บัตรเชิญสีดำพาพวกเขาเข้าสู่อควาเรียมที่ไม่มีในแผนที่ 13 กฎห้ามละเมิด…แต่เมื่อทำตาม พวกเขากลับเริ่มหายไปทีละคน
ระทึกขวัญ,ผู้ใหญ่,จิตวิทยา,ยุคปัจจุบัน,ไทย,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,สยองขวัญ,เอาตัวรอด,เอาชีวิตรอด,RulesofHorror,horror,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
วิธีการเป็นผู้รอดชีวิตจาก 13 กฎเหล็กของอควาเรียมต้องห้ามบัตรเชิญสีดำพาพวกเขาเข้าสู่อควาเรียมที่ไม่มีในแผนที่ 13 กฎห้ามละเมิด…แต่เมื่อทำตาม พวกเขากลับเริ่มหายไปทีละคน
13 กฎเหล็กที่ห้ามละเมิด…แม้จะไม่รู้ว่าทำไม
เมื่อกวินและอีก 11 คนได้รับบัตรเชิญสีดำลึกลับ พวกเขาถูกพาไปยัง “อควาเรียมต้องห้าม” ที่ไม่ปรากฏอยู่ในแผนที่โลก
ประตูถูกล็อก
กฎถูกประกาศ
และทุกการละเมิด… คือการแลกด้วยความตาย
แต่ยิ่งพวกเขาเชื่อฟัง พวกเขายิ่งสูญเสียความเป็นตัวเอง และเมื่อกฎข้อสุดท้ายคือ “จงอย่าท้าทายกฎ” บางคนก็เริ่มสงสัยว่า
ถ้าไม่ฝ่าฝืน…เราจะรอดได้อย่างไร?
ความจริงอันน่าสะพรึงกลัวที่แพรวาค้นพบเกี่ยวกับบันทึกการทดลองมนุษย์ในโซนลับของอควาเรียมไตรตัน และการที่พ่อของเธอคือหนึ่งในผู้เคราะห์ร้าย ทำให้บรรยากาศภายในกลุ่มยิ่งหนักอึ้ง ความหวาดผวาและความสิ้นหวังแผ่ซ่านไปทั่ว แสงสลัวจากตู้ปลาที่บรรจุสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดสะท้อนใบหน้าของพวกเขา เผยให้เห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความสับสนและความหวาดกลัวที่ผสมผสานกับความโกรธแค้นต่อสิ่งที่อควาเรียมได้กระทำ
“พ่อของแพรวาอยู่ที่นี่...” พลอยพึมพำ น้ำเสียงของเธอสั่นเครือพลางน้ำตาคลอหน่วย “เราจะช่วยเขาได้ยังไง?”
อิฐยังคงยืนนิ่ง ใบหน้าของเขาเรียบเฉย แต่แววตาฉายประกายบางอย่างที่บ่งบอกถึงความมุ่งมั่น เขากวาดสายตามองไปที่เอกสารในมือของแพรวาที่ตกอยู่บนพื้น “เอกสารพวกนี้...คือหลักฐานสำคัญ” อิฐกล่าวขึ้นมา เสียงของเขาหนักแน่นและสงบ “มันยืนยันว่าการทดลองนี้มีอยู่จริง” เขานึกถึงข้อมูลที่เขาเคยอ่านในสมุดบันทึกของนักวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตไฮบริด และการหายตัวไปของผู้คน
หลังจากที่แพรวา มิกิ และกวินดูเหมือนจะกลับมามีสติ คนที่เหลือต่างก็มีอาการที่ดีขึ้นจากตอนแรก ทุกคนดูเหมือนจะได้รับสติกลับคืนมาอีกครั้ง นั่นทำให้อิฐ พลอย และลุงแดงรู้สึกสบายใจมากขึ้น อย่างน้อยก็จะได้มีคนช่วยกันคิดหาทางออกไปจากที่นี่
