บัตรเชิญสีดำพาพวกเขาเข้าสู่อควาเรียมที่ไม่มีในแผนที่ 13 กฎห้ามละเมิด…แต่เมื่อทำตาม พวกเขากลับเริ่มหายไปทีละคน
ระทึกขวัญ,ผู้ใหญ่,จิตวิทยา,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,สยองขวัญ,เอาตัวรอด,เอาชีวิตรอด,RulesofHorror,horror,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บัตรเชิญสีดำพาพวกเขาเข้าสู่อควาเรียมที่ไม่มีในแผนที่ 13 กฎห้ามละเมิด…แต่เมื่อทำตาม พวกเขากลับเริ่มหายไปทีละคน
ผู้แต่ง
ณัฐปภานนท์
เรื่องย่อ
13 กฎเหล็กที่ห้ามละเมิด…แม้จะไม่รู้ว่าทำไม
เมื่อกวินและอีก 11 คนได้รับบัตรเชิญสีดำลึกลับ พวกเขาถูกพาไปยัง “อควาเรียมต้องห้าม” ที่ไม่ปรากฏอยู่ในแผนที่โลก
ประตูถูกล็อก
กฎถูกประกาศ
และทุกการละเมิด… คือการแลกด้วยความตาย
แต่ยิ่งพวกเขาเชื่อฟัง พวกเขายิ่งสูญเสียความเป็นตัวเอง และเมื่อกฎข้อสุดท้ายคือ “จงอย่าท้าทายกฎ” บางคนก็เริ่มสงสัยว่า
ถ้าไม่ฝ่าฝืน…เราจะรอดได้อย่างไร?
ความหวาดระแวงและความไม่ไว้ใจเริ่มกัดกินกลุ่มคนที่เหลือรอดอย่างรุนแรงยิ่งกว่าความหวาดกลัวต่อกฎของอควาเรียมเสียอีก หลังจากที่ฟ้าซึ่งอยู่ในสภาพล่องลอย ได้ยินเสียงกระซิบเตือนให้ระวังคนใกล้ตัวและพุ่งเป้าความสงสัยไปที่อิฐ บรรยากาศภายในโซนลับของอควาเรียมไตรตันยิ่งทวีความหนาวเหน็บและตึงเครียด แสงสลัวจากตู้ปลาที่บรรจุสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดสะท้อนใบหน้าของพวกเขา เผยให้เห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังและไม่ไว้ใจกัน
พลอยหันไปมองฟ้าที่จ้องมองอิฐด้วยความไม่ไว้วางใจสุดขีด “ฟ้า... เธอคิดว่าอิฐกำลังโกหกเราเหรอ?” พลอยพึมพำ น้ำเสียงของเธอสั่นเครือ “แต่เขาช่วยเรามาตลอดนะ”
อิฐยังคงยืนนิ่ง ใบหน้าของเขาเรียบเฉย แต่แววตาฉายประกายบางอย่างที่บ่งบอกว่าเขารับรู้ถึงความสงสัยของฟ้า “ผมไม่ได้โกหก” อิฐกล่าวขึ้นมา เสียงของเขาหนักแน่นและสงบ “ผมแค่เลือกที่จะเปิดเผยความจริงในเวลาที่เหมาะสม”
“ตอนไหนล่ะถึงจะเหมาะสม” พลอยถามต่อ
“เดี๋ยวก็รู้เองแหละ” อิฐเอ่ยบอกเสียงนิ่งก่อนที่เขาจะก้าวเดินต่อไป
ขณะที่พวกเขากำลังพากันเดินไปตามทางเดินแคบๆ ในโซนลับ เสียงกระซิบจากตู้ปลาที่บรรจุสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดก็เริ่มดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้มันไม่ใช่แค่เสียงกระซิบ แต่เป็นเสียงที่ดูเหมือนจะกำลังหัวเราะเยาะให้กับความเจ็บปวดและความบ้าคลั่งของสิ่งที่ถูกจองจำอยู่ภายใน
