เด็กสาวเรียนปีหนึ่งสาขาท่องเที่ยวได้ตกหลุมรักรุ่นพี่ปีสามสาขาการบิน แต่รุ่นพี่กลับไม่สนใจเธอ แต่มีบางอย่างทำให้รุ่นพี่สนใจเธอขึ้นมาและอยากดูแลเธอไปตลอด
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,รักมหาลัย,รักหวานแหวว,รักโรแมนติด,รักในมหาลัย,รักโรแมนซ์,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ท่ามกลางยามเช้า เมเปิ้ลตื่นมาด้วยความงัวเงีย เห็นพี่จอมทัพนอนข้างๆตนเอง ทั้งคู่นอนเปลือย เธอตกใจสุดขีด เสียงเงียบเชียบเหมือนเพื่อนของเธอยังไม่ตื่น เธอรีบแต่งตัวที่กองข้างล่างเตียง ออกไปดูข้างนอกห้อง เจอดวงไฟมืด มองดูที่นาฬิกาเป็นเวลาหกโมงเช้า แต่ท้องฟ้ายังไม่สว่าง เมเปิ้ลคิดว่านาฬิกาน่าจะเสีย เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดดูพบว่าเป็นเวลาหกโมงเช้าจริง หรือนี่อาจเป็นเพราะฤดูหนาวงั้นหรือ
ไม่คิดมาก เมเปิ้ลลุกขึ้นมาทำกับข้าวทันที จอมทัพเดินออกมาจากห้องนอน มองมาทางเมเปิ้ลกำลังทำกับข้าวอยู่ จอมทัพเข้าไปโอบกอดอีกครั้ง เธอทำท่าราวกับไม่เต็มใจทำกับข้าว รู้สึกยังง่วงนอน รู้สึกเพลียอย่างบอกไม่ถูก เมเปิ้ลดับเตาแก๊สแล้วกลับไปนอน จอมทัพนึกแปลกคิดว่าเมเปิ้ลตื่นแล้ว
"อ้าว...อะไรกันเนี่ย"
เมเปิ้ลหันมาทางจอมทัพแล้วพูดว่า"จะไปนอน..." จอมทัพตามเมเปิ้ลไปนอนต่อ จอมทัพแอบแหย่เล่นกับเมเปิ้ลบนเตียงนอนจนสาย ซันไชน์ตื่นมาพร้อมกับความเป็นห่วงจึงเคาะประตูห้องเมเปิ้ล
"ก๊อก..ก๊อก..เมเปิ้ล..ทำไรอยู่"
เมเปิ้ลรู้สึกเสียอารมณ์ เธอกำลังสวีทกับพี่จอมทัพของเธอ แต่ดันมีคนมายุ่งซะงั้น แต่สุดท้ายเมเปิ้ลจำเป็นต้องเปิด ยังไม่ทันไรนั้นเองจอมพลมาห้ามไว้ทำให้ซันไชน์ไม่ได้เปิด เมเปิ้ลเปิดประตูออกมากลับไม่เจอใคร หันไปมองจอมทัพ พูดด้วยแววตาหวานว่า "ไม่มีอะไรหรอก..ต่อกันเถอะค่ะ" จอมทัพรีบพาเมเปิ้ลเข้าห้องนอนต่อ ทั้งสองได้มีอะไรกันอีกรอบ แล้วไม่หยุดจนถึงเที่ยง
ซันไชน์อาศัยอยู่ห้องข้างๆเมเปิ้ล ห้องนั้นเป็นห้องของจอมพลแต่อดเป็นห่วงเมเปิ้ลไม่ได้ กลัวเธอจะพลาดทำอะไรไม่ดีไป ถึงแม่ว่าเมเปิ้ลจะดูเรียบร้อยแต่คิดดูผู้หญิงแบบนี้ใครจะไปคิด เธอร้ายมาก มีเสน่ห์แบบไม่ธรรมดา ซันไชน์ขอพูดกัจอมพลทันที
