บัตรเชิญสีดำพาพวกเขาเข้าสู่อควาเรียมที่ไม่มีในแผนที่ 13 กฎห้ามละเมิด…แต่เมื่อทำตาม พวกเขากลับเริ่มหายไปทีละคน
ระทึกขวัญ,ผู้ใหญ่,จิตวิทยา,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,สยองขวัญ,เอาตัวรอด,เอาชีวิตรอด,RulesofHorror,horror,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
อควาเรียมไตรตันกลับสู่ความเงียบงันอีกครั้ง เสียงน้ำไหลเอื่อยดังก้องไปทั่วบริเวณ ผสานกับเสียงสะอื้นไห้แผ่วเบาของพลอย เสียงพึมพำไม่เป็นภาษาของต้นที่กำลังคลุ้มคลั่ง หมอกก็นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น ดวงตาเบิกกว้างแต่ล่องลอยอยู่ในวังวนของอดีต เจมส์หมดสติและซีดเซียว ส่วนมิกิก็อยู่ในสภาพเงียบงัน ไร้การตอบสนองต่อสิ่งใดๆ
การเปลี่ยนแปลงอันน่าสะพรึงกลัวที่เกิดขึ้นกับเพื่อนๆ ทำให้กลุ่มคนที่เหลือรอดตกอยู่ในห้วงแห่งความสิ้นหวังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แสงสลัวจากตู้ปลาที่ดูบิดเบี้ยวในทางเดินสะท้อนภาพความจริงอันโหดร้ายของสถานการณ์ที่พวกเขาเผชิญอยู่
กวินมองไปที่เพื่อนๆ ทีละคน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและความเจ็บปวด เขานึกถึงบูมที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย และเพื่อนๆ ที่กำลังถูกอควาเรียมแห่งนี้กลืนกินไปทีละคน “เราต้องหยุดมัน!” กวินพึมพำกับตัวเอง น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นปนความโกรธแค้น เขาตระหนักแล้วว่าการรออยู่เฉยๆ มีแต่จะทำให้พวกเขาต้องเผชิญชะตากรรมเดียวกัน
แพรวากอดปลอบพลอยที่ตัวสั่นไม่หยุด เธอเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน ความกลัวกำลังกัดกินจิตใจของเธออย่างช้าๆ แต่ในขณะเดียวกัน ความมุ่งมั่นที่จะหาทางรอดก็เริ่มก่อตัวขึ้น “เราจะยอมแพ้ไม่ได้” แพรวากล่าวเสียงหนักแน่นและย้ำคำพูดเดิม “เราต้องหาทางออกไปจากที่นี่ให้ได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม”
อิฐเดินเข้ามาใกล้ทุกคน เขากวาดสายตามองไปที่สภาพของเพื่อนๆ ทีละคน ใบหน้าของเขาเรียบเฉย แต่แววตาฉายประกายบางอย่าง “การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับพวกเขา... เป็นผลจากพลังงานที่นี่” อิฐกล่าวขึ้นมา เสียงของเขาหนักแน่นและสงบ “เราต้องทำความเข้าใจแหล่งพลังงานนั้น เพื่อหาทางหยุดมัน” อิฐพึมพำกับตัวเองเบาๆ “บางที... คำตอบอาจอยู่ในอดีต”
ลุงแดงถอนหายใจยาว เขานั่งลงข้างๆ หมอก พลางลูบผมของเธอเบาๆ “อควาเรียมแห่งนี้มันมีชีวิต และมันกำลังเลือกผู้ที่เหมาะสมเพื่อให้กลายเป็นส่วนหนึ่งของมัน” เขาหันไปมองอิฐ “รู้เรื่องนี้มาก่อนใช่ไหม อิฐ?”
