เด็กสาวเรียนปีหนึ่งสาขาท่องเที่ยวได้ตกหลุมรักรุ่นพี่ปีสามสาขาการบิน แต่รุ่นพี่กลับไม่สนใจเธอ แต่มีบางอย่างทำให้รุ่นพี่สนใจเธอขึ้นมาและอยากดูแลเธอไปตลอด
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,รักมหาลัย,รักหวานแหวว,รักโรแมนติด,รักในมหาลัย,รักโรแมนซ์,รักวัยรุ่น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
มาถึงวันนี้ วันที่จอมทัพจะพาเมเปิ้ลไปให้พ่อรู้จัก แถมยังเป็นการพิสูจน์ด้วย ทำไมน่ะหรือ อาจจะมีการแข่งขันอะไรบางอย่างหรือเป็นแบบทดสอบสำหรับคนที่อยากเป็นลูกสะใภ้กันแน่ คงไม่ยากอะไรมาก เขาบอกเมเปิ้ลไปไม่ต้องเป็นห่วง ข้อสอบนี้อาจจะง่ายสำหรับเธอ เมเปิ้ลรู้สึกกลัวพ่อแม่จอมทัพ หน้าตามุ่ย คิ้วขมวด หลังจากนั้นจอมทัพพาเธอไปที่บ้านของเขา
มาถึงบ้าน เมเปิ้ลตกใจกับบ้านที่หลังใหญ่ หรูหราอลังการ เดินเข้าไปประตูเป็นประตูเซนเซอร์เลื่อนอัตโนมัติ บันไดสไตล์หรูสีทองเป็นแนวโค้งเชื่อมต่อกันสองฝั่ง คนรับใช้โผล่มาสองคนเอากระเป๋าทั้งคู่ไปเก็บในห้อง จอมทัพได้แนะนำแม่บ้านให้เธอรู้จัก เมเปิ้ลตกใจผงะหลายครั้ง มองไปรอบบ้านทำให้เธอคิดไม่ถึงว่าแฟนเธอจะรวยอะไรมากขนาดนี้
พ่อแม่จอมทัพเดินลงมาจากชั้นบน เมเปิ้ลมองการใส่ชุดของพ่อแม่ เสื้อผ้าหน้าผมดูเป็นคุณนายและคุณชาย เขาเชิญทั้งสองนั่งโซฟา เมเปิ้ลตกใจโซฟาอีกครั้ง โซฟานั้นเป็นไม้สลักรูปมังกรสีทอง เธอรู้ว่ามันแพงมาก ไม่แปลกเลยทำไมจอมทัพถึงพาเธอไปร้านหรูตลอดในช่วงเวลาที่ฉลองกัน
พ่อจอมทัพได้ชวนเมเปิ้ลคุยเรื่องการทดสอบแต่ละอย่าง บอกว่าการทดสอบนั้นไม่ยาก ไม่จำเป็นต้องอ่านหนังสือ สิ่งนี้ผู้หญิงมักจะถูกสั่งให้ทำอยู่แล้วเสมอมานั้นคือ การเป็นภรรยาที่ดี การทำความสะอาดบ้าน แต่ไม่ต้องกลัว จอมทัพจะอาสาช่วยเธอ ถ้าเธอทำงานเหนื่อยจริง ถ้าเธอไม่สนใจในงานบ้านเขาก็จะไม่ช่วยเธอ เขาจะปล่อยให้รกแบบนั้น แล้วเขาจะทิ้งเธอจากนั้นเขาจะหนีไปในที่สุด นั้นเป็นสิ่งที่ฉันสอนเขาไว้
เมเปิ้ลฟังคำพูดพ่อจอมทัพ ต่อจากนั้นเริ่มงานทันที แม่บ้านได้สั่งให้เธอปัดกวาด เช็ดถูห้องจอมทัพ เมเปิ้ลยอมทำตาม แม่บ้านสองคนสอนเธอทุกขั้นตอน แม่จอมทัพแอบมาดูบ้างเป็นเวลา ในเวลาต่อมาเวลาเที่ยง ทุกคนในบ้านเริ่มกินข้าวกันตรงเวลา รวมถึงเธอได้กินด้วย กินเสร็จแม่บ้านได้สั่งให้เธอไปล้างจาน โดยสอนทุกขั้นตอนเหมือนเดิมจนเสร็จงงาน
