บัตรเชิญสีดำพาพวกเขาเข้าสู่อควาเรียมที่ไม่มีในแผนที่ 13 กฎห้ามละเมิด…แต่เมื่อทำตาม พวกเขากลับเริ่มหายไปทีละคน
ระทึกขวัญ,ผู้ใหญ่,จิตวิทยา,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,สยองขวัญ,เอาตัวรอด,เอาชีวิตรอด,RulesofHorror,horror,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บัตรเชิญสีดำพาพวกเขาเข้าสู่อควาเรียมที่ไม่มีในแผนที่ 13 กฎห้ามละเมิด…แต่เมื่อทำตาม พวกเขากลับเริ่มหายไปทีละคน
ผู้แต่ง
ณัฐปภานนท์
เรื่องย่อ
13 กฎเหล็กที่ห้ามละเมิด…แม้จะไม่รู้ว่าทำไม
เมื่อกวินและอีก 11 คนได้รับบัตรเชิญสีดำลึกลับ พวกเขาถูกพาไปยัง “อควาเรียมต้องห้าม” ที่ไม่ปรากฏอยู่ในแผนที่โลก
ประตูถูกล็อก
กฎถูกประกาศ
และทุกการละเมิด… คือการแลกด้วยความตาย
แต่ยิ่งพวกเขาเชื่อฟัง พวกเขายิ่งสูญเสียความเป็นตัวเอง และเมื่อกฎข้อสุดท้ายคือ “จงอย่าท้าทายกฎ” บางคนก็เริ่มสงสัยว่า
ถ้าไม่ฝ่าฝืน…เราจะรอดได้อย่างไร?
ความตายของเจมส์จากการเปลี่ยนแปลงร่างกาย ทำให้ความตื่นตระหนกแผ่ซ่านไปทั่วกลุ่มคนที่เหลือรอด แสงไฟจากตู้ปลาที่ส่องสะท้อนใบหน้าพวกเขาเปิดเผยความกังวลให้เห็นได้ชัดเจน มันเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ลมหายใจหอบเหนื่อยไม่เป็นจังหวะ แม้อากาศภายในอาคารจะเย็นฉ่ำ แต่เม็ดเหงื่อก็ยังคงผุดขึ้นเต็มผิวกายไปหมด มันน่ากลัวไปเสียทุกอย่าง ไม่อาจล่วงรู้ได้เลยว่าพวกเขาจะต้องเผชิญหน้ากับอันตรายใดอีก
“เขา...เขาตายแล้วจริงๆ เหรอ” พลอยเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงของเธอสั่นเครือ
“ความตายของเขา...คือสัญญาณ” อิฐกล่าวขึ้นมาในระวห่างนั้น เสียงของเขาหนักแน่นและสงบ
“ได้ยินอะไรกันไหม” หมอกเอ่ยทักขึ้นก่อนจะเดินไปหยุดยืนอยู่ที่หน้าตู้ปลาขนาดใหญ่ตู้หนึ่งที่ดูมืดมิดและมีตะไคร่น้ำเกาะหนาแน่น
“เสียงอะไร” อิฐถามต่อก่อนจะมองตามไปยังทางที่หมอกยืนนิ่งอยู่
“ฉันได้ยินมัน...ร้องเพลง” หมอกบอกเสียงนิ่ง
เธอเริ่มได้ยินเสียงเรียกที่ดังมาจากตู้ปลาที่เรียกชื่อเธออีกครั้ง เสียงนั้นไม่ใช่เสียงกระซิบธรรมดา แต่มันเป็นเสียงที่ดูเหมือนกำลังร้องเพลงด้วยเสียงเพลงที่ไพเราะและชวนฝัน แต่ก็แฝงไว้ด้วยความเศร้าโศกและอันตราย ราวกับกำลังเชื้อเชิญให้เธอเข้าไปใกล้ เสียงนั้นดึงดูดใจเธออย่างไม่อาจต้านทานได้
“หมอก...หมอก...จงมา...สู่ความจริง...”
