บัตรเชิญสีดำพาพวกเขาเข้าสู่อควาเรียมที่ไม่มีในแผนที่ 13 กฎห้ามละเมิด…แต่เมื่อทำตาม พวกเขากลับเริ่มหายไปทีละคน
ระทึกขวัญ,ผู้ใหญ่,จิตวิทยา,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,สยองขวัญ,เอาตัวรอด,เอาชีวิตรอด,RulesofHorror,horror,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ความตึงเครียดและความหวาดระแวงภายในกลุ่มพุ่งสูงถึงขีดสุด เมื่อความเห็นในการเอาชีวิตรอดแตกออกเป็นสองทาง มีทั้งคนที่เลือกจะหนี และคนที่เลือกจะทำลายที่นี่ทิ้ง แต่อย่างที่รู้ๆ กันอยู่ว่าการหนีออกจากอควาเรียมนั้นดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว การเลือกเผชิญหน้าเพื่อทำลายแกนพลังงานที่ควบคุมทุกสิ่งยังดูเป็นไปได้มากกว่า
กลุ่มคนที่ยังพอจะมีสติเหลือมองหน้ากันไปมา แววตาสะท้อนไปด้วยความสิ้นหวังและรู้สึกพ่ายแพ้อย่างชัดเจน บรรยากาศมาคุชวนให้เกิดการทะเลาะเบาะแว้งได้อยู่ตลอดเวลา
พลอยนั่งคุดคู้อยู่ข้างร่างของแพรวาที่ยังคงหมดสติและมีผิวหนังสีเขียวอมดำ เปลือกตาของแพรวายังคงเปิดอยู่ แต่ไร้ซึ่งแววตา มันดูว่างเปล่าและเต็มไปด้วยความเย็นชา รอยตราประทับบนฝ่ามือของพลอยยังคงแดงก่ำ แม้เมือกที่ไหลออกมาจะลดน้อยลงแล้วแต่มันก็ยังไม่ได้แห้งเหือดไปเสียทีเดียว เธอจ้องมองที่อิฐและลุงแดงด้วยแววตาอันสับสน เธอไม่มั่นใจในวิธีไหนทั้งนั้น แม้จะอยากหนีออกจากที่นี่มากแค่ไหน แต่เธอก็ยังคาดหวังความปลอดภัยในชีวิตมาเป็นอันดับหนึ่งอยู่ดี เธออยากให้ทุกคนเลือกทางที่จะทำให้ยังได้มีชีวิตอยู่ก็แค่นั้น เพราะเธอยังไม่พร้อมที่จะตายหรือสูญเสียตัวตน
“สมุดบันทึกนี้คือความหวังเดียวของเรา” อิฐบอกพลางสมุดบันทึกของแม่กวินให้ทุกคนดูอีกครั้ง
ข้อมูลที่อยู่ในนั้นเป็นเพียงสิ่งเดียวที่จะทำให้พวกเขารอดออกไปได้ แม้ว่าเจ้าของของมันจะไม่มีโอกาสรอดออกไปก็ตาม
“สรุป... เราจะเอายังไงกันดี” พลอยกรีดร้อง เสียงสะอื้นไห้ของเธอดังไปทั่วทางเดินที่เงียบสงัด
“ลุงให้อิฐตัดสินใจ ในฐานะที่เป็นผู้นำในตอนนี้”
“ผู้นำ? ทำไมต้องเป็นผม”
“เพราะเป็นคนเดียวที่ยังปลอดภัยไง” ลุงแดงย้ำเสียงเข้ม
อิฐมองหน้าลุงแดงด้วยดวงตาที่ว่างเปล่า แต่ก็แฝงไว้ด้วยความมุ่งมั่นบางอย่าง “แต่ผมไม่รู้... ว่าต้องทำยังไง”
“ใช้สมุดบันทึกให้เป็นประโยชน์” ลุงแดงเอ่ยเตือน
แต่ยังไม่ทันที่อิฐจะได้เปิดอ่านข้อมูลที่บันทึกเอาไว้ในสมุด จู่ๆ หมอกก็ส่งเสียงหายใจสูดหายใจเฮือกใหญ่ดังขึ้น ดึงสติทุกคนให้หันไปมอง
“พี่หมอก!” พลอยร้องเสียงหลง
