ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ] - 34 ห้วงน้ำกลืนหัวใจ โดย จุฬดา @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,ครอบครัว

อ่านฟรี,นางงาม,นางเอกสวยมาก,พระเอกเย็นชา,พระเอกขี้หึง,นางเอกสู้ชีวิต,ไม่นอกกายนอกใจ,จบดี ,สัญญา,แต่งงาน,ลูกแฝด,เด็กแฝด,มีลูก,นิยายรักชายหญิง,นิยายรัก,ดราม่า

แต่งงานเพื่อผลประโยชน์แต่หัวใจกลับทรยศ ระหว่างนางงามผู้มีข่าวฉาว และชายหนุ่มผู้ไม่เชื่อในความรัก วิวาห์ครั้งนี้...จะลวงรัก หรือฝากรักไว้ในหัวใจของเธอและเขา

ผู้แต่ง

จุฬดา

เรื่องย่อ

ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-01 มงกุฎแห่งความหวัง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-02 เส้นทางแห่งความลับ,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-03 ดอกไม้ในเขาวงกต,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-04 เงาในม่านแสง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-05 กรงสารพัดนึก,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-06 บทละครซ่อนเงา,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-07 วิวาห์จำแลง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-08 ดาวที่หม่นแสง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-09 คืนที่พรากทุกสิ่ง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-10 ภรรยาในนาม,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-11 เพชรที่ถูกเจียระไน,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-12 เกมของคนแพ้,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-13 จันทร์เสี้ยวกับมังกร,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-14 เข็มในน้ำเชื่อม,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-15 หนูตกถังข้าวสาร,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-16 เงาจากอดีต,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-17 ไฟรักในสายหมอก,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-18 ภรรยาบนเตียง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-19 คืนเปลี่ยนชีวิต,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-20 ฝุ่นหลังกระจกเงา,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-21 คลื่นอารมณ์,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-22 ม่านรักซ่อนเงา,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-23 เงาในรอยลวง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-24 กลซ่อนเล่ห์,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-25 บาดแผลในรอยใจ,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-26 เงียบงันกลางใจ,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-27 เส้นทางการจากลา,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-28 ผีเสื้อหลงทาง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-29 เหยี่ยวหวงรัง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-30 ทางเลือกสุดท้าย,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-31 ความกลัวที่กัดกิน,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-32 เงื่อนไขของหัวใจ,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-33 ปมซ้อนซ่อนลวง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-34 ห้วงน้ำกลืนหัวใจ

ฝากรักวิวาห์ลวง

ตอนที่ 34 ห้วงน้ำกลืนหัวใจ

 

ทุกข้อมูลที่แพทริเซียให้ เขาอ่านทะลุว่าเป็นแผนลวง หัวใจของเขาบอกว่า เมณิชาจะต้องอยู่ที่ปลายเส้นทางนี้

ท่าเรือที่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะใช้เพื่อการลักพาตัวและหลบหนี ที่นี่เป็นจุดที่อยู่ไกลที่สุด ซ้ำยังอยู่ในตัวอำเภอสบเมย ที่มีการขนส่งทางน้ำขวักไขว้

คำกล่าวที่ว่า 'ที่อันตรายที่สุด คือจุดปลอดภัยที่สุด' คงใช้อธิบายเล่ห์เหลี่ยมพวกนี้ของแพทริเซียได้

คิดไม่ถึงว่านางแบบที่เขาเคยควงเล่น ๆ คนหนึ่ง จะก่อความวุ่นวายให้เขาถึงเพียงนี้ และยิ่งไปกว่านั้น

...ยังกล้าล้วงคองูเห่ามาเล่นงานสิ่งที่หวงแหนที่สุด อย่างเมียและลูกของเขา...

