บัตรเชิญสีดำพาพวกเขาเข้าสู่อควาเรียมที่ไม่มีในแผนที่ 13 กฎห้ามละเมิด…แต่เมื่อทำตาม พวกเขากลับเริ่มหายไปทีละคน
ระทึกขวัญ,ผู้ใหญ่,จิตวิทยา,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,สยองขวัญ,เอาตัวรอด,เอาชีวิตรอด,RulesofHorror,horror,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความเงียบที่น่าขนลุกกลับเข้าปกคลุมอควาเรียมไตรตันอีกครั้ง ทิ้งไว้เพียงเสียงสะอื้นแผ่วเบาของพลอย และเสียงพึมพำที่ไม่เป็นภาษาของต้นที่ยังคงคลุ้มคลั่ง หมอกนอนแน่นิ่งอยู่ในวังวนของอดีต เจมส์ยังคงหมดสติและซีดเซียว มิกิอยู่ในสภาพเงียบงัน ไร้การตอบสนอง ฟ้าพูดจาไม่รู้เรื่องราว และแพรวาต้องเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงอันน่าสะพรึงกลัว
การที่หมอกถูกบิดเบือนจิตใจและร่างกายจากการท้าทายกฎ ยิ่งตอกย้ำความจริงอันโหดร้ายว่าอควาเรียมแห่งนี้กำลังกลืนกินตัวตนของพวกเขาไปทีละคนอย่างช้าๆ
“กฎข้อที่ 13...มันร้ายกาจที่สุดเลย” พลอยนั่งคุดคู้อยู่ข้างร่างของแพรวา ใบหน้าของเธอยังคงซีดเผือด รอยตราประทับบนฝ่ามือยังคงแดงก่ำและเรืองแสงเล็กน้อย เธอมองหมอกที่นอนแน่นิ่งด้วยความหวาดกลัวสุดขีด
“อืม” อิฐส่งเสียงออกมาในลำคอ ความเครียดปรากฎอยู่บนใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน
“ฉันว่าฉันคงต้องตายอยู่ที่นี่แล้วแหละ” พลอยถอนหายใจเสียงดังลั่น
“ไม่ อย่าเพิ่งท้อ ฉันจะพาทุกคนออกไปให้ได้” อิฐเอ่ยบอกอีกครั้งด้วยความมั่นใจ
เขาก็ไม่ได้มั่นใจมากนักหรอก แต่มันคือเป้าหมายของเขาที่จะต้องเอาชนะอควาเรียมแห่งนี้ให้ได้ เขาไม่อยากยอมแพ้ เพราะเขาไม่ชอบความพ่ายแพ้
อิฐออกเดินอีกครั้งนำทางให้พลอยและลุงแดงที่คอยต้อนเพื่อนๆ ที่ไร้สติให้เดินตามๆ กันมา พวกเขาสำรวจพื้นที่ต่างๆ ในอควาเรียมอย่างสิ้นหวัง อิฐเดินนำไปในทางเดินที่ดูเหมือนจะตัน แต่ก็มีแสงสลัวๆ ส่องออกมาจากรอยร้าวเล็กๆ บนผนัง เขาเดินเข้าไปใกล้รอยร้าวนั้นและพบว่ามันคือประตูบานหนึ่งที่ถูกซ่อนไว้อย่างแนบเนียนหลังตู้ปลาขนาดใหญ่ที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรน่าสนใจ ประตูนั้นดูเก่าแก่และมีตะไคร่น้ำเกาะหนาแน่น ราวกับไม่เคยถูกเปิดมานาน และที่น่าตกใจที่สุดคือ... มันไม่ได้ระบุอยู่ในแผนที่อควาเรียมที่พวกเขาเคยเห็น!
“ทุกคน! ดูนี่สิ!” อิฐพึมพำ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความสับสน แต่ก็แฝงไว้ด้วยความตื่นเต้น ราวกับว่าสัญชาตญาณนักสำรวจของเขากำลังถูกกระตุ้น เขาชี้ไปที่ประตูบานนั้น
อิฐเดินเข้ามาใกล้ เขาตรวจสอบประตูนั้นอย่างละเอียด ใบหน้าของเขาเรียบเฉย แต่แววตาฉายประกายบางอย่างที่ดูประหลาดใจ “ประตูนี้... ไม่ปรากฏอยู่ในแผนที่ มันคือ... โซนลับ”
พลอยพึมพำออกมาด้วยความหวาดกลัว เสียงของเธอสั่นเครือ “โซนลับงั้นเหรอ! มันจะอันตรายไหมอะ” เธอกอดแขนอิฐแน่น
ลุงแดงถอนหายใจยาว เขายังคงมีอาการหวาดผวา “โซนลับ... มันมักจะเก็บงำความลับที่น่ากลัวที่สุดไว้ อย่าเข้าไปเลยนะหนุ่ม”
แต่อิฐไม่ได้ฟัง เขาเอื้อมมือออกไปที่ลูกบิดประตูที่ขึ้นสนิม และออกแรงบิดมันอย่างสุดกำลัง พลอยเองก็พยักหน้าให้เขา ราวกับเห็นด้วยกับการตัดสินใจที่จะสำรวจโซนลับนี้ แม้ว่าจะยังรู้สึกหวาดหวั่นอยู่เล็กน้อย พวกเขาทั้งสองค่อยๆ ผลักประตูให้เปิดออก
ทันใดนั้น ความเย็นยะเยือกที่รุนแรงกว่าอากาศภายนอกก็แผ่ซ่านออกมาจากภายในห้อง ราวกับว่าพวกเขากำลังก้าวเข้าสู่ดินแดนแห่งความตาย บรรยากาศภายในโซนลับนั้นมืดมิดและน่าขนลุกยิ่งกว่าส่วนอื่นใดของ อควาเรียม แสงไฟที่นี่แทบจะไม่มีเลย มีเพียงแสงสลัวๆ ที่ส่องออกมาจากตู้ปลาขนาดเล็กๆ บางตู้ที่เรียงรายอยู่สองข้างทาง ซึ่งภายในบรรจุสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดที่มีรูปร่างบิดเบี้ยว ผิดรูปผิดร่าง และดูเหมือนไม่ใช่ปลาทั่วไป
“นี่มันอะไรกัน!” พลอยกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวสุดขีด เธอมองไปที่สิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดเหล่านั้นด้วยความหวาดกลัว “พวกมัน... พวกมันคืออะไร?”
