บัตรเชิญสีดำพาพวกเขาเข้าสู่อควาเรียมที่ไม่มีในแผนที่ 13 กฎห้ามละเมิด…แต่เมื่อทำตาม พวกเขากลับเริ่มหายไปทีละคน
ระทึกขวัญ,ผู้ใหญ่,จิตวิทยา,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,สยองขวัญ,เอาตัวรอด,เอาชีวิตรอด,RulesofHorror,horror,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บัตรเชิญสีดำพาพวกเขาเข้าสู่อควาเรียมที่ไม่มีในแผนที่ 13 กฎห้ามละเมิด…แต่เมื่อทำตาม พวกเขากลับเริ่มหายไปทีละคน
ผู้แต่ง
ณัฐปภานนท์
เรื่องย่อ
13 กฎเหล็กที่ห้ามละเมิด…แม้จะไม่รู้ว่าทำไม
เมื่อกวินและอีก 11 คนได้รับบัตรเชิญสีดำลึกลับ พวกเขาถูกพาไปยัง “อควาเรียมต้องห้าม” ที่ไม่ปรากฏอยู่ในแผนที่โลก
ประตูถูกล็อก
กฎถูกประกาศ
และทุกการละเมิด… คือการแลกด้วยความตาย
แต่ยิ่งพวกเขาเชื่อฟัง พวกเขายิ่งสูญเสียความเป็นตัวเอง และเมื่อกฎข้อสุดท้ายคือ “จงอย่าท้าทายกฎ” บางคนก็เริ่มสงสัยว่า
ถ้าไม่ฝ่าฝืน…เราจะรอดได้อย่างไร?
ความตื่นตระหนกแผ่ซ่านไปทั่วกลุ่มคนที่เหลือรอดหลังจากหมอกหายตัวไปอย่างลึกลับ ทิ้งไว้เพียงความแตกแยกและการโทษกันเองว่าใครคือสาเหตุ ทั้งที่ในความเป็นจริงไม่จำเป็นต้องหาต้นตอเลยด้วยซ้ำ เพราะทุกคนที่มาที่นี่ก็เพราะถูกบัตรเชิญลึกลับใบนั้นหลอกลวงมาทั้งหมด หากจะกล่าวโทษใครก็คงต้องบอกว่าเป็นความผิดของคนที่อยู่เบื้องหลังอควาเรียมแห่งนี้นั่นแหละ
ในขณะที่บรรยากาศระหว่างพวกเขาไม่ค่อยจะดี อยู่ๆ ฟ้าก็ก้าวเดินแยกออกไป ทุกคนหันมองตามไปอย่างไม่ไว้ใจ แต่ก็ไม่มีใครเอ่ยห้ามเพราะเข้าใจว่าฟ้าตกอยู่ในการควบคุมของอควาเรียม
เธอเดินไปหยุดอยู่บริเวณหน้าทางเดินแคบๆ แห่งหนึ่งซึ่งนำไปสู่ส่วนที่มืดมิดยิ่งกว่าเดิม และที่น่าตกใจที่สุดคือ เธอเริ่มได้ยินเสียงเรียกที่ชัดเจนขึ้นกว่าเดิม เสียงนั้นไม่ใช่เสียงกระซิบ แต่เป็นเสียงที่เหมือนแม่ของเธอกำลังร้องขอความช่วยเหลือ
ช่วยด้วย~
“แม่... แม่ขา...” ฟ้าพึมพำ น้ำเสียงของเธอดูล่องลอยแต่ก็แฝงไว้ด้วยความทุกข์ทรมาน เธอหันไปมองกลุ่มคนที่เหลือด้วยแววตาที่ว่างเปล่า แต่ก็มีประกายบางอย่างที่บ่งบอกถึงความมุ่งมั่นที่จะเข้าไปช่วยแม่ของเธอ
“ฟ้า! เธอเป็นอะไรไป!” พลอยกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวสุดขีด
“อย่าเข้าไปนะ!” อิฐมองไปที่ฟ้าด้วยความสนใจ “เธอได้ยินอะไร ฟ้า?” อิฐถามเสียงเรียบ “มันกำลังพยายามบิดเบือนจิตใจเธอ!”
