ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ] - 26 เงียบงันกลางใจ โดย จุฬดา @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,ครอบครัว

อ่านฟรี,นางงาม,นางเอกสวยมาก,พระเอกเย็นชา,พระเอกขี้หึง,นางเอกสู้ชีวิต,ไม่นอกกายนอกใจ,จบดี ,สัญญา,แต่งงาน,ลูกแฝด,เด็กแฝด,มีลูก,นิยายรักชายหญิง,นิยายรัก,ดราม่า

แต่งงานเพื่อผลประโยชน์แต่หัวใจกลับทรยศ ระหว่างนางงามผู้มีข่าวฉาว และชายหนุ่มผู้ไม่เชื่อในความรัก วิวาห์ครั้งนี้...จะลวงรัก หรือฝากรักไว้ในหัวใจของเธอและเขา

ผู้แต่ง

จุฬดา

เรื่องย่อ

ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-01 มงกุฎแห่งความหวัง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-02 เส้นทางแห่งความลับ,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-03 ดอกไม้ในเขาวงกต,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-04 เงาในม่านแสง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-05 กรงสารพัดนึก,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-06 บทละครซ่อนเงา,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-07 วิวาห์จำแลง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-08 ดาวที่หม่นแสง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-09 คืนที่พรากทุกสิ่ง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-10 ภรรยาในนาม,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-11 เพชรที่ถูกเจียระไน,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-12 เกมของคนแพ้,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-13 จันทร์เสี้ยวกับมังกร,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-14 เข็มในน้ำเชื่อม,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-15 หนูตกถังข้าวสาร,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-16 เงาจากอดีต,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-17 ไฟรักในสายหมอก,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-18 ภรรยาบนเตียง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-19 คืนเปลี่ยนชีวิต,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-20 ฝุ่นหลังกระจกเงา,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-21 คลื่นอารมณ์,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-22 ม่านรักซ่อนเงา,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-23 เงาในรอยลวง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-24 กลซ่อนเล่ห์,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-25 บาดแผลในรอยใจ,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-26 เงียบงันกลางใจ,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-27 เส้นทางการจากลา,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-28 ผีเสื้อหลงทาง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-29 เหยี่ยวหวงรัง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-30 ทางเลือกสุดท้าย,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-31 ความกลัวที่กัดกิน,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-32 เงื่อนไขของหัวใจ,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-33 ปมซ้อนซ่อนลวง,ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ]-34 ห้วงน้ำกลืนหัวใจ

ฝากรักวิวาห์ลวง

ตอนที่ 26 เงียบงันกลางใจ

 

ความเงียบงัน กีดสัมพันธ์ กั้นความรัก

ปากแข็งนัก อยากเอ่ยคำ ร่ำความหมาย

ในใจสาว แสนห่วงใย ภัยกล้ำกราย

 กลางใจชาย ก็แสนรัก เปี่ยมภักดี

 

ค่ำคืนนี้...ภายในห้องนอนช่างดูเงียบงัน เสียงเครื่องปรับอากาศเบาหวิว กลายเป็นเสียงเดียวที่คั่นกลางระหว่างสองร่าง ที่นั่งห่างกันคนละฝั่งเตียง

ภวินถอดสูทวางพาดพนักเก้าอี้ หันมามองหญิงสาวที่กำลังนั่งพับเพียบ พับผ้าผืนเล็กในตักด้วยใบหน้าเรียบเฉย ไม่มองหน้าเขาเลยสักนิด

เมณิชาก้มหน้าเงียบ ไม่พูดไม่จา และไม่อธิบายใด ๆ แม้แต่เรื่องที่เกิดขึ้นกับณัฐกฤษ

ภวินเองก็อยากจะพูด... แต่คำพูดมันติดอยู่ที่คอ เหมือนบางสิ่งที่ขวางอยู่ระหว่างเขากับเธอ มันแน่นหนาเสียจนยากจะฝ่า

น้องพีร์กับน้องพราว เพิ่งถูกส่งเข้านอนที่ห้องข้าง ๆ แม้จะร่าเริงก่อนนอนอย่างเคย แต่เมณิชากลับยกเหตุผลว่า น้องพราวงอแง และอาจไม่สบาย อยากจะนอนกับเธอคืนนี้

"งั้นก็ตามใจ"