เสียงร้องเพลงนั้นดังขึ้นซ้ำๆ ราวกับกำลังเรียกชื่อเธอจากความมืดมิดภายในตู้ปลา
“นายได้ยินไหม?” หมอกพึมพำ น้ำเสียงของเธอดูล่องลอยแต่ก็แฝงไว้ด้วยความสนใจ เธอหันไปมองกลุ่มคนที่เหลือด้วยแววตาที่ว่างเปล่า แต่ก็มีประกายบางอย่างที่บ่งบอกถึงความอยากรู้อยากเห็นในสิ่งที่เธอกำลังได้ยิน
“หมอก! มันไม่มีเสียงอะไรนะ ไม่มีใครได้ยินอะไรเลย” พลอยพยายามจะเดินเข้าไปหาหมอก แต่ก็ถูกอิฐรั้งไว้
หมอกไม่ตอบ เธอยังคงจ้องมองไปที่ตู้ปลา ราวกับว่ากำลังสื่อสารกับบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ภายใน
ขณะที่ทุกคนกำลังจดจ่ออยู่กับอาการของหมอก และพยายามทำความเข้าใจสิ่งที่เธอกำลังเผชิญหน้าอยู่นั้น หมอกก็หายตัวไปอย่างลึกลับ ท่ามกลางสายตาของคนที่ยังพอมีสติอยู่ เธอไม่มีโอกาสได้กรีดร้อง ไม่ได้ล้มลง หรือถูกทำร้าย แต่เธอกลับหายไปในอากาศราวกับถูกกลืนกินโดยความมืดมิดของอควาเรียม
“หมอก!” พลอยกรีดร้องสุดเสียง เธอพุ่งตัวเข้าไปยังจุดที่หมอกเคยยืนอยู่ แต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า “ไม่จริง! หมอกหายไปแล้ว!” ความหวาดกลัวเข้าปกคลุมกลุ่มคนที่เหลือรอดอย่างรุนแรงยิ่งกว่าที่เคย! การหายตัวไปของหมอกเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ไร้ร่องรอย ไร้คำอธิบาย ทำให้พวกเขาตระหนักแล้วว่า อควาเรียมแห่งนี้สามารถกลืนกินพวกเขาไปได้ทุกเมื่อ
อิฐเดินเข้าไปยังจุดที่หมอกหายไป เขากวาดสายตามองไปรอบๆ อย่างละเอียด “เธอหายไปได้อย่างไร ไม่มีร่องรอยอะไรเลย”
“เธอได้ไปอยู่ในอีกโลกหนึ่งแล้ว”
“ยังไงนะลุง”
ลุงแดงพึมพำ “อควาเรียมแห่งนี้... มันมีมิติที่ซ้อนทับกันอยู่”
การหายตัวไปของหมอกทำให้กลุ่มเริ่มแตกแยกและโทษกันเองว่าใครเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอหายไป
“นี่มันเป็นเพราะนาย!” พลอยกรีดร้อง เธอหันไปมองอิฐด้วยความโกรธแค้น “นายบอกให้เราอยู่ต่อ! นายบอกว่านายรู้ทางออก!!!”
อิฐมองพลอยด้วยความนิ่งเฉย “ฉันไม่ได้บังคับใคร และฉันก็พยายามที่จะหาทางออกให้ทุกคนอยู่”
“แต่คำบอกเล่าของนายมันทำให้เรายิ่งจมดิ่งลึกลงไปเรื่อยๆ!!” พลอยร้องไห้ “นายรู้อะไรมากกว่านี้ใช่ไหม! นายซ่อนอะไรไว้!”
ความขัดแย้งภายในกลุ่มปะทุขึ้นอย่างรุนแรง ทุกคนต่างจ้องหน้ากันด้วยความสงสัยและความโกรธแค้น
ลุงแดงถอนหายใจยาว “ความไม่ไว้ใจ...กำลังกัดกินพวกเรา” ลุงแดงพึมพำ “นี่คือสิ่งที่อควาเรียมต้องการ”
ขณะที่กลุ่มกำลังแตกแยกและโทษกันเอง สายตาของกวินกลับไปหยุดอยู่ที่รอยเท้าที่ปรากฏอยู่บนพื้น รอยเท้านั้นดูเล็กและบอบบาง และมันนำไปยังโซนที่ยังไม่ได้สำรวจ
กวินจ้องมองรอยเท้านั้นอย่างงุนงง ราวกับว่าความอยากรู้อยากเห็นในเรื่องลี้ลับในส่วนลึกของจิตใจกำลังถูกกระตุ้นขึ้น เขาเริ่มสงสัยว่าหมอกอาจถูกพลังลึกลับในอควาเรียมล่อลวงไป หรืออาจจะมีบางสิ่งบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของเธอซ่อนอยู่ในโซนนั้น
เสียงสังเคราะห์ของอควาเรียมกลับมาอีกครั้งท่ามกลางความเงียบ ทำเอาทุกคนสะดุ้งตกใจ
"หนึ่ง...ถูกกลืนกิน... สอง...ถูกพราก... สาม...ถูกบิดเบือน... สี่...ถูกลบเลือน... ห้า...ถูกแบ่งแยก... หก...ถูกหลอกหลอน... เจ็ด...ถูกจองจำในอดีต... แปด...ถูกตามล่า... เก้า...ถูกจองจำในความจริง... สิบ...ถูกลบเลือนความทรงจำ... สิบเอ็ด...ถูกเปลี่ยนแปลง... สิบสอง...ถูกจองจำในภาพลวงตา... สิบสาม...ถูกบิดเบือนจิตใจ..."
"และอีกหนึ่ง...ได้หายไป... ยินดีต้อนรับ... สู่การเป็นส่วนหนึ่งของไตรตัน... ผู้เฝ้ารอคอย... ตลอดกาล..."
สิ้นเสียงประกาศทุกคนก็หันมองหน้ากันด้วยความกังวล การหายตัวไปของหมอกคือสัญญาณที่ชัดเจนว่าไม่มีใครปลอดภัยอีกต่อไปในอควาเรียมแห่งนี้ และความแตกแยกภายในกลุ่มกำลังจะนำพาพวกเขาไปสู่หายนะที่เลวร้ายกว่าที่เคยเผชิญหน้า