จะต้องมีคนอยู่เบื้องหลังแพทริเซียอีกแน่ เขาจะต้องจับตัวเธอมาเค้นความจริง และจัดการคนพวกนี้ให้ถึงที่สุด

เสียงคลื่นแม่น้ำซัดฝั่งดังกลบทุกความคิดขณะเขาลงจากรถ แสงไฟจากโคมเสากระพริบวูบวาบราวจะดับสนิท บนปลายโป๊ะไม้มีร่างผู้หญิงคนหนึ่ง

เสียงเครื่องยนต์เรือหางยาวคำรามก้องท่ามกลางความมืด น้ำแตกกระเซ็นตามแรงใบพัดที่หมุนตัดกระแสแม่น้ำสาละวินเป็นสายยาว

ร่างในถุงคลุมหัวถูกลากขึ้นไปบนเรือหางยาวลำหนึ่ง แขนยังคงถูกมัดไขว้หลังไว้แน่น มีเพียงพันธนาการที่ขาที่ถูกปลดออก

เสียงโซ่เหล็กที่ถูกปลดออกจากฝั่ง เสียดกับไม้เรือดังกรอบแกรบในความเงียบราวกับจะตอกย้ำความสิ้นหวัง

เมณิชาสัมผัสได้ว่าตัวเองกำลังถูกพาออกจากฝั่ง เสียงน้ำซัดกระทบหัวเรือดังขึ้นเรื่อย ๆ ทุกจังหวะเหมือนหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ

บนฝั่ง ภวินยืนนิ่ง ดวงตาคมกริบส่องฝ่าความมืดราวเหยี่ยวเฝ้าเหยื่อ เขาเห็นทุกอย่าง... เห็นคนของแพทริเซียลากเมณิชาขึ้นเรือ เห็นปลายปืนที่พร้อมจะระเบิดความตายได้ทุกเมื่อ

หากเขาเผยตัว…

เมณิชาอาจจะถูกฆ่าทันที

เขากัดกรามแน่น ก่อนหันไปสั่งเสียงต่ำ

“เตรียมเรือหางยาวให้ฉัน! อีกสองลำตามสมทบ ส่วนที่เหลือกระจายกำลังคุ้มกันจากริมฝั่ง… จำไว้ อย่ายิงไปทางเรือที่มีตัวประกันเด็ดขาด”

“ครับนาย!”

ลูกน้องของเขารีบวิ่งไปตามคำสั่ง เสียงฝีเท้าสับสนผสมเสียงโลหะขึ้นลำกล้องดังคลิก ๆ อย่างพร้อมเพรียง

ไม่นาน ภวินก็ก้าวขึ้นเรือหางยาวลำหนึ่ง ใบหน้าเรียบขรึมแต่แววตาเต็มไปด้วยเปลวไฟแห่งความกราดเกรี้ยว ใบพัดท้ายหมุนเสียงหวีด ก่อนเรือกระโจนออกจากฝั่งไล่ตามทันที

ข้างหน้าคือเรือหางยาวของเมณิชา ที่อยู่ใกล้ถึงกลางลำน้ำ กำลังมุ่งตรงไปยังเรือยนต์ ที่จอดรออยู่ห่างออกไป

แสงไฟสลัวจากโป๊ะไม้สะท้อนผิวน้ำ ทำให้ภาพทั้งหมดชัดเจนขึ้น

“เร็วอีก! อย่าให้พวกมันทันขึ้นเรือ!” ภวินตะโกนสั่งท่ามกลางเสียงลมและเสียงเครื่องยนต์เรือ

เสียงปืนดังปัง! ปัง!

กระสุนจากลูกน้องของแพทริเซียเริ่มขู่ยิงมาเป็นระยะจากท้ายเรือหางยาวคุ้มกัน

ผิวน้ำแตกกระเซ็นเมื่อถูกหัวกระสุน

ลูกน้องฝั่งภวินเริ่มตอบโต้ แต่ทุกนัดถูกบังคับให้ออกไปด้านข้าง ไม่ให้เฉียดเข้าใกล้ร่างที่ถูกคลุมหัว

“โธ่เว้ย!” หนึ่งในลูกน้องสบถออกมา ขณะพยายามเลี้ยวเรือหลบวิถีกระสุน

กระสุนหนึ่งนัดพุ่งทะลุอากาศ...

“อึก!”

