ฝากรักวิวาห์ลวง [อ่านฟรีจนจบ] - 02 เส้นทางแห่งความลับ โดย จุฬดา @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แต่งงานเพื่อผลประโยชน์แต่หัวใจกลับทรยศ ระหว่างนางงามผู้มีข่าวฉาว และชายหนุ่มผู้ไม่เชื่อในความรัก วิวาห์ครั้งนี้...จะลวงรัก หรือฝากรักไว้ในหัวใจของเธอและเขา

ผู้แต่ง

เรื่องย่อ

ฝากรักวิวาห์ลวง

ตอนที่ 2 เส้นทางแห่งความลับ

วางเดิมพัน บนเส้นทาง แห่งความลับ

คณานับ แสงแฟลชไฟ พาใจหาย

คำโกหก แลกชีวิต ให้ลูกชาย

อันตราย อยู่ข้างหน้า พร้อมฝ่าฟัน

ที่ด้านหลังเวที เสียงนักข่าวและช่างภาพทั้งแย่งกันสัมภาษณ์ และถ่ายรูปอย่างไม่ขาดสาย ทุกคนต่างเรียกชื่อเมณิชาให้หันไปมองกล้องเพื่อถ่ายภาพ และไต่ถามความเป็นมาเป็นไปเพื่อเป็นข้อมูลข่าว นาทีนี้ถ้าใครข่าวไวกว่าเยอะกว่าก็ถือว่าชนะ

ทำให้หญิงสาวที่เพิ่งก้าวลงจากเวทีมาไม่ถึงห้านาที ยิ่งทวีความเหนื่อยล้าทั้งร่างกายและจิตใจอย่างไม่รู้ตัว

“คุณเมย์คะ มองทางนี้หน่อยค่ะ”

นักข่าวคนหนึ่งตะโกนเรียก เธอหยุดหันไปตามเสียงนั้นพลางยิ้ม แต่ก่อนที่นักข่าวคนนั้นจะทันได้ถามคำถามใด ๆ เสียงของผู้จัดการกองประกวดก็แทรกขึ้นมา

“ขอโทษนะคะ เดี๋ยวเราจะพาน้องเมณิชาไปพักผ่อนก่อน ขอความกรุณาให้สื่อมวลชนช่วยรอในห้องแถลงข่าวอีกสักครู่ค่ะ”

ราวกับเสียงเคาะระฆังพักยก เมณิชาถูกพาเข้าไปในห้องพักส่วนตัว เธอทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างอ่อนแรง ราวกับพลังทั้งหมดของเธอถูกดูดออกไปในช่วงเวลาสั้น ๆ ดวงตาของเธอยังคงสะท้อนถึงความกังวลที่ไม่อาจปิดบังได้ ลำพังแค่ต้องนำพาร่างที่เหนื่อยล้าออกไปสู้รบปรบมือกับบรรดานักข่าวก็ว่าลำบากแล้ว แต่เธอกลัวเหลือเกินว่าจะมีคนจุดประเด็นเรื่องข่าวที่เธอมีลูกแล้วขึ้นมา

โรงพยาบาลพะเยา

เสียงโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงดังขึ้น เรียกให้พรรณี หญิงวัยกลางคนผู้กำลังสาละวนกับการดูแลหลานชายหยิบมันขึ้นมารับ

“ฮัลโหล...”

เสียงของพรรณีตอบกลับปลายสาย น้ำเสียงอ่อนโยนแสดงถึงความเหนื่อยล้า

“แม่คะ... หนูทำสำเร็จแล้ว”

เสียงของเมณิชาดังขึ้น น้ำเสียงสั่นเล็กน้อย ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะความตื่นเต้น หรือว่าความกังวล

“จริงเหรอลูก!”

