ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ] - 05 กรงสารพัดนึก โดย จุฬดา @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,ครอบครัว

อ่านฟรี,นางงาม,นางเอกสวยมาก,พระเอกเย็นชา,พระเอกขี้หึง,นางเอกสู้ชีวิต,ไม่นอกกายนอกใจ,จบดี ,สัญญา,แต่งงาน,ลูกแฝด,เด็กแฝด,มีลูก,นิยายรักชายหญิง,นิยายรัก,ดราม่า

แต่งงานเพื่อผลประโยชน์แต่หัวใจกลับทรยศ ระหว่างนางงามผู้มีข่าวฉาว และชายหนุ่มผู้ไม่เชื่อในความรัก วิวาห์ครั้งนี้...จะลวงรัก หรือฝากรักไว้ในหัวใจของเธอและเขา

ผู้แต่ง

จุฬดา

เรื่องย่อ

ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-01 มงกุฎแห่งความหวัง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-02 เส้นทางแห่งความลับ,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-03 ดอกไม้ในเขาวงกต,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-04 เงาในม่านแสง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-05 กรงสารพัดนึก,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-06 บทละครซ่อนเงา,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-07 วิวาห์จำแลง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-08 ดาวที่หม่นแสง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-09 คืนที่พรากทุกสิ่ง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-10 ภรรยาในนาม,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-11 เพชรที่ถูกเจียระไน,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-12 เกมของคนแพ้,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-13 จันทร์เสี้ยวกับมังกร,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-14 เข็มในน้ำเชื่อม,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-15 หนูตกถังข้าวสาร,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-16 เงาจากอดีต,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-17 ไฟรักในสายหมอก,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-18 ภรรยาบนเตียง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-19 คืนเปลี่ยนชีวิต,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-20 ฝุ่นหลังกระจกเงา,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-21 คลื่นอารมณ์,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-22 ม่านรักซ่อนเงา,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-23 เงาในรอยลวง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-24 กลซ่อนเล่ห์,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-25 บาดแผลในรอยใจ,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-26 เงียบงันกลางใจ,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-27 เส้นทางการจากลา,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-28 ผีเสื้อหลงทาง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-29 เหยี่ยวหวงรัง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-30 ทางเลือกสุดท้าย,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-31 ความกลัวที่กัดกิน,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-32 เงื่อนไขของหัวใจ,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-33 ปมซ้อนซ่อนลวง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-34 ห้วงน้ำกลืนหัวใจ

ฝากรักวิวาห์ลวง

ตอนที่ 5 กรงสารพัดนึก

 

ดุจกรงแก้ว เนรมิต ตามคิดสั่ง

เสกความหวัง ด้วยเงื่อนไข ไร้กังขา

'สวยที่สุด' คือคำนี้ ที่แลกมา

พันธนา เธอกับเขา ใต้เงาลวง

 

“คุณช่วยอะไรฉันได้บ้าง”

ภวินขยับตัวเล็กน้อย เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ พร้อมยกถ้วยกาแฟขึ้นจิบอย่างไม่เร่งรีบ

“คุณแค่ตอบตกลง แล้วผมจะจัดการทุกอย่าง”

“ทุกอย่าง…ที่ฉันขอเลยเหรอคะ”

เขาเพียงพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะพูดต่ออย่างเรียบเย็น

“ผมจะให้คนของผมขับรถไปรับครอบครัวคุณจากพะเยา ส่งตรงมาโรงพยาบาลในกรุงเทพ ที่มีทีมแพทย์พร้อมผ่าตัด เด็กคนนั้นจะได้รักษาโดยไม่ต้องรอเงิน หรือคิวอีกต่อไป”

เมณิชาเบิกตากว้าง เธอไม่คิดว่าเขาจะรู้ประวัติและความจำเป็นทั้งหมดของเธอ ทั้งยังตอบรับรวดเร็วเช่นนี้

“และแม่คุณ... พ่อคุณ... รวมถึงเด็กผู้หญิงอีกคน จะได้ที่พักและการดูแลอย่างดีที่สุด จนกว่าเด็กคนนั้นจะหายดี”

เขาหยุดไปชั่วครู่ ก่อนพูดต่ออย่างเคร่งขรึม

“คุณมีสิทธิ์ขอทุกอย่าง... ตราบใดที่คุณยังเป็นภรรยาของผม”