ภวินสะดุ้งเฮือก แขนขวาสะบัดไปตามแรงปะทะ เลือดไหลรินท่ามกลางแสงไฟกระพริบ เขาเม้มปากกลั้นความเจ็บ แต่ดวงตายังคงจับจ้องไปยังเป้าหมายเพียงหนึ่งเดียว

 

เมณิชา...

 

เลือดที่ไหลไม่อาจสั่นคลอนความมุ่งมั่นได้

ในที่สุดเรือลำนั้นก็พาเมณิชามาถึงเรือยนต์กลางลำน้ำ คนของแพทริเซียรีบลากเธอขึ้นไปบนเรือใหญ่ที่เครื่องกำลังติดคำรามรออยู่แล้ว

ไฟจากท่าเรือกระพริบวูบวาบ เผยให้เห็นร่างของ แพทริเซียที่ยืนบนท้ายเรือ เธอสวมเดรสแดงเพลิงตัดกับเงามืด

ดวงตาคมกริบสะท้อนความเคียดแค้นและบ้าคลั่ง

มุมปากยกยิ้มบิดเบี้ยวเมื่อเห็นภวินยังติดตามมาไม่ลดละ

“ไม่น่าเชื่อ…นายจะตามมาถึงนี่ได้!”

เธอแค่นเสียงลอดไรฟัน พลางกวาดตามองไปยังสายน้ำด้านหลัง

ไม่น่าเป็นไปได้… สไนเปอร์รายงานว่าภวินเพิ่งไปที่โกดังร้างผ่านมาไม่ถึงสิบนาที… แล้วเขามาโผล่ที่นี่ได้ยังไง!?

ความโกรธเคืองแล่นพล่านในอก การหลอกล่อที่วางแผนไว้อย่างรัดกุม กลับแตกละเอียดราวแก้วถูกทุบต่อหน้า

เธอกัดฟันแน่น ดวงตาเบิกโพลงด้วยโทสะ ก่อนจะผุดความคิดสุดท้ายขึ้นมาในหัว

 

หากหนีไม่ทัน ก็ต้องเบี่ยงเบนความสนใจ

 

“ถ้าคิดว่าตามมาทันก็เข้ามาเลย! แต่แพทบอกไว้ก่อน …คืนนี้วินต้องสูญเสีย!”

เขาขบกรามแน่น ดวงตาคมกริบสาดความเจ็บปวดปนความเดือดดาล แต่ยังไม่ทันได้โต้กลับ เหตุการณ์ตรงหน้าก็ทำให้เลือดในกายเขาเย็นวาบ

เธอก้าวไปหาร่างที่ถูกมัดแน่นอยู่ท้ายเรือ ริมฝีปากเหยียดยิ้มอย่างชั่วร้าย

“ในเมื่อแกคือห่วงสุดท้ายของเขา…งั้นก็ไปตายซะที่ก้นแม่น้ำ!”

สิ้นคำ... มือนั้นก็ผลักร่างเมณิชาร่วงลงจากขอบเรืออย่างแรง

เสียงน้ำแตกดังตูม!

“เมย์—!!”

เสียงตะโกนของภวินดังสะท้อนเหนือสายน้ำพร้อมกับเลือดที่ไหลไม่หยุดจากแขน แต่ร่างสูงไม่ลังเลแม้เสี้ยววินาที

เขากระโจนพรวดจากเรือหางยาว ลงสู่แม่น้ำอันเชี่ยวกรากทันที

น้ำเย็นจัดปะทะร่างจนแสบผิว เขาดำพุ่งลงไปในความมืด ใต้ผิวน้ำที่ขุ่นคลั่กด้วยโคลนตม เขาเห็นเพียงเงาร่างเลือนลางที่กำลังจมดิ่งลงไปเรื่อย ๆ

เมณิชาดิ้นรนอย่างสุดกำลัง เชือกที่รัดมือเริ่มคลายเพราะแรงพยายามสุดท้าย แต่ร่างกายของเธอกลับอ่อนแรง อากาศในปอดหมดสิ้น ดวงตาคู่งามกำลังจะปิดลง...

