เด็กสาวเรียนปีหนึ่งสาขาท่องเที่ยวได้ตกหลุมรักรุ่นพี่ปีสามสาขาการบิน แต่รุ่นพี่กลับไม่สนใจเธอ แต่มีบางอย่างทำให้รุ่นพี่สนใจเธอขึ้นมาและอยากดูแลเธอไปตลอด
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,รักมหาลัย,รักหวานแหวว,รักโรแมนติด,รักในมหาลัย,รักโรแมนซ์,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ทั้งสี่คนอยู่ในบ้านเดียวกันสงบ เมเปิ้ลและซันไชน์พูดคุยกันทุกวัน บางวันวันไหนที่ว่างหรือไม่ได้ทำงานก็ออกไปเที่ยวบ้างแต่ไม่ได้ซื้อของฟุ่มเฟือยไปมากมาย วันนี้ทั้งสองว่างอีกตามเคยเหมือนไม่ได้ทำงานมาหลายวันแล้วเลยคิดจะออกไปเที่ยวข้างนอกกัน
พวกเธอรอส่งแฟนไปทำงาน หลังจากนั้นสักพักทั้งสองทำงานบ้านเสร็จอาบนํ้าแต่งตัวไปเที่ยวข้างนอก ในระหว่างนั้นเองยังไม่ทันได้ออกไปจากบ้านก็มีคนมากดกริ่ง เมเปิ้ลกำลังอยู่ห้องนอนเปิดหน้าต่างดูปรากฎว่าเป็นชิดดาวจึงรีบปิดม่านทันที ชิดดาวไม่ยอมเธอกดกริ่งซํ้ายํ้าหลายครั้ง
จากนั้นซันไชน์ออกไปเปิดประตูให้ชิดดาวทันที หวังให้เข้ามาพูดกันดีๆ ไม่จำเป็นต้องกดขนาดนั้นก็ได้ แต่แล้วชิดดาวไม่ฟังทำให้เหวี่ยงใส่บทยาว ชิดดาวยังไม่สนใจ เมเปิ้ลลงมาจากห้องบอกซันไชน์ให้หยุดและปล่อยไป
"ไปกันเถอะซันไชน์..ไปด่ามันเดี๋ยวพวกเราม่ได้เที่ยวกันพอดี"ซันไชน์ลูกขึ้น ชิดดาวมองหน้าและแลบลิ้นใส่เธอ ซันไชน์คิดจะตบแต่เมเปิ้ลห้ามไว้ทัน จู่ๆเมเปิ้ลหลุดพูดคำหนึ่งออกมาให้ชิดดาวเห็นทั้งที่ไม่มีใครรู้ว่าเธอจะร้ายกาจขนาดนี้ว่า
"เธอเนี่ยมันไม่สมควรอยู่บ้านหลังนี้หรอก..สกปรก..อี๋" ชิดดาวตกใจ เมเปิ้ลจับมือชิดดาวเขี่ยออกจากขอบโต๊ะกินข้าว ซันไชน์เห็นแล้วตกใจเช่นกัน แต่รู้สึกสะใจและคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เก่งมาก ทั้งสองได้ขังชิดดาวไว้ในบ้านจากนั้นออกไปเที่ยวข้างนอก
ทั้งคู่เดินทางด้วยรถเมล์มาถึงห้างใหญ่ ที่นั้นมีทั้งของแบรนด์เนม กระเป๋าเสื้อผ้าทุกอย่างล้วนแพงหมด แต่พวกเธอไม่ชอบเท่าไหร่ เดินไปสักพักพยายามหาร้านหนังสือที่ใกล้เคียงกลับกลายเป็นว่าไม่ใกล้เลย ต้องเดินไปอีกหนึ่งกิโลเมตรจะเจอร้านหนังสืออยู่สองร้านตรงข้ามกัน เมเปิ้ลเดินนำก่อนซัไชน์เดินตามเธอไปติดๆจนไปเจอร้านหนังสือจนได้