พวกเขาเดินลึกเข้าไปในโซนลับที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ทดลองเก่าๆ ที่ขึ้นสนิม ตู้ปลาขนาดเล็กที่บรรจุสิ่งมีชีวิตประหลาดที่ดูเหมือนจะบิดเบี้ยวผิดรูปไปจากธรรมชาติ และแสงไฟสลัวๆ ที่ทำให้บรรยากาศยิ่งน่าขนลุก กลิ่นอับชื้นของน้ำเค็มและสนิมเหล็กปะปนกับกลิ่นสาบของความตาย คล้ายจะเตือนให้ผู้ที่บังเอิญเดินผ่านได้รู้ว่า ที่แห่งนี้ไม่ใช่เพียงแค่ซากอดีตที่ถูกทิ้งร้าง หากแต่เป็นสุสานที่เต็มไปด้วยเรื่องราวอันน่าสะพรึงกลัว
ลุงแดงที่ปกติจะเดินตามหลังเงียบๆ บัดนี้เขากลับเดินช้าลงเล็กน้อย ดวงตาของเขากวาดมองไปรอบๆ โซนลับอย่างละเอียด ราวกับกำลังนึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่คุ้นเคย เขาเหลือบไปเห็นภาพถ่ายเก่าๆ ที่ติดอยู่บนผนังใกล้กับอุปกรณ์ทดลองบางชิ้น ภาพถ่ายนั้นเป็นภาพของกลุ่มคนงานที่กำลังยืนยิ้มอยู่หน้าอควาเรียมแห่งนี้ในอดีต และหนึ่งในนั้นคือ ลุงแดงเอง!
“ลุงแดง!” พลอยอุทานเสียงดังด้วยความตกใจ “ลุงแดง... ลุงเคยทำงานที่นี่เหรอ!” ลุงแดงหันมามองพลอย ใบหน้าของเขาซีดเผือด “ลุงเคยขับรถรับส่งพนักงานที่นี่ เมื่อหลายสิบปีก่อน”
คำบอกเล่าของลุงแดงทำให้ทุกคนตกตะลึง พวกเขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าลุงแดงมีความเชื่อมโยงกับอควาเรียมแห่งนี้มาก่อน!
“ลุงแดงรู้อะไรเกี่ยวกับที่นี่ใช่ไหม!” พลอยถามต่อ
ลุงแดงถอนหายใจยาว “ลุงได้ยินเรื่องราวแปลกๆ มากมาย เขาว่ากันว่ามีการทดลองที่ผิดจรรยาบรรณเกิดขึ้นที่นี่” ลุงแดงพึมพำ “มีการสร้างสิ่งมีชีวิตประหลาด... และมีคนหายตัวไปอย่างลึกลับขณะทำงานที่นี่” เขาเล่าถึงข่าวลือที่เคยได้ยินเกี่ยวกับคนงานที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย และบางคนก็อ้างว่าเคยเห็นเงาลึกลับในตู้ปลา “ลุงเคยเห็นเงาลึกลับพวกนั้นด้วยตาตัวเอง มันไม่ใช่แค่เรื่องเล่า... มันคือความจริง”
คำบอกเล่าของลุงแดงสร้างความตกตะลึงให้ทุกคน ความจริงที่ว่าอควาเรียมแห่งนี้เคยเป็นศูนย์วิจัยลับที่ทำการทดลองผิดจรรยาบรรณ และมีผู้คนหายตัวไปอย่างลึกลับ ยิ่งตอกย้ำความน่ากลัวของสถานที่แห่งนี้ และที่น่าตกใจที่สุดคือ... ลุงแดงคือพยานผู้เห็นเหตุการณ์ในอดีต
