ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ] - 32 เงื่อนไขของหัวใจ โดย จุฬดา @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,ครอบครัว

อ่านฟรี,นางงาม,นางเอกสวยมาก,พระเอกเย็นชา,พระเอกขี้หึง,นางเอกสู้ชีวิต,ไม่นอกกายนอกใจ,จบดี ,สัญญา,แต่งงาน,ลูกแฝด,เด็กแฝด,มีลูก,นิยายรักชายหญิง,นิยายรัก,ดราม่า

แต่งงานเพื่อผลประโยชน์แต่หัวใจกลับทรยศ ระหว่างนางงามผู้มีข่าวฉาว และชายหนุ่มผู้ไม่เชื่อในความรัก วิวาห์ครั้งนี้...จะลวงรัก หรือฝากรักไว้ในหัวใจของเธอและเขา

ผู้แต่ง

จุฬดา

เรื่องย่อ

ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-01 มงกุฎแห่งความหวัง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-02 เส้นทางแห่งความลับ,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-03 ดอกไม้ในเขาวงกต,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-04 เงาในม่านแสง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-05 กรงสารพัดนึก,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-06 บทละครซ่อนเงา,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-07 วิวาห์จำแลง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-08 ดาวที่หม่นแสง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-09 คืนที่พรากทุกสิ่ง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-10 ภรรยาในนาม,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-11 เพชรที่ถูกเจียระไน,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-12 เกมของคนแพ้,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-13 จันทร์เสี้ยวกับมังกร,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-14 เข็มในน้ำเชื่อม,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-15 หนูตกถังข้าวสาร,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-16 เงาจากอดีต,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-17 ไฟรักในสายหมอก,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-18 ภรรยาบนเตียง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-19 คืนเปลี่ยนชีวิต,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-20 ฝุ่นหลังกระจกเงา,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-21 คลื่นอารมณ์,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-22 ม่านรักซ่อนเงา,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-23 เงาในรอยลวง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-24 กลซ่อนเล่ห์,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-25 บาดแผลในรอยใจ,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-26 เงียบงันกลางใจ,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-27 เส้นทางการจากลา,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-28 ผีเสื้อหลงทาง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-29 เหยี่ยวหวงรัง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-30 ทางเลือกสุดท้าย,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-31 ความกลัวที่กัดกิน,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-32 เงื่อนไขของหัวใจ,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-33 ปมซ้อนซ่อนลวง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-34 ห้วงน้ำกลืนหัวใจ

ฝากรักวิวาห์ลวง

ตอนที่ 32 เงื่อนไขของหัวใจ

 

รถตู้ยังคงแล่นฉิวไปบนถนนรกร้างท่ามกลางความมืดสนิท ร่างของเมณิชายังถูกมัดแน่น ดวงตาแดงก่ำจ้องมองลูกทั้งสองอย่างเว้าวอน น้องพราวซบหลับนิ่งอยู่ในอ้อมกอดพี่ชาย สลับเสียงสะอื้นเป็นระยะจากน้องพีร์ที่ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

น้ำตาของเมณิชาซึมออกมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้...ไม่ใช่เพราะความกลัว

...หากเป็นเพราะความสิ้นหวังที่กัดกิน

เธอต้องทำอะไรสักอย่าง ก่อนจะสายเกินไป

เธอสูดลมหายใจลึก ฝืนใจให้สงบก่อนเงยหน้าขึ้นพูดกับคนร้ายที่นั่งเบาะหน้า

"ขอคุยกับแพทริเซียอีกสักครั้ง... ฉันมีข้อเสนอ"

ชายร่างใหญ่ขมวดคิ้วอย่างสงสัย ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นกดสายอย่างลังเล

พลางคิดไปว่าคงเป็นการดิ้นรนครั้งสุดท้ายเพื่อลูกเท่านั้น อย่างไรซะก็ควรเปิดโอกาสให้ได้ร้องขอชีวิตอีกสักครั้ง

