ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ] - 12 เกมของคนแพ้ โดย จุฬดา @Plotteller

แต่งงานเพื่อผลประโยชน์แต่หัวใจกลับทรยศ ระหว่างนางงามผู้มีข่าวฉาว และชายหนุ่มผู้ไม่เชื่อในความรัก วิวาห์ครั้งนี้...จะลวงรัก หรือฝากรักไว้ในหัวใจของเธอและเขา

ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ] - 12 เกมของคนแพ้ โดย จุฬดา @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,ครอบครัว,อ่านฟรี,นางงาม,นางเอกสวยมาก,พระเอกเย็นชา,พระเอกขี้หึง,นางเอกสู้ชีวิต,ไม่นอกกายนอกใจ,จบดี ,สัญญา,แต่งงาน,ลูกแฝด,เด็กแฝด,มีลูก,นิยายรักชายหญิง,นิยายรัก,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

สารบัญ

เนื้อหา

12 เกมของคนแพ้

ฝากรักวิวาห์ลวง

ตอนที่ 12 เกมของคนแพ้

เกมอาฆาต สาดเพลิงพิษ ริษยา

ของมาลา ซ่อนกลิ่นร้าย ใต้เกสร

คนของใจ ถูกปล้นชิง ยิ่งอาวรณ์

แพ้ในตอน เกือบชนะ จังหวะลวง

ภายในห้องพักสุดหรูใจกลางเมือง แพทริเซีย อดีตนางแบบแถวหน้าในวงการแฟชั่น กำลังจ้องมองหน้าจอแท็บเล็ตอย่างเดือดดาล ภาพของภวินกับเมณิชา ในชุดแต่งงานสีงาช้างหรูหรา ถูกโพสต์ซ้ำไปมาหลายร้อยครั้งบนสื่อออนไลน์

เธอปัดแท็บเล็ตลงบนโซฟาด้วยแรงกราดเกรี้ยว

“นังผู้หญิงบ้านนอก…แกมันก็แค่ของปลอม!”

แพทริเซียกัดฟันแน่น นิ้วเรียวที่เคยใช้บรรจงเขียนลิปไลเนอร์ บัดนี้จิกลงไปกับขอบเบาะจนเล็บแทบหัก

ข่าวการหมั้นหมายและการแต่งงานสายฟ้าแลบของภวิน ทำลายโลกทั้งใบของเธอในพริบตา ...เจ้าสาวที่แท้จริงควรจะเป็นเธอ ไม่ใช่ใครหน้าไหนจากบ้านป่าเมืองเถื่อน ที่แค่พอได้ชุบตัวจากการโชว์ขาอ่อน แล้วจะมาชุบมือเปิบไปง่าย ๆ

เธอยังจำได้แม่น ทุกภาพ ทุกเสียง ทุกสัมผัสของเขา

6 เดือนก่อน

แพทริเซียในเดรสดำผ่าขาสูง เผยให้เห็นเรียวขาเรียวสวย รับกับหุ่นทรวดทรงนาฬิกาทราย ที่ค่อนไปทางเพียวบางในแบบฉบับของนางแบบ

เธอโอบแขนภวินแนบกายขณะเดินเข้าสู่งานเปิดตัวโรงแรมแห่งใหม่ ใบหน้าของทั้งคู่กลายเป็นเป้าสายตาของสื่อและแขกในงาน พวกเขาได้รับการขนานนามว่าเป็น “คู่รักอันดับหนึ่ง” ของวงสังคมและสื่อ

แม้ภวินจะไม่ใช่ผู้ชายที่พูดหวาน หรือแสดงความรักต่อหน้าคนอื่น แต่สำหรับแพทริเซีย แค่เขายอมให้เธอเดินเคียงข้าง ก็เพียงพอที่จะทำให้เธอรู้สึกเหนือกว่าผู้หญิงคนไหนในแวดวง

หญิงสาวมีหูตาอยู่แทบจะทั่วทั้งวงการ จึงพอรู้ว่าทางครอบครัวของภวิน กำลังพยายามจับคู่ลูกสาวของบรรดาคุณหญิงคุณนาย ผู้มีหน้ามีตาในสังคมให้กับเขา

แต่ภวินเลือกเธอ...

