เด็กสาวเรียนปีหนึ่งสาขาท่องเที่ยวได้ตกหลุมรักรุ่นพี่ปีสามสาขาการบิน แต่รุ่นพี่กลับไม่สนใจเธอ แต่มีบางอย่างทำให้รุ่นพี่สนใจเธอขึ้นมาและอยากดูแลเธอไปตลอด
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,รักมหาลัย,รักหวานแหวว,รักโรแมนติด,รักในมหาลัย,รักโรแมนซ์,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เผลอรัก เจ้าเวหาเด็กสาวเรียนปีหนึ่งสาขาท่องเที่ยวได้ตกหลุมรักรุ่นพี่ปีสามสาขาการบิน แต่รุ่นพี่กลับไม่สนใจเธอ แต่มีบางอย่างทำให้รุ่นพี่สนใจเธอขึ้นมาและอยากดูแลเธอไปตลอด
นิยายรักหวานแหววที่จะสื่อถึงเด็กสาวรูปร่างหน้าตาดีกว่าเมื่อก่อน เธอได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่ง ภาคสาขาท่องเที่ยว พ่อแม่เริ่มเป็นห่วงความปลอดภัยแต่เธอคิดดีแล้วที่จะอยู่คนเดียวในหอพักนี้ วันหนึ่งเธอได้ตกหลุมรักรุ่นพี่ปีสาม ภาควิชาการบิน รุ่นพี่ไม่สนใจเธอแต่ได้มีบางอย่างในจิตใจของเธอทำให้รุ่นพี่ชอบแล้วอยากเป็นแฟนเธอสักครั้ง เมื่อทั้งคู่ได้คบรักกันก็ได้มีอุปสรรคมาขวางกั้นแต่ทั้งสองรอดมาได้และตกลงแต่งงานกัน
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ซันไชน์ครุ่นคิดอยู่กับการวางแผน เลือกวันที่และเวลาที่เหมาะสมที่สุด เมเปิ้ลนั่งที่โซฟากับซันไชน์หันมาปลอบใจว่า "ไม่เป็นไร้ ค่อยๆคิดไป เดี๋ยวก็คิดออกเอง" จู่ๆซันไชน์ฉุดคิดขึ้นได้ เธอชูนิ้วชี้ขึ้นมา เมเปิ้ลตกใจ
"ฉันคิดออกแล้วเมเปิ้ล..เราทำสำเร็จแน่นอน"
"โอเค..อย่ารุนแรงเกินไปนะ..ไม่งั้นเราจะถูกกล่าวหาได้"
"อย่างงี้..ฉันมีวันว่าง..เป็นช่วงบ่าย..นังนั่นไม่มีบินเหมือนฉัน"
"เดี๋ยว..เธอรู้ได้ไง"
"วันนั้นฉันลองถามเล่นๆน่ะ..มันเลยตอบ"
"คิดว่านางตอบจริงเหรอ..เขาอาจจะโกหกก็ได้..วันนั้นเธอไปทำอะไรมาล่ะ"
"ไปบินนั้นแหละ..เจอกันพอดีที่โรงอาหาร..เลยทักทายกัน"
เมเปิ้ลคิ้วขมวด เธอสงสัยซันไชน์หนักมาก จนคิดว่า ซันไชน์แอบสนิทกับชิดดาวและคิดจะหักหลังเธอ แต่แล้วมันเป็นความคิดชั่ววูบ เพื่อนรักที่ไหนจะทำกันแบบนี้ เธอเลิกคิดฟุ้งซ่าน หันมาคุยกับซันไชน์ต่อ
"แล้วเอายังไงต่อ..พี่จอมพลเขาว่างไหม"
"ฉันถามแล้ว..สัปดาห์นี้เขาว่างตลอด แต่สัปดาห์หน้าคือไม่ว่างแล้ว"
"เจ๋งเป้ง..ความคิดสุดยอดมาก..เพื่อน" เมเปิ้ลตบไหล่ซันไชน์
"สู้ๆ..ลงมือเลย" เมเปิ้ลพูด
ซันไชน์จ้องหน้าเมเปิ้ลราวกับว่ามีเรื่องจะเล่าแต่เธอคิดไม่เล่าจะดีกว่า เธอชวนเมเปิ้ลออกไปข้างนอก ซื้อของกันที่ห้าง เมเปิ้ลตอบตกลง หลังจากทั้งคู่ออกเดินทางไปซื้อของกันอย่างสนุก
ซันไชน์และเมเปิ้ลกลับมาจากซื้อของ เมเปิ้ลซื้อของมาเยอะมากกว่าซันไชน์ สิ่งที่เธอซื้อมานั้นเป็นหนังสือนิยายจากร้านโปรด เมเปิ้ลหยิบหนังสือออกมาจากกระเป๋าให้ซันไชน์ดูเป็นขวัญตา เธอซื้อแนวสืบสวนมาเยอะมากซึ่งเป็นปกติ แต่ที่แปลกคือเธอไม่เคยซื้อนิยายรัก ซันไชน์รู้สึกแปลกเลยถามขึ้นว่า
"ทำไมเธอถึงซื้อนิยายรักมาล่ะ..ปกติเห็นเธอซื้อแต่แนวสืบสวนนะ"
