บัตรเชิญสีดำพาพวกเขาเข้าสู่อควาเรียมที่ไม่มีในแผนที่ 13 กฎห้ามละเมิด…แต่เมื่อทำตาม พวกเขากลับเริ่มหายไปทีละคน
ระทึกขวัญ,ผู้ใหญ่,จิตวิทยา,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,สยองขวัญ,เอาตัวรอด,เอาชีวิตรอด,RulesofHorror,horror,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บัตรเชิญสีดำพาพวกเขาเข้าสู่อควาเรียมที่ไม่มีในแผนที่ 13 กฎห้ามละเมิด…แต่เมื่อทำตาม พวกเขากลับเริ่มหายไปทีละคน
ผู้แต่ง
ณัฐปภานนท์
เรื่องย่อ
13 กฎเหล็กที่ห้ามละเมิด…แม้จะไม่รู้ว่าทำไม
เมื่อกวินและอีก 11 คนได้รับบัตรเชิญสีดำลึกลับ พวกเขาถูกพาไปยัง “อควาเรียมต้องห้าม” ที่ไม่ปรากฏอยู่ในแผนที่โลก
ประตูถูกล็อก
กฎถูกประกาศ
และทุกการละเมิด… คือการแลกด้วยความตาย
แต่ยิ่งพวกเขาเชื่อฟัง พวกเขายิ่งสูญเสียความเป็นตัวเอง และเมื่อกฎข้อสุดท้ายคือ “จงอย่าท้าทายกฎ” บางคนก็เริ่มสงสัยว่า
ถ้าไม่ฝ่าฝืน…เราจะรอดได้อย่างไร?
หลังจากที่อิฐและกวินค้นพบในสมุดบันทึกของนักวิทยาศาสตร์ว่าพลังลึกลับในอควาเรียมไตรตันเกิดจากการทดลองที่ผิดพลาดและถูกควบคุมโดยแกนพลังงานที่ซ่อนอยู่ในโซนลับใต้ตู้ปลาหลัก และการทำลายแกนพลังงานคือวิธีเดียวที่จะหยุดทุกอย่าง ช่วยจุดประกายความหวังครั้งสุดท้าย ให้กับพวกเขา แต่การเข้าถึงแกนพลังงานนั้นต้องใช้รหัสผ่านที่ยังไม่มีใครค้นพบ และความจริงที่ว่าพวกเขายังคงติดอยู่ในอควาเรียมแห่งนี้ก็ตอกย้ำความสิ้นหวัง หากลองจ้องมองแววตาของพวกเขาดีๆ จะพบว่ามันเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นปนความหวาดผวา
“สำหรับฉัน ทางออกเดียวคือทำลายต้นตอมันซะ จะได้หยุดทุกอย่างได้” อิฐเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
หลังจากที่เขาพยายามคิดทบทวนอยู่หลายรอบ เขาก็มองไม่เห็นว่าจะมีวิธีไหนที่จะเหมาะสมไปมากกว่านี้ เพราะก่อนหน้านี้ทุกคนก็ถูกอควาเรียมแห่งนี้หลอกไปแล้วรอบหนึ่ง ดังนั้นการจะเอาชนะมันได้เขาคิดว่าควรจะทำลายจุดกำเนิดของมันทิ้งซะ เพื่อที่ว่าจะได้ลบโอกาสที่จะถูกหลอกซ้ำอีกครั้ง
“แต่การทำลายแกนพลังงาน แล้วถ้ามันถล่มลงมา เราจะตายกันหมดเลยนะ” พลอยยังคงเป็นกังวลกับเหตุผลเดิม
“แต่มันคือโอกาสเดียวที่เราจะรอด” อิฐกล่าวด้วยน้ำเสียงสงบและหนักแน่น “ไม่ว่ายังไง เราก็ต้องทำลายมัน ก่อนที่มันจะทำลายเรา”
พวกเขายังคงยืนเถียงกันไม่หยุด แม้ว่าสิ่งมีชีวิตทดลองประหลาดขนาดใหญ่จะยืนอยู่ตรงหน้าก็ตาม ตราบใดที่มันไม่ขยับตัวนั่นก็หมายถึงว่ามันเพียงแค่เฝ้าระวัง ไม่ได้มาเพื่อที่จะโจมตี
กรรรรรร!!!