เสียงสัญญาณดังไม่นาน ก่อนเสียงเย้ยหยันที่คุ้นเคยจะดังลอดออกมา

"มีอะไรอีกล่ะ? หรืออยากจะร่ำลาใครเป็นครั้งสุดท้าย"

เมณิชากัดฟันกรอด แต่ไม่ตอบโต้ เธอกลั้นความโกรธแล้วพูดเสียงนิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้

“แพทริเซีย ฉันมีข้อเสนอ”

เสียงของเมณิชาแหบพร่า แต่ยังเปี่ยมด้วยสติ ความกลัวที่เคยครอบงำค่อย ๆ ถูกแทนที่ด้วยแผนบางอย่างที่ผุดขึ้นจากสัญชาตญาณความเป็นแม่

"...ข้อเสนอที่เธอจะได้ทั้งความสะใจ ได้หนีรอด และยังมีตัวประกันไว้ต่อรอง"

ปลายสายเงียบไปเพียงครู่ ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ อย่างไม่ไว้ใจ แล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ข้อเสนองั้นเหรอ แกอยู่ในสภาพนี้ยังคิดจะต่อรองอะไรได้อีก”

“ฟังฉันก่อน” เมณิชาข่มใจพูดอย่างมั่นคง

เสียงแพทริเซียเงียบไปอีกครั้งอย่างชั่งใจ ก่อนจะตอบ

"พูดมา ถ้ามันน่าสนใจพอ ฉันอาจจะฟัง"

เมณิชาหลับตาลงแวบหนึ่ง สูดลมหายใจ แล้วพูดชัดถ้อยชัดคำ

“ลูกฉันสองคนยังเด็ก และเธอเองก็น่าจะรู้ว่า ถ้าต้องแบกตัวประกันสามคน จะหนีได้ยากแค่ไหน แถมยังเสี่ยงจะถูกตามเจอเร็วขึ้น ...เธอบอกเองไม่ใช่เหรอ ว่าภวินกำลังตามล่าเธออยู่”

“…แกต้องการให้ฉันปล่อยเด็ก?” แพทริเซียหัวเราะในลำคอ “คิดว่าฉันใจดีขนาดนั้นเหรอ?”

“ไม่ใช่อย่างนั้น! แต่เพราะมันจะทำให้แผนเธอง่ายขึ้น ฟังนะ...ฉันเสนอให้แยกฉันกับลูกไปคนละทาง ให้ภวินต้องเลือกว่าเขาจะช่วยใคร"

ความเงียบกลืนกินปลายสายไปพักใหญ่ มีเพียงเสียงลมหายใจนิ่งลึกของแพทริเซีย ก่อนที่เสียงจะกลับมาอีกครั้ง คราวนี้ราบเรียบแต่เจือแววระแวง

“พูดต่อ”

“ถ้าเขาเลือกลูก เขาก็จะไม่ได้เจอฉันอีก แต่ถ้าเขาเลือกช่วยฉัน ฉันก็จะเกลียดเขาไปตลอดชีวิต... เธอคงสะใจมากกว่าที่ได้เห็นเขาต้องแบกรับความเจ็บปวดนั้น”

เมณิชาขยับริมฝีปากอย่างยากเย็น ส่วนปลายสายเงียบลงอีกครั้ง

ชั่วอึดใจ เสียงหัวเราะเบา ๆ ของแพทริเซียก็ดังลอดลำโพงออกมา

“แกนี่มัน...น่าสนใจดีนี่ เมณิชา แผนนี้มันเข้าท่ากว่าที่ฉันคิดซะอีก”

เมณิชายิ้มบาง ๆ แม้จะอยู่ในสถานะที่ไม่มีใครควรยิ้มได้เลย

"เธออยากให้ภวินทรมานไม่ใช่เหรอ จะมีอะไรเจ็บปวดไปกว่าเขาต้องเลือกระหว่างผู้หญิงที่เขารัก...กับลูก ...ไม่สิ ฉันหมายถึงลูกของคนที่เขารัก"

