เด็กสาวเรียนปีหนึ่งสาขาท่องเที่ยวได้ตกหลุมรักรุ่นพี่ปีสามสาขาการบิน แต่รุ่นพี่กลับไม่สนใจเธอ แต่มีบางอย่างทำให้รุ่นพี่สนใจเธอขึ้นมาและอยากดูแลเธอไปตลอด
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,รักมหาลัย,รักหวานแหวว,รักโรแมนติด,รักในมหาลัย,รักโรแมนซ์,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
จอมทัพล็อกประตูแน่นคิดว่าทั้งสองคนน่าจะตามไม่ทัน แต่ก็เกิดสิ่งที่ไม่คาดฝัน เขามองออกไปประตูแมวเห็นทั้งสองคนยืนรอหน้าบูดบึ้ง จอมทัพจิตตก เมเปิ้ลเห็นด้วยจึงปล่อยไว้นั้น คิดว่าสักพักหน่วยรักษาความปลอดภัยน่าจะมา
ผ่านไปหลายชั่วโมงจู่ๆเสียงกริ่งดังขึ้น จอมทัพออกไปดูพบว่าเป็นพนักงานส่งอาหาร ถามเมเปิ้ลว่าสั่งอะไรไว้ แน่นอนเธอตอบอย่างมั่นใจว่าไม่ได้สั่งอะไรเพราะเธออิ่มมากจากมื้อนั้นที่กินไป จอมทัพจับได้ว่าปลอมตัวมา เขาถอดหมวกจึงรู้ว่าเป็นจอมพลและซันไชน์แอบอยู่ข้างประตู
"โอ้โห..มันเนียนมาก..ทำงานเป็นทีม..อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะ..แค่ดูจากก็หุ่นก็รู้แล้ว..พี่แค่เก๊กไปงั้นแหละ" ซันไชน์และจอมพลเข้ามาในห้อง ทั้งสองคอตกเหมือนสำนึกผิด จอมทัพหน้าตาไม่พอใจอย่างมาก เมเปิ้ลออกมาดู ซันไชน์หน้าตาก้มหัวลง เมเปิ้ลมายืนข้างเธอ
"ซันไชน์...ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย" เมเปิ้ลนํ้าตาไหล สายตาเธอบ่งบอกว่า ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าเพื่อนรักจะทำแบบนี้ และแล้วซันไชน์เงยหน้าขึ้นมา ฝีหน้าเปลี่ยนไปไม่เหมือนที่เมเปิ้ลเคยเจอมาก่อน
"ทำไมเนาะ...ฉันถึงย้ายมาทำงานสายการบินล่ะ" ซันไชน์พูดขึ้นพร้อมหัวเราะเยาะใส่เมเปิ้ล เธอเดินไปรอบห้อง หลังจากนั้นจอมพลผงกหน้าขึ้นมา สายตาเจ้าเล่ห์ มองพี่ชายของเขาด้วยสายตาเกรี้ยวกราด
"ทำไมกันนะ...แล้วเธอนี่ก็เชื่อง่ายจริงๆ..คุณพี่ชาย..เฮ้อ.."
"นี่งั้นบอกมาเลยว่า...เรื่องราวมันเป็นอย่างไร"
"คืออย่างนี้...ชิดดาวไม่ได้คิดจะมาอยู่สาขาเดียวกับพี่ แต่ว่าฉันเป็นคนบังคับเธอเอง...บ้านหลังนั้นที่พวกเธอตามไปสืบ ก็ไม่ใช่บ้านจริง...ฉันแค่บังคับให้เธอพูดตามบท ส่วนคนแก่นั้นเขาไม่รู้เรื่อง เพราะเขาหูหนวก แต่ก็ดีที่รู้ก่อน..ตอนนั้นจึงรีบหนีเลยใช่ไหมล่ะ"
"แล้ว..ชิดดาว ชิดดาวอยู่ไหน"
"ฉันก็เอาไปไว้ที่...ไหนสักแห่ง..เป็นเกาะพิสดาร เกาะที่มีแต่สัตว์น่ากลัวไปหมด ป่านนี้คงโดนเสือกินแล้วแหละ"
"ไอ้...น้องชั่ว"
"ขอบคุณมาก ขอบคุณมากครับ" จอมพลพูดหัวเราะใส่จอมทัพ แต่เขาไม่ทน เมเปิ้ลโทรแจ้งทางโรงแรมให้มาเอาสองคนนี้ออกไป และแจ้งข้อหาบุกรุก ทันใดนั้นเองหน่วยรักษาความปลอดภัยมาทันที จับสองคนออกไปจากโรงแรมพร้อมแจ้งความจับ รถตำรวจมาถึงโรงแรมเรียบร้อย จากการให้ปากคำผลตรวจออกมาว่าซันไชน์เคยมีคดีค้ายาเสพติดจึงชวนจอมพลมาเล่นด้วย จอมทัพเมื่อเห็นข่าวนี้กระจายแพร่ออกไปทำให้เขาผิดหวังอย่างมาก