อิฐรีบวิ่งเข้าไปประคองทันที หมอกดูเหมือนจะได้สติกลับมาหลังจากที่โดนสะกดโดยบางสิ่งในอควาเรียมมานาน
“เป็นไงมั่งหมอก”
“มันควบคุมจิตวิญญาณของพวกเราได้” หมอกพูดเสียงสั่น แววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
“หมายความว่าไง” อิฐถามกลับอย่างสงสัย
“อึก!!” หมอกพยายามจะพูดต่อ แต่กลับไม่มีเสียงออกมา เธอดูทรมานกับการพยายามส่งเสียงพูด เธอรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังโดนควบคุมจากบางอย่างที่มองไม่เห็นอีกครั้ง
“หมอก!!!!” อิฐตะโกนร้องลั่น เมื่ออยู่ๆ เธอก็ก็กลับไปอยู่ในสภาพล่องลอยอีกครั้ง
หมอกที่ก่อนหน้านี้ก็เป็นคนเงียบขรึมไม่ค่อยพูดจาอะไรมากมายอยู่แล้ว กลับมาคราวนี้ทุกคนพบว่าเธอเชื่องช้ามากกว่าเดิม แม้จะดูมีสติมากขึ้นก็ตาม บัดนี้เธอเคลื่อนไหวช้าๆ แล้วก้าวออกมาจากกลุ่มอย่างเชื่องช้า ดวงตาของเธอดูล่องลอยและเต็มไปด้วยความสับสน แต่ก็แฝงไว้ด้วยประกายบางอย่างที่ดูเหมือนความท้าทาย
“ชะ... ช่วยด้วย มันเอาอีกแล้ว มันกำลังควบคุมฉัน” หมอกพูดออกมาด้วยเสียงตะกุกตะกัก เธอกำลังพยายามต่อสู้กับสิ่งที่มองไม่เห็น
“ละ... แล้วฉันต้องทำไง” อิฐตะโกน เขาไม่รู้ว่าจะช่วยเหลืออีกฝ่ายได้ยังไง
หมอกยกมือห้ามชายหนุ่มตรงหน้า ไม่พูดอะไรออกมา เธอพยายามที่จะชันเข่าแล้วลุกขึ้นยืน แม้จะทุลักทุเลแต่เธอก็สามารถลุกขึ้นมายืนสองขาได้ในที่สุด
เธอเดินเข้าไปใกล้แผ่นป้ายเก่าๆ ที่ติดอยู่บนผนังใกล้กับตู้ปลาขนาดใหญ่ตู้หนึ่ง ป้ายนั้นดูเก่าแก่จนแทบอ่านไม่ออก แต่หมอกกลับรู้สึกสนใจอย่างประหลาด ก่อนหน้านี้แรงจูงใจของเธอในการมาที่นี่คือการค้นหาแรงบันดาลใจในการเขียน และเธอเชื่อว่าความจริงที่ซ่อนอยู่จะช่วยเติมเต็มความคิดของเธอ
หมอกเอื้อมมือออกไปที่แผ่นป้ายนั้น เธอลูบไล้ไปที่พื้นผิวของมันอย่างแผ่วเบา เผยให้เห็นตัวอักษรบางส่วนที่ดูเหมือนจะเขียนถึงประวัติของ อควาเรียมแห่งนี้ และโครงการบางอย่างที่ถูกเก็บเป็นความลับ เธอเคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับอควาเรียมนี้มานาน และเชื่อว่าอดีตของมันคือแหล่งข้อมูลสำคัญสำหรับงานเขียนของเธอ หมอกมองไปที่ตัวอักษรที่สลักไว้บนผนังอย่างจดจ่อ ก่อนที่เธอจะพูดประโยคที่ทำให้ทุกคนต้องตกตะลึง
“ที่นี่มันคืออะไรกันแน่!! แล้วไอ้กฎพวกนี้ มันคือเรื่องบ้าบออะไรกัน!” หมอกกล่าวขึ้นมาเสียงดัง น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความโกรธและความท้าทาย
“หมอก!! หยุด!!!” อิฐตะโกนห้าม แต่ไม่ทันเสียแล้ว
"กฎข้อที่ 13... ห้ามท้าทายกฎ!”