ภวินพูดเพียงสั้น ๆ ขณะปลดนาฬิกาออกจากข้อมือ แล้ววางไว้ที่โต๊ะหัวเตียง

“...ค่ะ” เมณิชาตอบสั้น ๆ

เธอลุกขึ้น หยิบหมอนใบเล็กกับตุ๊กตากระต่ายของลูก เดินออกจากห้องไปช้า ๆ โดยไม่แม้แต่จะหันกลับ

เสียงประตูปิดเบา ๆ ทิ้งภวินไว้ในความเงียบ พร้อมกับความรู้สึกบางอย่างที่บีบอยู่ในอก

เขาทิ้งตัวลงบนเตียง ฝ่ามือใหญ่ขยี้ขมับตัวเองแรง ๆ

“ทำไมถึงไม่บอกอะไรฉันเลย...เมณิชา”

เสียงในใจตะโกนออกมาอย่างขัดแย้ง

 

เช้าวันถัดมา

กลิ่นชาอบดอกมะลิอ่อน ๆ ลอยอยู่ในอากาศ ขณะที่คุณหญิงไอษดากำลังจิบชาช้า ๆ ใต้ร่มเงาไม้เลื้อยในสวนหลังเรือน

เมณิชาเดินเข้ามาหลังจากแม่บ้านไปเรียก สีหน้าของเธอนิ่งแต่ไม่เฉยชา เธอยกมือไหว้อย่างสุภาพ

“นั่งก่อนสิ เมณิชา” คุณหญิงเอ่ยเสียงเรียบ แต่แฝงความหมายลึก

“ค่ะ” หญิงสาวนั่งลงอย่างสงบ รอคำพูดจากผู้ใหญ่ตรงหน้า

ไอษดาวางถ้วยชาลงบนจานรอง เบือนสายตาไปยังแปลงดอกไม้ แล้วพูดช้า ๆ แต่ตรงไปตรงมา

“เธอกับภวิน...มีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า”

เมณิชาชะงักเล็กน้อยก่อนจะตอบ

“ไม่มีอะไรค่ะ แค่เข้าใจผิดกันนิดหน่อยค่ะ”

“ไม่ใช่แค่เข้าใจผิดแน่ ๆ” น้ำเสียงของคุณหญิงเย็นลงเล็กน้อย

“เธอไม่ได้พูดอะไรกับภวินเลย ไม่อธิบาย ไม่ขอความช่วยเหลือ ทั้งที่เขา... ชัดเจนว่าห่วงเธอมาก”

เมณิชาเงียบ หัวใจเต้นแรงกับคำพูดนั้น แต่ยังคงรักษาสีหน้านิ่งเรียบเหมือนเดิม

“เมย์ขอบคุณในความเมตตาของคุณหญิงค่ะ”

คุณหญิงนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเปรยขึ้นเหมือนพูดกับตัวเอง

“เด็กสองคนนั้น...น้องพีร์กับน้องพราว ดูแล้วก็ฉลาด เรียบร้อย น่ารักจริง ๆ...โดยเฉพาะน้องพราว...หน้าตาเหมือนลูกสาวของฉันตอนเด็กอย่างกับแกะ”

ดวงตาของไอษดาเหลือบมองเมณิชานิ่ง ๆ

“น่าจะบังเอิญนะค่ะ แม่ของเมย์บอกว่า น้องพราวตอนแรกเกิด หน้าคล้ายคุณยายมาก แต่พอโตมาเรื่อย ๆ หน้าก็เริ่มเปลี่ยน...” เมณิชาตอบนิ่ง ไม่สบตาผู้อาวุโสกว่า

คุณหญิงไม่ถามต่อ แต่หยิบรูปถ่ายเด็กหญิงในกรอบเงินจากกล่องเล็กใกล้ตัวแล้วยื่นให้เมณิชาดู

ภาพนั้นคือรูปของ 'นริน' เมื่อตอนยังเด็ก อายุประมาณสามขวบ

และใช่... เหมือนน้องพราวแทบจะถอดแบบ

แล้วคุณหญิงก็เก็บรูปกลับไว้ที่เดิม ราวกับยังไม่ต้องการคำตอบในวันนี้

“เมื่อไหร่ก็ได้ ถ้าเธอพร้อมจะบอก ...และจำไว้ว่าฉันกับภวิน ช่วยเธอได้มากกว่าที่เธอคิด”

