นายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
ชาย-ชาย,ดราม่า,ดาร์ค,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความสุขของนายน้อยขี้โรคนายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
ภายในห้องสำหรับรับประทานอาหาร รอยด์นั่งอยู่หัวโต๊ะกำลังหั่นเนื้อใส่จานให้อาเบลอยู่
ลิลลี่น้ำลายไหลเมื่อได้กลิ่นอาหารที่เธอไม่เคยได้กินมาก่อน
หากเป็นเมื่อก่อนเธอคงจะกินแต่ขนมปังและผักราคาถูก
เมื่อกัดเนื้อราคาแพงเข้าไปมันของวัวก็แตกละลายในปากจนทำให้หยุดกินไม่ได้ เธอกับคริสกินราวพรุ่งนี้โลกจะแตก
ดัชเชสและไซรัสมองไปยังพี่น้องคู่นั้นอย่างเอือมระอา
'มารยาทที่เคยสอนไปไม่ได้คิดจะเอามาใช้เลย' เลน่าคิดและส่ายหัว
ไซรัสมองไปยังดยุกที่ป้อนเนื้อให้กับอาเบล
ปกติพ่อลูกต้องทำถึงขนาดนี้เลยหรือเปล่านะ......?
ไซรัสพยายามปัดความคิดนั้นทิ้งไปและกินเนื้อตรงหน้า
เนื้อราคาแพงที่ครอบครัวของเราหากินได้ยาก
"แม่ที่กลายเป็นดัชเชสถูกวางยาพิษ พี่ชายคนโตถูกแยกชิ้นส่วนร่างกาย พี่ชายคนรองถูกประหารชีวิต น้องสาวโดนรุมโทรม...."
เมื่อนึกถึงคำพูดนั้นความโกรธก็ปะทุขึ้นเข้ามาในจิตใจของไซรัสอีกครั้ง
ถึงแม้ว่าพวกเราจะเป็นเพียงชาวบ้านยากจนที่หาเช้ากินค่ำแต่ก็ไม่ควรจะโดนเหยียดหยามขนาดนี้
นายน้อยอาเบลคงถูกเลี้ยงมาอย่างสุขสบายมีคนรับใช้คอยปรนิบัติให้อยากได้อะไรท่านดยุกก็คงจะหามาให้ทันที
สายตาของไซรัสประสานเข้ากับสายตาอันแหลมคมคู่หนึ่งอย่างไม่ทันระวัง
อาเบลยิ้มและเอ่ยถามทำให้ดัชเชสและลูก ๆ ของเธอหยุดกินครู่นึง
"อาหารอร่อยไหมครับท่านแม่ ท่านพี่ น้องลิลลี่...?"
"อร่อยมากเลยค่ะ...."
ดัชเชสเลน่าตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร
"อย่างนั้นผมค่อยสบายใจหน่อย..และท่านพี่กับน้องสาวล่ะ? อร่อยมั้ย?"
"อร่อยมากเลย!"
คริสพูดขณะอาหารเต็มปากทำให้เลน่าตากระตุก
"พี่ไม่เคยกินอาหารอร่อยขนาดนี้มาก่อนต้องขอบคุณน้องอาเบลมากนะ..."
"ฉะ...ฉันก็เหมือนกัน! ดีใจจริง ๆ ที่ได้ท่านพี่มาเป็นครอบครัวเดียวกัน"
ลิลลี่ฝืนยิ้มให้อาเบลอย่างไม่เต็มใจ แต่ว่าไม่ได้แหละอาหารที่นี่อร่อยจริง
"ดีจริง ๆ ที่ท่านพี่ชอบ"
อาเบลยิ้มตอบและกลับไปกินเนื้อที่รอยด์หั่นไว้ให้
รอยด์นึกเรื่องบางขึ้นได้เลยเรียกมิคาเอลที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ประตูมา
มิคาเอลเป็นองครักษ์ประจำกายของรอยด์ เขาอายุใกล้เคียงกับรอยด์ผมสีแดงเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีขาวนิดหน่อยแต่ความแข็งแกร่งของมิคาเอลกลับไม่ลดลงตามอายุเลย
"ไปเอาใบสมัครพ่อบ้านมาให้ฉัน"
"ครับผม"
พูดจบมิคาเอลก็ออกจากห้องอาหารไป อาเบลฟังอย่างตื่นเต้น
"อยากเห็นหน้าผู้สมัครเร็ว ๆ จังเลยนะครับ!"
