบลตายเพราะถูกพิษของไซรัสกัดกินอย่างช้า ๆ และทรมาน
"เจอกันอีกแล้วนะมนุษย์ที่อ่อนแอเอ๋ย"
ดวงตาไร้อารมณ์ของอาเบลมองไปยังปีศาจ
"ครั้งนี้เป็นยังไง? อยากแก้แค้นแล้วหรือยัง?"
"......"
"โถ่ เจ้ามนุษย์ผู้น่าสงสารข้าจะทำให้ดูว่าการแก้แค้นนั้นสนุกแค่ไหน"
ป๊อก-!
เมื่อเคออดดีดนิ้วความทรงจำทั้งหมดที่อาเบลถูกกระทำก็หลั่งไหลเข้ามาในหัวของเขาอย่างบ้าคลั่ง
"อ๊ากกกกก-!!!!!"
อาเบลกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
ความทรงจำที่ถูกข่มขืน ถูกแส้ฟาด ถูกดึงเล็บ ถูกตัดนิ้วเท้า ถูกวางยาพิษ ถูกกรีดเลือด และอื่น ๆ อีกมากมายไหลเข้ามาในหัวของเขา
"ฮ่าฮ่าฮ่า!!!! เจ้ารู้หรือยังว่าควรแก้แค้นหรือไม่!!!!!"
ปีศาจหัวเราะราวกับคนบ้าเสียงอันน่าสะพรึงดังขึ้นเมื่อเห็นอาเบลทรมาน
อ่า...
ทำไมชีวิตของฉันถึงได้เป็นแบบนี้
ทำไมมีแต่ฉันที่โดนแบบนี้
ไม่ยุติธรรมเลยสักนิด!!!
ไม่ว่าจะชาติแรกหรือชาติสองอาเบลก็เลือกที่จะให้อภัยพวกนั้นแต่ไม่ว่าจะกี่ครั้งอาเบลก็ถูกกระทำอยู่ตลอด
ท่ามกลางอาณาจักรที่ถูกไฟเผาไหม้อาเบลกรีดร้องออกมาราวกับคนไร้สติ
อ๊ากกกก!!!!!!
ไม่มีใครอยู่เคียงข้างฉันเลยสักคน!!!!
ความทรงจำอันแสนเจ็บปวดนี้เริ่มกัดกินอาเบลไปอย่างช้า ๆ
อาเบลไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้กับโชคชะตาอันเลวร้ายนี้ดี
"อนิจจา อนิจจา!! แก้แค้นสิ!!!!! แก้แค้นพวกมัน!!!!!! ทำเหมือนว่าพวกมันเป็นเพียงของเล่นของเจ้า!!!! จงดึงมันมาสยบแทบเท้าของเจ้า!!!!!!!"
เสียงกระซิบของปีศาจดังราวกับเพลงกล่อม
ในวินาทีสุดท้ายพวกมันก็ทำราวกับฉันเป็นคนโง่!!
"ฆ่ามัน!!! แก้แค้นมัน!!! ฆ่ามัน!!! แก้แค้นมัน!!! ฆ่ามัน!!! แก้แค้นมัน!!! ฆ่ามัน!!! แก้แค้นมัน!!! ฆ่ามัน!!! แก้แค้นมัน!!! ฆ่ามัน!!! แก้แค้นมัน!!! ฆ่ามัน!!! แก้แค้นมัน!!! ฆ่ามัน!!! แก้แค้นมัน!!! ฆ่ามัน!!! แก้แค้นมัน!!! ฆ่ามัน!!! แก้แค้นมัน!!! ฆ่ามัน!!! แก้แค้นมัน!!! ฆ่ามัน!!! แก้แค้นมัน!!! ฆ่ามัน!!! แก้แค้นมัน!!!"
เสียงของเคออดกรอกหูของอาเบลอย่างไม่มีสิ้นสุดดวงตาสองสีของเขาจมลึกไปกับความรู้สึกที่ท่วมท้น
น้ำตาสีเลือดเริ่มไหลออกมาจากดวงตาสวย
เขากำหมัดกระแทกหน้าอกตัวเอง
ฉันเกลียดท่านพ่อ
เกลียดท่านแม่
เกลียดท่านเลน่า
เกลียดท่านพี่คริส
เกลียดท่านพี่ไซรัส
เกลียดลิลลี่
เกลียดจิน
เกลียดทุกคน!!!!!!!
หายไป...
หายกันไปให้หมด!!!!!!!!!!!!
"อ๊ากกกกกกกกก-!!!!!!"
ไม่มีใครในโลกนี้ปกป้องฉันได้เลย!!!!!!!!!
ฉันไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ในโลกนี้ต่อไปแต่....
แล้วพวกมันสมควรที่จะอยู่ในโลกนี้หรือ?
เสียงแหบแห้งหลุดออกมาจากปากสวย
"ฉันจะทำ...."
"หืม?"
"ฉันจะเอาคืนพวกมันอย่างสาสม!!!!!!!!"
"ต้องอย่างนั้นสิ~ นี่เป็นครั้งสุดท้ายของเจ้านะ"
เคออดดีดนิ้วอีกครั้งและอาเบลก็ย้อนเวลากลับไปเมื่ออายุ 15 ปี
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ปีศาจหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง
ความรุนแรงและความกลัวเท่านั้นที่จะทำให้ผู้คนอื่นแปลง
เมื่อมนุษย์แตกสลายแม้แต่ปีศาจมนุษย์ก็ยอมเลือกที่จะนำมาเป็นที่พึ่งพิง
มนุษย์ที่โง่เขลาของข้า
อาเบลของข้า
ทำให้ข้าสนุกหน่อยสิ!!!!
และครั้งนี้ก็เป็นการย้อนอดีตครั้งสุดท้ายและเป็นปัจจุบันของอาเบล
อาเบลลืมตาตื่นขึ้นในวัย 15 ปี ทุกอย่างดำเนินไปเหมือนเดิม
อาเบลวัย 18 ปีได้มีพ่อบ้านเป็นของตัวเองและนั่นก็เป็นครั้งแรกที่อาเบลได้ฆ่าคน