เมณิชานิ่งเงียบ หลุบสายตามองลงที่ถ้วยชาเบื้องหน้า เธอไม่ตอบอะไร นอกจากเอ่ยเบา ๆ ว่า

“เมย์จะจำไว้ค่ะ ขอบพระคุณ คุณหญิงมากนะคะ”

 

อีกด้านหนึ่ง

ภวินยืนพิงขอบหน้าต่างห้องทำงานมืดสลัว ดวงตาคมทอดมองออกไปยังสวนด้านล่างอย่างครุ่นคิด

เมื่อคืน เขาไม่ได้นอนเลยสักนาทีเดียว ในหัวเขาเต็มไปด้วยคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบ

คำพูดประชดประชันของเมณิชาในตอนนั้น มันวนเวียนอยู่ในหัวไม่หยุด

 

"แล้วถ้าคุณณัฐเป็นพ่อของลูกฉันจริง ๆ ล่ะคะ... คุณจะทำยังไง?"

 

เขารับได้ทุกอย่าง ยกเว้นสิ่งเดียว คือ ณัฐกฤษเป็นพ่อของเด็กแฝด...

“ไม่… ต้องไม่ใช่เขา…” เขาพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะกดโทรศัพท์หาลูกน้องคนสนิท

“สืบทุกอย่างเกี่ยวกับเมณิชาก่อนเข้าประกวด ย้อนกลับไปอย่างน้อยสี่ปี โดยเฉพาะเรื่องใบเกิดของเด็กแฝด หาให้ได้ว่าเธออยู่ที่ไหนตอนคลอดลูก แล้วใครเป็นพ่อของเด็ก”

เสียงจากปลายสายรับคำสั่งทันที ไม่มีคำถามใดเพิ่ม เพราะรู้ว่าภวินในโหมดนี้… ไม่ใช่ใครก็ขัดได้ง่าย ๆ

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา รายงานอย่างละเอียดก็มาถึงมือเขา

ใบเกิดเด็กออกที่อำเภอดอกคำใต้ ชื่อแม่คือ ‘พิมพ์ญดา มหาวงษ์’ ส่วนชื่อพ่อ…เว้นว่าง หลังคลอด เธอเปลี่ยนนามสกุลเป็น ‘เอื้อตระกูลวงศ์’ ตามอาของเธอ แล้วย้ายออกไปอยู่กับอาที่น่าน จนถึงก่อนการประกวดก็เปลี่ยนมาใช้ชื่อ ‘เมณิชา’

คนที่ออกใบเกิดและเปลี่ยนนามสกุลให้หญิงสาว สืบได้ว่าเป็นเพื่อนสนิทสมัยเด็ก ที่ตอนนั้นมีตำแหน่งเป็นผู้ช่วยนายทะเบียนบนอำเภอ

มือภวินที่ถือเอกสารอยู่ สั่นเล็กน้อยเมื่อสังเกตนามสกุลที่ถูกเปลี่ยนอย่างจงใจ หลังสลักชื่อลงบนสูติบัตร

เธอเปลี่ยนนามสกุลและย้ายออกไปทำไม เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะยอมห่างจากลูก 

เขาเดินตรงไปยังตู้เอกสารเหล็ก ที่ถูกล็อกแน่นในห้องทำงาน ปลดกล่องแฟ้มเก่าใบหนึ่งออกมา เปิดดูเอกสารที่เก็บอยู่ในส่วนลึกที่สุดของเขา...

“หญิงสาวในคืนวันเกิดปีที่ 25”

แฟ้มเอกสารลับของคนที่เขาสั่งให้ออกตามหาเมื่อสี่ปีก่อน

ข้างในนั้น...มีภาพเสี้ยวใบหน้า ที่เขาจำได้ขึ้นใจแม้วันเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน และชื่อของเธอ

'พิมพ์ขวัญ'

หรือจะเป็นแค่คนชื่อคล้าย...