"คราวนี้พ่อคัดเลือกคนที่มีประโยชน์มาให้ลูกโดยเฉพาะ หวังว่าหนึ่งในนั้นจะเป็นคนที่ลูกชอบนะ"
มิคาเอลถือกระดาษปึกนึงเข้ามาและวางไว้ที่ว่าง ๆ บนโต๊ะอาหาร
แต่ละคนล้วนเป็นวัยรุ่นที่มีประสบการณ์ทั้งนั้น
แต่ทว่ามีหนึ่งในนั้นที่สะดุดตาอาเบล
ธีโอ ชายที่มีผมสีน้ำตาล ดวงตาสีดำหายาก ใบหน้าหล่อเหลาราวกับชนชั้นสูง
"ท่านพ่อลูกอยากได้คนนี้!"
เมื่อเห็นอาเบลพูดด้วยสีหน้าตื่นเต้นรอยด์ก็ดีใจที่ลูกชายของเขามีความสุข
"งั้นตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปธีโอจะมาเป็นพ่อบ้านประจำตัวลูก"
ลิลลี่เฝ้ามองใบสมัครของธีโอก็ใจเต้นขึ้นมา
หล่อมาก
ทั้งชีวิตเธอเคยเห็นคนที่มีหน้าตาหล่อเหลามาก่อนแต่ธีโอนั้นพิเศษ
ความหล่อที่เกินจะบรรยายนั้นทำให้ลิลลี่ใจสั่น
ที่จริงเธอเองก็อยากมีพ่อบ้านประจำตัวบ้างแต่ก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยขอ
ถ้าหากไปขออาเบลเขาจะให้เรามั้ยนะ
ในใบสมัครยังมีคนที่มีความสามารถอยู่อีกมากมายถ้าหากไปขออาเบลทีหลังเขาจะให้พ่อบ้านกับฉันไหมนะ
แต่เจ้าตัวเป็นคนบอกเองนี่ว่าดีใจที่เห็นพวกเรามีความสุข
ถึงแม้จะไม่รู้ว่ารอยยิ้มนั่นจริงใจหรือเปล่า
แต่ถ้าลองขออาจจะมีสิทธิ์ได้เหมือนกัน
ไซรัสมองไปยังลิลลี่อย่างรู้ใจ
ยัยน้องสาวบ้านี่คงจะคิดอะไรโง่ ๆ อีกแล้วแน่นอน
ทั้งที่ดยุกบอกให้อยู่เหมือนของตายแล้วแท้ ๆ
ไซรัสถอนหายใจออกมาและกินเนื้อต่อ
"จริงสิ ท่านพ่อคืนนี้ลูกขอไปนอนกับลิลลี่นะ!"
เพล้ง-!
เสียงช้อนซ้อมของลิลลี่ตกเมื่อได้ยินคำพูดของอาเบล
ดวงตาของเธอเบิกกว้างอย่างมากเมื่อมองไปยังใบหน้าที่ยิ้มแย้มของอาเบล
".....ลูกว่ายังไงนะ..."
"อาเบลอยากไปนอนกับลิลลี่คืนนี้!"
ภายในห้องอาหารเงียบสงัดไม่มีใครกล้าเอ่ยปากพูด
"....ทำไมล่ะ....?"
"ลูกอยากสนิทกับน้องสาวให้มากขึ้นเพราะงั้นไว้พรุ่งนี้อาเบลค่อยไปนอนกับท่านพ่อนะ"
เมื่อเห็นใบหน้าที่มีความสุขของอาเบลแล้วรอยด์ก็ไม่กล้าที่จะขัดความประสงค์ของลูกรักเสียเลย
แต่การที่จะให้อาเบลไปนอนกับนังเด็กชั้นต่ำนั่นแค่คิดก็รู้สึกขยะแขยงแล้ว
เด็กที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้านั่นกล้าดียังไงที่จะมานอนเตียงเดียวกับลูกชายของเขา
รอยด์เก็บความโกรธไว้ในใจ
"ถ้าหากลูกต้องการพ่อคนนี้ก็จะไม่ขัด"
อาเบลยิ้มอย่างสดใสต่างกับลิลลี่ที่เหงื่อไหลราวกับสายน้ำ
'เดี๋ยวสิ...เดี๋ยวสิ! ไม่ถามความต้องการของเราหน่อยเหรอ?!!'
คืนนี้เราต้องไปนอนกับไอ้สัตว์ประหลาดนั่นน่ะเหรอ!!!
แค่คิดก็ขนลุกทั้งตัวแล้ว
ไซรัสมองไปยังลิลลี่อย่างสงสาร
"โชคดีจังเลยนะ..."
คริสพึมพำขณะฉีกเนื้อกวาง