หญิงสาวพยายามตั้งเงื่อนไขนี้ขึ้นมา ภายใต้คำลวงที่ว่าเด็ก ๆ เป็นเพียงลูกติดของคนที่ภวินรัก เพราะแพทริเซียจะรู้ไม่ได้เด็ดขาด ว่าเด็กทั้งสองเป็นลูกของภวินจริง ๆ

...เด็กทั้งสองจะต้องกลายเป็นหมากไร้ค่าสำหรับแพทริเซีย แม้เธอจะต้องแบกรับชะตากรรมทั้งหมดไว้คนเดียว

แต่มันก็คุ้ม... ถ้าสามารถแลกชีวิตของเธอเพื่อต่อลมหายใจให้ลูกได้

ปลายสายเงียบงันอีกครั้ง แล้วจึงตามมาด้วยเสียงหัวเราะ ราวกับตัวร้ายโรคจิตในละครที่เจ้าตัวเคยแสดงไม่มีผิด

"หึ หึ หึ... เธอมันก็ฉลาดไม่ใช่น้อย"

น้ำเสียงของเธอเริ่มเปลี่ยน จากเดิมที่ระแวง กลับกลายเป็นสนุกขึ้นทุกที

“เพราะต่อให้เขาเลือกลูกนอกไส้ มันก็จะเป็นตราบาปให้เขาไปทั้งชีวิต...แล้วฉันจะได้หัวเราะในวันที่เขาร้องไห้”

แพทริเซียครุ่นคิด แม้จะแปลกใจกับข้อเสนอนี้ แต่ในความเป็นจริง...มันก็มีประโยชน์กับเธอ

เด็กพราวอาจตายจากฤทธิ์ยาอยู่แล้ว ถ้าขืนพาไปด้วยก็ไร้ประโยชน์ แต่ถ้าทิ้งไว้ เด็กก็ไม่ใช่ภาระอีกต่อไป ส่วนเมณิชา...ก็ยังเป็นตัวประกันที่สมบูรณ์แบบ

เธอจะได้หนีออกนอกประเทศพร้อมกับความสะใจที่ทิ้งเงาแห่งความลังเลไว้ให้ภวินไปตลอดชีวิต

"ตกลง ฉันจะทำตามแผนของเธอ...แต่ถ้าเธอคิดหักหลังฉันแม้แต่นิดเดียว...ฉันจะไม่ปล่อยให้ลูกของเธอมีชีวิตอยู่ต่อแน่"

"ฉันไม่มีทางเลือกอื่นอยู่แล้ว...เธอก็รู้" เมณิชาตอบด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก...อย่างคนไร้ทางสู้ เพื่อกระตุ้นให้อีกฝ่ายเชื่ออย่างสนิทใจ และยอมทำตามแผนของเธอ

“พอถึงจุดนัดหมาย ฉันจะให้ลูกแกลงไปก่อน แล้วจะพาแกไปขึ้นเฮลิคอปเตอร์อีกจุดนึง เตรียมตัวเป็นตัวประกันที่ดีด้วยหละ”

 

ไม่นาน รถตู้ก็เลี้ยวเข้าสู่ถนนแคบที่ทอดไปยังโกดังร้างแห่งหนึ่ง เด็กทั้งสองนั่งนิ่งในอ้อมแขนของกันและกัน เมณิชาก้มลงกระซิบเบา ๆ ใกล้หูของลูกชาย

“น้องพีร์ครับ ฟังแม่นะ...แม่ต้องไปกับพวกเขาก่อน แต่หนูต้องดูแลน้องแทนแม่นะลูก”

ดวงตาของเด็กชายแดงช้ำ แต่กลับไม่มีน้ำตา เขากัดฟันแน่น ก่อนจะพยักหน้าหนักแน่น

“ครับหม่ามี้ ผมจะดูแลน้องให้ดีที่สุด”

"ฝากพาน้องกลับไปหาพ่อวินด้วยนะ...ลูกรักของแม่ แล้วแม่จะรีบกลับไปหา"