คำว่า ภรรยา ทำให้ใจเธอสั่นไหว เธอหลับตาแน่น สูดลมหายใจเข้า ก่อนจะลืมตาขึ้นช้า ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด

“ตกลงค่ะ ฉันยินดีแลกทุกอย่างเพื่อครอบครัว”

เขาไม่ได้แสดงความยินดี หรือแม้แต่ยิ้มรับคำตอบ เพียงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดอะไรบางอย่างแล้วพูดเสียงเรียบ

“อีก 15 นาที คนของผมจะติดต่อแม่คุณ ให้เตรียมตัวออกเดินทางคืนนี้เลย รถพร้อม โรงพยาบาลพร้อม”

น้ำตาที่กลั้นไว้ไหลลงมาเงียบ ๆ เมณิชาพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหันหน้าออกไปทางหน้าต่าง เพื่อซ่อนความรู้สึกทั้งหมดไว้ภายใน

 

โรงพยาบาลพะเยา

เสียงโทรศัพท์ของพรรณีดังขึ้นในเวลาเกือบสี่ทุ่ม ขณะที่เธอกำลังนั่งลูบผมน้องพีร์อยู่ข้างเตียง ซึ่งก่อนหน้านี้เมื่อตอนกลางวันมีเบอร์นี้โทรหา ให้เธอเตรียมตัวมากรุงเทพ ในตอนนั้นเธอแค่ตอบรับไปสั้นๆ อย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

“สวัสดีค่ะ...” เธอรับสายด้วยน้ำเสียงระแวงนิด ๆ เพราะกลัวจะถูกหลอก

“คุณพรรณีใช่ไหมครับ ผมเป็นคนของคุณภวิน ตามคำสั่งของคุณเมณิชา ผมมารับพวกคุณทั้งหมด พร้อมเดินทางไปโรงพยาบาลที่กรุงเทพ เพื่อเริ่มการรักษาทันทีครับ”

“หา… เดี๋ยว… จริงเหรอคะ”

“ครับ รถพร้อม และเราจองเตียงผู้ป่วยพิเศษไว้แล้ว ทีมแพทย์จะรอที่นั่น เชิญเก็บของที่จำเป็นแล้วออกเดินทางได้เลยครับ ผมรออยู่ข้างล่างแล้ว”

สุชาติและพรรณีมองหน้ากันอย่างไม่เชื่อหู ในขณะที่น้องพราวกับน้องพีร์ยังนั่งอยู่บนเตียงด้วยสายตาสงสัย พรรณีรีบพยักหน้า หันไปกอดหลานๆ แล้วพูดกับสามีเสียงเบา

“ลูกเราทำได้... พิมพ์หาทางช่วยน้องพีร์ได้แล้ว”

 

คฤหาสน์ลัวร์

เสียงสายลมยามค่ำคืนพัดไล้ใบไม้บริเวณสวนในคฤหาสน์ตระกูลลัวร์ ใบไม้กระทบกันเบา ๆ คล้ายกับเสียงกระซิบของโชคชะตาที่กำลังเขียนเส้นทางใหม่ให้กับผู้หญิงคนหนึ่งที่เพิ่งกลายเป็นว่าที่เจ้าสาวด้วยสัญญา ..แต่ไม่ใช่ด้วยหัวใจ

เมณิชายืนอยู่ริมระเบียงห้องพักภายในคฤหาสน์หรูหราที่แฝงกลิ่นอายความเย็นเยียบแบบคนเมืองชั้นสูง เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ แต่มันก็ไม่อาจเติมเต็มช่องว่างภายในอกได้เลย แม้ตอนนี้จะมีทุกอย่าง

เสื้อผ้าหรู เครื่องประดับราคาแพง ห้องนอนที่กว้างกว่าบ้านทั้งหลังของเธอที่พะเยา แต่สิ่งที่เธออยากได้มากที่สุดคือ 'อ้อมกอดของลูก'

เมื่อคืน หลังจากเหตุการณ์ที่ร้านอาหาร เมณิชาตกลงทำสัญญาแต่งงานกับภวินท์ เงื่อนไขมีเพียงข้อเดียว คือเธอต้องปรากฏตัวในฐานะภรรยาของเขาต่อหน้าสื่อ ต่อสังคม และครอบครัว โดยไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธหรือตั้งคำถาม

ไม่มีความรัก ไม่มีความผูกพัน มีเพียงผลประโยชน์ และการแลกเปลี่ยน

“เธอกำลังคิดว่า ..ตัดสินใจถูกไหม?”