เสียงคำรามจากตัวประหลาดดังขึ้นจนก้องไปทั่วพื้นที่ ราวกับมันจับความรู้สึกได้ว่าคนที่เหลือเริ่มคล้อยตามคำบอกกล่าวของอิฐที่ว่าให้ทำลายที่นี่ ร่างกายของมันเริ่มขยับเล็กน้อย หัวของมันเริ่มเอนมาด้านหน้า ท่าทางของมันเหมือนกับสัตว์ที่กำลังข่มขู่ศัตรูอยู่
“ฉันว่ามันกำลังขู่พวกเราอยู่นะ” พลอยเอ่ย ด้วยสัญชาตญาณคนที่คุ้นเคยกับสัตว์อย่างเธอ นี่ไม่ใช่เรื่องที่ดี
“เห็นด้วย” อิฐกล่าว “ทุกคนระวังตัวให้ดีนะ”
ยังไม่ทันไรมันก็พุ่งกระโจนเข้ามาหาพวกเขาทันที ทำให้กลุ่มแตกกระจายสิ่งไปคนละทิศทาง เสียงกรีดร้องดังไปทั่วบริเวณ
แพรวามองไปที่สิ่งมีชีวิตทดลองที่กำลังพุ่งเข้าใส่พวกเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เธอจำได้ถึงความเจ็บปวดจากการเปลี่ยนแปลงของร่างกาย และความจริงอันโหดร้ายเกี่ยวกับพ่อของเธอที่กลายเป็นเหยื่อของการทดลองนี้ เธอรู้ว่าเธอจะต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อปกป้องเพื่อนๆ และเพื่อให้ทุกคนได้มีโอกาสรอด
“เดี๋ยวฉันจะล่อมันไปทางอื่นเอง!!” แพรวาตะโกนสุดเสียง น้ำเสียงของเธอแหบแห้งแต่เต็มไปด้วยพลังอำนาจ เธอตัดสินใจแล้วที่จะเสียสละตัวเองเพื่อช่วยเพื่อนๆ หนีไป
แพรวาอาศัยจังหวะหนึ่งสบโอกาสจึงวิ่งเข้าไปยังโซนอุปกรณ์แล้วใช้ความรู้ที่มีเลือกหยิบเอาสารเคมีบางตัวที่สามารถผสมกันแล้วทำปฏิกิริยาต่อกันเพื่อสร้างระเบิดชั่วคราวขึ้นมา
“ไปซะ! พวกเธอต้องรอด!” แพรวาตะโกนสุดเสียง!
“แล้วเธอล่ะ!!” อิฐตะโกนถามอย่างเป็นห่วง
“ไปเถอะ!! ดูสภาพฉันตอนนี้ด้วย อีกนิดเดียวก็จะกลายเป็นเหมือนพวกมันอยู่แล้ว หนีออกไปได้ก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสกลับมาเป็นมนุษย์เหมือนเดิมหรือเปล่า”
“แต่....”
“ไปซะ!!!!” แพรวาตะโกนลั่น อิฐจึงรีบพากวินและพลอยวิ่งหนีออกไปจากบริเวณนั้นก่อนที่เธอจะโยนระเบิดชั่วคราวเข้าใส่สิ่งมีชีวิตทดลองอย่างแม่นยำ
ตู้มมม!!!!
เสียงระเบิดดังสนั่น ประกายไฟลูกใหญ่สว่างวาบขึ้น ระเบิดชั่วคราวนั้นระเบิดออกอย่างรุนแรง แสงสีฟ้าอ่อนๆ ส่องสว่างไปทั่วทั้งห้องปฏิบัติการ ก่อนที่ทุกสิ่งจะกลับเข้าสู่ความมืดมิด แรงระเบิดทำให้สิ่งมีชีวิตทดลองนั้นกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและกระเด็นถอยหลังไปอย่างรุนแรง และมันก็ทำให้ทางลับที่ปรากฏในแผนที่ถูกเปิดออก
แรงระเบิดก็ส่งผลให้ร่างของแพรวากระเด็นไปชนกับผนังห้องอย่างแรง เลือดไหลซึมออกมาจากบาดแผลบนร่างกายของเธอ เธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดสุดขีด ไม่นานเธอก้กะอักเลือดออกมาแล้วหมดลมหายใจไป
ร่างของเธอแน่นิ่งอยู่บนพื้นผิวหินอ่อนที่เย็นเฉียบ ดวงตาที่เย็นชาของเธอเบิกค้าง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมานที่ถูกแช่แข็งไว้ตลอดกาล
เมื่อเหตุการณ์ระเบิดสงบลง อิฐ พลอย และกวิน จึงพากันเดินกลับมาเพื่อจะตรวจดูว่าทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยหรือไม่ ภาพแรกที่พวกเขาเห็นคือสัตว์ทดลองร่างแหลกนอนกองอยู่ที่พื้น ก่อนที่เขาจะหันไปเห็นร่างของแพรวานอนแน่นิ่งเป็นศพอยู่ไม่ห่างกันมาก
ความตายของแพรวาสร้างความตื่นตระหนกให้กับกลุ่มที่เหลืออยู่ มันเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ที่น่าสยดสยองที่สุดครั้งหนึ่ง เพราะมันไม่ใช่แค่การเปลี่ยนแปลงทางร่างกาย ไม่ใช่แค่การสูญเสียประสาทสัมผัส หรือความทรงจำ แต่มันคือความตายที่แท้จริง
พลอยร้องไห้โฮ เธอทรุดตัวลงข้างร่างของแพรวา กอดร่างที่ไร้วิญญาณของเธอไว้แน่น น้ำตาไหลอาบแก้ม “แพรวา! ไม่จริง!! แพรวา!!!”
อิฐมองร่างของแพรวาด้วยความนิ่งเฉย แม้จะเสียใจแต่เขาก็พยายามที่จะเก็บมันเอาไว้ข้างใน เพราะตอนนี้มีสิ่งที่สำคัญมากกว่า “ไปกันเถอะ เราไม่ได้มีเวลาเหลือมากขนาดนั้น” เขาพูดกับกวินและพลอยก่อนจะหันไปมองศพของแพรวา “ขอบใจเธอมากนะแพรวา”