เสียงประกาศดังขึ้นอีกครั้ง มันเต็มไปด้วยความดุดันและฟังดูโกรธเคือง
ทันใดนั้นเงาปริศนาขนาดใหญ่ที่มองไม่เห็นตัวตน พุ่งเข้าใส่หมอกอย่างรวดเร็ว หมอกกรีดร้องสุดเสียง เธอพยายามปัดป้องอากาศว่างเปล่า แต่เธอกลับถูกโจมตีโดยสิ่งที่มองไม่เห็น ร่างกายของเธอกระตุกอย่างรุนแรง ราวกับถูกกระแสไฟฟ้าแรงสูงช็อต ดวงตาของเธอเบิกกว้างจนเห็นแต่ตาขาว
"การท้าทาย...คือหายนะ... จงรับมันไว้... และกลายเป็นนิรันดร์..."
“กรี๊ดดด!!” หมอกกรีดร้องสุดเสียง เธอพยายามจะวิ่งหนี แต่เธอกลับถูกพลังงานลึกลับบางอย่างฉุดรั้งไว้ ร่างกายของเธอลอยขึ้นจากพื้นเล็กน้อย ก่อนที่จะถูกกระชากอย่างรุนแรงไปชนกับผนังตู้ปลา เสียงกระแทกดังสนั่นหวั่นไหว
“หมอก!” อิฐร้องเรียกด้วยความตกใจ เขามองหมอกที่กำลังทรมานด้วยความหวาดกลัว
พลอยกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว เธอมองหมอกที่กำลังถูกโจมตีอย่างบ้าคลั่ง และเริ่มรู้สึกว่ารอยตราประทับบนมือของเธอกำลังร้อนขึ้นมาอีกครั้งอย่างรุนแรง
อิฐเดินเข้ามาใกล้หมอก มองดูอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยบอก “เธอพยายามที่จะต่อต้าน... แต่พลังที่นี่มันแข็งแกร่งเกินไป มันกำลังลงโทษเธอที่ท้าทายอำนาจของมัน”
ลุงแดงถอนหายใจยาว “เธอได้ท้าทาย...ผู้ที่อยู่เบื้องหลังกฎแล้ว และตอนนี้... เธอจะต้องชดใช้”
อาการของหมอกเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ เธอกรีดร้องอย่างต่อเนื่อง ร่างกายของเธอกระตุกรุนแรง ดวงตาเบิกกว้างและเต็มไปด้วยความหวาดกลัวสุดขีด ใบหน้าของเธอซีดเผือดราวกับไร้ชีวิต
ในที่สุด หมอกก็ทรุดตัวลงกับพื้นหมดสติไป ร่างกายของเธอกระตุกเล็กน้อย ผิวหนังของหมอกเริ่มมีรอยช้ำสีเขียวอมดำปรากฏขึ้น และรอยนั้นค่อยๆ แตกแขนงออกไปคล้ายกับเส้นใยที่มองไม่เห็น
“หมอก! เธอ... เธอเป็นอะไรไป!” พลอยกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว เธอเขย่าตัวหมอกเบาๆ แต่หมอกกลับมองเธอด้วยแววตาที่ว่างเปล่าและเต็มไปด้วยความสับสน
“มันทำให้เธอติดอยู่ในวังวนของความบ้าคลั่งที่เกิดจากการท้าทายกฎ” อิฐพึมพำ “และถูกเปลี่ยนแปลงด้วยพลังของอควาเรียม”
“หนึ่ง... ถูกกลืนกิน สอง... ถูกพราก สาม... ถูกบิดเบือน สี่... ถูกลบเลือน ห้า... ถูกแบ่งแยก หก... ถูกหลอกหลอน เจ็ด... ถูกจองจำในอดีต แปด... ถูกตามล่า เก้า... ถูกจองจำในความจริง สิบ... ถูกลบเลือนความทรงจำ สิบเอ็ด... ถูกเปลี่ยนแปลง สิบสอง... ถูกจองจำในภาพลวงตาสิบสาม... ถูกบิดเบือนจิตใจ"
"ยินดีต้อนรับ... สู่การเป็นส่วนหนึ่งของไตรตัน... ผู้เฝ้ารอคอย... ตลอดกาล..."