เสียงทุ้มเย็นดังขึ้นจากประตูที่เปิดออกช้า ๆ สรรพนามที่เขาใช้เรียกเธอเปลี่ยนจาก "คุณ" เป็น "เธอ" ตั้งแต่คืนนี้

เมณิชาหันไปมอง เห็นภวินยืนอยู่ที่กรอบประตูในชุดลำลองเรียบหรู ดวงตาของเขาคมลึกและนิ่งจนน่าหวาดหวั่น

“ฉันไม่รู้ว่ามันถูกหรือผิด แต่ฉันไม่มีทางเลือกอื่น” เธอตอบอย่างไม่หลบตา

“ทางเลือกมีอยู่เสมอ แค่เธอไม่กล้าเลือกมัน”

“ไม่ใช่ทุกคนที่มีชีวิตง่ายจนเลือกได้อย่างคุณ”

เขายิ้มบาง ๆ เหมือนคำพูดของเธอไม่ต่างจากเสียงกระซิบของสายลม

“งั้นก็เตรียมตัวไว้ เพราะชีวิตหลังจากนี้ คงไม่ง่ายสำหรับเธอ”

เธอเงียบ ไม่มีคำพูดโต้ตอบใด ๆ เพราะรู้ดีว่านั่นไม่ใช่คำขู่ แต่เป็นคำเตือน

 

วันต่อมา – พาดหัวข่าวทุกสำนัก

> “เซอร์ไพรส์! มิสออริจินัลไทยแลนด์ประกาศหมั้นสายฟ้าแลบกับภวิน ลัวร์ ทายาทหมื่นล้าน”

> “คู่รักแห่งปี! เธอสวยที่สุด ส่วนเขารวยที่สุด”

> “จริงหรือ? รักแท้ หรือภาพลักษณ์เพื่อกลบข่าวลือ?”

ข่าวการหมั้นหมายถูกปล่อยสู่สาธารณชนภายใน 24 ชั่วโมงตามแผนที่วางไว้ของตระกูลลัวร์ ภาพของเมณิชาในชุดเดรสสีขาวขณะยืนเคียงข้างภวิน ถูกแชร์ในโลกออนไลน์อย่างรวดเร็ว มีทั้งเสียงชื่นชม อิจฉา และสงสัย

แม้จะเป็นภาพถ่ายที่ผ่านการจัดแสงและการโปรโมทมาอย่างดี แต่ดวงตาของเธอในภาพนั้นสะท้อนความเศร้า... และนั่นไม่อาจหลุดพ้นจากสายตาของ “ไอษดา” มารดาของภวินได้เลย

 

ห้องนั่งเล่นในคฤหาสน์ลัวร์

ไอษดาในวัยห้าสิบต้น ๆ เป็นหญิงงามที่ยังดูอ่อนวัยและสง่างาม ผิวพรรณยังผุดผ่องไร้ริ้วรอย ราวกับไม่เคยมีวันเหนื่อยยากในชีวิต แต่แววตาเธอกลับเฉียบคมและเต็มไปด้วยพลังอำนาจที่ชวนให้ทุกคนรอบข้างต้องระวัง

เธอมองภาพข่าวของลูกชายกับผู้หญิงคนนั้นอย่างไม่แสดงความรู้สึก ก่อนจะวางหนังสือลงแล้วหันไปถามเลขาส่วนตัวที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ

“สืบให้ละเอียดว่าเธอเป็นใคร... เมณิชา เอื้อตระกูลวงศ์ ฟังดูธรรมดาเกินไปสำหรับคนที่จะมาเป็นลูกสะใภ้ตระกูลลัวร์”

“ครับคุณผู้หญิง”

“และถ้ามีอะไรที่เธอปิดบังไว้... ฉันจะเป็นคนเปิดมันเอง”

 

วันรุ่งขึ้น

เมณิชาถูกพาไปร่วมงานเลี้ยงเล็ก ๆ ภายในบ้าน โดยมีสมาชิกของตระกูลลัวร์รวมตัวกันครบถ้วน ทั้งญาติสายตรงและสายรอง เธอกลายเป็นจุดสนใจของทุกสายตา ซึ่งส่วนใหญ่เต็มไปด้วยคำถามและการประเมินค่า

