ได้แต่แอบรักเธออยู่ในใจ เพราะเราไม่มีอะไรดีเลย
ชาย-ชาย,รัก,ดราม่า,รั้วโรงเรียน,ไทย,yaoi,แอบรักรุ่นพี่,นักศึกษา,ภาคใต้,รักเพื่อน,อกหัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
น้ำค้างมองพระจันทร์
ได้แต่แอบรักเธออยู่ในใจ เพราะเราไม่มีอะไรดีเลย
คนบางคนมีค่าไว้พียงแค่มอง
เราไม่มีสิทธิ์เป็นเจ้าของ
ดั่งกระต่ายที่หมายพระจันทร์
คนบางคนมีค่าสูงส่ง
แต่ตีคุณค่าของตนเองไว้ต่ำต้อย
ทั้งๆ ที่บริสุทธิ์งดงามดั่งน้ำค้าง
คนบางคนซื๋อตรงต่อใจตนเอง
ดั่งพระอาทิตย์ที่มอบแสงสว่าง
และความอบอุ่นเท่าเทียมกัน
เช้าวันต่อมา... ผมรีบห้อรถจักรยายนต์ไปหมู่บ้านโพธิ์แก้วแต่เช้าตรู่ บ้านของเจฟตั้งอยู่เกือบท้ายหมู่บ้าน ผมจอดรถจักรยายนต์ให้เรียบร้อยแล้วสอดส่องสำรวจว่ามีใครอยู่ในบ้านบ้าง
“มาหาใครล่ะแบงค์” วิทย์ออกมาทักทาย “เข้ามาก่อนไหม?”
“มาหาเจฟ” ผมตอบ
“เจฟอยู่แต่ยังไม่ตื่นที มีธุระอะไรสำคัญป่ะ ให้เราไปปลุกไหม?”
“ไม่ต้องหรอกวิทย์ ถ้าเจฟตื่นแล้ว ฝากบอกด้วยนะว่าให้ไปหาเรา” ผมฝากข้อความแล้วขับรถกลับไปบ้านประชุมรัตน์ ผมนึกอะไรบางอย่างออก จึงหยิบกระดาษและปากกามาเขียน
บ้านประชุมรัตน์
ถึงเจฟ
เมื่อคืนที่ผ่านมา เบียร์ได้เล่าความลับที่เจฟตกลงไว้กับเบียร์ที่มีเราเข้ามาเกี่ยวข้อง เล่าอย่างหมดเปลือกแล้ว เราเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างหมดแล้ว เราอยากจะพบเจอกับเจฟอีกครั้ง เราจะได้พูดและทำตามที่ใจตนเองต้องการ ขอให้เราได้ทำตามใจตัวเองนะเจฟ เราจะรอเจฟมาหา ในที่ๆ เราสองคนเคยมีความสุขด้วยกัน มาหาเราให้ได้นะ
แบงค์
เบียร์ตื่นนอนพอดี ผมพับกระดาษจดหมายแล้วเอาจดหมายไปฝากไว้กับเบียร์ “ถ้าเจฟมาหาเรา เอาจดหมายนี้ให้เจฟนะ เราไปก่อนนะ”
เบียร์รับจดหมายมาอย่างงงๆ จากนั้นผมขับรถจักรยานยนต์ออกไปอีกรอบ คราวนี้ขับเข้าไปในมหาวิทยาลัย ขึ้นเขาไปทางหอใน แต่ผมไม่ได้ไปถึงหอใน แค่หยุดอยู่ที่ศาลาจานบิน ณ ที่แห่งนี้ มีความทรงจำระหว่างผมกับเจฟมากมาย ผมยืนรอคอยเขามาหาผมอย่างมีความหวัง ไม่ว่านานแค่ไหน ผมจะรอ
มาหรือไม่มา จะมาหาฉันไหม
ไปจากไป หรือจากไปไหนกัน
นานแค่ไหน เราสองไม่อาจรักกันได้
ไม่นะไม่ มันคงไม่ใช่ความจริง
ถ้าหากเธอนั้นไม่มา
มารักกับฉันแล้วละก็
ฉันคงต้องไป
