เด็กสาวเรียนปีหนึ่งสาขาท่องเที่ยวได้ตกหลุมรักรุ่นพี่ปีสามสาขาการบิน แต่รุ่นพี่กลับไม่สนใจเธอ แต่มีบางอย่างทำให้รุ่นพี่สนใจเธอขึ้นมาและอยากดูแลเธอไปตลอด
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,รักมหาลัย,รักหวานแหวว,รักโรแมนติด,รักในมหาลัย,รักโรแมนซ์,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เผลอรัก เจ้าเวหาเด็กสาวเรียนปีหนึ่งสาขาท่องเที่ยวได้ตกหลุมรักรุ่นพี่ปีสามสาขาการบิน แต่รุ่นพี่กลับไม่สนใจเธอ แต่มีบางอย่างทำให้รุ่นพี่สนใจเธอขึ้นมาและอยากดูแลเธอไปตลอด
นิยายรักหวานแหววที่จะสื่อถึงเด็กสาวรูปร่างหน้าตาดีกว่าเมื่อก่อน เธอได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่ง ภาคสาขาท่องเที่ยว พ่อแม่เริ่มเป็นห่วงความปลอดภัยแต่เธอคิดดีแล้วที่จะอยู่คนเดียวในหอพักนี้ วันหนึ่งเธอได้ตกหลุมรักรุ่นพี่ปีสาม ภาควิชาการบิน รุ่นพี่ไม่สนใจเธอแต่ได้มีบางอย่างในจิตใจของเธอทำให้รุ่นพี่ชอบแล้วอยากเป็นแฟนเธอสักครั้ง เมื่อทั้งคู่ได้คบรักกันก็ได้มีอุปสรรคมาขวางกั้นแต่ทั้งสองรอดมาได้และตกลงแต่งงานกัน
ในที่สุดใกล้ถึงวันแต่งงานแล้ว ในระหว่างนี้จอมพลอยากทำแบบพี่บ้าง เลยคิดพาซันไชน์ไปร้านถ่ายรูปที่พี่จอมทัพเคยไป ทั้งสองมุ่งหน้าไปร้านชุดแต่งงาน เมื่อมาถึงเจอกับชุดแต่งงานให้เลือกมากมาย เมเปิ้ลและจอมทัพตามมาทีหลังเพื่อมาช่วยเลือกชุดแต่งงานให้ออีกแรง
เวลาต่อมาได้ชุดแต่งงานสักที ทั้งคู่ได้ถ่ายรูปพรีเวดดิ้งในที่ไม่ไกลมากจากร้าน นั้นคือสวนสาธารณะใกล้สนามบิน เป็นที่ที่ถ่ายรูปได้วิวดีมาก มีเครื่องบินร่อนตลอดทุกช่วงเวลา ระหว่างนั้นทั้งคู่ถ่ายรูปจนเสร็จ พากลับห้องแล้วปรึกษากันวันแต่งงาน
จอมพลไม่คิดอะไรมาก ขอแค่ได้แต่งงานไม่ต้องใหญ่โตแค่เชิญญาติมาก็พอ แต่จอมทัพคิดเยอะมากกว่านั้น คิดว่าจะเชิญญาติผู้ใหญ่ที่เคยรู้จักมาด้วย เมเปิ้ลและซันไชน์เริ่มเห็นความแตกต่างของสองพี่น้อง เขาเริ่มทะเลาะกันจนการเถียงนั้นเกิดขึ้น เมเปิ้ลรู้สึกกลัวเข้ากอดซันไชน์ส่วนซันไชน์บอกให้ทั้งสองหยุดทะเลาะกันและสงครามสงบลง
"เป็นไรกัน..มีอะไรค่อยพูดค่อยจากันสิ..โตกันแล้วนะ..ถ้าดูแลเราไม่ได้ก็ไม่ต้องแต่ง" ซันไชน์พูดด้วยนํ้าเสียงดุ เมเปิ้ลซึ่งอยู่ในท่าหวาดกลัว ส่วนสองพี่น้องนั้นทำให้การไม่ถูกกันเริ่มต้นขึ้น เมเปิ้ลไม่สบายใจเลยรีบกลับห้องอย่างเงียบกับซันไชน์
"เธอว่า..เราจะได้แต่งงานไหม..ฉันกลัวมาก..แค่เชิญแขกมาเรื่องแค่นี้เอง..ทำไมต้องทะเลาะกันด้วย" เมเปิ้ลมองซันไชน์ด้วยแววตาน่าสงสาร
"ไม่รู้..ถ้ามันไม่หยุด..ฉันก็จะไม่แต่ง" เมเปิ้ลตอบตกลง ซันไชน์แวะเข้าไปห้องจอมทัพอีกรอบ พบว่าทั้งสองเลิกคุยกัน จอมพลเข้าห้องนอนปิดประตูไม่ให้ใครเข้ามาได้ ซันไชน์คุยกับจอมทัพด้วยนํ้าเสียงดี แต่เธอก็ต้องแปลกใจกับคำพูดของจอมทัพบอกว่า
"คราวนี้เธอรู้ความแตกต่างของฝาแฝดแล้วใช่ไหมล่ะ.."