ฟ้าเลือกเดินเข้าไปใกล้ทางเดินแคบๆ ที่นำไปสู่ส่วนที่มืดมิดยิ่งกว่าเดิม ราวกับว่าเธอถูกดึงดูดโดยบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ลึกเข้าไปภายในอควาเรียม เธอเชื่อว่าการค้นหาทางออกจะช่วยให้เธอเข้าใจถึงพลังงานที่ซ่อนอยู่ในสถานที่แห่งนี้ และอาจจะได้ค้นพบคำตอบเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างพลังจิตของเธอและสิ่งที่เกิดขึ้นในอควาเรียม
ต้นก็เริ่มสงบลงเล็กน้อย แต่ดวงตาของเขายังคงเต็มไปด้วยความหวาดระแวง และเขามักจะจ้องมองไปที่อากาศว่างเปล่าราวกับว่าเขากำลังเห็นภาพหลอนเหล่านั้นอยู่ ต้นมองฟ้าที่กำลังเดินนำไปในทางที่มืดมิด เขารู้สึกถึงความมุ่งมั่นบางอย่างในตัวฟ้า และในฐานะช่างภาพ เขาก็มีความต้องการที่จะบันทึกทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น แม้จะถูกเตือนเรื่องกฎข้อ 6 มาแล้วก็ตาม เขามองว่านี่คือโอกาสสุดท้ายที่จะเก็บภาพความจริงของอควาเรียมแห่งนี้
ฟ้ากับต้นตัดสินใจแยกตัวออกมาจากกลุ่มที่เหลืออย่างเงียบๆ พวกเขาเดินลึกเข้าไปในทางเดินที่มืดมิดและแคบลงเรื่อยๆ แสงไฟที่เคยสลัวบัดนี้แทบจะไม่มีเลย มีเพียงแสงจางๆ ที่ส่องออกมาจากตู้ปลาบางตู้ที่อยู่ห่างออกไป บรรยากาศเงียบสงัดจนได้ยินเพียงเสียงฝีเท้าของพวกเขาที่ก้องกังวานไปทั่วทางเดิน และเสียงหัวใจที่เต้นระรัวด้วยความหวาดกลัว
“เราต้องหาทางออก” ฟ้าพึมพำ น้ำเสียงของเธอดูล่องลอยแต่ก็แฝงไว้ด้วยความมุ่งมั่น เธอใช้มือลูบไล้ไปตามผนังที่เย็นเฉียบและเปียกชื้นเล็กน้อย ราวกับว่ากำลังสัมผัสกับเส้นทางที่มองไม่เห็น
ต้นเดินตามหลังฟ้าอย่างระมัดระวัง มือของเขากำลังลูบไล้ไปที่มือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงของเขา ความต้องการที่จะบันทึกภาพของสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นนี้มีมากกว่าความกลัว เขารู้สึกว่าบางสิ่งกำลังรอคอยพวกเขาอยู่ข้างหน้า
ขณะที่พวกเขาเดินลึกเข้าไปในทางเดินที่มืดมิด จู่ๆ เสียงน้ำกระเพื่อมก็ดังขึ้นแผ่วๆ จากด้านหน้า เสียงนั้นดูเหมือนจะมาจากแหล่งน้ำที่มองไม่เห็น และที่น่าตกใจที่สุดคือมันไม่ใช่เสียงน้ำปกติ มันเป็นเสียงที่ดูเหมือนบางสิ่งกำลังเคลื่อนไหวอยู่ใต้ผิวน้ำ
“นายได้ยินไหมต้น?” ฟ้าถาม น้ำเสียงของเธอสั่นเครือ เธอมองไปที่ความมืดเบื้องหน้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหวาดระแวง
ต้นพยักหน้า เขาสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนที่พื้นเบาๆ ราวกับมีบางสิ่งขนาดใหญ่กำลังเคลื่อนที่อยู่ใต้พื้น “มันคืออะไรกัน...”