แต่ฟ้าไม่ฟัง เธอเดินตรงเข้าไปในทางเดินที่มืดมิดนั้นอย่างไม่ลังเล เสียงร้องขอความช่วยเหลือของแม่เธอดังขึ้นเรื่อยๆ จนนำเธอไปหยุดอยู่หน้า ประตูบานหนึ่งที่ดูเก่าแก่และมีสนิมเกาะหนาแน่น ประตูนั้นดูน่ากลัวและมีป้ายเตือนที่มองเห็นได้ชัดเจนเขียนไว้ว่า ‘ห้ามเปิด’
“แม่... แม่ขา... หนูจะช่วยแม่เองค่ะ” ฟ้าพึมพำ น้ำเสียงของเธอดูล่องลอยแต่ก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เธอเอื้อมมือออกไปที่ลูกบิดประตูที่ขึ้นสนิม และออกแรงบิดมันอย่างสุดกำลัง
“ฟ้า! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!” อิฐตะโกนบอกเสียงดังลั่นด้วยความเป็นกังวล “อย่าเปิดประตูนั้นนะ!”
แต่ไม่ทันแล้ว ประตูบานนั้นเปิดออกอย่างช้าๆ
ทันใดนั้น แสงไฟที่เคยสลัวในทางเดินก็ดับลงอย่างสิ้นเชิง ความมืดมิดเข้าปกคลุมอย่างสมบูรณ์ ทำให้พวกเขาไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย เสียงประกาศด้วยความโกรธเคืองก็กลับมาอีกครั้ง เสียงนั้นดุดันและดังก้องไปทั่วทั้งทางเดิน ทำให้ทุกคนถึงกับสะดุ้งเฮือก
"ประตูต้องห้าม...ถูกเปิดแล้ว... ความจริง...จะถูกเปิดเผย...”
เบื้องหลังประตูที่ฟ้าเปิดออก ไม่ใช่ทางออกสู่โลกภายนอกอย่างที่เธอคาดหวัง แต่มันคือห้องมืดสนิทที่เต็มไปด้วยความว่างเปล่า และมีเพียงตู้ปลาขนาดใหญ่หลายตู้ที่ถูกขังอยู่ภายในห้องนั้น ตู้ปลาขนาดใหญ่นั้นดูมืดมิดและไร้แสงสว่างใดๆ ราวกับเป็นห้วงอวกาศที่ไร้จุดสิ้นสุด แต่เมื่อฟ้ามองเข้าไปใกล้ เธอก็เห็นร่างของมนุษย์จำนวนมาก ร่างเหล่านั้นอยู่ในสภาพที่น่าสะพรึงกลัว ผิวหนังของพวกเขาซีดขาว ตัวบวมเป่ง ดวงตาของพวกเขามีลักษณะคล้ายสัตว์น้ำ และที่น่าตกใจที่สุดคือ พวกเขาอยู่ในสภาพที่ แปลกประหลาดและบิดเบี้ยวผิดรูปไปจากเดิม พวกเขาคือผลลัพธ์ของการทดลองที่ผิดพลาดที่ถูกจองจำอยู่ในตู้ปลาเหล่านั้น
“นี่มันอะไรกันเนี่ย!!” ฟ้ากรีดร้องสุดเสียง เธอพยายามจะถอยหลัง แต่ดวงตาของเธอกลับถูกตรึงไว้กับภาพอันน่าสะพรึงกลัวเหล่านั้น เธอเห็นใบหน้าของคนที่เธอคุ้นเคยอยู่ในตู้เหล่านั้น
“แม่!!!!” ฟ้าร้องลั่นออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเธอเห็นร่างของแม่เธอที่อยู่ในสภาพแปลกประหลาดภายในตู้ปลา
“กรี๊ด!!!” พลอยกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวสุดขีด หลังจากที่เดินตามฟ้ามาพร้อมกับอิฐ “นั่นมัน...ศพเหรอ!!!” เธอพยายามจะวิ่งเข้าไปหาฟ้า แต่ก็ถูกอิฐรั้งไว้
“อย่าเข้าไปพลอย มันอันตราย!”