พรรณีแทบจะลืมทุกอย่างรอบตัว ฝ่ามือขาวซีดวางแก้วน้ำที่เพิ่งป้อนยาหลานชายเสร็จลงบนโต๊ะ ก่อนจะจับมือถือเปลี่ยนมาแนบหูอีกข้างที่ได้ยินถนัดกว่า

“แม่รู้อยู่แล้วว่าลูกต้องทำได้”

เมณิชายิ้มรับคำชม แต่รอยยิ้มนั้นกลับเจือไปด้วยความเจ็บปวด เธอรู้ดีว่าความสำเร็จครั้งนี้ไม่ใช่สิ่งที่เธอคู่ควรเท่าไรนัก

“แต่แม่... หนูรู้สึกไม่ดีเลย หนูไม่อยากโกหก” เธอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยต่อ

“..แต่หนูต้องใช้เงิน ..เพื่อช่วยน้องพีร์”

ที่ปลายสาย แม่ของเธอเงียบไป ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงแฝงความรู้สึกผิด แต่ก็พยายามส่งกำลังใจให้คนเป็นลูกอย่างสุดกำลัง

"...แม่เข้าใจลูก..."

คำพูดนั้นตกค้างอยู่ในอากาศ ราวกับไม่มีใครกล้าหายใจ

“แม่กับพ่อจะดูแลหลานทั้งสองให้ดี...”

น้ำตาใสไหลซึมคลอจนเธอต้องกระพริบตาไล่ แล้วพักสายตาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะปรับน้ำเสียงแล้วถามไถ่ต่อ

"ตอนนี้น้องพีร์เป็นยังไงบ้างคะ"

เธอพยายามคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่นเครือ ด้วยเกรงว่าคนปลายสายจะเป็นห่วง

"ตอนนี้ไม่เป็นอะไรมาก คุยเก่งเหมือนเดิม กินข้าวได้ กินยาเก่ง แม่เพิ่งให้กินยาไป แล้วก็หลับต่อ"

พรรณีตอบกลับพร้อมกับก้มหันไปมองหน้าหลานชาย ที่กำลังหลับพริ้มอยู่บนเตียงผู้ป่วย ฝ่ามืออบอุ่นเอื้อมไปลูบกลุ่มผมอ่อนนุ่มของหลานเบาๆ

"แล้วคุณหมอว่ายังไงบ้างคะ"

"...คุณหมอบอกว่า ต้องผ่าตัดให้เร็วที่สุด ท่านติดต่อโรงพยาบาลที่เชี่ยวชาญด้านนี้ไว้ให้แล้ว อยู่ที่กรุงเทพ"

"งั้นถ้าพิมพ์ได้เงินรางวัลแล้ว จะให้อาวีไปรับทุกคนลงมากรุงเทพนะคะ ..แค่นี้ก่อนนะคะแม่ หนูต้องไปให้สัมภาษณ์แล้วค่ะ ..คิดถึงทุกคนนะคะ"

เมณิชาจำต้องวางสาย เมื่อเห็นอาของเธอเปิดประตูเข้ามาในห้อง และส่งสัญญาณว่าถึงเวลาที่เธอต้องออกไปให้สัมภาษณ์

สุรวีร์ หรือ อาวี เป็นน้องของ สุชาติ ผู้เป็นพ่อของเมณิชา ในบรรดาพี่น้องท้องเดียวกันสี่คน โดยที่สุชาติเป็นพี่คนโต และสุรวีย์เป็นน้องคนเล็ก 

เธอเป็นสาวประเภทสอง ที่เปิดกิจการร้านเสริมสวยและชุดเช่าชื่อดังประจำจังหวัดน่าน ด้วยความชื่นชอบการประกวดนางงาม จึงได้หันมาจับงานปั้นนางงามเป็นงานเสริม กลายเป็นโมเดลลิ่งน้องใหม่ของวงการ

ซึ่งการปั้นหลานสาวแท้ๆ อย่างเมณิชาถือเป็นงานชิ้นที่สอง ซึ่งได้กลายเป็นงานชิ้นโบว์แดง ที่จะการันตีชื่อเสียงของสุรวีร์ในฐานะนักปั้นนางงามเลยก็ว่าได้

คฤหาสน์ตระกูลลัวร์

ในอีกมุมหนึ่งของกรุงเทพ ภายในคฤหาสน์หรูที่ตกแต่งอย่างโอ่อ่าทันสมัย ภวิน ลัวร์ กำลังนั่งฟังรายงานจากที่ปรึกษาส่วนตัว