แพทริเซียยังจำสายตาที่เขาเคยมองเธอหลังจูบครั้งแรกได้ดี เขาเคยบอกว่า “เธอสวยดี” ซึ่งนั่นพิเศษมากแล้ว สำหรับผู้ชายที่นิ่งสุขุม เข้าถึงยากอย่างภวิน

เธอจึงคิดว่าถ้าอดทนอีกนิด เขาต้องยอมเปิดใจ และมองเห็นคุณค่าของเธอ ต้องเลือกเธอเป็นคู่หมั้น หรือไม่ก็อาจจะเกินฝันไปจนถึงขั้นแต่งงาน

แต่ก็เปล่า…

เขาไม่เคยแตะต้องเธอ ไม่เคยเรียกเธอว่า ‘ที่รัก’ ไม่เคยแม้แต่พาเธอไปรู้จักกับครอบครัวด้วยซ้ำ

หลายครั้งที่พวกเขาอยู่กันตามลำพัง ในห้องพักโรงแรม หรือบนรถยนต์ที่ติดฟิล์มดำ ซึ่งสบโอกาส

เขาทำกับเธอเพียงแค่จูบและหยุดลงเท่านั้น ซึ่งเธอแน่ใจว่าเธอเตรียมตัวมาเป็นอย่างดี ไม่น่ามีอะไรผิดพลาด

...และเขาไม่ได้เป็นเกย์

นั่นทำให้เธอยิ่งอยากได้เขามากขึ้น ราวกับว่าเขาคือเส้นชัยที่เธอคู่ควรที่สุด

ทั้งหน้าตาในสังคม ทั้งโอกาสในสายงาน ยังไม่รวมอำนาจและเงินทอง ที่ภวินเหมาะสมกับเธอในทุกด้าน

…เธอจึงวางแผน

หลังจบงานเปิดโรงแรมหรู งานใหญ่ที่เต็มไปด้วยแสงแฟลช กล้องถ่ายรูป และแขกผู้มีเกียรติจากหลากหลายวงการ แพทริเซียคอยโอบแขนของภวินแน่น ราวกับกลัวว่าเขาจะหลุดมือไป

แม้ใบหน้าเธอจะยังประดับด้วยรอยยิ้มตามมารยาท แต่ภายในใจกลับร้อนรุ่ม เธอเฝ้ารอคืนนี้มานาน รอจังหวะที่เขาเผลอ รอเพียงจุดอ่อนเดียวจากผู้ชายที่ไม่เคยอ่อนข้อให้ใคร

เมื่อทั้งสองกำลังจะขึ้นลิฟต์กลับไปที่ห้องวีไอพีชั้นบนสุดของโรงแรม แพทริเซียก็เอนศีรษะลงบนไหล่กว้างราวกับว่าเหนื่อยล้า แสดงเป็นคนหมดแรงจากฤทธิ์แอลกอฮอล์

“วินขา…ช่วยพาแพทไปส่งที่ห้องหน่อยได้ไหมคะ …เหมือนแพทจะหน้ามืด”

เสียงของเธอแผ่วเบา ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดต้นคอของเขาอย่างจงใจ แพทริเซียขยับกายให้แนบชิดเขามากขึ้น หัวใจเธอเต้นแรง มือบางเกาะกุมวงแขนใหญ่ไว้อย่างแนบแน่น

ภวินนิ่งไปครู่หนึ่ง สายตานิ่งลึกอย่างลังเล ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ แล้วพยุงเธอออกจากลิฟต์ โดยไม่ได้เอะใจเลยสักนิด ว่าเขากำลังตกหลุมพรางของผู้หญิงที่เขาเคยคิดว่าไม่อันตราย

สำหรับเขาแพทริเซียไม่ได้ใกล้เคียงคำว่า 'น่าสนใจ' พอที่เขาต้องกังวลเลยด้วยซ้ำ

แต่ที่เขาเลือกเธอเป็นคู่ควงคั่นเวลา นั่นก็เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่สามารถโหมกระพือข่าวลือได้เก่งที่สุด

การมีเธออยู่ข้างกายทำให้ความหนักใจเรื่องผู้หญิง ที่ผู้เป็นแม่พยายามจัดหามาให้เขาลดลงอย่างรวดเร็วทันใจ