อิฐมองไปที่ห้องมืดนั้นด้วยความนิ่งเฉย “นี่คือ...สิ่งที่ถูกซ่อนไว้สินะ ผลลัพธ์ของการทดลองที่ผิดพลาด”
“ความจริงมันโหดร้ายเกินไปแล้ว” ฟ้าพึมพำ น้ำเสียงของเธอดูล่องลอยแต่ก็แฝงไว้ด้วยความเจ็บปวด เธอยังคงจ้องมองไปที่ร่างของมนุษย์ในสภาพแปลกประหลาดเหล่านั้น ดวงตาของเธอดูลึกลับและเต็มไปด้วยความเข้าใจ ราวกับว่าเธอกำลังรับรู้ถึงความรู้สึกของพวกเขา
เพียงแค่เสี้ยวลมหายใจฟ้าก็เริ่มรู้สึกถึงความเย็นยะเยือกที่พุ่งตรงเข้ามาจากตู้ปลาเหล่านั้น ราวกับว่ามีพลังงานบางอย่างกำลังพยายามเข้าสู่ร่างกายของเธอ ผิวหนังของฟ้าเริ่มซีดลง และมีเส้นเลือดฝอยปูดโปนปรากฏขึ้น เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกดึงดูดเข้าไปในห้องนั้น
“มัน... มันกำลังเปลี่ยนแปลงฉัน!” ฟ้ากรีดร้อง น้ำเสียงของเธอดูล่องลอยแต่ก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัวสุดขีด “ฉัน... ฉันกำลังกลายเป็นเหมือนพวกเขา”
ความหวาดกลัวเข้าปกคลุมทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ทันที นี่คือการเปลี่ยนแปลงที่น่ากลัวที่สุด ฟ้าไม่ได้แค่เห็นความจริงที่น่าสะพรึงกลัว แต่เธอกำลังถูกพลังงานที่อยู่ในห้องนั้นเปลี่ยนแปลงให้กลายเป็นส่วนหนึ่งของพวกมัน
ลำโพงที่ถูกซ่อนอยู่ดังขึ้นอีกครั้ง เป็ฯเสียงประกาศที่ไม่มีใครอยากได้ยิน แต่ก็ไม่มีทางที่จะหนีมันพ้นสักที
“หนึ่ง... ถูกกลืนกิน สอง... ถูกพราก สาม.. .ถูกบิดเบือน สี่... ถูกลบเลือน ห้า... ถูกแบ่งแยก หก... ถูกหลอกหลอน เจ็ด... ถูกจองจำในอดีต แปด... ถูกตามล่า เก้า... ถูกจองจำในความจริง สิบ... ถูกลบเลือนความทรงจำ สิบเอ็ด... ถูกเปลี่ยนแปลง สิบสอง... ถูกจองจำในภาพลวงตา สิบสาม... ถูกบิดเบือนจิตใจ"
“และอีกหนึ่ง... ได้เปิดประตูสู่ความจริง จงรับมันไว้และกลายเป็นนิรันดร์"
"ยินดีต้อนรับ... สู่การเป็นส่วนหนึ่งของไตรตัน... ผู้เฝ้ารอคอย... ตลอดกาล..."
เมื่อประกาศจบลง อควาเรียมไตรตันก็กลับเข้าสู่ความเงียบงันที่มืดมิดและน่าขนลุกอีกครั้ง การที่ฟ้าเปิดประตูต้องห้ามและเผชิญหน้ากับความจริงอันน่าสะพรึงกลัว ยิ่งทำให้ความหวังที่จะรอดชีวิตเลือนหายไปทุกขณะ