นายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
ชาย-ชาย,ดราม่า,ดาร์ค,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความสุขของนายน้อยขี้โรคนายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
TW กล่าวถึงการฆ่าตัวตาย/กล่าวถึงการตาย
กลับมาที่ปัจจุบัน
ม้าสีขาววิ่งผ่านเข้าไปในป่าลึกที่เต็มไปด้วยสัตว์ร้ายและฝนก็เริ่มตกพรำ ๆ
ธีโอกวาดสายตาไปรอบ ๆ ป่าเพื่อหาเส้นทางที่ใกล้ที่สุด
อีกนิดถ้าหากผ่านป่านี้ไปได้พวกเราก็จะรอดแล้ว
นี่อาจจะเป็นโชคดีที่เส้นทางที่พวกเขาผ่านมาไม่มีสัตว์ร้ายเลยธีโอหันไปดูความปลอดภัยข้างหลังอีกรอบก็เบิกตากว้างเมื่อมีมือขนาดใหญ่เอื้อมมาจับตัวอาเบลเอาไว้
"!!!!"
"นายน้อย!!!"
อาเบลถูกดึงไปด้านหลังเขาตกจากหลังม้าและโดนมือขนาดใหญ่ลากเข้าไปในป่าลึก
อาเบลพยายามกรีดร้องขอความช่วยเหลือแต่ก็โดนมือใหญ่อีกข้างมาปิดปากเอาไว้
"อื้อ! อื้อ!!"
"คุณหนูกลับไปก่อนได้เลยนะครับ!"
"อะไรนะ? นายจะไปไหนน่ะธีโอ?!"
ธีโอสลับที่กับลิลลี่ก่อนจะกระโดดลงจากหลังม้าเพื่อไปช่วยอาเบลโดยทิ้งลิลลี่ไว้บนหลังม้าเพียงลำพัง
หลังจากที่ธีโอกระโดดลงจากหลังม้าเขาก็กลิ้งไปรอบ ๆ ป่าจนไปกระแทกกับต้นไม้อย่างเต็มแรงเขาพยายามประคองสติอาเบลยังอยู่ไม่ไกลจากเขา ธีโอฝืนร่างกายตัวเองรีบวิ่งไปช่วยอาเบลเขาหยิบกริชที่แอบซ่อนไว้ขึ้นมาก่อนจะแทงไปที่มือยักษ์นั่นจนมันปล่อยตัวอาเบล
ธีโอรีบวิ่งไปรับอาเบลทันทีเขากวาดสายตัวไปทั่วและพบกับถ้ำแห่งหนึ่งเขารีบเข้าไปแอบในถ้ำนั้นขณะกอดอาเบลไว้ในอ้อมกอด
"นายน้อยไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหมครับ?
ธีโอกระซิบถามอาเบลด้วยความเป็นห่วง
"อื้อ....แฮ่ก...ขอบคุณนะธีโอ...."
"ไม่เป็นไรครับ....นายน้อย?.....นายน้อยครับ!"
อาเบลสลบไปทันทีที่ใช้เฮือกสุดท้ายตอบธีโอ
พ่อบ้านสัมผัสใบหน้าของอาเบลก็ตกใจ
"ตัวร้อนจี๋เลย!"
อาจจะไม่สบายเพราะตากฝนธีโอมองไปรอบ ๆ เมื่อเห็นว่าปลอดภัยแล้วเขาก็ถอดเสื้อผ้าที่เปียกของอาเบลออกจนหมดเหลือไว้เพียงแต่กางเกงในตัวจิ๋ว
ธีโอถอดเสื้อที่เปียกของตัวเองเช่นกันเขาหยิบไม้เล็ก ๆ มาก่อเป็นกองไฟเนื่องจากด้านนอกถ้ำฝนโหมกระหน่ำตกลงมาหนักมากเขาได้เพียงแต่ภาวนาให้ลิลลี่กลับได้อย่างปลอดภัยขณะกอดร่างกายเล็กของอาเบลเอาไว้อย่างแน่น
แสงไฟจากกองไฟสว่างทำให้ใบหน้าของอาเบลสว่างสวยงามยิ่งขึ้น ธีโอมองใบหน้านั้นด้วยสายตาที่ลึกล้ำ
ร่างกายของอาเบลนั้นนุ่มราวกับเป็นผู้หญิงธีโอพยายามละสายตาจากใบหน้าสวยนั้นโดยการมองไปที่ดวงจันทร์ที่เต็มดวงด้านนอกถ้ำ
เนื้อเรื่องเปลี่ยนไปแล้ว
ฉันจะทำอย่างไรดี
ฉันควรทำตามเนื้อเรื่องเดิมต่อไปดีหรือเปล่านะ
เขาถามตัวเองภายในใจแม้ว่าจะไม่ได้รับคำตอบ
และเขาก็ผล็อยหลับไปท่ามกลางความอบอุ่นจากร่างกายของอาเบลและกองไฟ
-
ธีโอตื่นขึ้นเมื่อรู้สึกมีอะไรมาสัมผัสที่ริมฝีปากของเขา
เขาลืมตาขึ้นก็ตกใจที่อาเบลจูบเขาที่ริมฝีปาก
ดวงตาทั้งสองจ้องกันอาเบลยิ้มกว้างให้กับธีโอ
หัวใจของธีโอเต้นอย่างบ้าคลั่ง
ก่อนที่ฉันจะรู้ตัวฉันก็เรียกหาเขาโดยไม่ได้คิดอะไร
"อาเบล...."
