เด็กสาวเรียนปีหนึ่งสาขาท่องเที่ยวได้ตกหลุมรักรุ่นพี่ปีสามสาขาการบิน แต่รุ่นพี่กลับไม่สนใจเธอ แต่มีบางอย่างทำให้รุ่นพี่สนใจเธอขึ้นมาและอยากดูแลเธอไปตลอด
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,รักมหาลัย,รักหวานแหวว,รักโรแมนติด,รักในมหาลัย,รักโรแมนซ์,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมเปิ้ลตื่นมายามเช้า เธอรู้สึกดียิ่งกว่าที่เคย คิดไว้ว่าอยากจะแต่งงานกับจอมทัพเต็มที แต่ไม่อยากมีลูกสักหน่อย เธอได้เดินบอกพี่จอมทัพกำลังทำกับข้าวในห้องครัว เธอเดินด้วยสภาพที่ยังไม่แต่งตัว จอมทัพหันมาหลังจากนั้นเมเปิ้ลทำผ้าห่มตกพื้น เธอโชว์ร่างกายจนจอมทัพหลง
"อะไรกัน..อยากได้ก็ไม่บอก..มาเลย" จอมทัพปิดเตาแก๊ส พาเธอขึ้นเตียงนอน ทั้งคู่รู้สึกมีความสุขเป็นครั้งแรก เมเปิ้ลได้บอกพอ แต่จอมทัพกลับหลงเธอแล้ว เมเปิ้ลรีบลุกขึ้นแล้วบอกความจริง
"พี่คะ..พี่พร้อมจะแต่งงานไหม" เมเปิ้ลพูดขึ้น จอมทัพจึ๊ปาก ตอบกลับไปว่า"ถ้าแต่งงานต้องมีลูกสิ..เราทำงานการบินทั้งคู่..เอาเวลาไหนไปเลี้ยงลูก"จอมทัพฝีหน้าเศร้า พยายามมีอะไรกับเมเปิ้ลต่อ แต่เธอห้ามไว้ก่อน
"ไม่ต้องมีลูกก็ได้ค่ะพี่..แค่แต่งงาน"
"แต่ครอบครัวพี่เงียบมาก..ตอนนั้นพี่ส่งวิดีโอชิดดาวให้พ่อดู..ก็หายไปเลย...และครอบครัวพี่เคยบอกว่า ถ้าแต่งงานต้องมีลูกให้ด้วย"
"อืม..แต่หนูไม่อยากคลอดลูกนี่พี่..ทั้งเจ็บและภาระเพิ่มด้วย" เมเปิ้ลถอนหายใจแรง
"เฮ้อ..ตกลงพวกเรารอสักหน่อยนะ..รอจนกว่าพ่อพี่จะตอบกลับมา..แล้วพ่อแม่น้องล่ะ..ยอมรับไหม"
"พ่อแม่ของน้องยอมอยู่แล้ว..แม่บอกว่า ไม่ต้องมีลูกให้ก็ได้..รู้ว่ามันทั้งเจ็บทั้งเหนื่อย..หนูรู้ว่าพี่ทำได้"
"พี่จะเชื่อนะ..พี่ไม่อยากโดนจับคลุมถุงชนอีก"
"ป่านนี้สงสัยพ่อพี่คิดแล้วค่ะ..ทำไมน้อ ลูกสะใภ้ที่ฉันจะให้แต่งงานกับลูกชายถึงเป็นเช่นนี้"
"ช่างมันเถอะค่ะพี่..ข้าวปลาเนี่ยเดี๋ยวค่อยกิน..มาทำกันต่อเถอะค่ะ" เมเปิ้ลลูบตัวจอมทัพรวมถึงเล่นปูไต่ไปด้วย จอมทัพอดใจไม่ไหวเลยจัดต่อ
"โอ๊ย..โอ๊ย..โอ๊ย...อ๊าก" เสียงเมเปิ้ลร้องครางออกมา ทั้งคู่มีอะไรกันจนถึงเวลาเที่ยง
ทางฝั่งเพื่อน ซันไชน์เห็นเมเปิ้ลหายไปนาน แต่ได้ยินเสียงเมเปิ้ลร้องครางเหมือนได้จังหวะจึงไม่อยากเข้าไปยุ่ง ปล่อยให้เธอสนุกไป ส่วนซันไชน์ก็คิดอยากมีอะไรกันแบบเมเปิ้ลบ้างจัง แต่ต้องใช้เเวลาศึกษาอีกนาน
ว่าตามนั้นจู่ๆจอมพลได้เดินมาใกล้ตัวซันไชน์ที่กำลังจะเปิดไปดูเยี่ยมเมเปิ้ล เขาจูบหลังเธอ ซันไชน์รู้สึกเร่าร้อนขึ้นมา จอมพลพาเธอกลับมาที่เตียงนอน ทั้งคู่เริ่มมีอะไรกันจนได้
เมเปิ้ลปลื้มมาก เธอรู้สึกสดชื่นที่ได้มีอะไรกับจอมทัพจนครึ่งวัน ทั้งสองตกใจเมื่อเห็นนาฬิกาและท้องฟ้าเปล่งประกาย แสงจรัสเจิดจ้า อยู่ๆระหว่างกินข้าวกับจอมทัพสองต่อสอง ความคิดเกิดขึ้นมาชั่ววูบ เธอขำออกมาโดยไม่ทันตั้งใจ จอมทัพมองหน้ามุ่ย
"อะไรของเธอ"
"เปล่าค่ะพี่..แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ" เมเปิ้ลหุบยิ้ม ขำต่อไป
จอมทัพคิดว่าเธอเป็นบ้าหรือเปล่า หรือเธอคิดอะไรบ้าๆบอๆขึ้นมาอีก อย่าบอกนะว่า เธอคิดจะทำอะไรอีก แหมเรื่องนี้ต้องเป็นเรื่องการเตรียมชุดนอนไม่ได้นอนแน่เลย จอมทัพคิดอย่างนั้น
"ว่าไปแล้ว..เธอก็ไม่ธรรมดานะ..ถึงแม้จะดูเรียบร้อยก็เถอะ.." จู่ๆจอมทัพนึกหัวเราะขึ้นมา เมเปิ้ลที่กำลังล้างจานหันไปมอง ส่งสายตาหวาดเหวี่ยงและส่งรอยจูบไป จอมทัพหัวเราะอีกรอบ
"อะไรกันเนี่ย.."จอมทัพหัวเราะไม่หยุด หลังจากนั้นเสียงหัวเราะได้หยุดไป เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พ่อจอมทัพโทรมา
"สวัสดีครับพ่อ"
"เอ้อ..พ่อเห็นคลิปแล้วนะ..เห็นแม่บอกว่าลูกมีคนรักอยู่แล้ว..เอามาให้พ่อดูหน่อยได้ไหม"
"ได้เลยพ่อ..วันไหนล่ะ"
"ว่างวันไหน เอามาให้ดูเลย..พ่ออยากพิสูจน์"
"ได้เลยครับพ่อ" จอมทัพพูดขึ้นแล้ววางสาย บอกเมเปิ้ลให้รู้ว่าพ่อยอมรับแล้ว แต่รอดูวันว่างก่อน จอมทัพมองไปที่ปฏิทิน รู้สึกว่าวันถัดไปว่างวันเดียวของเดือน ทั้งสองวางแผนไปพรุ่งนี้ทันที จอมทัพได้โทรบอกพ่ออีกครั้ง พ่อทราบเรื่อง ทั้งคู่ต่างดีใจกันยกใหญ่
