นายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
ชาย-ชาย,ดราม่า,ดาร์ค,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความสุขของนายน้อยขี้โรคนายน้อยขี้โรคต้องการให้คุณพ่อแต่งงานใหม่เพื่อที่จะได้เล่นสนุกกับสมาชิกครอบครัวใหม่อย่างแสนสุข
TW กล่าวถึงการทำร้ายร่างกาย/กล่าวถึงการข่มขืน/กล่าวถึงการล่วงละเมิดทางเพศ
ลิลลี่กับเลน่าร้องไห้ตลอดทางจนถึงรถม้า ทั้งสองแม่ลูกนั่งกอดกันและร้องไห้อยากโศกเศร้าอยู่บนรถม้าหรู
"ฮึก...ฮืออออ..ท่านพี่!!!!"
"ฮึก...ลูกแม่.."
แกร๊ก
ทั้งสองชะงักแล้วเงยหน้ามองว่าใครเปิดประตูรถม้าเข้ามา
อาเบลแสดงสีหน้ายิ้มแย้มให้กับใบหน้าที่ตกตะลึงและเศร้าหมองของแม่ลูกทั้งสอง
"แก!!!!! ไอ้เวร!!!!"
ลิลลี่พุ่งตัวเข้าไปกระชากคอเสื้อของอาเบลจนเขาล้มลงที่พื้น
ลิลลี่กำหมัดและชกเข้าที่ใบหน้าของอาเบลอย่างแรง
ปั่ก-!
"เพราะแก!!!!!!"
ปั่ก-!!
"เพราะแกคนเดียว!!!!!!"
ปั่ก-!!!
"แกฆ่าพี่ชายของฉัน!!!!!!!!!"
ธีโอรีบเข้ามาห้ามทั้งสองเขาผลักลิลลี่ออกไปขณะที่เหล่าอัศวินเริ่มเข้ามาล้อมรอบลิลลี่
เลน่าที่นั่งอยู่บนรถม้าเห็นท่าไม่ดีเธอเลยรีบลงมากอดลูกของเธอเอาไว้
"คะ...คือว่าลูกฉันยังเด็ก!! ที่ลิลลี่ทำไปเพราะเธอเครียด!! ได้โปรดอย่าจับเธอไปเลยนะ!!!"
ธีโอกอดร่างของอาเบลเอาไว้และลูบใบหน้าที่ถูกชก
"นายน้อยเจ็บมากไหมครับ...?"
"ไม่เลย~"
ธีโอเลิกคิ้วเมื่อมองอาเบลที่พูดด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ
นายน้อยลุกขึ้นและปัดเศษดินออกจากเสื้อก่อนจะชี้นิ้วไปยังลิลลี่
"จับน้องสาวของผมเลยครับ เด็กคนนี้มีอาการจิตไม่ปกติต้องได้เข้ารับการรักษาอย่างเร่งด่วน"
"อะไรนะ...? เดี๋ยวสิอย่าจับตัวฉันนะ!!!!"
"ปล่อยลูกฉันเดี๋ยวนี้นะ!!!!"
เหล่าอัศวินจับตัวลิลลี่เพื่อที่จะพาไปโรงพยาบาลโดยทิ้งเลน่าที่ร้องไห้คร่ำครวญอยู่ด้านหลังอย่างไม่แยแส
อาเบลเดินไปตรงหน้าแม่เลี้ยงของเขา เลน่าที่คุกเข่าคร่ำครวญก็เงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าที่โกรธแค้น
"ยังไม่พออีกเหรอ...? ยังไม่พอใจแกอีกเหรออาเบล?!!!!!!!"
อาเบลยิ้มออกมาดวงตาสองสีของเขาเปล่งประกายด้วยความบ้าคลั่ง
และหลังจากที่เลน่าได้ร้องไห้มากเกินเธอจึงสลบไปทันที
-
สถานที่รักษาผู้ป่วยจิต
"อย่านะ!!!! ปล่อยฉันนะไอ้พวกเวร!!!!!"
ลิลลี่พยายามสะบัดตัวออกจากเหล่าอัศวิน พวกเขาจับเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ใส่เสื้อของโรงพยาบาลก่อนจะพาเธอเข้ามาในห้องที่เต็มไปด้วยผู้ป่วย
มีผู้ป่วยหลากหลายประเภทอยู่รวมกันในห้องนั้น
ลิลลี่ทำสีหน้ารังเกียจเธอพยายามจะหนีแต่ก็โดนเหล่าอัศวินจับตัวเอาไว้และขังเธอไว้ในห้องนั้น
"นี่!!!! ปล่อยฉันออกไป!!!!"
ลิลลี่ทุบประตูเพื่อที่จะออกไป
เธอคิดถึงแม่
คิดถึงพี่ชายของเธอ
ทำไมกัน
ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย?!!!!!