"อื้ม..ไม่เห็นจะเป็นไร..ทุกปัญหามีทางออก..เป็นพี่น้องกัน สนิทมาตั้งหลายปี มันต้องเข้าใจกันได้แหละ เอาอย่างนี้ไปขอโทษน้อง ฉันรู้ว่าผิดกันทั้งคู่ น้องเธอไม่กลัวแต่เมเปิ้ลขี้กลัวนะ ถ้าเธอระแวงมากกว่านี้อีกเมเปิ้ลอาจจะไม่คบเธออีกก็ได้..อย่าทำแผลในใจให้เธอเลยนะ"
จอมทัพเดินไปขอโทษน้องชายที่กำลังนั่งร้องไห้ จอมพลยอมรับคำขอโทษ แล้วทั้งสองพี่น้องพูดคุยกันเรื่องวางแผนงานแต่งงาน จากนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาบอกพ่อแม่ให้เตรียมของไว้ให้ดี
ซันไชน์กลับไปบอกเมเปิ้ลว่า"ไม่ต้องกลัวแล้ว..สองพี่น้องนั้นเข้าใจกันแล้ว"เมเปิ้ลหยุดร้องไห้ เงยหน้าขึ้นมา จอมทัพเปิดประตูห้องมาพร้อมกับจอมพล ทั้งสองขอโทษเธอที่ทำให้ตกใจหวาดกลัว เธอยกโทษให้
หนึ่งเดือนต่อมา ได้ถึงวันแต่งงานของสองพี่น้องแล้ว งานแต่งเริ่มจัดอย่างใหญ่โต พ่อแม่ของฝ่ายเจ้าสาวต่างตกใจที่เป็นฝาแฝดกันแต่งงานพร้อมกันแบบนี้ ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่แล้วก็ดีใจกับพวกเขาด้วย และแล้วงานแต่งดำเนินไปด้วยดี เหล่าแขกรับเชิญต่างเชียร์กันให้บ่าวสาวหอมแก้มกัน สุดท้ายก็ต้องยอมถือว่าเป็นเรื่องราวที่สนุกเหมือนเคยทำกันมาแล้ว ทั้งคู่ยิ้มหวานใส่กัน หลังจากนั้นพิธีแต่งงานเสร็จสิ้นลง คู่แต่งงานทั้งสองคู่เข้าเรือนหอแล้วมีอะไรกันเหมือนที่เคยเป็นมาแต่ตอนนี้ยิ่งกว่าตอนไหนๆ
เมเปิ้ลพาจอมทัพเข้าห้อง โยนลงบนเตียง เธอถอดชุดจนหมดจนมีอะไรกันกับจอมทัพทั้งๆที่เขาไม่รู้ตัวมาก่อนว่าเธอจะทำแบบนี้ในเรือนหอ ไม่เป็นไรถึงแม้้เธอจะเป็นแบบนี้จอมทัพก็ชอบเธออยู่ดีเพราะเธอคือภภรรยาที่ดีที่สุดสำหรับเขา
วันต่อมาฝาแฝดได้พาแฟนมาอยู่บ้านของตนที่ถูกสร้างใหม่กลางภูเขา ลักษณะเป็นบ้านแฝดเหมือนพวกเขา ทั้งสี่คนได้อยู่ในบ้านหลังเดียวกัน เมเปิ้ลและซันไชน์เข้าบ้านพร้อมกัน ทำความสะอาดเช็ดถูแต่สิ่งที่เห็นบ้านใหญ่มากคิดว่าทำไม่เสร็จ จู่ๆพี่น้องได้ช่วยพวเธอทำความสะอาดด้วยกันจนเสร็จ
และแล้วเวลาต่อมาพ่อแม่จอมทัพข้ามาเยี่ยมบ้าน จอมทัพออกมาต้อนรับอย่างดี พาเดินเข้าไปดูข้างในในห้องทุกห้องพบว่าสะอาดดี พ่อแม่ปลื้มใจมองลูกสะใภ้ทั้งสองอย่างละมุน
"อื้ม..แม่ไม่คิดเลยนะว่าผู้หญิงแบบนี้ยังมีอยู่ในโลก.ปกติแม่เห็นล้วนขี้เกียจไปหมด"
"อ๋อลูก..แม่อยากถามหน่อย..ทำไมตอนนั้นลูกเห็นชื่อชิดดาวทำไมล่ะ..ทำไมถึงตัดเด็กคนนั้นออก"
"เรื่องมันยาวครับแม่..เอาเป็นว่าเธอจิตใจสกปรกมากครับ"
"อื้ม..แม่เข้าใจ" แม่จอมทัพพยักหน้า
"แม่ครับ..ในเมื่อแม่ทดสอบของพี่..แล้วทำไมไม่ทดสอบของผมล่ะครับ"จอมพลถามขึ้น
"แม่เชื่อใจว่าลูกทั้งสองต้องเลือกผู้หญิงที่ดีแน่นอน..แม่เห็นลูกเหนื่อยมามากพอแล้ว..แม่จึงอยากจะทดสอบลูกสะใภ้ทุกคนที่เข้ามา..แต่มาถึงขนาดนี้แม่เชื่อใจว่า ลูกทั้งสองเลือกคนที่ดีที่สุดแล้วสำหรับแม่..รักกันนานๆนะลูก" หลังจากนั้นได้โอบกอดลูกชายทั้งสอง
เมเปิ้ลและซันไชน์ซาบซึ้งในความเป็นแม่ หวังว่าแม่ของเขาจะคิดแบบนี้ตลอดไป สัญญาว่าจะไม่ทำให้แม่เขาผิดหวัง เมเปิ้ลตอบรับอย่างดี แม่จอมทัพขอกอดลูกสะใภ้ทั้งสองพร้อมบอกทั้งคู่ว่า"อย่าหยุดทำงานนะ..เป็นภรรยาที่ต่อไป..อย่าเป็นแค่ผักชีโรยหน้าข้าวมันไก่กันนะ นี่ลูกชายแม่นะแม่สงสารเขา"