เมณิชายิ้มทั้งน้ำตา เธอเอียงหน้าสัมผัสหน้าผากลูกเบา ๆ ก่อนจะถูกลากออกจากตัวเด็กไปอย่างรวดเร็ว

กลุ่มชายฉกรรจ์สองคนอุ้มน้องพีร์กับน้องพราวลงจากรถอย่างเร่งรีบ แล้วปล่อยไว้ที่มุมหนึ่งของโกดัง

เมณิชาถูกพาตัวไปอีกทาง ที่รถอีกคันที่จอดรออยู่ แล้วแล่นออกไปโดยไม่ให้เธอมีเวลาได้เตรียมใจ

...เตรียมหัวใจที่ต้องห่างจากลูก

...ลูกชายลูกสาวที่ยังเด็กนัก และไม่รู้ว่าจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร หากไม่มีเธอ

แต่มัน...คือทางรอดเดียวของน้องพราว

 

อีกด้านหนึ่ง

ในอีกฟากหนึ่งของเมือง รถยนต์หรูพุ่งทะยานไปบนถนนที่ว่างเปล่า แสงจากหน้าจอมือถือส่องให้เห็นพิกัดล่าสุดก่อนที่สัญญาณจะหายไป

เสียงเรียกเข้าดังขึ้น จากเบอร์ไม่ปรากฏชื่อ ภวินกดรับสายทันที

"ถ้ายังตามล่าไม่หยุด...วินจะไม่ได้เจอทั้งเมียและลูกอีกเลย" เสียงเย็นเยียบของแพทริเซียดังขึ้น

ภวินกัดฟันแน่น มือข้างหนึ่งกำแน่นจนเส้นเลือดปูด

"ถ้าเมณิชาเป็นอะไรไป...ฉันจะพลิกแผ่นดินหาจนกว่าจะลากแกมาตายต่อหน้า!"

เสียงอีกฝ่ายยังคงนิ่ง ไม่ยี่หระกับคำขู่เหล่านั้น เพราะยังไงก็ถือไพ่เหนือกว่า

"งั้นเรามาตกลงกัน แพทจะปล่อยเด็กสองคนนั้นไว้ให้วินไปรับด้วยตัวเอง แต่ต้องแน่ใจว่าเป็นวินที่ไป คนของแพทจะจับตาดูอยู่ ถ้าไม่ใช่...เด็กจะตายทันที"

ภวินเงียบ

"ส่วนเมียสุดที่รักของวิน แพทจะขอถือวิสาสะพาไปเที่ยวด้วยกัน ถ้าแพทปลอดภัย ...เมณิชาก็ปลอดภัย"

ภวินหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน มีรึที่คนสับปลับอย่างแพทริเซียจะเชื่อถือได้

"คิดว่าฉันจะเชื่อเธอหรือไง ฉันจะพาทั้งเมียและลูกกลับมาให้ได้ ไม่ว่าใครก็หยุดฉันไม่ได้"

ก่อนที่เสียงของแพทริเซียจะตอบกลับ เสียงปลายสายก็เปลี่ยนไป

"ภวิน...ได้ยินฉันไหม"

เขาเบิกตากว้าง เสียงนั้น...คือเธอ

"เมณิชา! เธออยู่ที่ไหน ฉันจะไปช่วยเธอกับลูกเดี๋ยวนี้"

"ฟังฉันนะ... ทำตามที่แพทริเซียบอก... ช่วยลูกของฉันก่อน... อย่าลังเล"

"ไม่ เมณิชา เธออย่าพูดแบบนี้ ฉันจะช่วยเธอให้ได้ ฉันจะ.."

"เงียบก่อน แล้วฟังให้ดี..."