เพราะมันคนเดียว
เพราะอาเบลเดียว!!!!!!
ฉันจะฆ่ามัน
ฉันจะฆ่ามันแน่นอน!!!!!!
"เอ๋~ มีสมาชิกมาเพิ่มแฮะฮิฮิฮิฮิ"
ลิลลี่ชะงักเมื่อได้ยินเสียงที่น่าขนลุกเธอหันหลังกลับไปเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งถือตุ๊กตาหัวขาดอยู่
"พี่สาวมาเล่นด้วยกันเถอะ~"
ไม่นะ
อย่าเข้ามานะ!!!!!
เหล่าคนไข้ทั้งหมดเดินมาหาสมาชิกใหม่ด้วยความอยากรู้
มือหลายมือเอื้อมมาจับร่างกายของเธอ
บ้างก็ถอดเสื้อผ้าเธอออก
"ฮึก..อย่าเข้ามานะ...ขอร้องละ....อย่าเข้ามานะ!!!!"
ลิลลี่ร้องไห้ออกมาราวกับคนไร้สติ
เธอตะเกียกตะกายเพื่อหาทางรอด
บัดซบ
บัดซบที่สุด!!!
ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องมาเกิดกับฉันด้วย?!!
ทำไมพระเจ้าไม่ช่วยฉันเลย!!!!
ฉันทำผิดอะไรหนักหนาพระเจ้าถึงได้เกลียดฉันขนาดนี้?!!!!
ฉันแค่ต้องการใช้ชีวิตกับท่านพี่คริส ท่านพี่ไซรัส ท่านแม่อย่างมีความสุขก็แค่นั้นเอง!!!
ฉันอยากเป็นเลดี้ที่ใช้ชีวิตตามปกติของคนทั่วไป
ได้ไปกินเค้กที่ฉันชอบกับครอบครัวของฉัน
ได้ไปช้อปปิ้งกับเพื่อนสาวที่ฉันสนิท
ได้พบรักกับเจ้าชายในฝัน
ได้แต่งงานกับคนที่เธอรัก
และมีลูกอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
แค่นี้มันยากเกินไปสำหรับฉันอย่างนั้นเหรอ?
หรือแค่ให้ฉันได้ใช้ชีวิตธรรมดาในชนบทก็ได้!
ถ้าวันนั้นท่านแม่ไม่ตกลงที่จะมาที่พวกเราก็คงจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขแม้ว่าท่านแม่จะทำงานหนักก็ตาม
แต่ก็ยังดีกว่าอยู่นรกแห่งนี้
ฮึก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแม้แต่ธีโอก็ทอดทิ้งฉัน
ภาพตอนที่เขาผลักเธอแล่นเข้ามาในหัว
ชายที่เธอรักยังผลักไสไล่ส่งเธอ
ไหนบอกว่าอยากให้ฉันรอดไง
แล้วทำไมนายถึงทิ้งฉันไว้!!!!
ลิลลี่รู้สึกว่าเธอไม่เหลือใครแล้วในชีวิต
ความรู้สึกเหมือนตกลงเหวลึกอย่างไม่มีวันขึ้นมาได้เหยียบย่ำความรู้สึกของเธออย่างรุนแรง
อ่า...
ไม่มีใครในโลกที่ต้องการปกป้องเธอเลย
ลิลลี่รู้สึกโดดเดี่ยว
เธอรู้สึกเหงา
สิ้นหวัง
โศกเศร้า
ผิดหวัง
ทรยศ
และความรู้สึกอยากตาย
ความรู้สึกเหล่านี้ถาโถมเข้ามาในหัวของลิลลี่อย่างบ้าคลั่ง
ลิลลี่ถูกกระชากผม
ตบหน้า
จับหน้าอก
ถูกท่อนเอ็นและของเล่นยัดเข้ามาในรูทวาร
เธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
แต่เดิมชีวิตของฉันเป็นเช่นนี้หรือ
ฉันใช้ชีวิตแบบไหนกันนะ
หรือจริง ๆ แล้วถ้าฉันไม่เกิดมาฉันเองก็คงจะไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้
เธอร้องไห้ออกมาเป็นสายเลือด
ทำไมมีเพียงแค่อาเบลเท่านั้นที่ใช้ชีวิตอยู่ดีกินดีต่างจากเธอ
ทำโลกใบนี้ช่างไม่ยุติธรรมเอาซะเลย
นั่นคือช่วงเวลาที่ลิลลี่พยายามละทิ้งเจตจำนงที่จะมีชีวิตอยู่
หลังจากวันนั้นที่ลิลลี่ที่ได้เข้ารักษาก็มีข่าวลือว่าเธอถูกคนไข้ที่อยู่ในโรงพยาบาลรุมโทรมเธอจนตาย