บัตรเชิญสีดำพาพวกเขาเข้าสู่อควาเรียมที่ไม่มีในแผนที่ 13 กฎห้ามละเมิด…แต่เมื่อทำตาม พวกเขากลับเริ่มหายไปทีละคน
ระทึกขวัญ,ผู้ใหญ่,จิตวิทยา,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,สยองขวัญ,เอาตัวรอด,เอาชีวิตรอด,RulesofHorror,horror,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บัตรเชิญสีดำพาพวกเขาเข้าสู่อควาเรียมที่ไม่มีในแผนที่ 13 กฎห้ามละเมิด…แต่เมื่อทำตาม พวกเขากลับเริ่มหายไปทีละคน
ผู้แต่ง
ณัฐปภานนท์
เรื่องย่อ
13 กฎเหล็กที่ห้ามละเมิด…แม้จะไม่รู้ว่าทำไม
เมื่อกวินและอีก 11 คนได้รับบัตรเชิญสีดำลึกลับ พวกเขาถูกพาไปยัง “อควาเรียมต้องห้าม” ที่ไม่ปรากฏอยู่ในแผนที่โลก
ประตูถูกล็อก
กฎถูกประกาศ
และทุกการละเมิด… คือการแลกด้วยความตาย
แต่ยิ่งพวกเขาเชื่อฟัง พวกเขายิ่งสูญเสียความเป็นตัวเอง และเมื่อกฎข้อสุดท้ายคือ “จงอย่าท้าทายกฎ” บางคนก็เริ่มสงสัยว่า
ถ้าไม่ฝ่าฝืน…เราจะรอดได้อย่างไร?
ความตายอันยิ่งใหญ่และการเสียสละของฟ้า เพื่อเปิดทางให้กลุ่มที่เหลือรอดหนีจากสิ่งมีชีวิตทดลองและดร.วินัยยังคงสร้างความสะเทือนใจอย่างแสนสาหัส บัดนี้แสงสลัวจากอุปกรณ์ทดลองเก่าๆ ในห้องปฏิบัติการส่องกระทบใบหน้าของพวกเขา เผยให้เห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะต่อสู้เพื่ออิสรภาพของตัวเอง
“การเสียสละของฟ้าจะต้องไม่สูญเปล่า” อิฐย้ำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“แล้วเราจะเอายังไงต่อดี” พลอยถาม
“เราต้องไปต่อ...เพื่อทำลายแกนพลังงาน และหาทางออกไปจากที่นี่ให้ได้”
อิฐพูดจบก็หันไปมองทางลับที่ถูกเปิดออกจากการใช้พลังต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตทดลองของฟ้าเมื่อครู่ นี่คือผลลัพธ์จากการเสียสละของฟ้า ทางลับนั้นเป็นอุโมงค์แคบๆ ที่ดูมืดมิดและน่าขนลุก แต่ก็มีแสงสว่างจางๆ ส่องออกมาจากปลายอุโมงค์ ราวกับเป็นแสงแห่งความหวัง
“นั่นแหละทางออก” พลอยกรีดร้องด้วยความดีใจปนหวาดกลัว เธอชี้ไปที่ทางลับนั้น “เราไปกันเลยไหม”
อิฐพยักหน้า “ไปกันเถอะ! แต่ก็ยังต้องระวังตัวไว้ให้ดีนะ” เขานึกถึงสิ่งที่เจ้าหน้าที่เคยบอกว่าไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ออกจากที่นี่
พวกเขาพากันเดินเข้าไปในทางลับนั้นอย่างรวดเร็ว กลิ่นอับชื้นของน้ำเค็มและสนิมเหล็กปะปนกับกลิ่นสาบของความตายยังคงคละคลุ้งในอากาศ เสียงกระซิบและเสียงคำรามของสิ่งมีชีวิตทดลองยังคงดังแว่วมาจากด้านหลัง ราวกับว่าพวกมันกำลังพยายามจะตามมา
พวกเขาคลานผ่านอุโมงค์แคบๆ และมืดมิดไปอย่างทุลักทุเล แสงสว่างที่ปลายอุโมงค์เริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุด พวกเขาก็พุ่งตัวออกมาจากอุโมงค์นั้นอย่างรวดเร็ว และพบว่าตัวเองอยู่ในโลกภายนอกแล้ว
ท้องฟ้าสีเทาหม่นเมฆครึ้ม อากาศเย็นยะเยือก กลิ่นดินและกลิ่นฝนปะปนอยู่ในอากาศ พวกเขาเห็นซากปรักหักพังของอควาเรียมไตรตันที่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า มันดูเก่าแก่และถูกทิ้งร้างมานาน ราวกับว่ามันเป็นเพียงความทรงจำอันเลือนราง
“เรา... เราออกมาได้แล้ว!! เยส!!!” พลอยกรีดร้องด้วยความดีใจ เธอทรุดตัวลงกับพื้น ร้องไห้ด้วยความโล่งอก น้ำตาไหลอาบแก้ม “เราออกมาได้แล้ว!!!!”