ทันใดนั้น แสงไฟที่เคยสลัวก็ดับลงอย่างสิ้นเชิง ความมืดมิดเข้าปกคลุมอย่างสมบูรณ์ ทำให้พวกเขาไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย เสียงน้ำกระเพื่อมดังขึ้นเรื่อยๆ และมีเสียงฟืดฟาดที่ดูเหมือนจะมาจากสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่
แล้วสิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า สร้างความหวาดผวาให้กับทั้งสองคนไม่น้อย
สิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดขนาดมหึมาปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขา มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ดูเหมือนจะเป็นส่วนผสมระหว่างมนุษย์และสัตว์น้ำ ร่างกายของมันเต็มไปด้วยเกล็ดสีเขียวอมดำ ดวงตาของมันเรืองแสงสีแดงก่ำ และมีแขนขาที่ดูบิดเบี้ยวและมีกรงเล็บแหลมคม มันกระโจนเข้าใส่ฟ้าและต้นอย่างรวดเร็ว เสียงคำรามของมันดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทางเดินที่มืดมิด
“กรี๊ดดดดดดด!” ฟ้ากรีดร้องสุดเสียง เธอพยายามถอยหลังด้วยความหวาดกลัว แต่สิ่งมีชีวิตนั้นกลับพุ่งเข้ามาใกล้เธออย่างรวดเร็ว
ต้นถึงกับทรุดลงกับพื้นด้วยความตกใจ เขาเห็นภาพของสิ่งมีชีวิตนั้นชัดเจนในความมืด และรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งอยู่ในอากาศ “มันคือ... ผลจากการทดลองที่ผิดพลาด!” ต้นพึมพำ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
สิ่งมีชีวิตประหลาดนั้นพุ่งเข้าใส่ฟ้าอย่างรวดเร็ว กรงเล็บแหลมคมของมันพยายามจะฉีกกระชากร่างของฟ้า
แต่ในจังหวะที่วิกฤตที่สุดนั้นเอง พลังจิตของฟ้าก็ปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรง แสงสีฟ้าอ่อนๆ เปล่งประกายออกมาจากร่างกายของฟ้า พลังจิตของเธอสร้างกำแพงพลังงานที่มองไม่เห็นขึ้นมาขวางกั้นสิ่งมีชีวิตนั้นไว้ สิ่งมีชีวิตนั้นชนเข้ากับกำแพงพลังงานอย่างจัง เสียงกระแทกดังสนั่นหวั่นไหว
“ต้น! ถอยไป!!” ฟ้ากรีดร้อง น้ำเสียงของเธอดูล่องลอยแต่ก็เต็มไปด้วยพลังอำนาจ ดวงตาของเธอเรืองแสงสีฟ้าอ่อนๆ และเธอใช้มือผลักกำแพงพลังงานออกไปอย่างรุนแรง ทำให้สิ่งมีชีวิตประหลาดนั้นกระเด็นถอยหลังไป
ต้นรีบลุกขึ้นยืน เขาตะลึงกับพลังของฟ้าที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน “เธอ... มีพลังแบบนี้ด้วยเหรอ!!”
“วิ่ง!” ฟ้าตะโกนบอก
ต้นไม่รอช้า เขารีบวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต ฟ้าเองก็วิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว โดยที่สิ่งมีชีวิตประหลาดนั้นยังคงคำรามและพยายามจะพุ่งตามมา
พวกเขาพุ่งตัวออกมาจากทางเดินที่มืดมิดอย่างรวดเร็ว และกลับมารวมตัวกับกลุ่มที่เหลืออยู่กลางทางเดินที่แสงไฟยังคงสลัวๆ อยู่ ทุกคนมองฟ้าและต้นด้วยความตกใจกับสภาพที่ยับเยินของพวกเขา และเสียงหอบหายใจอย่างรุนแรง
“เกิดอะไรขึ้น!” พลอยกรีดร้อง “พวกนายไปเจออะไรมา!”
ต้นทรุดลงกับพื้น หอบหายใจอย่างรุนแรง ละล่ำละลักบอก “สัตว์ประหลาด!! มันมีชีวิตจริงๆ! มันอยู่ในอุโมงค์... มันพยายามจะฆ่าเรา!”
อิฐมองไปที่ฟ้าที่ยังคงมีแสงสีฟ้าอ่อนๆ เปล่งประกายออกมาจากร่างกาย ดวงตาของเขาฉายประกายความสนใจ “นั่นแสงอะไรน่ะฟ้า บนตัวของเธอ”
“เธอใช้พลังจิตของเธอสู้กับมัน” ต้นอธิบายต่อ
“เธอทำได้ยังไง”
“ฉัน... ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” ฟ้ารู้ว่าตัวเองมีความสามารถด้านพลังจิต แต่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าในเวลาจวนตัวมันจะทรงพลังได้ขนาดนี้ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง
“เธอมีพลังที่แข็งแกร่งกว่าที่ฉันคิดอีกนะ” อิฐกล่าว
ลุงแดงถอนหายใจยาว แววตาเต็มไปด้วยความตระหนก “มันคือผลจากการทดลองที่ถูกปล่อยออกมา”
ความจริงที่ว่ามีสิ่งมีชีวิตประหลาดที่เกิดจากการทดลองในอดีตกำลังวนเวียนอยู่ในอควาเรียมแห่งนี้ ทำให้ทุกคนตระหนักแล้วว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ท่ามกลางแค่ภาพหลอนหรือคำสาป แต่กำลังเผชิญหน้ากับภัยคุกคามที่เป็นรูปธรรม และไม่มีทางออกที่ปลอดภัยจากสถานที่แห่งนี้