ภายในห้องนอนเปิดรับแสงสลัวจากโคมไฟหัวเตียง กลิ่นอโรมาที่แพทริเซียตั้งใจฉีดไว้ล่วงหน้า เพื่อกระตุ้นประสาทสัมผัส ตอนนี้ตลบอบอวลอยู่จนทั่วห้อง

ก่อนจะไปถึงเตียง แพทริเซียก็ปล่อยร่างให้ทรุดลงกับพื้น ภวินจึงรีบประคองเธอให้นั่งบนโซฟาหนังตรงหน้า เธอยกมือขึ้นลูบหน้าผากตัวเอง

“เวียนหัวจัง…แพทน่าจะดื่มหนักไปหน่อย…”

เขานั่งลงข้างเธอ พิงหลังกับพนักพิง

“กินน้ำไหม”

“ไม่ค่ะ แค่ไวน์อีกนิดก็คงดีขึ้น” เข้าตำหรับใช้แอลกอฮอล์เพื่อถอนฤทธิ์

เธอขอให้เขาช่วยหยิบขวดไวน์จากบาร์ในห้อง ขวดที่เธอดัดแปลงมาอย่างแนบเนียน โดยแอบผสมยาปลุกเซ็กซ์ลงไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อน

เขารินไวน์ลงครึ่งแก้วแล้วยื่นให้เธอ แต่เธอกลับผลักแก้วคืนให้เขาพร้อมรอยยิ้มอ่อนหวาน

“ดื่มกับแพทหน่อยสิคะ คืนนี้ควรเป็นคืนฉลอง”

ภวินรับแก้วมาอย่างไม่คิดอะไรมาก กลิ่นหอมจากไวน์สีแดงเข้มปะทะจมูก เขาจิบไปเพียงสองอึก ซึ่งมากพอจะทำให้ร่างกายเริ่มรู้สึกระอุกว่าปกติ

ส่วนแพทริเซียก็ทำทีรินไวน์ให้ตัวเองบ้าง เธอลอบมองเขากลืนไวน์สูตรพิเศษของเธอลงคอด้วยรอยยิ้มอย่างผู้ชนะ

เพียงชั่วครู่ ลมหายใจก็เริ่มอุ่นขึ้น ดวงตาเบลอเล็กน้อย เขาวางแก้วลงบนโต๊ะ และหันกลับมาหาเธอ

..แล้วแพทริเซียก็เริ่มเกมรุก

เธอเอื้อมมือมาโอบลำคอแกร่ง แล้วกดริมฝีปากสีชาดลงบนริมฝีปากหยักในทันที จูบนั้นไม่ได้หวาน แต่มันเต็มไปด้วยแรงอารมณ์และความคาดหวัง

ริมฝีปากเธอร้อนจัด กลิ่นไวน์ผสมน้ำหอมแนบแน่นไปกับผิวเนื้อ

ภวินไม่ได้ผลักเธอออก ...อย่างน้อยก็ไม่ใช่ในตอนแรก

เขาบดริมฝีปากตอบ ลมหายใจเริ่มขาดห้วง มือซ้ายแตะเอวเธอโดยสัญชาตญาณ ร่างกายของเขากำลังตอบสนอง

ร่างของแพทริเซียเอนลงกับโซฟานุ่ม ไหล่แกร่งกดทาบทับตามลงมาอัตโนมัติ เธอกลั้นยิ้มอย่างพอใจขณะมองดวงตาเขาที่เริ่มลุกโชน

คืนนี้…ฉันต้องได้เป็นเจ้าของเขา ...ผู้ชายที่เพอร์เฟคที่สุด

เธอเริ่มถอดชุดของตัวเองออกช้า ๆ กระดุมแต่ละเม็ดคลายออกทีละจุด ราวกับจะปลดปล่อยโซ่ตรวนที่ขวางระหว่างเธอกับชัยชนะ

ภวินมองภาพตรงหน้าด้วยอารมณ์ร้อนแรง หัวใจของเขาเต้นถี่ขึ้น และแรงขึ้นจนเหมือนกลองเตรียมออกรบ

แต่แล้ว...เขาก็ผละตัวออกอย่างกะทันหัน ร่างสูงใหญ่ลุกพรวดขึ้นมาท่ามกลางความตกตะลึงของแพทริเซีย

“วินคะ?”