"นี่น่ะหรือ..เรื่องนี้เขารีวิวกันว่านางเอกฉลาดสุด สามารถเอาชนะนางมารได้ดีมาก ฉันเลยอยากลองแผนการนี้บ้าง"
"โอ้..โอ้..ใจเย็นๆ นี่นิยายนะ ทำตามจะได้ผลจริงเหรอ"
"ไม่รู้..แต่มันดีสุดแล้วนะ..จะลองทำดู"
"เธอก็อินเกินไป" ซันไชน์พึมพำในใจ ลากตัวเมเปิ้ลมานั่ง
"นี่นิยายคือนิยายนะ..เธอจะเลียนแบบก็ไม่ดีนะ..มันเสียหาย..อ่ะคิดว่าถ้านิยายฆาตกรรม มีทำร้ายคนแล้วเธอเอาแผนการนี้ไปทำร้ายคนตามนิยายมันไม่ดีนะ เราสามารถติดคุกได้เลยนะ"
"แต่นี่คือนิยายรักนะ..ไม่เป็นอะไรหรอก..เราไม่ถึงกับทุบตี..แต่เราจะไม่โง่..ที่จะยอมให้มันตบ..รับรองว่าไม่ร้ายอย่างที่คิดแน่นอน..อันนี้ฉันแค่อยากสั่งสอนคนที่ชอบแย่งแฟนชาวบ้านเท่านั้น"
"เก่งมาก..เพื่อนฉัน" ซันไชน์์ปรบมือดังเปราะๆ
ทั้งคู่พูดคุยเรื่องหนังสือจนถึงตอนบ่ายสอง ซันไชน์มองนาฬิกาเห็นว่าสายแล้ว คิดรีบทันทีแต่พี่จอมพลยังไม่โผล่มาให้เห็น จู่ๆเสียงเคาะประตูดังขึ้น ซันไชน์เปิดดูเหมือนรู้ว่าพี่จอมพลมา แล้วพี่จอมพลเปิดเข้ามาจริง ซันไชน์เตรียมแต่งตัวเรียบร้อย
"พร้อมเริ่มยัง..คนดีของพี่"
"พร้อมค่ะ" จอมพลและซันไชน์เดินออกไปพร้อมกัน ซันไชน์หันมามองเมเปิ้ลสักพัก ใบหน้าเมเปิ้ลที่ยิ้มแย้มส่งต่อมา ราวกับว่าทำได้สำเร็จแน่นอน
สวนสาธารณะทุ่งหญ้าใกล้สนามบิน เป็นที่ที่ทุกคนพักใกล้สนามบินจะมาเดินเล่นเป็นประจำ บางคนเอาสัตว์เลี้ยงของตนมามากมาย ซันไชน์รู้สึกสดชื่นกับบรรยากาศเหมือนไม่เคยลงมาเดินเล่นแบบนี้ ระหว่างนั้นจอมพลได้ปล่อยให้ซันไชน์ชมบรรยากาศไปสักพัก
บ่ายสี่โมงเย็นเริ่มแผนการ จอมพลกับซันไชน์เริ่มจูบกันกลางสวนสาธารณะนั้น แว๊บเดียวเมเปิ้ลกับจอมทัพซึ่งซ่อนอยู่หลังต้นไม้ของสวน เห็นภาพจริงของชิดดาว เธอกำลังถ่ายรูปทั้งสองจริง จอมทัพแอบถ่ายไว้ทัน แต่จอมทัพเพิ่งคิดได้ทีหลังว่า แผนการแบบนี้ยังไม่พอ คิดว่าแผนการของตนเองน่าจะดีที่สุด
"เป็นไงบ้าง..เห็นชิดดาวไหม..ฉันจูบจนปากเปียกปากแฉะแล้ว" จอมพลพูดขึ้น เมเปิ้ลกับจอมทัพหัวเราะเยาะเย้ย
"เอาเป็นว่าฉันเพิ่งคิดได้ทีหลัง..คือ แผนการที่ฉันจะทำกับเมเปิ้ลมันดีกว่า"
"ว่าไงนะ..โธ่..แล้วจะเรียกมาทำไมเนี่ย" จอมพลรู้สึเสียอารมณ์
"ขอโทษทีนะ"
"ไม่เป็นไร..ที่เหลือเดี๋ยวฉันจัดการเอง"
"เมเปิ้ล..ต่อไปเป็นแผนเรานะ..เลือกเอาวันไหน ระหว่างวันจันทร์กับศุกร์"
"เลือกวันศกร์ค่ะ"
"ได้เลย"
ทั้งสี่คนเดินทางกลับห้องพักของตนเอง เมเปิ้ลรู้สึกติดนิยายเล่มนั้น คิดอยากอ่านใจจะขาด ชวนซันไชน์ขึ้นห้องอย่างไว ซันไชน์ตกใจมาก คิดว่าเธอใช้เงินเพื่อซื้อหนังสือพวกนี้ แต่ซันไชน์มันเป็นความสุขของเธอ ปล่อยให้เธอยิ้มบ้างสักวันน่าจะดี ซันไชน์ก็ชอบนิยายเช่นเดียวกับเมเปิ้ลจึงนึกออกว่า ไปนั่งอ่านนิยายที่สวนสาธารณะด้วยกันก็ดี ยังไม่ทันไรซันไชน์ชวนเมเปิ้ลออกไปสูดอากาศด้วยคน เมเปิ้ลตัดสินใจตอบตกลงทันที ทั้งคู่หยิบนิยายของตัวเองที่ชอบไปอ่านคนละหนึ่งเล่ม เดินทางไปสวนสาธารณะใกล้ๆนั้น เมเปิ้ลรู้สึกสบายใจได้อ่านนิยายสืบสวนแบบไม่มีใครมาวุ่นวาย ส่วนซันไชน์นั่งอ่านที่ริมนํ้าของสวนสาธารณะใกล้กับเมเปิ้ล