เมเปิ้ลลองดูฝั่งทางขวาก่อน ส่วนซันไชน์แวะร้านทางซ้าย เมเปิ้ลเดินหาไปเรื่อยๆเจอนิยายไม่ถูกใจสักทีราคาแพงมากแต่ไม่รู้ว่าจะอ่านคุ้มไหม ทุกเล่มราคาหลักร้อยขึ้นไป เธอรู้สึกเหนื่อยใจไม่อยากใช้เงินเยอะนั้นคือนิสัยของเธอที่ทำจนชิน เธอแวะไปดูร้านหนังสืออีกฝั่งหนึ่ง ซันไชน์บอกว่าร้านนี้ดีมากมีโปรลดราคาให้ด้วย ถ้าซื้อสามเล่มเขาลดใให้เลย
ทั้งคู่เดินดูรอบชั้นหนังสือ เมเปิ้ลหยิบมาสามเล่มสำหรับเรื่องที่ชอบมากที่สุดเท่านั้น พอหันไปหาซันไชน์เธอกลับตกใจที่ซันไชน์หยิบมาหกเล่ม เมเปิ้ลถึงกลับยอมแพ้ เธอพูดว่า
"ซันไชน์..นี่เธอกลัวไม่ได้มาอีกเหรอ.." เมเปิ้ลหัวเราะชอบใจ
"เธอคิดงั้นเหรอ..ฉันจะเอาไปกองดองตรงห้องนอนฉันแหละ"
"แล้วนี่แฟนเธอไม่ว่าเหรอ"
"ก็พอกันเลยแหละ..เรามีตู้หนังสือของใครของมัน"
"โอ้โห.." เมเปิ้ลหัวเราะไม่หยุด ในเวลาต่อมาทั้งคู่ซื้อหนังสือกันเสร็จตอนเที่ยงพอดี โรงอาหารอยู่ใกล้ร้านหนังสือ ทั้งสองเดินไปจนถึงแล้วสั่งอาหารมากินกัน ต่อจากนั้นทั้งสองกำลังเดินกลับบ้านแต่ในกล้องวงจรปิดเตือนว่าชิดดาวพยายามออกจากบ้าน ภาพที่เห็นจอมทัพกลับมาแล้ว
"อ๋อ..ฉันลืมไป..วันนี้พี่จอมทัพอยู่ออฟฟิศ ไม่ได้บิน"
"ดีแล้วล่ะ..มันจะได้ไม่กล้ามาอีกไง..เรารีบกลับเถอะ..เดี๋ยวแฟนเธอสงสัยเอานะ"
"ไม่สงสัยหรอก..เขารู้ว่าฉันรักหนังสือมาก"
ทั้งสองคนกลับถึงบ้าน เห็นชิดดาวออกมาในสภาพโดนทำร้าย เมเปิ้ลบอกเธอว่า"สมควร..ชอบเข้ามาก้างขวางคอดีนัก..พอสักทีได้ไหมชิดดาว..นี่จะมากเกินไปแล้วนะ ปล่อยให้ผัวเมียใช้ชีวิตอย่างมีความสุขบ้าง" ชิดดาวคิ้วขมวด เมเปิ้ลเดินจากไป จู่ๆชิดดาวดึงผมเธอแล้วพูดว่า
"อย่าคิดว่าฉันจะไม่มาเหยียบที่นี่อีก..ฉันมาแน่..อ๋อ แล้วก็จำไว้นะ" ชิดดาวดึงหัวเมเปิ้ลกระชากอีกครั้ง จอมทัพรีบมาห้ามอย่างไว
จอมทัพนำเมเปิ้ลเข้าบ้าน ถามไถ่เมเปิ้ลชิดดาวมาอย่างไร ใครเป็นคนพามา ตอนนี้สร้างบ้านไว้ไกลมากจากสนามบิน ชิดดาวไม่น่ามาได้หรือว่าบ้านเธออยู่แถวนี้กันแน่ จอมทัพคิดแล้วคิดอีก
"เมเปิ้ล..เธอพอจะรู้อะไรบ้างไหม" จอมทัพคิ้วขมวดไม่เลิก
"ไม่รู้เลยค่ะพี่..อยู่ดีหนูอยู่ห้องนอน เตรียมตัวกำลังจะออกไปข้างนอกกับซันไชน์ อยู่ดีๆมันมากดกริ่ง พอหนูไม่ออกไปก็กดยํ้าๆซํ้าๆ"
"ใช่ค่ะพี่..หนูเนี่ยต้องออกไปเปิดประตูให้มันเข้ามา" ซันไชน์พูดกัดฟัน
"เอาอย่างนี้..พรุ่งนี้เราไปเที่ยวกันไหม..ไปเที่ยวทะเล..พี่อยากพักผ่อน..ไปถ่ายรูปชิวๆบ้าง..อีกสักพักจอมพลจะกลับมาแล้ว"
"ไปค่ะ" ทั้งสองตอบรับพร้อมกัน