อิฐนิ่ง ไม่ตอบอะไร
ต้นเริ่มสงบลงเล็กน้อย หลังจากคลุ้มคลั่งพูดจาไม่รู้เรื่องมานาน แต่ดวงตาของเขายังคงเต็มไปด้วยความหวาดระแวง และเขามักจะจ้องมองไปที่อากาศว่างเปล่าราวกับว่าเขายังคงเห็นภาพหลอนเหล่านั้นอยู่ เขาไม่ตอบสนองต่อเสียงเรียกใดๆ แต่บางครั้งเขาก็จะพึมพำบางอย่างที่ดูเหมือนจะเป็นการจดบันทึกเรื่องราวต่างๆ ในหัวของเขาเอง
ฟ้าที่อยู่ในสภาพล่องลอย บัดนี้เธอก็เริ่มเคลื่อนไหวช้าๆ เธอเดินเข้าไปใกล้ตู้ปลาแล้วจ้องมองมันเหมือนที่เคยทำ ดวงตาของเธอดูลึกลับ แต่ก็เต็มไปด้วยความว่างเปล่า เธอใช้มือลูบไล้กระจกอย่างแผ่วเบา ราวกับกำลังสื่อสารกับอีกตัวตนหนึ่งที่อยู่ภายใน
“เราต้องรวมตัวกัน” กวินตัดสินใจ เขาหันไปมองแพรวา พลอย อิฐ ต้น และลุงแดง “เราเหลือกันแค่นี้แล้ว ถ้าเราไม่ร่วมมือกัน เราทุกคนจะต้อง ตายอยู่ที่นี่”
ทุกคนพยักหน้าอย่างช้าๆ พวกเขารู้ดีว่าไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว นอกจากจะต้องพึ่งพากันและกัน
“โอเค” กวินกล่าว “ตอนนี้เรามาดูกันว่าเรามีอะไรบ้าง” เขาหันไปมองอิฐ “นายดูเหมือนจะรู้เรื่องอควาเรียมนี้มากที่สุด อิฐ นายมีอะไรจะบอกพวกเราบ้างไหม?”
อิฐเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจยาว “ฉันเคยศึกษาเรื่อง อควาเรียมแห่งนี้มานานแล้ว” อิฐเริ่มเล่า “จริงๆ มันไม่ใช่แค่สถานที่จัดแสดงสัตว์น้ำทั่วไป แต่มันเคยเป็น... ศูนย์วิจัยลับ ที่ทำการทดลองบางอย่างที่ผิดจรรยาบรรณ” เขาเล่าถึงข่าวลือที่เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับการทดลองที่ใช้มนุษย์เป็นตัวทดลองร่วมกับสัตว์น้ำ เพื่อสร้างสิ่งมีชีวิตไฮบริด และการหายตัวไปอย่างลึกลับของผู้คนที่เกี่ยวข้องกับโครงการนี้ “ฉันเชื่อว่ากฎเหล่านั้น และสิ่งที่เกิดขึ้นกับเพื่อนๆ ของเรา เป็นผลจากการทดลองที่ผิดพลาดในอดีต”
คำบอกเล่าของอิฐทำให้ทุกคนตกใจ แพรวาถึงกับเบิกตากว้าง “การทดลองมนุษย์อย่างนั้นเหรอ?” แพรวาเอ่ยพูดขึ้นมา ใบหน้าของเธอซีดเผือด เธอนึกถึงเอกสารเก่าที่เธอเคยพบในห้องลับของพ่อเธอ ซึ่งเป็นบันทึกเกี่ยวกับการทดลองที่ใช้มนุษย์เป็นตัวทดลองร่วมกับสัตว์น้ำ เพื่อสร้างสิ่งมีชีวิตแบบไฮบริด “พ่อของฉัน... อาจเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้” แพรวาบอก น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและเจ็บปวด
“แล้วทางออกล่ะ?” กวินถาม “นายรู้ทางออกไหม?”
อิฐส่ายหน้า “ฉันไม่รู้ทางออกที่ชัดเจน แต่ฉันเชื่อว่า ‘แกนพลังงาน’ ที่ควบคุมการทดลองทั้งหมด อาจเป็นกุญแจสำคัญ”
“แกนพลังงาน?” กวินขมวดคิ้ว “มันคืออะไร?”
อิฐอธิบายว่าตามข้อมูลที่เขามี แกนพลังงานคือแหล่งพลังงานลึกลับที่ซ่อนอยู่ในอควาเรียม ซึ่งเป็นตัวควบคุมการทดลองทั้งหมด และอาจเป็นต้นตอของพลังงานที่กำลังเปลี่ยนแปลงพวกเขา “ฉันเชื่อว่าถ้าเราทำลายแกนพลังงานนั้นได้ ทุกอย่างอาจจะจบลง”
ขณะที่อิฐกำลังอธิบาย กวินก็เหลือบไปเห็นบางสิ่งที่วางอยู่บนพื้นใกล้กับตู้ปลาขนาดใหญ่ตู้หนึ่ง มันเป็นสมุดบันทึกเก่าๆ ที่ดูเหมือนจะถูกทิ้งร้างมานาน สมุดบันทึกนั้นเปิดออก หน้ากระดาษเต็มไปด้วยลายมือที่เขียนหวัดๆ และภาพวาดแปลกๆ
กวินเดินเข้าไปหยิบสมุดบันทึกนั้นขึ้นมาอย่างระมัดระวัง เขาเปิดอ่านหน้าแรกๆ ที่เต็มไปด้วยบันทึกการทดลองต่างๆ ที่เกิดขึ้นในอควาเรียมนี้
มันคือสมุดบันทึกของนักวิทยาศาสตร์ที่เคยทำงานที่นี่! กวินเริ่มอ่านเนื้อหาอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเขาได้เรียนรู้ว่าการทดลองไม่ได้หยุดเพียงแค่สัตว์น้ำ แต่ยังรวมถึงมนุษย์ที่ถูกบังคับให้เข้าร่วมด้วย!