แพรวาที่ยังคงอยู่ในสภาพว่างเปล่า บัดนี้เธอก็เริ่มแสดงอาการแปลกๆ เธอพยายามจะลุกขึ้นยืน ดวงตาของเธอมองไปยังสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดเหล่านั้นด้วยความสนใจปนความหวาดกลัว ราวกับว่าเธอกำลังรับรู้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่เชื่อมโยงกับพวกมัน
อิฐเดินเข้าไปในโซนลับอย่างระมัดระวัง เขามองไปที่สิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดเหล่านั้นด้วยความสนใจ “พวกมันคือ... ผลจากการทดลองที่ผิดพลาด เป็นสิ่งมีชีวิตไฮบริดที่ถูกสร้างขึ้นในอควาเรียมแห่งนี้” เขานึกถึงข้อมูลที่เขาเคยอ่านในสมุดบันทึกของนักวิทยาศาสตร์
ขณะเดียวกัน ฟ้าที่อยู่ในสภาพล่องลอย บัดนี้ดวงตาของเธอกลับเบิกกว้างขึ้นอย่างตื่นตระหนก เธอสัมผัสได้ถึงพลังงานที่ปั่นป่วนอย่างรุนแรงที่พุ่งออกมาจากสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดเหล่านั้น พลังงานนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ความโกรธแค้น และความสิ้นหวัง “มันกำลังเรียกหา... ความตาย” ฟ้าพึมพำออกมา น้ำเสียงของเธอดูล่องลอยแต่ก็แฝงไว้ด้วยความเศร้า
ไม่นานหลังจากนั้นฟ้าเริ่มได้ยินเสียงกระซิบที่ชัดเจนขึ้นกว่าเดิม เสียงกระซิบนั้นไม่ได้มาจากตู้ปลา แต่มันดังแว่วมาจากอากาศรอบตัวเธอ
ระวังคนใกล้ตัว
“มันบอกให้... ระวัง... คนใกล้ตัว...” ฟ้าพึมพำ น้ำเสียงของเธอดูล่องลอยแต่ก็แฝงไว้ด้วยความหวาดระแวง เธอหันไปมองอิฐที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอ ดวงตาของเธอดูลึกลับและเต็มไปด้วยความไม่ไว้วางใจ ราวกับว่าเธอกำลังสงสัยในตัวอิฐ
“เกิดอะไรขึ้น!” พลอยร้องด้วยความตกใจ เธอมองฟ้าที่กำลังมองอิฐด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย และเริ่มรู้สึกถึงความไม่ไว้วางใจที่ก่อตัวขึ้นภายในกลุ่ม
อิฐมองหน้าฟ้าด้วยความนิ่งเฉย “เธอได้ยินอะไร?” อิฐถามเสียงเรียบ “มันกำลังพยายามบิดเบือนจิตใจเธอ”
แต่ฟ้าไม่ตอบ เธอยังคงจ้องมองอิฐด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยและไม่ไว้วางใจ ราวกับว่าเธอเชื่อในสิ่งที่เสียงกระซิบนั้นบอก
ลุงแดงถอนหายใจยาว “ความไม่ไว้ใจ... กำลังจะกัดกินพวกเรา นี่คือสิ่งที่อควาเรียมต้องการ”
“ความจริง... คือความมืดมิด จงค้นหามัน... และกลายเป็นส่วนหนึ่งของมัน"
“ความไม่ไว้วางใจ... คือเมล็ดพันธุ์แห่งหายนะ จงปลูกฝังมัน... และเก็บเกี่ยวผลของมัน..."
"ยินดีต้อนรับ... สู่การเป็นส่วนหนึ่งของไตรตัน... ผู้เฝ้ารอคอย... ตลอดกาล...”
ความลับเกี่ยวกับอดีตของอควาเรียมก็ยิ่งถูกเปิดเผยออกมาอย่างช้าๆ แต่ยังคงเต็มไปด้วยอันตรายที่รอคอยพวกเขาอยู่เบื้องหน้า และความไม่ไว้วางใจที่เริ่มกัดกินภายในกลุ่มกำลังจะกลายเป็นอาวุธที่ร้ายกาจที่สุดของ อควาเรียมแห่งนี้