แสงแดดยามสายทอแสงแรงกล้าราวกับเตือนว่าอีกไม่นานฤดูร้อนจะมาถึงแล้ว ทว่าสายลมเย็นๆ พัดผ่านมาจากเขาท่าเพชรเหมือนกับบอกว่าฤดูหนาวยังอ้อยอิ่งไม่ยอมจากไปง่ายๆ หากเปรียบไปแล้วฤดูร้อนที่กำลังจะมาถึงคือนักศึกษาชั้นปีที่ 1 รุ่นต่อไปที่จะเข้ามาใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ส่วนฤดูหนาวคือนักศึกษาชั้นปีที่ 4 ซึ่งสำเร็จการศึกษา ก้าวผ่านเข้าสู่โลกแห่งความเป็นจริง ผมมองเห็นเจฟขับรถจักรยานยนต์มาแต่ไกล เขามาหาผมจริงด้วยๆ ผมดีใจอย่างเหลือล้น หัวใจเต้นแรงราวกับกระโจนออกมาจากอก เจฟจอดรถจักรยานยนต์ของเขาไว้ข้างๆ รถจักรยานยนต์ของผม จากนั้นเขารีบไต่บันไดขึ้นมาผม
“นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว” ผมทักทาย
“ต้องมาดิ เราอ่านจดหมาย.ที่แบงค์ฝากไว้กับเบียร์ เราก็ตามมา”
“อุตส่าห์จำที่แห่งนี้ได้ด้วยนะ เมื่อก่อนเราเคยมีความสุข ได้พูด ได้คุย ปรับทุกข์ ทำอะไรๆ ที่ดีๆ กับใครคนหนึ่งบนศาลาจานบินแห่งนี้ ก่อนจะย้ายกลับบ้าน ก็เลยมาอำลาเสียหน่อย”
“คนๆ นั้นที่แบงค์พูดถึง เขาอยากจะบอกว่า ขอโทษ ที่ไม่อาจจะทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้ได้กับแบงค์เลย แถมยังทำร้ายจิตใจของแบงค์ซ้ำซาก” เจฟสารภาพผิดกับผม
“เรารักเจฟ คำๆ นี้มันพูดยากสำหรับเรา ถ้าเราไม่ได้ฟังเรื่องของเจฟจากปากของเบียร์เมื่อคืนวาน เราคงไม่ได้บอกกับเจฟ เราสองคนอาจจะไม่ได้พบได้เจอกันอีก” ผมสารภาพรักด้วยจริงจังและจริงใจ
“เราเองก็... รักแบงค์เหมือนกัน แต่เรากลัวนี่ เรากลัวว่าแบงค์จะต้องมาร่วมทุกข์กับเรา” ที่แท้เจฟรักผมแต่เขาไม่พร้อมที่จะเริ่มความสัมพันธ์แบบแฟน
“ถ้าตัดเหตุผลนานัปการ ถ้าไม่ต้องแคร์คนอื่น เจฟพร้อมที่จะเป็นแฟนกับเราป่ะ”
เจฟโผเข้ามากอดผม ไออุ่นจากผมอาจจะทำให้เขาเลิกกลัว พร้อมจะก้าวไปกับผมหรือไม่ “เรารักแบงค์ ถ้ามีแบงค์อยู่กับเรา ไม่ทิ้งเราไป เราก็มั่นใจ ต่อให้คทั้งโลกชังเรา แต่จะมีแบงค์ที่อยู่กับเรา”
“เท่านี้แหละเจฟ เราสองคนจะอยู่ด้วยกัน เส้นทางของสองเราอาจะมีหนามจากเถาระกำทิ่มแทงให้ระคายเคือง แต่เราสองคนจะช่วยกันบ่งเสี้ยนหนามเหล่านั้นให้มลายหายไป”
“เออนี่แบงค์ ไปเที่ยวทะเลกับเราไหม?” เราสองคนพูดคุยกันอยู่สักพัก เจฟเอ่ยชวนผมขึ้นมาเฉยๆ
“จู่ๆ นึกชวนขึ้นมา เพราะอะไรล่ะ”
“เราเคยคิดนะ ถ้าเรารักกับแบงค์ ได้เป็นแฟนกัน เราอยากจะพาแบงค์ไปเที่ยวทะเล อยู่ด้วยกันสองคนเงียบๆ ไปในที่ๆ ไม่มีใครรู้จักเราสองคน เอาเท้าแช่น้ำทะเล ฟังเสียงคลื่นซัดสาดเข้าหาชายหาด นอนจับมืออยู่ด้วยกัน” เจฟให้เหตุเสียน่าฟังเลย
“งั้นก็ไปสิ แต่คงค้างอยู่ได้แค่คืนเดียวนะ เราต้องกลับมาเลี้ยงส่งเพื่อนๆ “ผมรับคำเชิญชวนของเจฟ จากนั้นเราสองคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านเพื่อเก็บสัมภาระ เจฟจะมารับผมที่บ้านประชุมรัตน์