แพรวาที่ยังคงอยู่ในสภาพว่างเปล่า บัดนี้ดวงตาของเธอกลับเบิกกว้างขึ้นอย่างตื่นตระหนก เธอพึมพำบางอย่างที่ไม่สามารถจับใจความได้ แต่คำพูดนั้นดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับพ่อของเธอที่หายตัวไป เธอเริ่มสงสัยว่าพ่อของเธออาจเป็นหนึ่งในผู้ที่หายตัวไป เธอจึงตั้งใจจะค้นหาเบาะแสเพิ่มเติมในโซนลับ
“นั่นหมายความว่า...” พลอยพึมพำ “พ่อของแพรวา... ก็อาจจะอยู่ที่นี่”
“ใช่"
“ทำไมลุงไม่บอกเรื่องนี้ตั้งแต่แรก! รู้ใช่ไหมว่าเรื่องนี้มันเป็นข้อมูลที่สำคัญมาก” อิฐหันมามองลุงแดงด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสับสนและความโกรธแค้น เขานึกไปถึงเรื่องราวของแม่กวินว่าเกี่ยวข้องกับการสร้างแกนพลังงานที่นี่ ตอนแรกเขาไม่แน่ใจเพราะข้อมูลที่มีอยู่ในมือยังไม่ชี้ชัดมากนัก แต่พอได้ยินความจริงจากปากของลุงแดงว่าเขาเคยทำงานที่นี่ นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกโกรธและไม่ไว้ใจลุงแดงเพิ่มมากขึ้น
ลุงแดงถอนหายใจยาว “บางครั้งการไม่พูดอะไรเลย ก็เป็นคำตอบที่ดีที่สุด”
“แต่เรื่องนี้มันคือความเป็นความตายของพวกเราทุกคนนะลุง”
“ลุงก็รอจังหวะที่จะบอกอยู่... แค่ไม่คิดว่ามันจะมาถึงไวขนาดนี้”
“ความจริง... คือความมืดมิด จงค้นหามัน... และกลายเป็นส่วนหนึ่งของมัน"
“ความไม่ไว้วางใจ... คือเมล็ดพันธุ์แห่งหายนะ จงปลูกฝังมัน... และเก็บเกี่ยวผลของมัน"
"ยินดีต้อนรับ... สู่การเป็นส่วนหนึ่งของไตรตัน ผู้เฝ้ารอคอย... ตลอดกาล"
เสียงประกาศที่ดังขึ้นยังคงวนอยู่ที่เนื้อหาเดิมๆ ที่ไม่ได้สร้างความน่ากลัวให้กับคนที่เหลืออีกต่อไป เพราะมันไม่สำคัญอีกแล้ว ออกจะน่ารำคาญด้วยซ้ำ เสียงเหล่านั้นมันถูกสร้างขึ้นเพียงเพื่อเยาะเย้ยผู้ถูกกระทำเท่านั้น ไม่ได้ช่วยให้พวกเขารอดชีวิตออกไปจากที่นี่ได้
การที่ได้ยินเสียงของมันซ้ำๆ ยิ่งทำให้อิฐรู้สึกได้รับความกดดันมากขึ้นกว่าเดิม ไหนจะคำพูดที่ฟ้าพร่ำพูดออกมาตลอดเวลาว่าระวังคนใกล้ตัวยิ่งทำให้เขาสงสัยในตัวลุงแดงมากขึ้น ประวัติการทำงานของลุงแดงทำให้อิฐคิดหนักว่าแท้จริงแล้วเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่ต้นนั้น ลุงแดงรับรู้อยู่แล้วหรือเปล่า การมีอยู่ของลุงแดงนั้นกำลังจะทำให้พวกเขาต้องติดอยู่ที่นี่ตลอดชีวิตหรือไม่ ความไม่ไว้ใจก่อเกิดขึ้นมากขึ้นเรื่อยๆ แม้จะอิฐจะโกรธแต่เขาก็พยามยามสงบจิตสงบใจเอาไว้ก่อน ไม่โหวกเหวกโวยวายมากนักด้วยกลัวว่าจะทำให้แผนการทำลายที่นี่เพื่อหนีออกไปล้มลง
สิ่งเดียวที่ทำได้คือเขาต้องหาทางเข้าถึงแกนพลังงานของที่นี่เพื่อทำลายมันให้ได้