"ฉันขอเถอะนะ..ฉันอยากไปดูเพื่อน..ป่านนี้หิวแย่"
"ปล่อยให้เขาสนุกไปเถอะ"
จู่ๆเสียงจากข้างห้องดังขึ้นมาว่า "อ๊าก..อ๊าก.." ซันไชน์ตกใจจนคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเมเปิ้ล เธอรีบงัดแงะกุญแจอย่างไว จอมพลห้ามเธอไม่ทัน ซันไชน์เปิดประตูออก ไม่พบอะไร เธอเดินเข้าไปดูในห้องนอน ได้ยินเสียงทั้งสองกำลังมีอะไรกัน ซันไชน์เคาะประตูพูดว่า"เมเปิ้ล..พอได้แล้ว..นี่จะเที่ยงแล้วนะ..เธอกินข้าวยังเนี่ย.." เมเปิ้ลได้ยินซันไชน์พูดจึงเปิดประตูให้เข้ามา
"มีอะไรล่ะ..กำลังสนุกเลย"
"แหม..ฉันรู้นะ เธอกำลังได้กัน..แต่ตอนนี้ถ้าอยากล้มงานแต่งจริงก็คิดแผนหน่อยเถอะเมเปิ้ล ฉันกลัวว่ามันจะสายไป"
"อืม..เอาไงดีล่ะ..ช่วยกันคิดไหม..เราสี่คน"
"ได้..ดีเลย"
"งั้นพี่คิดว่า..ไหนๆพี่ก็มีฝาแฝดแล้ว..เรื่องนี้ชิดดาวไม่รู้..เอาเป็นว่า..ซันไชน์ทำเป็นจูบจอมพลได้ไหม" จอมทัพพูดขึ้น
"จะบ้าเหรอ" ซันไชน์พูดขึ้นมาเหมือนไม่กล้าทำ
"ขอร้องเถอะนะ..แค่แกล้งมัน..ให้มันแอบถ่ายรูปอีกรอบ..แล้วฉันจะถ่ายรูปส่งให้พ่อดูว่ามันกล้ายุ่งเรื่องชาวบ้านมากขนาดไหน..อ๋อ อีกอย่าง พี่อยากได้รูปที่มันด่าพ่อแม่ของมันด้วย พี่ล่ะไม่ชอบจริงๆ เอาแบบนี้..อย่าบอกใครนะ"
"โอเค..เพราะพวกเราสองคนก็..ตอนนี้รักกันแล้ว"
"โอ้โห..สุดยอด" เมเปิ้ลปรบมือ
"ส่วนเรื่องคลิปด่าพ่อแม่เดี๋ยวพี่จัดการเอง"
"ได้ค่ะพี่..จะไม่ทำให้พี่เสียใจเลย"
"พวกเราเริ่มวันไหนกันดีคะ"
"ตอนนี้ยังไม่รีบ..พี่คิดว่าพ่อพี่น่าจะไม่มีเวลาหาวันแต่งงานให้ งั้นเอาอย่างนี้ วันไหนก็ได้ที่มีวันว่างตรงกันทั้งคู่ก็จัดการได้เลย"
"แต่มันจะมาแอบถ่ายเหรอคะพี่"
"ไม่เป็นไร..ถ้ามันไม่แอบถ่าย..พี่จะทำเอง"
เมเปิ้ลมองหน้าแปลก จอมทัพเอื้อมมือมาจับมือเมเปิ้ล ทั้งสองพยักหน้า เมเปิ้ลเชื่อใจว่าคงทำได้ ซันไชน์จับมือเมเปิ้ลด้วยความเชื่อใจพร้อมที่จะช่วยอีกคน เมเปิ้ลลุกขึ้นไปเตรียมของกินให้ทุกคน
"ฉันสัญญา..ฉันจะทำให้ความรักของทั้งสองเรากลับมาอีกครั้ง" จอมทัพพูดขึ้นพร้อมกับจุ๊บหน้าผากเมเปิ้ลหนึ่งที