เธอลุกขึ้นนั่ง หน้าแดงจัด ไม่รู้ว่าเพราะตกใจหรือเพราะอายกันแน่

“วินเป็นอะไรหรือเปล่าคะ! …”

เขาไม่ตอบ แต่รีบพาตัวเองเดินเซเข้าไปในห้องน้ำ ประตูถูกปิดลงอย่างแรง แล้วไม่กี่วินาทีถัดมา ก็มีเสียงอาเจียนเล็ดลอดออกมา

แพทริเซียวิ่งตามไป เคาะประตูอย่างร้อนรน เธอกลัวเหลือเกินว่า เขาจะแพ้ส่วนผสมที่เธอใส่เข้าไป และถ้าเขารู้ ..เธอก็อวสาน

“วินคะ! อย่าบอกนะว่าแพ้ไวน์? ฉันไม่รู้.. ฉันขอโทษจริงๆ”

“…” ไร้เสียงตอบ

ภายในห้องน้ำ ภวินยืนกำมือแน่นอยู่หน้าเคาน์เตอร์กระจก เหงื่อเป็นเม็ดผุดพรายเต็มขมับ ลมหายใจยังคงหอบถี่

เขาจ้องมองเงาตัวเองที่สะท้อนกลับ สีหน้าตอนนี้เหมือนคนที่เพิ่งรอดจากอะไรบางอย่าง และกำลังหวนนึกถึงบางสิ่ง ...หรือบางคน

หัวใจของเขาไม่ได้เต้นแรงเพราะแพทริเซีย แต่มันกลับเรียกหาใครคนอื่น

หญิงสาวใบหน้าอิ่มขาวใส ริมฝีปากนุ่มนิ่ม ผิวเนื้อเปลือยเปล่าที่สะกดหัวใจ และแสนหอมหวาน

“เป็นบ้าอะไรของกูวะ…”

เขาพึมพำกับตัวเอง รู้สึกเจ็บแปลบอย่างไร้เหตุผล ร่างกายของเขาปฏิเสธร่างอรชรของแพทริเซียโดยอัตโนมัติ แม้ฤทธิ์ยาในร่างกายจะพยายามทำหน้าที่ของมันอย่างเต็มที่

เขาเปิดก๊อกน้ำ ล้างหน้าแรง ๆ หลายครั้ง แล้วพ่นลมหายใจหนัก ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกระทั่งสติกลับคืนมาเหมือนเก่า

..แม้จะไม่เต็มที่ แต่เพียงพอที่จะคุมตัวเองได้

ในหัวของเขา...ยังคงวนเวียนอยู่กับ 'เธอ' จนปฏิเสธผู้หญิงทุกคนที่เฉียดใกล้

...ราวกับต้องคำสาป

ปัจจุบัน

แพทริเซียกัดริมฝีปากแน่นจนแทบเลือดซิบ นิ้วเรียวเปิดสมุดบันทึกที่เต็มไปด้วยชื่อคนในวงการ และเบอร์โทรนักข่าวหลายสำนัก

รวมถึงชื่อของหญิงสาวที่เธอเพิ่งค้นข้อมูลในกูเกิ้ล

“เมณิชา เอื้อตระกูลวงศ์… นังผู้หญิงคนนั้นจะไม่มีวันได้อยู่อย่างสงบ”

ข่าวลือเรื่องภวินเป็นเกย์ล้วนเป็นฝีมือเธอ ร่วมมือกับนักข่าวคนสนิท โดยจ่ายเงินก้อนโตแลกกับการเต้าข่าวปลอมให้แพร่สะพัด

และครั้งนี้เธอจะทำให้สังคมรู้ว่า เมณิชาก็ไม่ใช่หญิงสาวใสสะอาดที่คู่ควรกับผู้ชายของเธอ

เซนต์บางอย่างของเธอบอกว่า เมณิชาก็มีจุดอ่อน ที่แค่เธอลงมือขุดคุ้ย ข่าวเหล่านั้นก็จะทำหน้าที่ของมันเอง

รอยยิ้มของเธอผุดขึ้นอย่างช้า ๆ ภายใต้แสงไฟสีส้มอุ่น ที่ดูเหมือนจะทวีร้อนแรงขึ้น จากความคิดที่ครุระอุของหญิงสาว

*****