วันรุ่งเช้าต่อมา ทั้งสองเริ่มต้นรักครั้งใหม่ พาเดินออกไปเดินเล่นที่ทะเลอย่างมีความสุข เมเปิ้ลได้รู้ว่า เพื่อนแท้นั้นหายาก คนรักก็เช่นกันกว่าจะหาได้ตรงตามสไตล์เรามันยากเย็นขนาดไหน บางคนคิดไปว่าไม่มีคนรักเลย สนุกดี เที่ยวคนเดียวโลด สำหรับเธอเคยคิดแบบนี้ แต่ตอนนี้เธอมีแฟนแล้ว แน่นอนว่าจะไม่มีลูก หลังจากนั้นทั้งคู่ได้เต็มอิ่มกับความรัก
ครึ่งวันผ่านไปจอมทัพคิดได้ว่าต้องช่วยชิดดาวออกมา แต่ว่าจอมพลบอกว่าขังอยู่ในเกาะพิสดาร จอมทัพงัวเงียไปไม่ถูก เมเปิ้ลฉุดคิดขึ้นมาได้ว่าสิ่งที่มันบอกอาจจะแปลว่าเหมือนที่เธอเคยอ่านในนิยายสืบสวน เป็นสิ่งที่ทำให้คนอื่นเชื่อฟัง คิดเกินเหตุ จริงแล้วเธออาจจะอยู่ที่ไหนสักแห่ง ที่เธอแวะมาบ้านเราตลอดเพราะว่าขอความช่วยเหลือแต่ไม่คิดว่าซันไชน์จะอยู่
จอมทัพฟังเมเปิ้ลเล่า คิดว่ามันก็เป็นเพียงแค่นิยาย ความคิดแบบนี้ใครจะทำกัน แต่แล้วก็คิดอย่างอื่นไม่ออกนอกจากนิยายสืบสวนที่เธออ่านมา จอมทัพชื่นชมเมเปิ้ล แล้วเหมือนเขาจะคิดอะไรออก จากนั้นจับมือเมเปิ้ลขึ้นรถออกตามหาชิดดาว
จอมทัพคิดว่าชิดดาวน่าจะอยู่ที่นี่ ที่ทะเลนี้เป็นเกาะที่หลายคนไปเที่ยวมากมาย ทั้งชอบตั้งแคมป์และเล่นนํ้าทะเล แต่ตอนนี้รายได้เกาะนั้นไม่ค่อยดีเพราะมีแต่ขยะเกลื่อนไปหมด พูดไปเรื่อยๆจนขับรถไปถึงเกาะเห็นชิดดาวกำลังนั่งกอดเข่ามองไปที่ทะเลพอดี
เมเปิ้ลรีบลงไปช่วยเธอ ถามว่าเป็นอะไร เธอไม่ตอบเอาแต่ร้องไห้ไม่พูดอะไร ทั้งสองพาเธอกลับโรงแรมคิดว่าจะให้ค้างคืน ได้พูดคุยกันก่อนแล้วค่อยพากลับบ้านเธอ อยู่ๆเธอพูดออกมาระหว่างไปโรงแรม
"พวกนั้นหลอกฉันให้ไปทำสิ่งไม่ดี" ชิดดาวพูด จอมทัพที่ได้ยินบอกให้พอ เลิกคิดกับสิ่งนั้นแล้วบอกว่าไม่ต้องกลัว พวกนั้นถูกจับไปแล้ว ชิดดาวโล่งรู้สึกไม่มีอะไรกวนใจอีกต่อไป หลังจากนี้จอมทัพคิดว่าจะให้อยู่บ้านพักข้างๆบ้านเขา เผื่อมีอะไรจะได้ชช่วยเหลือกัน
ทั้งสามมาถึงโรงแรม จอมทัพพาชิดดาวขึ้นห้อง สภาพเธอยังดูหวาดกลัว เมเปิ้ลพยายามผ่อนคลายเธอโดยให้หายใจลึกๆ นับหนึ่งสองสามในใจจนเธอดีขึ้น จอมทัพได้จองห้องนอนอีกห้องเพื่อให้ชิดดาวได้อยู่
เช้าวันต่อมาทั้งสามเริ่มกลับบ้าน เมื่อถึงบ้านจอมทัพได้ติดต่อบ้านข้างๆที่เป็นสามีภรรยาคู่หนึ่ง พวกเขาอยากมีลูก แต่ไม่มีสักที จอมทัพเลยแนะนำชิดดาวให้พวกเขาฟัง สรุปว่าพวกเขารับดูแล
เมเปิ้ลและจอมทัพเข้าบ้านกัน อย่างมีความสุข เธอรู้สึกว่าไม่มีพิษภัยอีกต่อไป ตื่นเช้ามาหวังว่าจะไม่เจอกับสิ่งเลวร้ายอะไรอีก แมวตัวนั้นเดินออกมาราวกับหิวข้าวมาสองสามวัน เธอรีบอุ้มแมวแล้วให้อาหารทันที
"ซาย่า..มานี่มา กินเยอะๆนะ" แมวรีบเดินมาอย่างไว