แม้รูปร่างจะต่างกันมาก แต่ใบหน้าช่างละม้ายกับหญิงสาวที่เขาเผลอผูกพันลึกซึ้งในคืนวันนั้นไม่มีผิด

ดวงตากลมโตคู่นั้น ริมฝีปากเล็ก ๆ ที่ระริก ยามเมื่อถูกเขาสัมผัส …เขายังจำได้หมด

เขาทิ้งตัวลงกับเก้าอี้ รู้สึกเหมือนลมหายใจกำลังสั่นสะท้าน ภายในอกเหมือนมีคนกำลังตีกลอง ส่งสัญญาณว่าเขาใกล้จะพบจุดหมาย

เด็กแฝดคู่นั้น...ใช่ลูกของเขาไหม?

 

ขณะเดียวกัน ที่ห้องนอนเด็ก

เมณิชาเพิ่งกล่อมน้องพราวให้หลับ เธอนั่งอยู่ข้างเตียงเงียบ ๆ ดวงตาอบอุ่นจ้องมองลูกสาวที่หลับสนิท

ขณะที่มือกำลังจะเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์วางบนโต๊ะหัวเตียง

ติ๊ง!

ข้อความใหม่เด้งขึ้นมาอีกครั้ง จากหมายเลขเดิม และคราวนี้...ไม่ใช่แค่ข้อความ แต่เป็นสายเรียกเข้า

เธอกดรับด้วยความลังเล เสียงปลายสายดังขึ้นทันที โดยไม่รอให้เธอทักทาย

“เธอกล้าดีมาก ที่ยังอยู่ใกล้เขาแบบนี้”

เสียงของแพทริเซียชัดเจนและเย็นยะเยือก

“อย่าคิดจะบอกภวินเรื่องอะไรทั้งนั้น เพราะถ้าเขารู้… เขาจะตาย”

“คุณขู่ฉัน?” เมณิชาถามเสียงเรียบ

“เปล่า ฉันแค่บอกความจริง ภวินกำลังจะถูกกระชากลงจากเก้าอี้ประธาน เรากำลังปูทางให้ผู้ถือหุ้นถอนความไว้วางใจจากเขา… และเธอคือจุดอ่อนเพียงหนึ่งเดียวของเขา ถ้าภาพของเธอกับลูกแฝด...ลูกที่ไม่มีพ่อ...ถูกเผยแพร่ในช่วงนี้”

เสียงหัวเราะเย้ยหยันของแพทริเซียดังลอดมาทางสาย

“กรรมการทุกคนจะมีข้ออ้างดี ๆ ในการโหวตปลดเขา แล้วหลังจากนั้น ทั้งคู่แข่ง ทั้งคนในบอร์ด ก็จะไม่ใช่แค่เขี่ยเขาออกจากตำแหน่ง แต่อาจจะทำอะไร... ที่ทำให้เขาไม่สามารถกลับมารับตำแหน่งได้อีก เธอก็รู้นี่ว่าวงการนี้ไม่ได้มีแต่ด้านสว่าง...”

เมณิชาเงียบ ดวงตาเริ่มแดง น้ำตารื้นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

“เธออยากให้เขาตายใช่ไหมล่ะ ถ้ายังไม่หายไปซะตอนนี้... เขาก็จะไม่มีวันรอด”

ติ๊ด!

เสียงปลายสายวางลงแบบไม่ให้เธอทันได้ตอบโต้อะไรอีก

เมณิชาวางโทรศัพท์ลงช้า ๆ

มองลูกสาวตัวน้อยที่หลับสนิทอยู่บนเตียง ใบหน้านั้นช่างบริสุทธิ์ ไร้เดียงสา ไม่รู้เลยว่าทั้งแม่และพ่อกำลังตกอยู่ในขุมนรกของเกมอำนาจ

เธอกัดฟันแน่น พึมพำเสียงเบาเหมือนคำสาบาน

“ถึงเขาจะคิดกับฉันยังไง...

แต่ฉันก็จะไม่ยอมให้เขาเป็นอะไร

แม้จะต้องผิดสัญญา...”

ใบหน้าของเมณิชาเปื้อนน้ำตา แต่แววตาแน่วแน่เด็ดเดี่ยว

เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ยอมพ่ายแพ้...

“ภวิน… คุณอาจจะเกลียดฉันในวันนี้ แต่ถ้าฉันหายไปจากชีวิตคุณ ...นั่นแปลว่า ฉันปกป้องทุกคน...รวมถึงคุณได้”

 

*****