เด็กสาวเรียนปีหนึ่งสาขาท่องเที่ยวได้ตกหลุมรักรุ่นพี่ปีสามสาขาการบิน แต่รุ่นพี่กลับไม่สนใจเธอ แต่มีบางอย่างทำให้รุ่นพี่สนใจเธอขึ้นมาและอยากดูแลเธอไปตลอด
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,รักมหาลัย,รักหวานแหวว,รักโรแมนติด,รักในมหาลัย,รักโรแมนซ์,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
มาถึงวันเสาร์อีกครั้งของการจัดกิจกรรมรับน้อง ฉันยังไม่ได้กลับบ้านสักที ว่าแต่กลับบ้านไปก็เหนื่อย คิดว่าไม่กลับละกัน เดือนนึงค่อยกลับไป และแล้ววันนี้มีกิจกรรมเกิดขึ้น กิจกรรมเลือกดาวเดือนมหาวิทยาลัย เพื่อนในห้องของฉันต่างไม่รู้จะอาใครดีที่จะให้ห้องดูมีชื่อเสียง สรุปผลสุดท้ายเพื่อนๆต่างแสดงเป็นเสียงเดียวกันคือ เมเปิ้ล ฉันเองที่เป็นดาวคณะ ฉันยอมรับผลจากเพื่อน ผลโหวตดูสูงมาก
ฉันเข้าไปในหอพักของฉันเพื่อรอให้ถึงตอนเย็น เอาชุดโชว์ออกมาหมด อยู่ๆเพื่อนคนหนึ่งเข้ามาเคาะประตูห้องซึ่งไม่ใช่ใครเลยเธอคือ ซันไชน์นั่นเอง เพื่อนรักของฉัน เธอมาบอกว่าจะไปดูฉันแสดงด้วย ฉันดีใจเป็นพิเศษ ไม่คิดว่าจะมีเพื่อนรักมาดู โดยปกติทุกคนจะแกล้งฉันเสมอ ฉันหมายถึงตอนประถมน่ะ แต่ตอนนี้ฉันได้เจอเพื่อนแท้ที่จริงใจตอนมัธยมปลาย ดีที่เธอตามติดฉันมาด้วย
ฉันนั่งคุยกับเธอ เล่นเกมกันจนเพลิน พอถึงเวลาโพล้เพล้ฉันรีบอาบนํ้าแต่งตัว เพื่อนฉันเช่นกัน อีกทั้งอาสาแต่งหน้าให้แต่ฉันบอกว่าเดี๋ยวค่อยไปแต่งหน้าที่นั่นก็ได้ หลังจากนั้นเธอได้ชวนฉันคุยเรื่องเด็กสาวการบิน ชื่อ ชิดดาว
"เมเปิ้ล..."
"ว่าไง...มีอะไรเหรอ"
"ฉันว่าผู้หญิงคนนั้นที่เข้ามาคุยกับเธอเขาดูแปลกๆนะ"
"เอ้านี่...เธอเห็นด้วยเหรอ"
"ฉันไม่เห็น ฉันเห็นเขามาหาเธอตอนเธอไปเรียนน่ะเมเปิ้ล"
"อืม มีอะไรรึเปล่า เธอดูปกติดีนะ"
"ปกติอะไรกัน ยัยนั่นเคยคิดอยากจะเป็นแฟนพี่จอมทัพ แต่พี่จอมทัพไม่เอา"
"แล้วเธอรู้จักพี่จอมทัพได้ไง"
"โอ้โห เธอ ข่าวดังไปทั่วมหาวิทยาลัย ไม่แปลกหรอก พี่เขาเป็นลูกของอาจารย์ใหญ่นี่นา"
ว่าแล้วฉันสะดุ้งกับคำที่เธอบอกมาสักพัก เมื่อถึงเวลาฉันได้บอกซันไชน์ไปพร้อมกับเธอ ทั้งสองได้มุ่งหน้าไปหอประชุม เมื่อมาถึงเมเปิ้ลได้พบกับชายหนุ่มรูปงามเธอไม่รู้มาก่อนว่าผู้ชายที่เธอแอบชอบอยู่ ผู้ชายที่ชนเธอล้มโดยไม่สนใจคนนั้นเป็นหัวหน้าคณะ เมเปิ้ลตกใจ อึ้งแล้วอึ้งอีกจนเพื่อนเธอ ซันไชน์ลากเข้าไปแต่งตัวในห้อง
"โอ้โหนี่เธอชอบพี่เขาแล้วเหรอ เดี๋ยวโดนยัยนั่นรุมอีกหรอก"
"แต่....ฉันงงมาก ทำไมต้องมาตีสนิทกับฉันด้วย"
"นั่นดิ คงจะรอตีสนิทเสร็จ สุดท้ายก็จัดการแก้แค้นให้สาสมใจ"
"ไม่เอาน่า อย่าคิดร้ายกับเธอเลย"