วันต่อมาพ่อแม่จอมทัพไปทำงาน ทั้งสองอยู่ด้วยกันในบ้าน กินข้าวเช้าเสร็จเมเปิ้ลทำตามที่แม่บ้านเคยสั่งไว้โดยไม่ต้องบอก ในขณะนั้นเองพ่อแม่จอมทัพได้แอบมาดูชั่วครู่ จอมทัพช่วยเธอล้างจานด้วยอีกแรง แม่บ้านที่ทำงานข้างนอกบ้านต่างปลื้มใจกับผู้หญิงคนนี้ แม่จอมทัพก็เช่นกัน
"เอาล่ะ..เดี๋ยววันต่อไปจะมีผู้หญิงคนหนึ่งมา..เขาบอกว่าอยากเป็นลูกสะใภ้..ลองดูนะ" แม่จอมทัพได้ยื่นข้อมูลส่วนตัวให้แม่บ้านดู แม่บ้านรับทราบและพร้อมศึกษาเธอต่อไปในวันพรุ่งนี้
"แล้วเด็กคนนี้ล่ะคะ..หมดเวลาทดสอบแล้วใช่ไหม"แม่บ้านถามขึ้น
"ใช่..พาเขากลับได้แล้ว..วันพรุ่งนี้"
"ได้ค่ะ..คุณหญิง"
"เฮ้อ..งานเสร็จสักทีนะ.."เมเปิ้ลทำงานเสร็จแล้วมานั่งโซฟาพักผ่อน คุยกับจอมทัพ จู่ๆแม่บ้านมาบอกว่า พรุ่งนี้ลับได้แล้วเพราะเดี๋ยวจะมีคนใหม่มาให้พิสูจน์ เมเปิ้ลรู้สึกดีใจ จอมทัพสงสัยใครจะมาอีก แต่ช่างเถอะ เขาพาเมเปิ้ลกลับไปทำงานต่อ ส่วนเขาจะอยู่ที่บ้านเพื่อต้อนรับผู้ทดสอบอีกคน สุดท้ายเขาไม่อยากไปรักคนอื่นนอกจากเธอ จึงขอดูข้อมูลส่วนตัวของคนนั้น ในรูปภาพที่เห็นจอมทัพกลับเขวี้ยงทิ้ง เมเปิ้ลสงสัยคืออะไร เธอหยิบขึ้นมาดู ปรากฎว่าเป็นรูปชิดดาว จอมทัพจึ๊ปากเหมือนรู้นิสัยเธออยู่แล้ว คิดว่าเธอเป็นภรรยาที่ดีไม่ได้แน่
จอมทัพเห็นดังนั้นจึงรีบขนของกลับไปพร้อมกับเมเปิ้ล บอกพ่อแม่ว่าจะไม่อยู่เพื่อช่วยเธอ คิดว่าคงเหนื่อยแย่ หลังจากนั้นพ่อแม่จอมทัพตอบตกลงรับเมเปิ้ลเป็นลูกสะใภ้ ส่วนเด็กที่จะมาให้โยนทิ้งไปเลย เนื่องจากจอมทัพไม่อยากคุยกับเธอ
"อืม..ทำไมพ่อแม่ของพี่ต้องให้ทำแบบทดสอบแบบนี้ด้วยล่ะ"
"น่าจะแฟนพี่คนที่แล้วมั้ง"
"นี่พี่เคยมีแฟนมาแล้วเหรอคะ..กี่คนคะเนี่ย"
"สามคนนะ..พ่อแม่จับมาทดสอบหมด..ผลสรุปไม่ได้เรื่องสักคน..ฉันเลยประกาศเลิกไป..เอาจริง ผู้หญิงแบบนี้ฉันไม่ชอบนะ ปล่อยให้บ้านรก นี่มันอะไรกัน คิดว่าอยู่ได้ไงเนี่ย"
"อ๋อ..แล้วพี่รู้ได้ไงว่าหนูเนี่ย..ขยันทำงานบ้าน"
"เรื่องนั้น..พี่เห็นกับตา..จำได้ไหม วันนั้นตอนรับน้องเพื่อนน้องพูดว่า แหมถ้าน้องมีแฟนก็ดี..ช่วยทำงานบ้านด้วย..ไม่เหมือนคนอื่น ขี้เกียจไปวันๆ"
"เอ๋.." เมเปิ้ลเอียงคอเล็กน้อย
"จริงๆนะ..ตอนนั้นพี่ไม่คิดว่ามันจะเป็นกับผู้หญิงทุกคน สมัยนี้หายากมาก ปกติผู้ชายเห็นผู้หญิงสวยหน่อยก็เอาแล้ว.."