"หืม?"
อาเบลนอนอยู่บนอกแกร่งของธีโอเขารอให้พ่อบ้านพูดต่อไป
เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเขาเผลอเรียกนายน้อยอย่างองอาจเขาก็ทำท่าทีกระอักกระอ่วนจนทำให้อาเบลหัวเราะออกมา
"คิคิ น่ารักจัง"
เขาจูบหน้าผากของธีโออย่างแผ่วเบา
"ขอบคุณนะที่ช่วยฉันไว้"
"มะ...มันเป็นเรื่องที่ผมต้องทำอยู่แล้วครับ"
อาเบลหลุดหัวเราะออกมาอีกครั้งเมื่อเห็นท่าทีส่ายหน้าของธีโอ
ยังกับสุนัขเลยแฮะ
"นายถอดเสื้อให้ฉันใช่ไหม....?"
"ครับ....!!!...ไม่ใช่อย่างที่คิดนะครับ! คือผมเห็นว่านายน้อยตัวร้อนและตัวก็เปียกฝนผมเลยจะ..."
"คิคิ ฉันรู้น่าาาายังไงก็ขอบคุณอีกครั้งนะ"
"มะ...ไม่เป็นไรครับ"
คิคิ เหมือนเห็นหูกับหางโผล่เลยแฮะ
ดวงตาสองสีละสายตาจากใบหน้าของธีโอเขาเอาหน้าฟุบลงไปบนอกของพ่อบ้านและถอนหายใจออกมา
"เฮ้อ....ฉันไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น..."
"....."
ธีโอเฝ้ามองอาเบลด้วยสายตาที่ห่วงใยเขาเอามือลูบผมของอาเบลโดยไม่รู้ตัว
เมื่อเห็นว่าอาเบลไม่ได้ว่าอะไรเขาก็ลูบต่อไป
"ฉัน....ฉันไม่รู้จริง ๆ ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น"
อาเบลพึมพำเบา ๆ เขารู้สึกสับสนเป็นอย่างมากเรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนและตอนนี้คริสเองก็ตายไปแล้วทั้งที่เขาเองก็ควรจะเป็นคนฆ่า
เขากำหมัดอยู่บนหน้าอกธีโอเขากัดฟันกรอด
มือของธีโอที่ลูบหัวเลื่อนมาลูบเลื่อนมาลูบหลังอย่างแผ่วเบา
เด็กหนุ่มที่ผู้คนมองว่าเป็นผู้ชั่วร้ายและเจ้าเล่ห์ที่สุดในบรรดาตัวละครทั้งหมดกลับอ่อนแอและน่าเวทนาที่สุด
ร่างเล็กนอนขดอยู่บนอกราวกับเด็กอนุบาลร่างกายที่อ่อนนุ่มสัมผัสกับร่างกายที่แข็งแกร่งของธีโอตอนนี้อาเบลเหมือนคนอ่อนแอที่แตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ
ไม่มีใครรู้ว่าเขาผ่านอะไรมาบ้าง
อาเบลเก็บความแค้นและความอึดอัดไว้ในใจมาหลายปีเขาต้องการที่จะปลดปล่อยกับของเล่นชิ้นใหม่ของเขา
ธีโอมองอาเบลด้วยความสงสาร
'ฉันแค่หวังว่าอาเบลจะพบกับความสุข'
แต่เหมือนคำอธิษฐานนั้นจะไม่ส่งผลต่อตัวอาเบลเลยเพราะตอนจบของนิยายไม่ว่ายังไงอาเบลก็ต้องตายอยู่ดี
เมื่อคิดอย่างนั้นใจของธีโอก็เริ่มเจ็บ
ทำไมท่านต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ด้วยนะ
ธีโอไม่สามารถซ่อนความวิตกกังวลในแววตาของเขาได้เมื่อมองอาเบล
ในเนื้อเรื่องนั้นอาเบลมักจะเป็นนายน้อยที่เจ้าเล่ห์มีกลอุบายมากมายในการใช้ฆ่าคนแต่บัดนี้เขาเหมือนคนธรรมดาที่อ่อนแอคนหนึ่ง
คำพูดของอาเบลในนิยายที่ธีโอเคยอ่านก็ผุดขึ้นมาในหัวราวกับสีที่ลบไม่ออก
"ความเจ็บปวดจะหายไปไหมถ้าฉันต้องหลับไปชั่วนิรันดร์?"
นั่นเป็นคำพูดอาเบลในนิยายก่อนที่เขาจะจบชีวิตตัวเอง