ในห้วงความคิดสุดท้าย...

 

ลูกทั้งสองของเธอจะเป็นอย่างไรบ้าง เธอหวังเพียงว่า ภวินจะช่วยน้องพีร์กับน้องพราวได้สำเร็จ แม้ตัวเธอจะไม่ได้มีชีวิตกลับไปพบลูก

 

...ชีวิตคนเรา หากต้องการบางสิ่ง ก็ต้องแลกมาด้วยบางสิ่งเสมอ เธอเข้าใจกฎเกณฑ์ธรรมชาตินี้ดี 

 

เพราะต้องเผชิญกับกฎข้อนี้...มาตลอดทั้งชีวิต

 

…จนกระทั่ง แสงไฟแรงกล้าสาดลงมาจากโคมไฟสปอตไลท์บนท่าเรือ

เงาร่างใหญ่ทะมึนกำลังว่ายน้ำตรงเข้ามาด้วยความเร็วราวกับฉลามนักล่า

 

...ภวิน

 

เขาคว้าแขนเล็กของเธออย่างมั่นคง แล้วโอบกระชับร่างบางเข้าหาอก เขาจะไม่ยอมปล่อยมือจากเธอไปอีก

ร่างใหญ่เตะขาเต็มแรง พาร่างทั้งสองโผล่พ้นผิวน้ำ ในจังหวะนั้นเอง ทีมกู้ภัยและตำรวจที่เขาส่งสัญญาณเรียกมาสมทบก่อนหน้าก็มาถึงพอดี ได้กระโจนลงมาช่วยดึงทั้งคู่ขึ้นจากสายน้ำเชี่ยวกราก

“คุณเมย์! คุณภวิน!”

เสียงตะโกนดังระงม เมื่อร่างทั้งสองถูกช่วยขึ้นมาบนท่าเรือสำเร็จ เมณิชานอนหมดสติ น้ำพุ่งออกมาจากปากเมื่อทีมกู้ภัยช่วยกดหน้าอกปั๊มหัวใจ

“หนึ่ง…สอง…สาม! หายใจสิคุณเมย์!”

แล้วเสียงไอแรง ๆ ก็ตามมา ร่างบางกระตุก สายน้ำพุ่งออกมาอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะสำลักอากาศกลับเข้าปอด

ใบหน้าเปื้อนน้ำตาและน้ำฝนที่เริ่มตกปรอยลงมา ดวงตาคู่นั้นค่อย ๆ เปิดขึ้น...

...ภาพแรกที่เธอเห็น คือร่างสูงที่นั่งอยู่ไม่ห่าง ใบหน้าซีดเผือด แขนซ้ายเปรอะเลือดแดงท่วม เสียงหอบหายใจแผ่วเบา แต่สายตายังจ้องเธอไม่วาง

 

“เมย์…ฟื้นแล้ว…ดีแล้ว…”

 

เสียงทุ้มสั่นพร่าเปล่งออกมา ก่อนที่ร่างของเขาจะโงนเงนไปด้านหลัง

 

“ภวิน!!”

 

เสียงกรีดร้องของเมณิชาสั่นสะท้าน หญิงสาวเอื้อมมือสั่นเทาไปคว้าร่างของเขา แต่เขาก็หมดแรงล้มฟุบลงไปแล้ว

ภวินสลบไป ข้างกายเธอ เลือดที่เสียไปมากเกินควบคุม... แต่บนใบหน้าซีดเซียวของเขา ยังมีรอยยิ้มบาง ๆ ที่โล่งใจ...เพียงเพราะเห็นว่าเธอฟื้นแล้ว

 

*****

ปั่นๆๆๆ

รีบปั่นมาก แต่ก็ไม่จบสักที

ขอกำลังใจให้ไรท์ และทุกคนในเรื่อง

ด้วยนะคะ

ฝากเม้นต์ ฝากติดตาม

รับรองไรท์ไม่ทิ้งไปไหน

แน่นอนค่ะ

จุ๊บุ จุ๊บุ