"หึ..พี่ไม่รู้เหรอ..หนูก็เป็นแบบนั้น..ชอบผู้ชายหล่อ..สเปคคือเป็นนักบิน หล่อ หน้าตาดี รุ่นพี่" เมเปิ้ลหัวเราะ จอมทัพอึ้งไปสักพัก
"แต่ไม่ต้องกลัวนะพี่..หนูจะทำงานบ้านตลอด..บอกไว้ก่อนว่า ขอไม่มีลูกนะ"
"ไม่เป็นไรหรอก..พี่บอกพ่อแม่แล้ว..พ่อแม่ยอมรับ..พวกเขาคงรู้ว่าเราเหนื่อยมากพอแล้ว..เลี้ยงลูกอีกคงลำบาก..เฮ้อ คนเราควรมีลูกตอนจะพร้อมเท่านั้นแหละ" จอมทัพเลิกคิดทันที พาเมเปิ้ลเข้าห้องพักของเธอ ซันไชน์ที่ยืนรอเธอนานมากจนเป็นห่วงเธอได้เจอเพื่อนแล้ว เมเปิ้ลถึงที่นอนสภาพซม ซันไชน์เข้าไปคุย
"เป็นอะไรมาล่ะเมเปิ้ล"
"ก็พ่อแม่จอมทัพจับฉันไปทดสอบงานน่ะ..เหนื่อยเลย..แต่สู้นะ..เพราะฉันก็ทำตลอด"
"อะไรล่ะ..ทำไมต้องมีบททดสอบด้วย"
"ทำหน้าที่ภรรยาน่ะ..ทำความสะอาดบ้าน..ที่พวกเขาทำแบบนี้เพราะว่า เขาเห็นมาหลายคนแล้วที่ทำกับจอมทัพแบบนี้ เช่น ไม่ช่วยทำอะไรเลย วันๆปล่อยให้บ้านรก ซึ่งเป็นสิ่งที่พี่จอมทัพเกลียดมาก
"ว้าว..ผู้ชายแบบนี้หายาก..ฉันบอกแล้ว เมเปิ้ล ผู้ชายเห็นผู้หญิงสวยนิดสวยหน่อย โชว์โน่นโชว์นี่หน่อยก็ชอบแล้ว สุดท้ายเป็นไงล่ะเขาช่วยทำอะไรไหม ไม่ช่วย เวรกรรมเนาะ"
"ว่าไปฉันเป็นหนึ่งในนั้น เมื่อก่อนฉันเห็นผู้ชายหล่อฉันก็ฉวยโอกาสแล้ว..แต่ตอนนี้มาคิดดู ฉันได้เห็นอะไรมากมายในตอนโตขึ้น..พ่อแม่ฉันบอกว่าถ้าเลือกผู้ชายต้องเลือกคนที่ดูแลเราได้ ไม่เป็นลูกแหง่ติดแม่ เลือกคนที่สามารถช่วยเหลือเราไม่ว่าจะเป็นทำงานบ้านหรือทำงานอาชีพของตนไปด้วยยิ่งดี สเปคแบบนี้ฉันยิ่งชอบเลย" เมเปิ้ลยิ้มสะใจ
"ใช่..แบบนี้คือดี..เธอโชคดีมากเลยนะ..แต่ผู้ชายพวกนั้นมันคิดอะไรอยู่เนาะ..ฉันหมายถึงผู้ชายที่เคยเรียนสาขาเดียวกับเธอน่ะ..อยู่ดีๆเห็นเขาแว๊บเดียวชอบเขาซะแล้ว เป็นอะไรมากไหม แพ้มากนักหรอ" ซันไชน์นํ้าเสียงโมโห กำหมัดอย่างหมั่นไส้
"เอาน่า..ตอนนี้มันเป็นไปตามกรรมแล้ว..อย่าไปยุ่งกับพวกเขาเลย..เรามายุ่งเรื่องของแฟนเราดีกว่านะ" เมเปิ้ลวางหมัดซันไชน์ลง
"ช่างมันเถอะเนาะ" ซันไชน์ยิ้มให้กับเมเปิ้ล