ไอษดาเดินเข้ามาอย่างสง่างาม ก่อนจะยื่นมือออกมาให้เมณิชาจับเป็นการทักทาย

“ยินดีต้อนรับเข้าสู่ตระกูลลัวร์... ฉันหวังว่าเธอจะไม่ทำให้ผิดหวัง”

เมณิชายิ้มบาง ๆ พร้อมยกมือขึ้นไหว้ตามมารยาท ก่อนจะตอบกลับอย่างอ่อนน้อม

“ขอบคุณค่ะ ดิฉันจะพยายามทำหน้าที่ให้ดีที่สุด”

“หน้าที่อะไร?”

อีกฝ่ายย้อนถามด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์

“หน้าที่ของภรรยา ที่ควรทำเพื่อชื่อเสียงของสามีค่ะ”

คำตอบนั้นทำให้แววตาของไอษดาสั่นไหวไปเพียงครู่เดียว ก่อนจะกลับมาเรียบนิ่ง เธอจ้องเมณิชาอยู่พักใหญ่ ราวกับกำลังพิจารณาว่าคำตอบนั้นมาจากความฉลาด หรือความเจ้าเล่ห์กันแน่

“งั้นก็แสดงให้ฉันเห็น ว่าเธอเหมาะสมจริง ๆ”

 

กลางดึก – ห้องส่วนตัวของภวิน

“เธอทำได้ดี”

ภวินพูดขึ้นขณะที่เมณิชาเดินกลับเข้าห้อง น้ำเสียงเย็นชาเหมือนเคย แต่สายตากลับทอดมองอย่างประหลาด ราวกับเพิ่งรู้ว่า เธอไม่ใช่หมาก แต่เป็นผู้เล่นอีกคนในกระดาน

“ทำอะไร”

“ตอบแม่ของผม”

เมณิชาหันมองเขาอย่างระแวง “คุณแอบดู?”

“ผมดูทุกอย่างที่เกิดขึ้นในบ้านหลังนี้ และขอเตือนเธอไว้ก่อนว่า แม่ผมไม่เชื่อคำพูดใครง่าย ๆ”

“ฉันไม่คิดจะหลอกลวงใครหรอกค่ะ”

“งั้นก็อย่าให้ใครจับได้ว่าเธอมีบางอย่างปิดบังอยู่”

ประโยคนั้นทำให้เธอสะอึกไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบกลับเรียบ ๆ

“ฉันรู้ว่าต้องทำอะไรบ้างเพื่อรักษาสัญญา”

ภวินไม่พูดอะไรต่อ แต่เดินเข้าไปใกล้เธอ จนเธอต้องถอยหลังหนึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว

“ผมไม่ต้องการภรรยาที่อ่อนแอ... เข้าใจไหม”

“ฉันไม่ใช่คนอ่อนแอค่ะ”

เธอจ้องตาเขาตรง ๆ อีกครั้ง และในเสี้ยววินาทีนั้น ภวินรู้สึกได้ว่าเธออาจจะไม่ใช่หมากตัวง่ายที่เขาคิดไว้แต่แรก

 

อีกฟากหนึ่งของเมือง

ในตรอกซอกซอยแถบลาดพร้าว สุรวีร์นั่งอยู่ในห้องเช่าราคาถูกที่เต็มไปด้วยกลิ่นอับ เขาหนีมานอนกบดานที่นี่หลังจากถอนเงินออกจากบัญชีเรียบร้อย

แต่โชคร้ายของเขายังไม่จบ เสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง จากนั้นก็กลายเป็นเสียงทุบจนประตูแทบหัก

“เปิดเดี๋ยวนี้ อีวี! กูรู้ว่ามึงอยู่ในนั้น!”

เสียงของเฮียใหญ่ดังมาจากอีกฝั่งประตู พร้อมเสียงขู่ที่ทำให้ผีพนันสาวสองต้องหน้าซีดเผือดอีกครั้ง

เขาหันไปมองเงินสดในกระเป๋า และใบหน้าของหลานสาวที่แวบเข้ามาในหัว... แล้วกระซิบกับตัวเองว่า

“ขอโทษนะพิมพ์... แต่อาไม่มีทางเลือกแล้วจริง ๆ”

 

*****