เสียงของเธอสั่น แต่ชัดเจน

"คุณเคยเล่าให้ฉันฟังว่า... เมื่อสี่ปีก่อน คุณมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนหนึ่ง แล้วพลาด...ทำเธอท้อง คุณอยากรับผิดชอบเด็กที่เกิดมา แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับหายไป"

ภวินนิ่งงัน ดวงตาเบิกกว้าง

"ถ้าคุณเคยรู้สึกผิดกับเด็กคนนั้น...ก็ช่วยไถ่บาปด้วยการช่วยน้องพีร์กับน้องพราวเถอะนะคะ... ถือว่าช่วยลูกของคุณในอดีต..."

ประโยคสุดท้ายของเธอค่อย ๆ จมหายไปท่ามกลางเสียงลมหายใจเคร่งเครียดของเขา

ปลายสายนิ่งงันไปหลายวินาที เพราะหัวใจของเขากำลังเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกจากอก

เธอ...รู้เรื่องนี้ได้ยังไง?

ไม่มีใครรู้เรื่องนี้... ไม่มีใครเลยนอกจากเขา...

คำพูดของเมณิชาไม่ใช่แค่คำขอร้อง

...แต่มันคือสัญญาณบางอย่าง ที่เธอตั้งใจจะบอกกับเขา

แม้เธอไม่ได้พูดตรง ๆ แต่เขาเข้าใจ

ใช่แล้ว! เธอ...คือผู้หญิงในคืนนั้น!

...และเด็กทั้งสอง...คือลูกของเขา!

มันสอดคล้องกับหลักฐานทั้งหมดที่เขาตามสืบมา รวมถึงหลักฐานใหม่ของ 'พิมพ์ขวัญ' ที่เขาเพิ่งพบ

สิ่งที่เขาพยายามค้นหามาตลอด ...ได้ถูกเธอเฉลยแล้วในวันนี้

ภวินรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน แล้วก็หมุนทวนกลับอย่างแรง

เสี้ยวนาทีที่ทั้งคำถามและคำตอบมากมาย กำลังถาโถมใส่เขานั่นเอง ซุ่มเสียงวิงวอนอย่างสุดหัวใจของเธอก็ดังขึ้น ...ฉุดเขาขึ้นมาจากภวังค์

"ภวิน... ถ้าคุณรักฉัน... ถ้าคุณอยากให้ฉันรอด... โปรดรับข้อเสนอ"

เสียงของเธอสะอื้นเบา ๆ

"ข้อเสนอนี้ไม่มีทางเลือก ถ้าคุณขัดใจฉัน แม้ฉันจะรอดมาได้...ฉันก็จะเกลียดคุณไปตลอดชีวิต"

ภวินกำมันแน่น ดวงตาแดงก่ำ น้ำเสียงเคร่งต่ำตอบกลับ

“ได้...ฉันจะช่วยลูกก่อน... แต่ฉันก็จะไม่ยอมเสียเธอไปเหมือนกัน... ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม"

แต่ปลายสายถูกตัดไปแล้ว เหลือเพียงความเงียบ กับเสียงหัวใจที่เต้นแรงอยู่ในอก

เขาเงยหน้ามองถนนเบื้องหน้า สูดลมหายใจลึก ก่อนจะสั่งให้คนขับรถเหยียบคันเร่งจนสุด ไปในทิศทางของ GPS จากมือถือ ที่เริ่มกลับมาทำงาน เพื่อนำทางไปหาเด็ก ๆ

เวลาของเขาใกล้จะหมด...

 

และเขาจะไม่ปล่อยให้ใครกำหนดชะตาของคนที่เขารักอีกต่อไป

 

ไม่ว่าต้องใช้วิธีไหน...

 

เขาจะช่วยทั้งเธอและลูกกลับมาให้ได้!

 

*****

แวะมาเสิร์ฟความลุ้นระทึกต่อจ้า

ฝากติดตาม

กดเข้าชั้น

ฝากเม้นต์ให้กำลังใจ/ติชม

ด้วยนะค๊าาา

เยิฟๆๆ

^^

ปล.ไรท์ก็ลุ้นเหมือนกันค่ะ ว่าจะจบยังไง