ยังไม่ทันขาดคำก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาหาเมเปิ้ลกำลังแต่งตัวแต่งหน้าพอดี เธอคือชิดดาว เพื่อนที่คอยเข้าหาเมเปิ้ลมาตลอด ฉันเห็นภาพเธอในกระจกที่กำลังแต่งหน้าเลยดีใจที่เธอมาด้วยแต่ฉันเพิ่งรู้ว่า ชิดดาวเป็นดาวคณะเหมือนกับฉัน แต่ดูเหมือนเธอจะมาช้ากว่าปกตินิดหน่อย ซันไชน์มองชิดดาวอย่างหวง หน้าตาซันไชน์จ้องมาที่ชิดดาวเหมือนกลัวว่าจะทำอะไรไม่ดีอีก ฉันหันหลังกลับมาเห็นทั้งสองคนมองหน้ากันนานมากฉันเลยแยกออกไป จากนั้นไม่นานกิจกรรมได้เริ่มต้นขึ้น ชิดดาวยังแต่งตัวไม่เสร็จจนโดนพี่ที่ถูกจ้างมาให้แต่งหน้าด่ากันให้แซด รอยนํ้าตาเธอเหมือนร้องไห้ฉันเลยอาสาช่วยเธอ แต่งหน้าใให้เธออย่างสวยเสร็จไว
พี่จอมทัพได้กล่าวเชิญประธานเปิดพิธี ฉันนั่งแอบฟังพี่จอมทัพพูดคำกล่าว นํ้าเสียงที่หวาน อบอวล ฟังแล้วอบอุ่น ทันใดนั้นเองชิดดาวแต่งตัวเสร็จ พิธีเพิ่งเริ่มเธอได้ชวนฉันไปเข้าห้องนํ้าแต่ซันไชน์ห้ามไว้
"หยุด เธอจะรีบไปไหน นี่ใกล้เวลาแล้วนะ"
"อีกแค่สิบห้านาที ฉันไปไม่นานหรอก"
ซันไชน์ไม่ยอมคำพูดชิดดาวเลยสลัดมือฉันออกจากมือของเธอ แล้วให้ชิดดาวไปห้องนํ้าคนเดียว ชิดดาวมองซันไชน์ด้วยความโกรธแค้น เมเปิ้ลไม่โอเคกับคำที่ซันไชน์พูดใส่เธอ จึงนั่งเก้าอี้แล้วไล่ซันไชน์ออกไป
จนมาถึงโชว์แสดง พี่ทีมงานเรียกสาวๆออกไปหน้าเวที ครั้งแรกให้แค่โชว์ให้กรรมการดูหน้าดูตาไปพรางก่อนแล้วครั้งต่อไปจะเป็นช่วงตอบคำถามจากกรรมการ ฉันรู้สึกตื่นเต้นอย่างพูดไม่ถูก และแล้วการแสดงได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเร็วไว
ฉันออกมาในชุดราตรีเดินสง่าผ่าเผยท่ามกลางผู้คนที่มีทั้ง เพื่อน อาจารย์มาดูกันอยู่ ทุกคนต่างมีเลขในดวงใจของตนเอง ระหว่างนี้ฉันได้เดินพูดแนะนำตัวและเดินโชว์เท่านั้น ระหว่างเดินเสร็จกับตอบคำถามจากคีย์เวิร์ดแล้วผลที่จะเลือกเข้าไปสู่ระดับท็อปห้าหนึ่งในนั้นมีฉัน ฉันตกใจมาก ไม่คิดไม่ฝันกับสิ่งที่เกิดขึ้น ภาพที่เห็นเพื่อนๆต่างเฮยกใหญ่ จนถึงการคัดเลือกสุดท้าย ระหว่างตอบคำถามฉันได้คำถามที่ดีมากเกี่ยวกับมหาวิทยาลัยซึ่งฉันไม่ต้องคิดหนักอะไรเลย
การคัดเลือกครั้งสุดท้ายได้มาถึง ผลประกาศได้มาอยู่กับพิธีกรแล้ว ฉันหัวใจเต้นอย่างแรงเหมือนจะได้ที่หนึ่ง สุดท้ายผลออกมาแล้วนั่นคือฉันได้ที่สอง แต่ไม่เป็นไร ฉันคิดเอาไว้อย่างน้อยได้รางวัลมาแล้ว ขณะนั้นเองฉันเหลือบไปเห็นพี่จอมทัพปรบมือให้ด้วย ส่วนชิดดาวน่ะเหรอ เธอได้ที่สามต่อจากฉันเลย ถึงแม้เธอจะเป็นคนตอบไม่ดีสำหรับกรรมการแต่สำหรับฉันเธอตอบคำถามได้ดีที่สุดแล้ว
คํ่าคืนที่แสนเงียบ ฉันเดินกลับมาห้องเองโดยไม่เรียกอะไร ฉันได้แต่นั่งนึกถึงเพื่อนเก่า หายไปไหน พอเวลานี้นึกถึงตลอด คิดว่าเพื่อนคนนั้นต้องรู้อะไรเกี่ยวข้องกับชิดดาวมาก่อน อาจจะรู้เยอะเลยเพราะข่าวดังไปทั่วนี่ ฉันไม่แปลกใจ ฉันไม่อยากไล่เธอ ขอถามเธอตรงๆละกัน ไหนๆเธอก็เป็นเพื่อนที่ดีเสมอมา เราสองคนมีอะไรที่ชอบเหมือนกัน อาจจะบางสิ่งแค่นั้น ว่าแล้วฉันคิดว่าเธอไม่มาหาฉันแน่นอน ฉันไล่เธอขนาดนั้น ฉันเข้าไปอาบนํ้าแล้วคิดว่าจะไปขอโทษเธอทันที