ภวิน เป็นลูกคนรองของตระกูลลัวร์ ทางฝั่งพ่อคือ คริสเตียน ลัวร์ มีชื่อเสียงด้านธุรกิจอสังหาริมทรัพย์จากต่างประเทศ ส่วนฝั่งแม่คือ ไอษดา กิจจาวัฒนากุล ที่ครอบครัวทำธุรกิจก่อสร้างมีชื่อเป็นอันดับต้นๆ ของประเทศ

เขาจึงจัดได้ว่าเป็นทายาทมหาเศรษฐีที่หาตัวจับยาก ยิ่งเมื่อช่วงปลายปีที่แล้วมีข่าวหลุดออกมาว่า พี่ชายคนโตของตระกูลได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ก็ยิ่งทำให้เขาเป็นที่จับตามอง ในฐานะทายาทอันดับหนึ่งไปโดยปริยาย

แล้วหลังจากนั้นไม่กี่เดือน ก็มีคนปล่อยข่าวดิสเครดิตออกมาว่าเขาเป็นเกย์ ซึ่งส่งผลเสียต่อชื่อเสียงของภวิน และยังกระทบต่อธุรกิจทั้งหมดในเครือบริษัท เขาจึงต้องหาวิธีลบข่าวลือ ตามคำสั่งเด็ดขาดของผู้เป็นแม่

“คุณหญิงต้องการให้คุณภวินเตรียมตัวสำหรับการประกาศหมั้น และยืนกรานว่าคุณภวินต้องแต่งงานภายในไตรมาสหน้า ก่อนที่ราคาหุ้นจะตกลงไปมากกว่านี้ครับ”

ภวินหัวเราะในลำคอ เขาคว้าแก้วไวน์ขึ้นมาจิบพลางเอ่ยอย่างเย้ยหยัน

“คิดจะบังคับฉันแต่งงานอีกแล้วเหรอ”

“ครับ... แต่คราวนี้ท่านให้เหตุผลว่า หากคุณแต่งงานกับผู้หญิงที่เหมาะสม มันจะช่วยลบข่าวลือทั้งหมดที่กระทบชื่อเสียงของครอบครัวและบริษัทได้ครับ”

ดวงตาของภวินวาวโรจน์ขึ้น เขาเองที่เป็นคนตั้งเงื่อนไขนี้ขึ้นเมื่อราว 2-3 ปีก่อน เพราะต้องการบ่ายเบี่ยงที่จะคบหากับผู้หญิงที่ผู้เป็นแม่เฟ้นหามาให้

ในตอนนั้นเองจึงเกิดเงื่อนไขที่ว่า ผู้หญิงของเขาจะต้องเป็นคนที่สวยที่สุด ซึ่งทำให้เขาอยู่รอดปลอดภัย จากการจัดแจงของแม่มาได้จนถึงวันนี้

“ผู้หญิงที่เหมาะสมงั้นเหรอ ต้องสวยที่สุดในประเทศด้วยรึเปล่า..”

เขายิ้มเยาะให้กับคำพูดเอาตัวรอดของตัวเองในวันนั้น

“ครับ.. และนี่คือข้อมูลของคุณเมณิชา มิสออริจินัลไทยแลนด์คนล่าสุดครับ...”

ที่ปรึกษาพยักหน้า ก่อนจะวางซองเอกสารข้อมูลของผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าสวยที่สุดในประเทศลงบนโต๊ะ ทับกองเอกสารข้อมูลอื่นๆ ก่อนหน้า

"แล้วงานนั้นล่ะ"

"เรื่องนั้น.. ผมกำลังให้คนตามสืบอย่างละเอียดอยู่ครับ"

ความลำบากใจฉายขึ้นบางๆ บนสีหน้าของเลขาคนสนิท ผ่านมา 3 ปีแล้วเช่นกันกับคนที่ภวินพยายามตามหา เสียงถอนหายใจดังขึ้นเบาๆ ก่อนที่เขาจะโบกมือเป็นสัญญาณ ว่าหมดเรื่องแล้วให้เลขาออกไปได้

*****