เด็กสาวเรียนปีหนึ่งสาขาท่องเที่ยวได้ตกหลุมรักรุ่นพี่ปีสามสาขาการบิน แต่รุ่นพี่กลับไม่สนใจเธอ แต่มีบางอย่างทำให้รุ่นพี่สนใจเธอขึ้นมาและอยากดูแลเธอไปตลอด
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,รักมหาลัย,รักหวานแหวว,รักโรแมนติด,รักในมหาลัย,รักโรแมนซ์,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ชิดดาวกลับไปนั่งร้องไห้ในห้องพักของตน เธอร้องไห้ไปด้วยความเจ็บปวด อยู่ๆ เธอนึกอะไรออกแล้วคิดจะหยุดยั้งความรักนี้ให้ได้ เธอคิดอะไรบางอย่างออกนั่นคือ ทำให้ทั้งสองเลิกคบรักกันโดยการไปบอกพ่อพี่จอมทัพ
“ใช่ ฉันต้องทำแบบนั้น ทำให้เลิกกันให้ได้ ฉันจะทำ”
ชิดดาวได้ปาดน้าตา ออกไปข้างนอกเพื่อไปอาคารเรียนแล้วบอกพ่อของจอมทัพซึ่งเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยที่จอมทัพเรียนอยู่
“คุณครูคะ หนูมีเรื่องจะมาบอกค่ะ”
“มีเรื่องอะไร พูดมาเร็วๆ”
“ลูกชายครูค่ะ หนูเห็นเขาเมื่อวาน วันนั้นหนูไปซื้อของ หนูเห็นพี่จอมทัพกำลังเดตกับแฟนค่ะ”
ชิดดาวพูดจนจบ พ่อจอมทัพได้ยินดังนั้นทนไม่ได้ จึงรีบโทรหาจอมทัพ จอมทัพรับสาย ชิดดาวได้ทำตามอย่างที่หวังก็รู้สึกสาสมใจที่ทำแบบนี้ เธอดีใจขนาดพาเพื่อนออกไปฉลองด้วยกัน เพื่อนของเธอต่างแปลกใจเพราะปกติแล้วไม่เคยชวนเพื่อนเที่ยว อย่างไรก็ตามเพื่อนของเธอไม่สนใจ พร้อมที่จะสนุกกับเธอต่อไป
เมเปิ้ลได้คุยกับจอมทัพสองต่อสองในมือถืออย่างสนุกสนานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถึงเวลาเลิกเรียนทั้งสองไปกินข้าวกันที่ร้านอาหารหรู เมเปิ้ลที่ไม่เคยคิดจะอยากกินร้านอาหารหรูเลยไม่อยากเข้าไป
“อย่าเลยนะ ฉันขอแค่อาหารตามสั่งก็พอ”
“ไม่เป็นไร คุณลองบ้างก็ดีนะ”
ทั้งสองคนได้มานั่งร้านอาหารสุดหรู เมเปิ้ลได้เปิดดูเมนูพบว่าเธอไม่กล้าสั่งอาหารพวกนี้ มันดูแพงมาก เธอจึงสั่งแค่อย่างเดียวที่มีราคาไม่แพงนั่นคือ เฟร้นฟราย จอมทัพเห็นเธอสั่งน้อยเลยบอกเธอว่า “สั่งได้ตามใจเลยนะ พี่เห็นเธอสั่งน้อยจัง สั่งอีกได้”
“ฉันชอบกินสเต็ก....แต่”
“ผมเอาสเต๊กหมูอีกที่หนึ่งครับ” จอมทัพบอกพนักงาน
“เฮ้ย มันแพงมากนะ”
“น่า...พี่เลี้ยง”
เมเปิ้ลรู้สึกเสียดาย เธอได้มองไปทางหน้าต่าง ตรงข้ามมีร้านอาหารตามสั่ง ฉันคิดอยากกินแบบนั้นมากกว่า แต่มีคนพาฉันมากินของที่ชอบก็ดีเหมือนกันนะ ระหว่างอาหารมาเสิร์ฟตรงหน้าทั้งสองแล้ว จอมทัพได้บอกเมเปิ้ลเกี่ยวกับบางอย่าง
“คือว่า...เมื่อกี้พ่อฉันโทรมาบอกว่า มีคนเห็นว่าเราสองคนจู๋จี๋กัน”
“ต้องเป็นชิดดาวแน่เลย พี่ อย่าไปยอมนะ”
“พี่ไม่รู้ แต่พ่อพี่โหดมาก เผลอๆ ให้เราเลิกกันได้เลย”
ฉันรู้สึกผิดหวัง และบอกพี่จอมทัพไปว่า “พี่อย่ากดดันตัวเองเลย พี่เชื่อคำพูดของพ่อก็ดีแล้ว”
“มันไม่ได้ พี่ชอบเธออยู่ดี อย่าทำแบบนี้เลย”
“พี่คะ ถ้าหนูเป็นตัวถ่วงหรือส่วนเกินก็เลิกกันไปเถอะค่ะ”
ฉันได้เดินออกไปจากร้านอาหาร กลับไปที่ห้องพักโดยเดินไป ระหว่างนั้นเงาเหมือนมีใครเดินตามมาติด ฉันคิดแน่นอนว่าต้องเป็นเธอเลยพูดออกไป
“คงสะใจเธอแล้วสินะ ชิดดาว”
“ใช่ สมแล้ว เธอไม่เหมาะกับพี่จอมทัพหรอก ฉันไปก่อนนะ”
เมเปิ้ลร้องไห้แล้วเดินกลับห้องต่อไป เธอได้บอกซันไชน์ เล่าถึงการฟ้องของชิดดาวให้ฟัง ซันไชน์รับไม่ไหวจึงคิดอยากจะแก้แค้นชิดดาวอีกครั้ง แต่เมเปิ้ลไม่ยอมให้เธอไปจนสิ้นคิด ซันไชน์ยอมเธอพร้อมบอกว่า “งั้นเอางี้ ปล่อยวางไปซะ แล้วฉันจะพาเธอไปปาร์ตี้ สนุกให้เต็มอิ่มไปเลย” เมเปิ้ลหยุดร้องทันที