อิฐมองไปที่ซากปรักหักพังของอควาเรียมด้วยความนิ่งเฉย “มันจบแล้ว เราออกมาได้แล้วจริงๆ”
“เราต้องเปิดโปงเรื่องราวทั้งหมดให้โลกรู้” แพรวาพึมพำ น้ำเสียงของเธอแหบแห้งแต่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เธอชี้ไปที่เอกสารและสมุดบันทึกที่กวินนำออกมาจากอควาเรียม “เอกสารพวกนี้... คือหลักฐานสำคัญ” แพรวาต้องการให้โลกรับรู้ถึงความโหดร้ายที่เกิดขึ้นในอควาเรียมแห่งนี้ เพื่อไม่ให้มีใครต้องตกเป็นเหยื่ออีกต่อไป
อิฐพยักหน้าเห็นด้วย “เราต้องทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาสร้างขึ้นมา และเปิดเผยความจริงทั้งหมด”
“มันจะต้องถูกปิด ทุกความลับที่เกิดขึ้นที่นี่ ไม่ว่าจะเรื่องการทดลองมนุษย์หรือเรื่องใดๆ ก็ตาม จะต้องถูกเปิดเผยต่อสาธารณะ ดร.วินัยต้องถูกจับ” แพรวากล่าวด้วยน้ำเสียงเคียดแค้น
“ฉันจะทำแน่ แต่ตอนนี้พวกเราควรออกไปจากบริเวณนี้กันก่อนเถอะ แล้วค่อยมาวางแผนอีกที” อิฐบอกก่อนจะเดินนำทุกคนออกไป โดยมีพลอยและแพรวาช่วยประคองมิกิและต้นที่ยังคงไม่ได้สติให้เดินตามมาพร้อมกัน
ในขณะที่พวกเขากำลังเดินออกจากพื้นที่ที่เคยเป็นอควาเรียมไตรตันที่บัดนี้เหลือเพียงซากปรักหักพัง อยู่ๆ ก็มีเสียงกระซิบแผ่วเบาที่ร้องเรียกพวกเขาดังมาจากน้ำที่หลงเหลืออยู่ในแอ่งน้ำขังขนาดใหญ่ด้านหน้าอาคาร เสียงนั้นดูเหมือนจะมาจากใต้ผืนน้ำที่มืดมิด
ไม่นานภาพที่พวกเขาเห็น ภาพของโลกภายนอก ภาพของซากปรักหักพังของอควาเรียม ทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆ ตัวก็พลันบิดเบี้ยวไป
มันกำลังเฉลยว่าที่จริงแล้ว ทุกสิ่งที่พวกเขาได้เห็นและสัมผัสหลังจากหนีออกมานั้น เป็นเพียงภาพหลอนที่เกิดจากผลข้างเคียงที่ฟ้าใช้พลังในการช่วยเหลือ
จริงๆ แล้ว ทุกคนยังติดอยู่ในอควาเรียมไตรตันแห่งนี้
พวกเขาไม่ได้หนีรอดไปไหนเลย พวกเขายังคงอยู่ท่ามกลางความมืดมิดของโซนสุดท้ายที่พบเจอแผนที่ และเสียงกระซิบแผ่วเบาที่ร้องเรียกพวกเขาดังมาจากน้ำที่หลงเหลืออยู่คือเสียงของอควาเรียมไตรตันที่กำลังเย้ยหยันพวกเขา
ความจริงอันน่าสะพรึงกลัวนี้ทำให้พวกเขาตระหนักแล้วว่าพวกเขาไม่มีวันหนีรอดจากอควาเรียมแห่งนี้ได้จริงๆ พวกเขาถูกกักขังอยู่ที่นี่ตลอดไป
เสียงประกาศจากอควาเรียมดังขึ้นอีกครั้ง สร้างความหดหู่ให้กับพวกเขาเป็นอย่างมาก
"และพวกเจ้าคือผู้ถูกเลือก... ให้เติมเต็มความสมบูรณ์แบบของไตรตัน... เป็นผู้เฝ้ารอคอยตลอดกาล"
"ยินดีต้อนรับสู่โลกใบใหม่ของเจ้าตลอดไป..."