“นี่มันบ้าชัดๆ!” กวินพึมพำ เขามองไปที่หน้าสุดท้ายของสมุดบันทึก ซึ่งเป็นหน้าที่มีลายมือที่แตกต่างออกไป มันเป็นลายมือที่คุ้นเคยอย่างประหลาด กวินแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง...
มันคือลายมือของแม่เขา!
“นี่ลายมือแม่ฉัน แม่ของฉันเคยทำงานที่นี่!” กวินอุทานเสียงดัง ความจริงนี้ทำให้กวินรู้สึกสับสนและตกใจอย่างรุนแรง เขานึกถึงข่าวลือเกี่ยวกับอควาเรียม และความสนใจในสิ่งลี้ลับของเขาที่อาจสืบทอดมาจากแม่ “แม่ของฉัน...อาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับการทดลองที่เกิดขึ้น!”
ทุกคนต่างตกตะลึงกับสิ่งที่กวินค้นพบ การที่แม่ของกวินเกี่ยวข้อง กับอควาเรียมแห่งนี้ ยิ่งทำให้ปมปริศนาซับซ้อนและลึกซึ้งยิ่งขึ้น
แพรวาเดินเข้ามาดูกวิน “นั่นมัน... หมายความว่ายังไง?” แพรวาถามเสียงสั่น “แม่ของนาย... เป็นนักวิทยาศาสตร์ที่นี่อย่างนั้นเหรอ?”
“ฉันไม่รู้...” กวินตอบด้วยน้ำเสียงสับสน “ที่ฉันรู้คือ แม่ของฉันเป็นครูสอนวิทยาศาสตร์... ไม่ใช่นักวิทยาศาสตร์ที่ทำงานในศูนย์วิจัยแบบนี้”
อิฐเดินเข้ามาใกล้กวิน เขามองไปที่สมุดบันทึกในมือของกวินด้วยความสนใจ “สมุดบันทึกนี้อาจเป็นกุญแจสำคัญ มันอาจมีข้อมูลเกี่ยวกับแกนพลังงาน และวิธีที่จะหยุดมัน”
ลุงแดงถอนหายใจยาว เขามองไปที่สมุดบันทึกด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง “ความจริง... กำลังใกล้ถูกเปิดเผยแล้ว”
ขณะที่พวกเขากำลังพิจารณาสมุดบันทึกของนักวิทยาศาสตร์ เสียงกระซิบจากตู้ปลาที่อยู่รอบตัวก็เริ่มดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้มันไม่ใช่แค่เสียงกระซิบ แต่เป็นเสียงที่ดูเหมือนจะหัวเราะเยาะและครางครวญผสมผสานกันไป ราวกับกำลังสะท้อนความเจ็บปวดและความบ้าคลั่งของสิ่งที่ถูกจองจำอยู่ภายใน
เสียงสังเคราะห์ของอควาเรียมกลับมาอีกครั้ง คราวนี้มันเป็นเสียงที่เย็นยะเยือกและเต็มไปด้วยการเย้ยหยัน
“ความจริง... คือความมืดมิด จงค้นหามัน... และกลายเป็นส่วนหนึ่งของมัน"
"ยินดีต้อนรับ... สู่การเป็นส่วนหนึ่งของไตรตัน... ผู้เฝ้ารอคอย... ตลอดกาล..."
ความตึงเครียดภายในกลุ่มเริ่มก่อตัวขึ้น พวกเขาเริ่มมองหน้ากันด้วยความสงสัย อิฐดูเหมือนจะรู้เรื่องราวมากกว่าที่เขาเปิดเผยออกมา กวินค้นพบความจริงเกี่ยวกับแม่ของเขา และความลับทั้งหมดของอควาเรียมก็เริ่มถูกเปิดเผยออกมาอย่างช้าๆ แต่ยังคงเต็มไปด้วยอันตรายที่รอคอยพวกเขาอยู่เบื้องหน้า
